محمدحنيف حيران
نوم مې محمدحنيف او تخلص مې حيران د پکتيا ولايت د سېدکرم ولسوالي اوسېدونکی، له منځني طب څخه په پېښور کې فارغ شوی يم، همدارنګه د ادب د مبارکې مدرسې يو کوچنی چڼي هم يم او اووکتابونه مې دوه يې شعري ټولګې، يو د ټپيزو کتاب،درې ژباړې او يو فولکلوريک اثر دې، کښلي دي.
شــــــــعرونـــــــــــــــــه
مينه: غزاوي وردګ
مينه: غزاوي وردګپه زړونو كی ميشته يي تهپه سترگو كی نشه يي تهپه زلفو كی تياره يي تهد روح سره خواله يي تهخلوت كی دی صفا پرتهپه ناز كی دی ادا پرتههوس كی دی هوا پرتهپه غیږ كی دی پناه پرتهﺑڼو لاندی چاړه يی تهليلی- مجنون كيسه يی تهپه شونډو كی لمبه يی تهسپرليو كی رنگه يی تهقاصد ته دی ليكل نشتهآشنا په لور ليگــل نشتهفراق ته دی ازل نشتهوصال ته دی مزل نشتهوجود كی مي مهره يي تهدقدر په څیر شپه يی
دسپين ټني کوچنۍ لورکۍ ځلا ته
دسپين ټني درې كلنې لور ځلا تهدغـې ځــــلاته دحيــــــــــــران يــم سپـــــــينهچــــه فــــــــــنكار پــــــيـــژني اتـڼ پـــــــيژنيدرڼاګانو ښــــــــــار كـــــــــــې وركـــه نـدهزمــوږ لمبه-لمبه وطـــــــن پــــــــــــــيژنــــــــي اوس خو يي ښــــه نره پښـــــــــــتوزده ده خو چه بيــا وروســــته ځني هــــيره نشيجانانه ښــه ورســـــــــــره لاس يوســـــــــــــهچه دا موقـــع درځــــــــــني تيره نـ
هر څه ته يې
درنو د شعر مينه والو سلامونهدا د ښاغلي عزيز ناصري يو خوږ شعر دی چې يو چاته ېې ليکلی چې دا ېې چاته ليکلی راځئ چې خپل خپل اند پرې څرګند کړو او د شعر هر يو توری ورپسې وګورو نو موندل ېې څه سخت نه دي مننه.- رالېږونکې : ليلا مينه هرڅه ته يې ته يو راز د ژوندانه يې کله څه او کله څه يېلږ ښکاره شې اوبيا نه يېهرڅه ته يې، هرڅه ته يېدګودر د منګو شور يېدبدرنګې ږلۍ زور يېد دوزخ د لمبو
دپسرلي صاحب ښکلی غزل
ماسکه ويل بر د پرښتو په عـــــرش کـې غـــــونډه وهته وې، د حيــــــــا خَــــوَله پـــــرته د تــــا په ټــــــنډه وهاوښکه مې د حُسن جلوې تويې کړه له ســـــترګو نهما چې ويـــل چېرته د لويـــدلي ستـــــوري منډه وهتا ويل چې بــيا به ســــره ګورو د محـــــشر په ورځجوړ په ما قيامت شو،که رښتيا دې وعده لنډه وهوبخښه که ســـــتا په دلـجويي کې کوتاهي وشوهورا د تاندو هيـــــــــلو مې د زړه په غولي پنډه وهنور به د فراق د شپو د سخـــــــتو لمحو څه وايمسور دوزخ که نه و د س
په ښاپېريو مين
په ښاپېريو مـين ( محمدحنيف حيران ته ډالۍ) ډاکتر نور نبي بشيري.مېلمه مې د زړه کور کې شو يو ښکلې شانتې ګلمين يې په سنــــــــــــدرو شوم، مـــــــــين يې په غزلنغــــــــــــــــــمو د بلبـــــــلانو سره هر وخت ترنم کړيشي ښکلې غونچه جوړه پاس د پېغلو په کاکلحيرانې ښاپــــــــېرۍ ورته ولاړې وي مـــــــــلګروسيوری په ده وکــــــــړي ښايســـــــته د تور وربلرازونه يې شريک دي ښاپـــــــيــريو د حرم سرهکيسې د ښـــــــــــاپېريو تل کوي په هر مـــــحفلښکل
غزل
په آتشـــــــــــــي نظر يې ډېر را کتلښه شوه گوگل مې چې لمبې ونکړېښکاري جانان مې مرور شوی دیرېبار خبــــــــــرې راته ښې ونکړېجرگه مو وشوه خو غماز ملک ؤراته يې سمې فيـــــــــصلې ونکړېدچا دعا به راپسې وي خداييګوچې له سرو سترګو يې حملې ونکړېساده مين يو غنمرنګ خوښوومونږ د پی مخو يارانې ونکړېلوی او واړه يې په تهمت غږيدلهيچا نيکمل پورې پردې ونکړې نيکمل ځاځی
غزل: محمدصديق پسرلی
که درلنډ شوم، که غځېږم لکه ســــيوریپه هر حال دې پښو ته لوېږم لکه سيوریتصور ته دې څه ستونزې کړې راپېښــېپه هر غره خېژم، څوړېږم لکه ســــــيوریته مې سرله خاورې مه جــــګوه خير دیپه سينه به درښـــــويېږم لکه ســـــــيورید وفــــــا لمـــــن چې وســــاتم له داغـــــهله مـــــــــهرويو پناه کېـــــږم لکه سيوریچې حواس مې په نګاه د آسمان وره کړېستــــــا په زلفـــــو به ورېږم لکه سيــــــورینه مې شور شته، نه مې زور شته پسرليههسې تــش په نوم بهـــــېږم لکه سـ
د بصيرالله همکار غزل
له پردونه له خـپله ځـــــــــــــــانه ګيله له يودوونه له ټول جـــــــــــهانه ګيلهزه لاله خپل ځان سره نه يــــــــمه جوړزما ملګري كړي له مـــــــــــانه ګيلهپه دغه ژوند كي نوڅه خوند پاتې شوچه ته له ماكړي زه له تـــــــــانه ګيلهعمرموتيرشوچوپې خولې ګرځـــــوودريغه كوای نـــــــــــشو له چانه ګيلهخدايه دچاپه ګــــــــناه موژه سيزېخدايه درليژو تر اســــــــــمانه ګيلهكه درته ګران يمه اوخيال مې ساتېما ته به نه راوړې جــــــانانه ګيله بصيرالله (
دمجذوب صاحب ښکلی غزل
ګل ورژېده خو کبـــــــــل پاتې دهلا دې کرشمــــو کې خلل پاتې دههجر تغافل دې څه کافـــــي نه دیبيا دې په ما کوم يو بدل پاتې دهزړه نه مې لوګی د اسويلي خيژيڅه بڅري بل لـکه بل پـــــــــاتې دهکور دې لېوني په منـــــډو وموندهعقل ولاړ سوچ کې په پل پاتې دهدومره ارايش نه دې مطلب څه دیوار کوه د زلفـــــــو دې ول پــــاتې دهخيال د تېر شباب يې سره ډنبره شوهګوډي کې لا لږ څه عـــــسل پاتې دهستا په اداګانو باندې ســــــوچ کومحل يې معمه شــــــوله حــل پاتې د
غزل: محمدصديق پسرلی
مينې درته وتـــــړلم، ستــــــا د درګاه سيــــوری شومتور راپورې ښه شو، اوس ايله د مطلب توری شومتېرو خاطرو کې دې مرموزې موســــــکا وا خيستمشوق مې وزر وټپـــــــول ما چې ويل ستــــوری شومدومره ژر دې مه غواړه راکړی تصـــــور ښــــــــکلې!کور دې د اړتيا خراب شي ځکه خو بدپوری شومعـــــطر د ګلـــــونو شـــــوې، پــــه هره خوا روانه يېما پـــــورې رانغــــلې آخر زه غريب کوم لوری شومچا يې يم ليـــــــدلی د بڼــــو سيــــوري ته غږ وکړئشپې مې روڼولـــــــــې ورته، ځکه
غزل: حيران
ستا د مغرور حُسن مهال نشـــــــتهزما د مينې هيـــــــڅ ذوال نشــــــــتهمنم د حُســــــــن دې مـــــثال نــــشتهخو په غرور کې دې هم سيال نشتهاسمان کې ستوري ځکه نه ښکاريچې ستا په غونډه زنه خال نشـــــتهرقيــــبه خيــــــــر دی ته غلی کېــــــنهزموږ په مېنځ کې هيڅ جنجال نشتهزما د حال پوښــــــــــتنه څه له کوې؟له تانه پرته مې هيــــڅ حال نــــــشتهديموکراسي مو پښتو هم لوټ کړهزما لونګۍ نشته ستا شال نــــشتهورېځـــــــې راځي د زلفو ټــال ته دېوش
ښځه ( نظم) : کاروان
د مارچ د اتمې دښځودنړيوالې ورځې په وياړسړي د خداى په جنتونو كې چكر وهلود شودو شاتو او خوشبو شرابوڅه عجيبه غوندې ويالې بهيدېديوې رنګينې ديوې نه تشريح كيدونكې نشېشېبې شېبې نڅيدېګلونه ډيرووګډيدل به دعدن په هواپه هر شبنم كې به را ټوله وه دټولو كايناتو ښـكلادهرې پاڼې له وږمو سره نغمې وريدېدبلبلانو له بڼكو زمزمې وريدېلكه وې تار د مرغلرو په اميل كې روانسړى د داسې لذتو نو په يوه سېل كې رواندى همدې ښكلا مېلمه ؤ د عشق بريد نه ؤيو ويښته ګواښ په مقابل ك
غزل: کړاومنګل
نظر كه مې که هر څو دېره په جام او په ساغر دىخو زړه کې مې بيا ياره هم فردوس دى هم كوثر دىستا غېږې ته په توره شپه کې ځکه راځم ګله!شبنم يمه څښتن مې دشمنۍ ته پيدا لمر دىجانانه خاندې ولې که بنګړو ته دې تسليم شومخداى نه يم چې په ټولو زورورومې زور بر دىدوه وروڼه و، دښمن ته يې يوه و يو يې غږ واوس دواړه سره بيل دي يو "كابل" دى بل "خيبر" دىنظر او زړه مې دواړه ستا ليدلو پسې ګرځيوګړي اشنا دوه دي خو د دواړو يو سفر دى"کړاومنګل چې زړه ښه کړ د ک
غزل: زيارت سهار
نن د شعرونو شازادګان زما په لوري راغللځکه مي خيال ته دغزلويوڅو توري راغللڅومره خواږه ه دڅومره پاسته و ګرانهدنظرغشی دې زړګي ته پورې وورې راغللدا نابللی مېلمانه دغه ظالم ستمګرزمونږ دکلي اود چم ښکلو ته ګوری راغللبيا به شپونکی راويښ شي بيابه شپېلۍ وغږيږيزمونږ پټوته يوځل بيادونو سيوري رراغلشملې به جګې شي نن به بيا ټکري خوځيږيداسې حالا ت زمونزه کلي ته سرزوري راغللباغ به له ګلو ډک شی ماليار به بېرته راشي بلبلان
غزل: حنيف حيران
په ژونـــدانه دې کوم يو ښــــــه ياد کړم؟ جــــــانانه تا په کومـــــــــه خوله ياد کړم؟اوس دې له خدايه په بل رنــــګ غواړماوس دې سجده کې په لمانځه ياد کړمتاته د وصل هيڅ احســـــــاس نشــــــــتهتــــــاته څــــــــه درد د بېــــــلتانه ياد کړمراځــــــه چې عشــــــــق تر انتـــــــها بوځوته به ما ياد کـــــــړې تابه زه يــــــاد کړمد زلفو سيـــــــوري ته د مخ لـــــــــمر تهکله ســــــاړه کله تـــــــاوده يــــــــاد کړمژبه مې خــــــــــپلو پښـــــــت
داجمل اند غزل
خيرکه ځنګله اوراخيستی ونې ډېرې لږې دي راشه وا بارانه ! جېنکۍ په غره کې تږې دي ږدنو پسې تللی ملنګ هلته له پښو ولوېدهدلته د زيارت د کټارو کوترې وږې ديهغه دی پاچا خلکو له لوږې ګډې بار کړلې ستا په خزانو خو اسوده د دربار مږې دي دا د واورو کلی، ښایستونه یخ وهلي ديدلته ښکلې لږې ،خو د ونو غوندې جګې ديشونډې دې دسوي زړه د تندې شاهدي واييسترګې د ې جانانه که رېښتيا ووايم، ټګې ديتېزو هواګانو راته ورو په غوږ کې وويل انده نوم يې مه لېکه ، و
دبېلابېلو شاعرانو دشعرونو غورچاڼ
څه لويه کيسه راته راياده شوهستا د خولې وږمه راته راياده شوه نيمه شپه الهام په سجده پرېوتمخړه هديره راته راياده شوه. ( نصرت الله الهام) تر دې بدنامه تر دې سپکه ښه دهد بېلتانه بلا دې ورکه ښه دهدوی دې سپوږمۍ ته لاړشي لمر ته لاړشيمونږه همدلته
دخيرخوا تازه غزل
لكه ځان لكه زړګى راباندې ګران دى په ټول كلي كې يو دى راباندې ګران دى! خداي مې زړه كې دومره مينه اچولېخپل خو څه كړې هر پردى راباندې ګران دى! خپل ګرانښت دې ته له دې نه تصور كړهستا د غېږې شين منګى راباندې ګران دى! كه ډاګونه دي، خارې دي او كه شاړېخو د خپلې زوكړې ځاي راباندې ګران دى! له غليمه پكې پور اخلم په زورهد پچير آګام تنګى راباندې ګران دى! دا چې سر په لاس كې وړم د جنګ ميدان تهشهادت غواړم مرګى راباندې ګران دى! د ماشوم په
دپښتو د نوماندو شاعرانودشعرونوغورچاڼ (دويمه برخه)
ستا په مړوند وينمه ستا د بېلتانه خوبونه جانانه بيا څه درنې شپې دي څه درانه خوبونهچې دې زما پېژندګلوي وکړه له درده سرهله هغې پس نه ته راغلې بيا نه خوبونه. ( دروېش درانی) راځه يوه شېبه مې مل شه زه يواځې يمهپه دې پردي ښار کې مې خپل شه زه يواځې يمهزما په لاسو کې يې کرښې د بېلتون وهلېپه خوب و خيال کې مې کابل شه زه يوازې يمه.
غزل: کړاو منګل
هر خوا ګوري هر خو څار كوي كړاود ښكاري په څېر رفتار كوي كړاود ګودر تر څنګ ولاړ دى په لمانځهخامخا د چا ديدار كوي كړاود چا سترګو رسولى تر جنونپه هر چا باندې ګوزار كوي كړاوبيا يې، بيا يې د غزل تابيا نيولېبيا د هسك د ستورو شمار كوي كړاوخوله يې وغوښته خوله وركه لېونۍكنه ټوله شپه ازار كوي كړاومېن نه دى خو په ښكلو پسې ګرځيښكاري نه دى مګر ښكار كوي كړاوتنها ناست وي د زړه حال پر پاڼه ليكيدغه ژوند او دغه كار كوي كړاو
غزل: سيف الرحمان سليم
پښتانه د پښتونخواه درانه ښاغليد مغلو سېلاب يوړل لكه خليزمانه را پسې توره په لاس ګرځيلكه ما يې چې وي پلار نيكه وژليستا لاسونو ته به هسې خلك ګوريپرهارونه زما نه دي چا ليدليعجيبه ده محبوبه غېږه كې غواړېاو لاسونه دې خپل شاته دي تړليما په دار كړئ چې منصور خلكو ته ياد شيمودې وشوې څوك په دار نه دي ختلي
داڅه حال دی؟
دغه خوب دلېدو نه دینه خوبونه دلېدو ديداحالت دلېدو نه دینه وختونه دلېدو دي څه تيارې دي خپرې شوېسمه او غر يې دی نيولیدی وحشي وحشي شېبو کېدا فرصت دلیدو نه دینه وختونه دلیدو نه دی ددی شنه اسمان تر څنګهدا زخمی زخمی وختونهمرګ او ژوبله ، بیوسی دهدا دهشت دلیدو نه دینه وختونه د لیدو دی پرهارونه مرګ او ژوبلهدبیرحمو قا تلا نود ظالمو جابرانودا وحشت د لیدو نه دینه وختونه د لیدو دی حالتونه توفانی دیاوس وختونه تو
په بسم الله باندې منګی پورته کړه
څومره په ناز باندې قدم وهې ته چې د ګودر په لاره راشې ګلېزه دې ښکالو د قدمونو اورمته راته هلته په خنداشې ګلې قربان دې شمه له دې ښکلې ځوانۍوايم رښتيا ګېډۍ ګلو ښکارېطلب دې زه له نور ډېر کومهشې به د چا؟ ګېډۍ د ګلو ښکارې د نظر غشي د ځوانۍ ونه خوريځان سره هر وخت سپېلني ګرځوهپردی کلتور په ما ښه ن
تاخو ويل چې زه به نښه درکړم
تا خوويل چې زه به نښه درکړم چې مخامخ شوو سره دواړه ګلې جيب ته دلاس کړما ويل څه راکوي خوښ شوم له ځانه سره وموسيدم ماويل رښتيا تسل دزړه راکوي خونه دايېنه نه دلجرړومه راکړه تش ددسر دماتيدو لپاره ړنده شې کاڼی راکړ ړنده شې کاڼی راکړتاخو ويل چې زه به نښه درکړم تاخوويل جې زه به نښه درکړم
دپښتو د نوماندو شاعرانودشعرونوغورچاڼ (لومړۍ برخه)
د پښتود نوماندو شاعرانو د شعرونو غورچاڼښه سړی د چا په بدو غرض نه کاکه څوک بد ورسره کاندي دی به ښه کاپه بارداره ونه تل وريږي کاڼي ورته ګوره چې بارداره ونه څه که. ( خوشال بابا) يار راڅخه لاړشه پسې نه مرم ژوندی پايمتوُ زم په مينه چې لا پايم بې وفا يم. ( حميدبابا) لکه زه چې ستا د غم پنډونه اخلمدومره پنډ اخيستی نه شي پهلوانکه له دره يې ش
