ماشوم چې تی وروي شونډو  ته یې وینـــــــه راشي
زه مې چې شونډې دجـانان وروم مینــــــــــــــه راشي

دزړګي مراندې مې شـــوق وتخنـــوي هغه شیبــــــه
بوی دخولې مې چې دیار لــــه سپین جبینــه راشي

چې شړشم ګل وي  زه او یارمې ترینه خوند اخـــــلو
الله دې وکړي چې یــوه ورځ داسې رنګینــــه راشي

  دخپـــــــلې خـــــــاورې لـــه غنمینې مړۍ و شرمیږه
چې مسلمان یې او په خــــــاوره د  بې دیـنــــه راشي

دبختیارنور غزل لـــــــه شوخـــــــو کلمــاتو جوړ وي
پکې یوه نیمـــــه مصرعـــه هسې غمــــــګینه راشي
»»»