خيرکه ځنګله اوراخيستی ونې ډېرې لږې دي
راشه وا بارانه ! جېنکۍ په غره کې تږې دي
ږدنو پسې تللی ملنګ هلته له پښو ولوېده
دلته د زيارت د کټارو کوترې وږې دي
هغه دی پاچا خلکو له لوږې ګډې بار کړلې
ستا په خزانو خو اسوده د دربار مږې دي
دا د واورو کلی، ښایستونه یخ وهلي دي
دلته ښکلې لږې ،خو د ونو غوندې جګې دي
شونډې دې دسوي زړه د تندې شاهدي وايي
سترګې د ې جانانه که رېښتيا ووايم، ټګې دي
تېزو هواګانو راته ورو په غوږ کې وويل
انده نوم يې مه لېکه ، ورانېږي رڼې شګې دي
۲۰۰۷ اکتوبر ۱ ،پراګ
19.11.2007
- محمدحنيف حيران
د سليمان غر مجلې د دويمې ګڼې مطالب او ليكنې مو اوډلې، ښاغلي اخلاص يار د پكتيا او نورو ولايتونو د ليكوالو ليكنې او شعرونه راوړي وو. زه هم قصه خوانۍ ته ورغلم، اخلاص يار مې په يوه څلور لارې كې وليد، له روغبړ وروسته مو وپتېيله، چې په يوه هوټل كې كېنو او د مجلې په اړه سره وغږېگږو. ښاغلي اخلاص يار راته كړه، چې يو ډېر فرهنګپال ملګرى خان محمد مفتون مې هم راغوښتى دى. لږه شېبه وروسته ښاغلي مفتون زنګ وواهه او هغه مو هم هوټل ته راوغوښت. لوړ قده ځوان و، ږيرې او برېتو يې اوس خط وهلى و؛ خو په وجود ښه غښ...
19.11.2007
- محمدحنيف حيران
پښتو په ختيزو اريايي ژبو كې يوه پراخه او شتمنه ژبه ده، سندره د پښتو شفاهي ادب يو زوړ صنف دى، ويل كېږي، چې سندره د سيمې د ټولو ژبو مذهب حصه وه. د سندرو په ذريعه به خلكو خپل خدايان خوشحالول. پوهان وايي، چې د پښتو د بګتۍ ريشه مونږ د سنسكريت او د ويدي ژبو په ډېرو كليمو كې موندلى شو. په سنسكريت كې بګهت د زاهد په معنى دى. ساز سرود او سندرې له لرغونې زمانې څخه د عبادت او د خداى نمانځنې يو لازمي جز و؛ نو په دې وجه مونږ د پښتو دې بګتۍ كليمه هم له دغې ريشې سره نژدې بولو. بګهت هغه چاته ويلى شي څ...
