محمدحنيف حيران
نوم مې محمدحنيف او تخلص مې حيران د پکتيا ولايت د سېدکرم ولسوالي اوسېدونکی، له منځني طب څخه په پېښور کې فارغ شوی يم، همدارنګه د ادب د مبارکې مدرسې يو کوچنی چڼي هم يم او اووکتابونه مې دوه يې شعري ټولګې، يو د ټپيزو کتاب،درې ژباړې او يو فولکلوريک اثر دې، کښلي دي.
شــــــــعرونـــــــــــــــــه
دعمردراز مروت نوی غزل
دا ستا په سر بلا سرونو ســـــــــــــــــــــــــره لــــوبې وشوېزما د چم د ضميرونو ســـــــــــــــــــــــــره لــــــــوبـــې وشوېراتلونکی وخت به دې تحريک ته چې کوم نام ورکويد مرګ نه پس مو د لاشونو سره لوبې وشـــــــــــــــــــــوېمحبوبې ستا د لوپټې تماشه نه ده ګوشـــــــــــــــــــــــــــېزما د عمر رواجونو سره لوبې وشــــــــــــــــــــــــــــــــــــوېستا د غرض مسله لا پورې حل شـــــــــــــــــــــوې نه دهکه د هيواد د سرحدونو سره لوبې وشـــــــــــــــــ
څلوريځه/ اريوبي
راليږونکی :gull mohammad aryobiد راليږونکي پته :aryobi11@gmail.comنيټه : 21-08-2008زمونږ پېغلې پښتنې دصبرڅليلري سترې حوصلې د صبرځلي سم دزړه غوندې جانان په زړه کې ساتيخويې نه راوړي په خولې د صبر ځلي ګل محمد اريوبي
غزل: محمدعلي عمري
راليږونکی :محمدعلی عمرید راليږونکي پته :m.ali.omure@gmail.comنيټه : 22-08-2008غزلورځ می شپه سوه چی په لوری زما راغلهدیار غم وو لکه توره بلا راغـــــــــــــــــــــلهپه کوم لوری به ترې ځان ژغورم دتلــــــلودقسمت لوبه له مخ او له شا راغلـــــــــــهورته کوز به دحســــــــــــــینو وي سرونهکه دبخت ستاره مخ ته دچـــــــــــا راغلهدا چی اوري می پر مخ باران داوښکوزما دفکر په اسمان کی خو بیا راغلهشېخه هیر به دي اذکار شي که دې مختهپښتن
حبابي ټټر
یو مو شپې دماتم تور څادراغوستی بل کفن مو درڼا سحر اغوستی میلمانه یې زعفراني خالونه بیا ديزیړ لباس دمازدیګر ګودر اغوستی قصیدې دځوانیمرګو هیلو وایم هسې شعر مې سندریز هنر اغوستی اوښکې مه څڅوه یاره اوس به وچويګور زړه مې حبابي ټټر اغوستی زما دزړه پوښتنه ولې کړې له مانه چې هرشعر مې د ائنې جوهر اغوستی دا يې ته په سره سالوکې وې لیدلې چې مې درد دزړګي سور پرهر اغوستی د سپند غوندې فریاد دمودو باسي پریږده زړه مې دلمبو مجمر اغوستی په نظر دهنرمندو يې
غزل: حنيف حيران
ته لکه لمبــــــــــــه له اوره راغللېووايه له کومـــــــــه لوره راغللې؟هيڅ دې ننواتې زړه تـــــــــه ونکړهزور دې شه اوبه په زوره راغــللېټک شي دروازې ته مخ ورواړومزه وايم که ته له ګوره راغــــــــللېژوند لکه تر دۀ درباندې ډېر ګران و؟څنګه له شهيده وروره راغللــــــــــې؟تا خو پېښور د افغان کور ګاڼــــــــــهبيا ولې له خپله کوره راغللـــــــــــې؟ما باندې احسان ښکليه د څه کوې؟پوی يم چې د څه له شوره راغللــــېحيران يم له دې ځايه چېرې لا
د خيرخوا نوی غزل
د عشق له نوره ډک دي راڼه ســــتوري په ما ګرانشهيده ياره ستا د نامه تــــــــوري په ما ګــــــــــرانويل يې دومره ډېر شو، ته وې اســــــــم اعظم دیتســــــــبو سره له هرې ژبـــــــې اوري په ما ګـــــــرانشمال شي په شنو پاڼو کې پيداشي رانه ورک شيتصوير دې د ګلاب څانـــګه کې ښوري په ما ګرانايله خو اوس د خرپ شومه چې دا جلالي زړه مېای غواړي رانه ستا د وصــــال سيوري په ما ګراندا زړه به اوس نا څيزه ډالۍ ورکړمــــــــــه بدل کېخيرخوا چې دا خواږه خواږه راګ
د اسلم خان تسنيم خوږ غزل
دا دا چې څه چل دی چې فتنه او فساد نه ختميږيپسې اوږديږي د جنګونو مېعاد نه ختــــــــــميږيهم د واعظ په زړه کې اورد جهاد نه ختميـــــــــږيکه دابه بل اوسي تر څو چې مواد ن
خوږ نعمت
راليږونکی :نسیم ستورید راليږونکي پته :pakhtyan_stori@hotmail.comنيټه : 10-08-2008خوږ نعمت د دونــیــا د نــعـمـتــونــــو خــــوږ نـعــمــت دیهـر قــدم لانـدې د مــور پـروت هـم جـنــت دی حــســن ، مــیــــنــه ، عــقــل واړه مــکــمــل شــیپه رښتـیـا د مــور دوعـا کـې پـروت حکمت دی د مـــور مـیـنـه پـلـــوشــــې د ژونـــد خـــوری کــړیپـــلــوشـــــې د مــــور د مــیــنـې ل
غزل: ومان نيازی
خړې مرغۍ چـــا وېل مینې دي، دمــــار پـــــه سترګوموږه هــم دار ته غـــــاړه ایښي ده، دیـــــــارپه سترګوپــه طبیبــــانومې دسترګــــــوعــــلاج ونه شــــــــــوچېترسره خـــولۍ مې ستن یستلې،وړمـه تارپه سترګوواړه وچموري ،وطن تنګ، حالات موڅه پوښتي نوردغریبۍ ژونــدمو راځــــوړند دی ،دښــــار په سترګویــواځې تـه نــه وې، چې زمــــا پــه مرګ دهیڅ نـه ژړلسپــوږمۍ هم سره لاســـونه ایښي و،قــرارپه سترګوګور هـــم وران نکړ،ستاتصــــویرزمـاپه کسو کې خواخــرم
ملنګ
راليږونکی :حخصثهثثعضصهثضهد راليږونکي پته :asdfghjkl@yahoo.comنيټه : 02-08-2008یاد ېې زماپه زړه کې داسې ته وا خوار ناست وي ملنګجړ ویښته او وچې شونډې چې بیمار ناست وي ملنګ څنګه شړنګ چې د بنګړو شي سترګې وګنډي په دردا په طمه د خیرات ، که د دیدار ناست وي ملنګ حسنه ستا د لاسه نه شــــــــم تلی د ورځې تر زیارتکه د شپې ځمه نو هلته بیا بیدار ناست وي ملنګ څوک له ټنډو اشرفۍ ،، څوک دور
غزل: هنرمل کاکړ
راليږونکی :هنر مل کاکړد راليږونکي پته :m.ali.omure@gmail.comنيټه : 04-08-2008لاړم ديارانو له بهــــــــيره مرګي وايســـــــــــــــــتمزنګ غوندې کړۍ وم له زنځيره مرګي وايستمښکلي به خوبـــــــــــــــونه دبرزخ پر خاوره وکړمهشکر چې دژوند غوندې له ويره مرګي وايستمڅنګه مې وا نه خېست دغه تور دغه پېغوراشناڅنګه دې دمينې له تقصيره مرګي وايـــــــــــستمبل څوک پکې پرې نه ږدې وفاکوه پښتو کــــوهزه که دې دزړه له ويړ جا ګيره مرګي وايســــــــتمڅومر
اخر مې ستا زړه کې د خپلې مينې کورپيدا کړو
خيردى که خپل زړه مې په درد کې سوى سکور پيدا کړواخير مــې ستا زړه کې د خپــلې ميـــنې کــــور پـــيدا کړو چــــــې ته مــــې خپل شـــوې زه پـــروا د دونــيا کله کومڅــه که لـــه دې دونــيا مــې درد پيــدا پيــغـور پيــدا کړو زمـــا ژوندون دې لـــه خوښـــيو لــه رنګــونــو ډک کړوستـا پــه ليــمو کـې مې چې خپل جهان سمسور پيدا کړو زه د حـــالاتــو کـــش مکـــش لــه پښـــو ايســـتلى ومـــه
راځئ لاسونه سره کېږدو په قران باندې
نور به ظلمونه ستم نه کړو خراسان باندېراځئ لاسونه سره کېږدو په قران باندې نور به په تور سپين پسې نه ګرځېږو صرف قسم به په پاک خدای ورکووکه چا پښتو که چا دري ويلهزړه کې به يو بل لره ځای ورکووکه مسافر له هندوستانه هم ويچې نيت يې ښه وي کور کې چای ورکوو جنګ به نور کوو په ژبه او زبان باندېراځئ لاسونه سره کېږدو په قران باندې چاچې خبره د نفاق کولههغه به وباسو
داندېښمن ځاځي ښکلی غزل
چې تر داره تلل مــې زده دي تــر سنــګساره تلل مې زده دي بيـــا نو يــــاره پــــوري تلې شـــم او تر ياره تلل مې زده دي سنـــدرمـــاري ښـــاپيرۍ به تــــر نه خپــلې کـــــړمه ډيـرې د سنــــدرو تــــر دې ښـــکلي ،ښــکلي ښـاره تلل مې زده دي د ثــــواب په نيــت بــه اخـــــلم يو څـــو ښــکلي ګنـــــــاهونه تر سـرو شونډو پـورې تلى شم تـــر رخساره تلل مې زده دي د هنــــر ښــــکلوکـــي غــ
بادشاه له منځه مو وسله وباسه
نورخو به ســـــتړې يي دمه وبا ســـه دخــــداې لــــــپاره بس توبه وبا ســـه که زمــوږ روغه د پكاروي رښـــتيابادشــاه له مـــنځه مو وسله وبا سه بيګا ته شپه يي څلويښتمه شپه دهپه شهيد زوې پـــــسې خــوژه وبا سه د بري تــــوغ راڅــــخه وړي نژدې دهمــلالې ژرراشــــــه ټپه وبا ســــــــــــه بس ده جــــانانه ملامــت دې زه يمخــــوته له زړه
دوزيرستان پر لوري ليک
راليږونکی :خهعغفقثصضد راليږونکي پته :asdfghjkl@yahoo.comنيټه : 21-07-2008د وزیرستان د تورو غرونو په لور لیکته به دکوم غره د ګړنګ د پاسهد یوې وړې ګورګورې سیوري لاندېد صلیبیانو د کاروان د راتلوغلی په څار به وږی تږی ناست وېیا به کومې خړې پرښې خوا تهد زیړکۍ په ماشه ګوتې ټینګېلوی قیامت به دې وي جوړ په دوښمنپه هر یو بیله بیله نښه نیسېپه تیرو تیږو ، په ازغو به ملاست وېیا به روان وې د نښترو مینځ کېپه تکبیرونو د سنګ
يــم چــې ليـــونــې د عــشق سـړى يمـــــه
ورک دې کـــړم له ځــانه ليـــونى يمــــــهيــم چــې ليـــونــې د عــشق سـړى يمـــــه څنــګه مــې ټوټــــې وجـود را ټول کړمــهلاس نــه دې پريـــوتى مات منـــــګى يمــه ستـــا د هــر نظــر ،نــظر بـــه مـات کــړهتـــا تـــه بــه لـــــوګى شــــم سپــيلنى يمــه زه خـــو دې وجــــود ګڼـم ،وجود مې يــېستـــا پــــه خيـــا ل اشـــنا ولې پردى يمـه ستا په جـــدا
د احمدګل ريان غزل
احمدګل ريان دمولوي صاحب محمدنادرخان( احمدزي) زوىچي په کال (١٩٨٤)عيسوي کي دپاکستان په وړوکي ښارکوهاټ کي زېږېدلى په لومړنيو زده کړو يې دکوهاټ دمشهورمهاجرکمپ زړې مېلي په مدرسه کي پيل وکړپه (١٩٩٨)عيسوي کال کي دنوروهيوادوالوپه څېرخپل وطن ته ستانه شول اوله پلرني کلي ليري دزورمت ولسوالي ددولت زيوپه سيمه کي يې ژوندغوره وباله له ستنېدوسره سم دوه کاله وروسته يې دپلارسيورى له سره لري شو(ريان)له ډېروستونزوسره سره خپلي درسي لړۍ ته دوام ورکړ،داچي ريان له ډېره وړکوالي له شعرونوسره مينه لرله خوپه
زما جونګړه
راليږونکی :Nasim Storiد راليږونکي پته :pakhtyan_stori@hotmail.comنيټه : 11-07-2008زما جونګړهنسیم ستوری: جرمنیای د ښـــــايـــســت وطـــنـــه، تــــه ســــلامــــت اوســــیبـــیــرغ پـــه ټــولـــه نــــړۍ، دی ســـتــا اوچـــت اوســی پــــــه تـــــا کـــــــې غـــــرونـــــه شــــــتـــه دیډ ک ډک ســـــیـــــنـــدونــــــه شــــــتــــه دیښـــــکـلـــــــی ډاګـــــــونــــــــه شــــــــتــــه دیتـــه ئــــې ټـــ
څلوريځه: عبدالغفور ثاقب
مينه مې خوښيږي مينه زه كوومنن خو درنه خوله اخلمه زړه كوومولې دې سالو كې ځـــان راونغاړهټوله خو دې نه خورم يوه خوله كووم
څلوريځه
ستا سترګو مات کړی دا څپانداوس دی ځکه غلی دا څپاندهغه پخوانۍ مستي يې نشته دیاوس دی لکه مړی دا څپاند
وطن ته
راليږونکی :khpalwakد راليږونکي پته :watanafghan@hotmail.comنيټه : 06-07-2008وطنه! وطنه تا سره پيمان دی زماپه يو پاڅون به دی ازاد کړمهپه ننګ غيرت او ټينګ ايمان دی زماپه يو بدلون به دې اباد کړمه يا خو به ګرځم د نرانو سرهيا به مې قبر په سنګر جوړ شيپښتون به سيال کړم د سيالانو سرهيا به مې ستا خاورې بستر جوړ شينه منم ژوند د غلامانو سرهکه مې د جنګ دوزخ په سر جوړ شي ژوندون له تا ځنې قربان دی زماکه په سمون جوړ اتحاد کړمه &nbsp
وخت خراب دی له هر چا مې وېره کيږي
وخت خراب دی له هرچامې ويره کيږي له امي او له مـــــــــــــلا مې ويره کيږيپه يوکورکې زه خلقي او ته طالب يېورورمې هم يې خوله تامې ويره کيږيپه هر لوري د مرګــــــــي خوله راته وازهګرانه ځکه له هر خوا مــــــې وېره کيږيپه دې خپل مسلمان ورور مې اتبار نشتهوايـــــــم نه له امريـــــــکا مې وېره کيږي د نفرت اور کې به څو سوزو احساسهبس له دغې يوې بلا مې وېره کيږي. حميد احساس دبۍ
دخيرخوا درې ښکلي شعرونه
لکه وږمه رانه په ګل کې ورکهلکه نغمه د رباب تار کې پټهيا لکه درد د زخم تل ته تللیيا ښاپېرۍ د حُسن ښار کې پټهلکه د عشق مانا په ژوند کې ورکهلکه د ژوند فلسفه دار کې پټه.
