محمدحنيف حيران
نوم مې محمدحنيف او تخلص مې حيران د پکتيا ولايت د سېدکرم ولسوالي اوسېدونکی، له منځني طب څخه په پېښور کې فارغ شوی يم، همدارنګه د ادب د مبارکې مدرسې يو کوچنی چڼي هم يم او اووکتابونه مې دوه يې شعري ټولګې، يو د ټپيزو کتاب،درې ژباړې او يو فولکلوريک اثر دې، کښلي دي.
شــــــــعرونـــــــــــــــــه
زماهمځولې/ بې ريا
ډيرووړ هم نوم ښکلى وم اوښکلې جينکې وېدبيا ڼو پشان مستې شرنګېدلې جينکې وې زماهمځولى ټولې جينکې وې په ماګرانېدوه درى پکې رښتيا سره وتلې جينکې وې هميش پټ پټووني وو په ورانو کنډوالو کېپه غيږکې به مې ټينګې رانيولې جينکې وې زما دمکتب لاربه يې په سپين سهار څارلهپه ډله به ګودرته راوتلې جينکې وې مودې پس ژ ړندوکې يکتنها هلته ولاړيمپه کوم ځاى کې چې هروخت خنديدل
غزل/ بختيار ځدراڼ
راليږونکی :بختیارځدراند راليږونکي پته :bakhtiar-arman@hotmail.comنيټه : 11-04-2009 غزلله دې ستونزمن ژوند نه مې دومره ډېره کرکه راشيلکــــه د دوه وؤ شریــــــــــــکانو تر منــــځ ورکه راشي دسرخطرامـــــــــــــکان په سلـو کې وي سل مــلګرو!چې دپښتــــون دعـــوه لــه چــــاسره په ځـمـکه راشي دنیــا پــــه مثــــل دیـوه کان وګړي ټـــــــــول مـزدوراننوروته لال مونږ ته پـه
غزل: هجرت الله اختيار
تر خپله ځانه رسېدو ته وسيله په كار دهخپلې څېرې ليدو لپاره ايېنه په كار ده د بل وژلو نه د خپل ځان وژل ډېر غوره ديد بل پر ځاى خپله له ځان سره جګړه په كار ده دا دېوال ښه و تر پرونه چې دېوال پاتې وخو نن په كې بېرون وتو ته دروازه په كار ده پښتو چې نه وي، تر هغې نو موږه هم نشته يوودلته خو هر موجود ته خامخا نامه په كار ده اوس چې شعر ليكمه مجبور يم هغه مخ راياد
غزل: قدرت الله درمان
داسې خو نه چې له پښتو نه شكايــت كـومهزه يې د بعضو رواجو نــه شكايـت كــومهخولګۍ د راكړه خو په ټول كلي رسوا د كـړمهلاليه ستا د شنډو سرو نه شكايــت كــومهدا ستا د كلي هوښياران مې هم په كاڼــو ولي څه به اشنا د لـيونـو نـه شكايـت كــومهد ديدن وخت كې عالمونه خبروي راپســـېځكه خو زه ستا د بنګړو نه شكايت كـــومهڅوك چې مې خپل دي هغه هم راځينې مخ اړويهسې لګيا يم د پردو نه شكايت كومـــــهمونږه آشنا ماذديګري كې ديدن كله كـــړى؟هسې عبس د سرو غرمو نه
د حميدې پکتيانۍ ښکلی غزل
دا خو ستا سرو اننګو اخيستی اور دیما خو ويل چې که اوبو اخيستی اور دیچې ارمان يې و زمونږ کورونه وران شياوس کورونو د هغو اخـــــيستی اور دید جهان کفار مـــــــــو خپــــــــــله رابــــــلليمونږه ځانته په پيسو اخيستی اور دیسرو غاټولو پورې دښتـــــــه لمبــــه کړېما خو ويل چې که وښو اخيستی اور دید وطن کفار مـــــــو نورو سره يو شــــــــولسرو لمبو له سرو لمبو اخيستی اور دید ځوانانو عاقبت خــــــــو مو خـــــراب وورته ګوره جينکو اخيـــــــستی ا
غزل: ډاکتر اسرار
اشنا څېرې راته اشنا راته نه ښکاريهيڅ يو تصوير راته صفا ښکاريپه شب پرستو باندې زېری وکړئچرته کې لرې هم رڼا نه ښکاريد لوټ تالان شکايت چاته وکړودلته خو غلا هم چاته غلا نه ښکاريشونډې هم ستا خوځي او ژبه هم ستادا ستاخبرې ماته ستا نه ښکاريښکلو په موږ نظر بندي کړې دهدي بې وفا خو بې وفا نه ښکاريدی خو زما مرۍ ته زور راکويد اسړی ماته مسيحا نه ښکارياسراره تلل نه کړي زما په خوښهماته دا خپل غزل زما نه ښکاري
د شبنم کيسه زړه شوه/ درمل
نوی درد راکه د غم کيسه زړه شوهد ژړا او د ماتم کيسه زړه شوهاننګي زما په اوښکو لانده راوړهپه ګلونو د شبنم کيسه زړه شوهسر زما په شان کړه جار د چا له پښو نهبرهمنه د صنم کيسه زړه شوهنوی خنډ دې په خورو زلفو کې نشتهد مزل د پېچ او خم کيسه زړه شوهد ژوند ستړيو ته يو بل دمه ځای بويهخدايه نوره د عدم کيسه زړه شوهګله وکره څه اور په خپلو لاروپر ازغو خو د قدم کيسه زړه شوهپه نغمو کې دې درمله څوک پيدا کړهد درخو او د ادم کيسه زړه شوه.
ته چې ماشومه وې نو ډېره ښه وې
دغه زاري درته کومه ګرانېدا نوي واړه عادتونه ورک کړهته په دې نوي انداز ښه نه ښکارېله ځانه ټول نوي رنګونه ورک کړه ته چې ماشومه وې نو ډېره ښه وېهر چا په مينه نازولې ګرانېلکه ماشومه پرښته په ځمکهواله همدومره وې سپېڅلې ګرانې که به کوم چا درته کنځلې وکړېنو تا به اوښکې تويولې ورتهتا به دبدو ځواب نه درلودوتا به کنځلې نه کولې ورته که به کوم چا په مخ څپېړه درکړهنو
د سعدالله فطرت غزل
زماځان زما زړګی شولې جانانهاوس ايله د کار سړی شولې جانانهته چې لاړې کلی ټول خزان خزان شوخو چې راغلې پسرلی شولې جانانهتابه پرېږدمه بل ښکلی به جانان کړمدا څه وايې لېونی شولې جانانهاوس به نه مرورېږې نه به ناز کړېاوس ماشوم نه يې زلمی شولې جانانهد راتللو چې دې وار وي زړه مې رپيپه ولا چې سم مرګی شولې جانانهچې مو وينه، روح او زړونه ګډ ديعجيبه ده چې پردی شولې جانانه.
غزل: عبدالرحيم هلال
محدوديت دی،که خوښي ده او که وير دیمحبت چې دی د دوو زړونو جاګير دیدا وګړي هسې تش په نوم ازاد ديدلته هر څوک د خورو زلفو اسير دیزما دزړه په آينه کې نور څه نشتهيو د درد د څړيکو جوړ پکې تصوير دیچې ډبره مخته ولي لاس ترشا وړیبس هغه سړی ددې کلي امير دیوظيفه مې ترې اخيستې دسندروزه مريد يم ښايسته جانان مې پير دیلکه زاڼې سلسله دسپينو ستورو ستا هلال او ستا دسرو چارګل يې پير دی عبدالرحيم هلال،اريانا پوهنتون پېښور &nbs
غزل: ذبيح الله قرار
درد مې د زړه زخمو ته داسې اې ملګرو راشيلکه شاهين چې په وړو - وړو کوترو راشيژبې لري ټول ګونګيان نه دي خولږزړه چې وکړيچوپتيا به غوڅه کړي هر څه به په سندرو راشيزړه ته راولېږې جانانه دومره ډېر غمونهلکه ځاځي ځوانان چې جنګ ته په لښکرو راشيچې څه يي ولېدل نو ټول به درته سپين وواييخو بس چې دا وګړي يوځل په خبرو راشيخواږه ېادونه دې په زړه داسې راووريږيلکه يو سېل مرغۍ چې يودم په نښترو راشي
د ساجد بهار ښکلی غزل
د تخپل پر تاخ مې مړه ده د غزل ډيوه ګۍڅاري مدام ستا دښايست درڼا پل ډيوه ګۍ دامو د ژوند په سپين سهار پورې اروا تړليداچې کو و ستا په رڼا با ندې مزل ډيوه ګۍ د رڼا شال دې زما د شعر پر پتنګ وغوړوهچې دې راشنه کړي رڼه ستوري پر اوربل ډيوه ګۍ زه به دې ولې دخپل ژوند دلارې مله نه بولم ما درته کړي دي بلا ليکل،لوستل ډيوه ګۍ پاس به تر ستورو نوښتګر لاسونه وغځومکه مې
غزل: ساجد بهار
راليږونکی :sajid baharد راليږونکي پته :sajid.bahar@yahoo.comنيټه : 27-03-2009غزلموږ د تڼاکو زړونو درد لره اوږه ورکړي تل مو دژوبلو ارمانو په نوم سينه وکړي موږ به دسولې پيغله څنګه په تندي ښکلووموږ خو مدام ورته د وينو لوپټه ورکړي دي پښتنې خو د دښمن دانتقام لپارهغازي لالي ته په شاجوره کې باڼه رکړيڅه درنې ډزې دي اوڅه د تسليمۍ غږونهښکاري جانان ته مې يې بيا دسر مورچه ورکړيله اتڼ وړانې پکې ګوري غيږه غيږه څڼېبهار ته پيغلې ځونډوره ايېنه و
د امرخېل نوی غزل
ناصح دې ووايي په څه ؟ چې ملامته يمه کفر خو نه دی تشه خوله ، چې ملامته يمه ته داسې سره شوې لکه ته چې هېڅ ګناه نه لرې زه داسې چوپ شوم لکه زه ، چې ملامته يمه بس ګرانې خير دی نور په دې خبره تيږه کېږده درته مې وويل کنه ، چې ملامته يمه اوس د محفل د رمز ساتل زړګيه ستا په غاړه ما ښکته کړي دي باڼه ، چې ملامته يمه د ژوند په دښته کې مې لاس د خپل وجود پرېښوده
غزل: ذبيح الله قرار
راليږونکی :ZABIHULLAH QARARد راليږونکي پته :ZABI_QARAR@YAHOO.COMنيټه : 21-03-2009سلام حیران صېب روغ رمټ دې غواړم له ځا ځیو درته اېمل لېکم پاڼه دې لولم او خدای شته چې له ټکي ټکي ېې خوند اخلم ا و حپل یو غزل هم درلېږم خدای دې وکړي چې د پکتېا په ډاګ کې ، ځای ورکړېخدای دې خلکو ته یو داسې ښکلی ژوند ورکړيچې یاران یوبل ته لاسونه په خوند خوند ورکړيتا خو ازغي ورته کرلي خو زه سوال کومهخدای دې زقوم ازغي ته هم دګل پيوند ورکړيد هر ماشوق زړه کې پيدا کړې دوم
د بختيار ځدراڼ ښکلی غزل
ماشوم چې تی وروي شونډو ته یې وینـــــــه راشي زه مې چې شونډې دجـانان وروم مینــــــــــــــه راشي دزړګي مراندې مې شـــوق وتخنـــوي هغه شیبــــــهبوی دخولې مې چې دیار لــــه سپین جبینــه راشي چې شړشم ګل وي زه او یارمې ترینه خوند اخـــــلوالله دې وکړي چې یــوه ورځ داسې رنګینــــه راشي دخپـــــــلې خـــــــاورې لـــه غنمینې مړۍ و شرمیږهچې مسلمان یې او په خــــــ
غزل: محمدحنيف حيران
ستا د هجران د پېـــــــچ اوخم پــــــه لارهخورم تېندکونه لا اوس هـــــم پــــــه لارهد خدای بې لارې خلک نـــــه ســــــميږيڅو چې يې خدای نکړي راســــم په لارهراته راياد شي غنمرنګ جانـــــــــان مېچې چــــرته ووينـــــــم غنـــــــم پــــــــــه لارهمجبور دي خلک اوس بې لارې لاړ شيځکه چې ښــــخ دی هر ځــــــای بم په لارهستاســـــو د چـــــم لاره خــــــــطا شي رانهزه چـــــې هــــــواس راټــــــولـــــــوم په لارهماته د زمکې د درد هم احســـــ
غزل: داکټر حسن
مۍ پکې زاړه پراته پیالې بدلې شویدي هغه لیونتوب دی زولنې بدلې شویديبیا چې د جانان د زړه کوڅې بدلې شویدي زمونږ د قسمتونو فیصلې بدلې شویدي اوس مې هم اوسیږي داحساس په شور وشر کې تل هسې مې دسترګو هنګا مې بدلې شویديونغاړه ښکلا د تغافل په حجا بونو کېپام کړه د جنون مې ارادې بدلې شویديمو نږ خو لا اشنا د زړه فانوس درته نیولی دی ستا داورورین حسن لمبې بدلې شویديبیا هغه قاتل هغه سزا هغه مقتل وطن هسې مو دقتل بها نې بدلې شویديمینه يې ( حسنه ) داشن
د حمان بابا مزار
راليږونکی :SAMEUDDIN AFGHANIد راليږونکي پته :s-afghani@hotmail.deنيټه : 08-03-2009 درحمان با با مزار چه د رحمان بابا مزار ورانوید پښتنو ستر افتخار ورانوی دا د فرهنګ او د ادب دښمنانزموږ کلتورزموږ یادګار ورانوی زموږ تاریخ ته دوی په سپکه ګوریدوی زموږ څلی او منار ورانوی نن د صوفی عبدالرحمان په پلمهد تصوف پلونه او لار
د ګلو څانګه دې خدای ماته نکړي/ حيران
د راز خبــــــره اشنـــــــا ماته نـــــکړيځينې کيســــې سړی هر چاته نکړيدوی به ګرېوان د وطن څه وګنډي؟دوی چې ډېوې بلې هوا ته نــــکړيزه لکه ژوند ترې لاندې شپې تېرومد ګلو څانګه دې خدای ماته نکړيد جـــــــــفا ياده مې بـــــې ځايه وکړهد حق خـبره څوک پاچا ته نـــــکړيځان ته چې ګورم دښمن هم ويـنمهخدای دې د هيچا هم ميراته نکړيزه يــې يوازې داستـــــا حق ګـــــڼمهزړه مې حوس ځــــــکه خندا ته نکړيزه مې پر خاورې ژوندون نه يم خفهڅوک دي چ
غزل
راليږونکی :مخمدين مبين خوستد راليږونکي پته :mobin@yahoo.comنيټه : 05-03-2009غزلنه مې وځي هيڅ جانان له فكر نهداسې لكه كلك ايمان له فكر نهوه ګرانه جانانه توسيئه كوممه باسه زاړه ياران له فكر نهټول چې پكښې وي ستا د يارۍ بازارشمه ترينه زه قربان له فكر نهنن سبا دنيا بدله شوي ده كيږي نه ګزران پكښې له فكر نه خداى قسم كه ښو باندې اوښتي ويچاچې دى باسلى قرآن له فكر نهوه مبينه څه ګټه دې وكړله ته چې يې اخته د ځان له فكر نه
خدايه دا څوک دی!
راليږونکی :عزیزالرحمان نیازید راليږونکي پته :azizurahman_niazai33@yahoo.comنيټه : 24-02-2009 خدایه دا څوک دی!چې په خوب کې راځيزما د زړه په دشته خواږه دردونه کريزه یې سندرې کړمهغواړم چې ور یې کړمه خوهغه د تل لپاره زما له الهامي خوبونو بیرته لاړ شي»»»»»خدایه دا څوک دی!چې زما په شپو کېلکه د ستورو او سپوږمۍ په څیرسپینه رڼا خورويغواړم چې لاس ورواچوم غواړم چې وې نیسمهخو د زما
دوه نظمونه/ ذاکرالله همدرد
راليږونکی :ذاکرالله همدردد راليږونکي پته :zakir_hamdard@yahoo.comنيټه : 21-02-2009ما يی چې سترکو ته په ځیر وکتلسترګې ېې ډکې شوې له سپینو اوښکوما ویل ولې ژاړېدی ویل ته رانه سفر ته درومېزه به د ناز خبرې چا سره کړم؟اوس له سپوږمۍ که له مرغانو سرهکه په ګلشن کې له ګلانو سره؟ ذاکرالله همدرد راليږونکی :ذ١کرالله همدردد راليږونکي پته :zakirullah.hamdard@roshan.afنيټه : 21-02-2009د خ
غزل/ حميده پکتيانۍ
راليږونکی :paktianayد راليږونکي پته :hamida_paktianay@yahoo.comنيټه : 20-02-2009 غزل/ حميده پکتيانۍژوند مې ټول جانانه ستــــا لاسو کې دیزړه مې لکه خاورې ستا په پښو کې دیخلک راته ستا په مينــــــــه ګـــــوري ټولستا د مخ تصوير مې په لــــېمو کـې دیټول په دېدنونو غــــوليــــــــــدلـــــــــي ديخوند خو ټول جانانه شـــــــوګېرو کې دیغم دې پېغلتوب راځنې خوري ورور ورويو نيم سپين وېښته مې په کمڅو کې دیخوله مې له ماشوم رېبـــــــــار
دجلان ښکلی غزل
څرخي يې نازونه په انکار انکار خبرو کېته وا ګلان رپي نري باد ته په ډبرو کې ستا د محبت ملاتړ لرو چې ځو د اور په لارګوره جنګيالي هم څه نه څه ډاډه وي زغرو کې پاڅه حوصله ددرد په وړاندې ځوانه ! مه بايلهژوند دى سړى لويږي د حالاتو په ژورو کې ښار به سندريز سړي په لاس لري منمه خويو نيم شرنګيدلى شاعر هم شته په نښترو کې ناست چې د پرهر رڼا ته بيا جلان يوازې دىت
