محمدحنيف حيران
نوم مې محمدحنيف او تخلص مې حيران د پکتيا ولايت د سېدکرم ولسوالي اوسېدونکی، له منځني طب څخه په پېښور کې فارغ شوی يم، همدارنګه د ادب د مبارکې مدرسې يو کوچنی چڼي هم يم او اووکتابونه مې دوه يې شعري ټولګې، يو د ټپيزو کتاب،درې ژباړې او يو فولکلوريک اثر دې، کښلي دي.
شــــــــعرونـــــــــــــــــه
غزل/ حميد احساس _ دوبۍ
ستړى د مـــودو يمـــه دمــــــه مــې كـــړه غيږه كې مې ونيسه ويـــده مـــې كـــړه لاس دې كــړه چاپي رزما له غاړې نـــــــهورك مې كړه له ځــانه او لمبــه مـې كړه سترګـوتــه دې يـــوسلايي بس يمــــــــهتا خويوځل تورمې كړه رانجـه مې كـړه يوځلې راوګـــــوره پــــــه سروسترګــــــوسم خمارخمار نشه نشه مـــــــــــــــې كـــړه بس زه احساس به دى نورڅـــــ
د نصرت الله الهام نوې ټپيزې
ورکه له شونډو نه خندا ده په زړه کې غوټه مې ژړا ده څنګه نړۍ څنګه دنيا ده !دنيا د غم په ورځ پيدا ده زه خوار غريب د خوشحالۍ تمه کومه چې دا خيرن په وطن راغى چې دا خچن په وطن راغى په شين چمن په وطن راغى پاڅه دښمن په وطن راغى نور مې د زلفو لاندې مه کوه خوبونه د زړه په خوښه مينتوب دى لکه يو خيال، لکه يو خوب دى څه بېخودي، څه لېونتوب دى يو ځلميتوب، يو پېغلتوب دى ورک ناويتوب شه
ازادي چا هم راته خوښه نه ده/ صادق
څوک مو ريبارڅوک مو جانان وژنيڅوک مو د ميني ګلستان وژنيڅوک مو له غرونو نه نښتر پټويڅوک مو کوچني څوک مو ځوانان وژنيازادي چاهم راته نه ده خوښه هر څوک مو دغه يو ارمان وژنيمونږ د زاغانو هم غيبت نه کووزمونږه ولى بلبلان وژني ؟مونږکليسا هم دچا نه ده ورانه ولى ممبر ولي اذان وژني ؟مونږه دچا کتاب په کاڼو ويشتى؟زمونږه ولى پاک قران وژني؟بيان ازاد دى خپله چيغې وهيبيا مو نو ولې خطيبان وژني؟[صادقه]ويښ شه اسلام پال خبر کړههسى بهانې دي مس
ټپيزې: لطيف الله صادق
په چا وي شين په چا وريږيچا ته له لرې نه ياديږي د چا په کلي کې اوسيږيڅوک يي ديدن پسې ړنديږيڅوک يې د کټ نه غورزوي چى خوب رازينه نن خو مې لږ زړګی خوشحال کړهله مخ نه لرې دې سورشال کړهخير دې قبول مى دغه سوال کړهپه پڅه توره مى حلال کړهخوداسې مه وايه چى نه دې پيژنمه تک سپين سهار ورته ماښام شيدټولو خلکو ورته پام شيبيا يي چاره کله په جام شي؟څوک چى په مينه کى بدنام شيهغه غلام شي دهرچا خب
غزل: بصيرالله همکار
اوس مــو دا زړونه خـــدايزده څه نري شـــولهغه غرونه،غرونه حوصــلې كــه درته ياد وي بس چه څه زړه ويل نوموږه هم منل ورسرهنه وې هومره ډيرې وسوسـې كه درته ياد وي ما به سره لاســــونه په نكريزوباندې دروړلتا به شونډې سرې په دنداسې كه درته ياد وي تاته به هم ياد وي خــــو ماته چه بيا بيا ياديږيهغه د جــــنګونو ورځې شپې كه درته ياد وي دخيال تخته مـې دخالـــــتو ت
دبلېنډې بدرۍ آزاد نظم
یوه ډله څڼیور په لاره راغللګورې څڼې او ځوړند ترینه سرونهپه اوږو ېې پرهرژلی یو ژڼکوټید چینې سره په خوا کې د توت لاندېله اوږو ېې پرهر ژلی غلې کوز کړپه پټکي ېې ؤ ټټر پرې ورتړلیمخ لاسونه ېې په وینو باندې سره ووټولو بار بار راکتل زمونږ په لورېجینکې واړه ورپاتېډنډ ډنډ اوښکې په لیمو کېهرې پیغلې ځلولېما مې زر منګی راوخیستپه چینه کې مې غوپه کړپه اوږدو اوږدو ګامونو ورمتۍ شومیو ېې غلي غونتې ووېخورې ښاده شې ورځه تهمونږ اوبه چې ت
نوی غزل: محمدحنيف حيران
نور دې غم غلطـــــــولو تــــه لار ګـــــــــورمبس دی ځمه مېخانې ته يو کار ګــــــــورمد يوه ملت دعا تــــــرې قـــــوم ته غــــــواړمپه هوا کې پاس د زاڼــــــو کتــــــــــار ګورمکنــــــــــډولی مې د زړګــــــي ورته نيــــولیغرونه غــــرونـــه يـې لېمو کې خمار ګورمله نګهته په رڼو ســــــــترګو خونـــــــد اخلماوس چې ګل ته لاس وروړمه نو خار ګورمچې به ما او ورور په ګډه دښمن ويشت پرېله دښــــــمن سره اوس هغـــــه اوزار ګـــــــورمد راتلونکې تور
دقدرت الله درمان ښکلی غزل
اموخته چې څوك د مينې په جنجال شيوي ژوندى خو نور د مړي په مثال شـيښائيستونه به ئې نوره هم سـيوا شــيكه ئې پورې په لنډۍ زنه شين خال شـيخداى خو شته دى كه څوك نه لرم جانانهيوه ورځ به د ضرور كــبر زوال شـيزندګي مې د خداى بيرته رانه واخــليكه بې تا مې د بل چا د مينې خيال شـيد جنت زيرى به څنګه نه پرې كــيږيچې مين څوك په اشنا لكه بـلال شـيما ته ياده اشنا ستا د مخ څــيره شـيچې ښكاره په تورو غرو د بوډۍ ټال شيدرمان داسې ستا غمونو اوتـر كــړىل
ټپيزې: نصرت الله الهام
که ديدن دی که جدايي دهمينه د زړونو دوايـــــي دهکه په ظاهره ګدايـــــــي دهيارانه نيمه پاچــــــــايي دهڅوک چې هوښتيار وي په هنر يې چلوينه زلفې دې تاوې په نخرو کهشنه لوپټـــــــه دې په اوږو کهسره پايزيبونه دې په پښو کهسترګې دې تورې په رنجو کهشونډو ته رنګ د دنداسې ورکه مينه مينه په سترګو کې زاري شوهاوس مې ناکامه ريباري شوهيوه خوږه غوندې خواري شوهدسين نه پورې مې ياري شوهاوس به کش
[آه زما يار زما همدم څه شو] آصفه نصرت
په انتظارمى سترګى شخى شولېتودى اوږدى جذبى مې يخې شولېچى به پرى تاسى پيژندم له ورايهاوس رانه ورکې هغه نښې شولېطمع مى پرى شوله له هرى خوآنهدشرق آو غرب له لرى برې خوآنهوآقعيت صرف رآته دآ ښکآره شوځآن رآته هر چآ کې تنهآ ښکآره شومآ خو ويل چى ډير بچيآن لرمهزه د څپيړې سوک ځوآنآن لرمهزمآ ږولې ته به ټټر ورکويزمآ په سر بآندى به سر ورکويپه هر ډ ګر کى ملګرتيآ به مى کړيدفآع ريښتيآ له هرې خوآبه مى کړيزمآ په لويشت لويشت خآوره جنګ به کويزمآ
اخطار
له اوښکو مو سيلاب جوړ شو جهان به غرقويزاړه واړه به يوسي اوځوانان به غرقوي چې مړې کوترې خوري او مړو هوسيو پسې ګرځي بازان به ټپوسان شي او زمريان به غرقويپه چيغو او فرياد مى ګاونډيان بي حده خوښ ووله دى نه خبر نه وو چى خپل ځان به غرقوييواځى مى کابل ته سورسيلاب راغلى نه دىايران ته هم ورځي او پاکستان به غرقويهمداسې که کشمير مقبوضه باندې يې جنګ ويپه خدای مې دې قسم وي هندوستان به غرقويحيران يم چې تراوسه دوي په څه طمع ويده ديجنګ راغی باجوړ ته او مر
د اختر ټاله... ( اسدالله دانش ساپی )
ما ويل چې زه به مې د ژوند تر پايهتا سره مينه كومتا به په زړه كې ساتمستا به نازونه وړمهټول بيګارونه وړمهله تا كه لرې هم يمزړه به مې ستا لاس كې ويچې هر څه پېښ شي په ماتا به دستي خبرومخو ستا خويونو زمازړه ته داغونه وركړلڅه بېوفا غوندې وېته د هر چا غوندې وېنو زه مې زړه صبرومځان سره داسې وايم:ما وېل يواځې زما يار يېد اختر ټال يې هر سړى دې زنګوينه
د بختيار ځدراڼ ټپيزې
داچې لرې اننګي ښکليصفت دې کيږي په ټول کليدرنه مې اور وجود اخليزما د زړه وينې دې څکلي ځکه دې شونډې د لالون ورنګ لرينه څوک مې چې نوم دجانان ياد کړيزړه مې نری نری فرياد کړيرب درقيب ظالم ناښاد کړيکابل دې بيا الله اباد کړي چې پکې کيږي د مئينو دېدنونه چاوې چې عشق کول ثواباوښکومې يوړمه سېلاب دی الله دبچ ساته درياب دیصورت مې وچ لکه رباب دی زړه مې شهب
رياضت/ اجمل اند
ياران دې وايي چې موږ ښه وو موږ خیانت نه کاوه خو دوی کې چا په ارمانونو تجارت نه کاوه ؟ دوی سوداګر وو، دوی په هر یو کار کې ګټه غوښته .دوی میئن نه وو، دوی له زړه نه محبت نه کاوه یو څو پردیو د ښار واړه ډېوې ځکه مړې کړې چې يي پاچا د چا په زوړنو حکومت نه کاوه مونږه لېدل چې له سرونو نه شملې پرېوزي د سپین زړي خلک وو ناحقه مو تومت نه کاوه زموږ په کلي د اوښکو کمی هیڅ نه راتلو خو بس غنمو په کندو کې برکت نه کا
د جهان په نقشه
راليږونکی :نسیم ستورید راليږونکي پته :pakhtyan_stori@hotmail.comنيټه : 27-01-2009 دجهان په نقشهنسیم ستوری په ژوند نن خوشحالې ده چې دا نوم رسمې اعلان شود میـنې ګلستان کـې دغـه نــوم مــو د خپل ځان شو زخمې زړګی د قام شو په دې نوم باندې ټکور اوسژوندون د خپلواکۍ کې چې دا نوم د خپل جانان شو نــېـکـمـرغــه دا نــامــه ده مـــبــــارک او بــخـــتــوره
پر ليکه في البديه طرحي مشاعره
له ډېرو ورځو راهيسې چې زه انټرنېټ ته کېنم؛ نو ګورم، چې ګران جلال امرخېل هم تيار پر ليکه وي، زما او د امرخېل داسې شاعرانه مجلس وي، چې مه پرې غږېږه، چې هغه نه وي پر ليکه زما زړه نه لګيږي او چې زه نه يم؛ نو هغه بيا نو دومره نازونه کوي، دومره احسان راباندې واړوي، چې ماته يې وړل ګران وي._ له سحر راهيسې درته انتظار يم او ورځ راباندې کال شو .....داسې او داسې.عجيبه خبره داده، چې موږ دواړه په يو بل باندې په ناليدلي مخ مينان يو؛ خو دوستي او انډيوالي مو دومره پخه
غزل: عمردراز مروت
زه که تړلی ورته اوس نه يم په ســـــر دغســــــېهغه بخيــــــــــل راڅخـــــــه بيا دی مرور دغــــسېدغه زما او ستا تر منځ تقسيم چې چا کړی دیزه چې کمزوری يم لا اوس تر زورور دغــــــــسېفطرت د حسن دې د لمـــــــــر نه ذره نـــــه دی بدلته ســــوزول کـــــوې د لرې نه او لـــــمر دغســــــېته به زما په سپين پوشۍ باندې ضرور شکمن يېولې چـــې زه هـــــم دوکه کېــــږمه اکثــــر دغـــــسېد تريــــخ ضــــمير د حــــق ويـــــلو باوجود تر اوسهشکر د
د سلطان احمدزي ښکلی غزل
جانان دومره واقعيت و چې يو خيال د زنده ګي ود سوالګر ملنګ له خولې نه وتی فال د زنده ګي ويو نـــــــــظر يې زما ژوند و بل نـــــظر يې زما مړينهد وفا هـــــيله له ياره لکه ســـــــــــــــوال د زنده ګي وژوند مو هم له مرګه جوړ و مرګه ته مو هم په ياد وېدې له وينو ډک هيواد کې دا مو حال د زنده ګي وهلته هم مينې کېدلې خو بس مونږه ترې محروم وو څه د کلي پېغورونه څه جنجال د زنده ګي ووهره لار د پرمختګ مو وه تړلې په وهمونوخپل بېځاي
څو ورځې/ د کاروان صاحب نوی شعر
بختور تر بختـــــــورومه څوورځېکليوال د پيغمـــــبر ومه څو ورځې زمازړه يو بې اغزيه سورګلاب ؤزه نه زخم نه خنجر ومه څوورځې له کوثراوله زمزم ســـــره پخـــــلاومبس له تندې مرور ومه څــــــو ورځې په اذان د مدينـــې مې زړه روښـــــان ؤزه له ستـــورو نه هم بر ومه څو ورځې د دنيــــــا له پاچــــاهانوبــــې پروا وميو فقــــير او قلنـــــــدرومه څوورځې دخپل ژوندپه وچه
غزل: هلمند پردېس
راليږونکی :هلمند پردیسد راليږونکي پته :helmandperdis@yahoo.comنيټه : 15-01-2009 بس راځه چی له دی شره ځینی تیر شو سپین او تور خو د یو رنګ خبره ده له هر څه به درته تیر شم خو دا واوره چی دا پښتو زما دی ننګ خبره ده خوب وړو باندی هر څوک ملنډی وهی دا استقلال خو د غورځنګ خبره ده د یار مینه می غیرت دی ای رقیبه دا زما او ستا د جنګ خبره ده
غزل: قدرت الله درمان/ خوست
تا ئې ملاتړ وكړو جانــــانه گني څه ســــــــــړى وبغير له تـــانه رقيـــــب چرته د پنــــــځه ســــــړى وچې د په ژوند اهميـــت رانكړ بيا څه پـــــكار دهوروسته له مرګه خو هر څوك وائې چې ښه سـړى وستا د عزت خيال ئې ســـاته له مرګي نه يـــــريدهداسې و نه وائې چې ستا مئين بې زړه ســـړى وپه ليونو كې د حساب كړ او د چم د ورك كــړودا يو خــو و چې د ژوندي او هم د مړه ســړى ود هجر اور ايره ،ايره كړ خو ئې اف وؤ نـــه وېستا مئين كلي كې لوى شوى و د غره ســړى
د بختيار ځدراڼ په زړه پورې غزل
ستــا سترګــــــوکـــــه اداوې اونازونه رازلمي کړهزمـــا څیرې ګرېــــوان هم ډېرخیالونه رازلمي کړه تا پور لـــــه پېغلتــــــــــوبه دی اخیستی دګلـــــونوماهـــــم ورتـــه په زړه کې هــــــــوسونه رازلمي کړه قسمت به مې چې کوم کاڼی تنــدي ته وي لیکلیرقیب راته ګاونـــــــــډکې تهمتــــــونه رازلمي کړه پېرونه اوتاریـــــخ وایې چې تا یې ای وطنـــــــــــه!پخپلــــــــه ړنګولــــــــوته
غزل: قدرت الله درمان/ خوست
تا ئې ملاتړ وكړو جانــــانه گني څه ســــــــــړى وبغير له تـــانه رقيـــــب چرته د پنــــــځه ســــــړى وچې د په ژوند اهميـــت رانكړ بيا څه پـــــكار دهورسته له مرګه خو هر څوك وائې چې ښه سـړى وستا د عزت خيال ئې ســـاته له مرګي نه يـــــريدهداسې و نه وائې چې ستا مئين بې زړه ســـړى وپه ليونو كې د حساب كړ او د چم د ورك كــړودا يو خــو و چې د ژوندي او هم د مړه ســړى ود هجر اور ايره ،ايره كړ خو ئې اف وؤ نـــه وېستا مئين كلي كې لوى شوى و د غره ســړى
د تسل ښکلی غزل
دخټو کور نه دې جانانه مينه لويه مه شه دبهانو په جوړولــــــــو باندې پويه مه شه پر ګلابونو دې هميش وريږي سپينه پرخهخو دجانان پر اننګو مې اوښکه تويه مه شه ستا پښتنو باڼو نن ډير دي راته سپک کتلي خو راروان کاته دې نور داسې بدخويه مه شه يه دغربت اود لمبو پر دښـــــــته لويې پيغلې ستا دلونګو ونه چيرې بې خوشــــبويه مه شه دچاچې زوى دى نن راغلې په ما مور بوروي خاونده هغه مورکۍ هم چيرې بې زويه مه شه عبدالواسع تسل خوست
غزل: ارواښاد صاحب شاه صابر
چې په نصيب شوله د اسمانه شولهلکه زمونږ روزي چې ګرانه شولهچې بې جنونه بې جانانه شولهدنيا خو دغه وه چې ورانه شولهلاره وه، ستوري وو، اسمان و، شپه وهخبره پاتې د کاروانه شولهتنکي تنکي زخمونه وټوکيدهد انتظار صحرا ودانه شولهعقله په تا چې مې باور کړی دیهغه سودا مې د تاوانه شولهستا په خورو زلفو کې (خو) لټويآيينه ماته که حيرانه شولهما يې په سترګو کې تصوير جوړاوهسې شکي شوه بدګومانه شولهچې مينه خواره شوه که خوارشو زړونهد غم سودا څنګ
