سيد
ستړي آهونه ـ ستړې هیلې ـ ستړې ، ستړې سلګۍ
زما د ژوند کــيــســـــــــه بس دومره وه او نوره نه وه
شــــــــــعــــــــرونــــــه
د ښاغلى سميع الدين افغاني دوه شعرونه
زه دمستانو او رندانو جمع تهچې کله ځمه بېرته نه راځمه زه د بد مسته ميخورانو جمع تهچې کله ځمه بېرته نه راځمه د چټو پېغلو ښاپېريو ښار کېد چا نظرته چې ورځمه بېرته نه راځمه يم د رندانو ميخورانو جمع کېنو ميکدې ته چې ورځمه بېرته نه راځمه
دخوارانو دلته نشته مدد ګار څوک - مجرم
موږ په خپلو سترګو وينو ګنهګار څوکخېر که نکړي عدالت دلته په دار څوک نه چا وويل چې بد ورسره وشولنه ملګرى شو دهغه پري وار څوک دهر چا شي لکه بم په سترګو وېرهدخوارانو دلته نشته مدد ګار څوک چا پوکلى چا لمبه کړ چېرته لاړى ؟نن
ګوندې د كلي ګلبشره به مي غږ وپېژني
د ډېرو ماتو دروازو ځنځير مي ورشرنګاوو لكه ملنګ د زيارتو ځنځير كمي وشرنګاوو په خپله ډېره هوښيارتيا كې چې مي ځانته فام شو وم لېونى د زولنو ځنځير مي وشرنګاوو اوس په خپل جرم اعتراف كوم په ډاګه وايم ستا د مړژواندو ارمانو ځنځير مي وشرنګاوو ګوندې د كلي ګلبشره به مي غږ وپېژني
ما ته يو فقير په خوب کې وويل
ټينګ شه اې زړګيه اشنا نه راځيرنځ به قبلوې مسيحا نه راځي ما ته يو فقير په خوب کې وويلما ته يې وعده کړله بيا نه راځي هر کار چې انجام نلري کار نه دىلا س به ځنې مينځې بريا نه راځي څوک چې جڼه، جڼه کړي هيڅوک نه دىهيڅ که ترې نه سپينه وينا نه راځي
په افغاني لباس کې ښکلې ښکارېده لېونۍ
د کلي مينځ کې دپنجو په څوکو تله لېونۍلکه کوتره مي له ورايه وليده لېونۍ د سيخکو کتار يې جوړ وو د اوربله ځينيپه يو نظر يې زړګی وېوړه د ګوګله ځينيپه سرومنګلو يې لاس تېرکړ د کاکله ځينيپه هر قدم کی لکه لښته ماتېده لېونۍلکه کوتره می له ورايه وليده لېونۍ خپلو همزولو
جانان په مونږه لوبې وکړې
يو خوا غربت بل خوا جانان په مونږه لوبې وکړې بل خواته غله، بل خوا در بان په مونږه لوبې وکړې د وطن للمي مو اوبه نشوې په وخت او زمانيو خوا سېلاب بل خوا باران په مونږه لوبې وکړې ډيرو سرفه ونکړه زمونږ په دا مظلومو خلکويو خوار اغيار بل خوا نادان په مونږه
د مينې رنګ
ستا په اننګو کې چې د چا د وينې رنګ دیزما د پاکې مينې حقيقت پکې څرګند دی ما وېل سترګې دي خوږې دي دې وېل تورې په رنجو ديما وېل مينه دي سور اور دیدې وېل يار زما ملنګ دی ما وېل زما سره اشنا شهدې وېل زموږ کلي ته راشهما وېل مينه رسوا کېږيدې وېل دا دمينی خوند دی ما وېل ښ
زموږ په کلي کې در خو بی ادم خانه ګرځي
جانان بې جا مه لکه خان چې بې ستر خانه ګر ځيزړه چې مين نه وي هندو دى بې ايمانه ګرځي انسان له څا روو ځناورو څخه عشق بېلويڅلوربول ځکه بې هدفه بې ارما نه ګرځي دليونو په قا فله باندې ورګډ کړم ضميرهغه ورکېږي چې يواځې بې کاروانه ګرځي قا صده ! ورشه پيغام وروړه مسيحا دوخ
جانان پښتون دى ځكه ما پرېږدي لاهور قتلوي
زما پر سينه باندې قدم ږدي او زما ورور قتلوي دا بشر دوسته هر بشر په داسې تور قتلوي له دې سړي د ركنيت پوښتنه ځكه كوو چې دې وطن ته خاموشي راوړي او شور قتلوي لكه قضا لمونځ مي را ګرزوي په هر ساعت كې ما ورولي او په ما بېرته زما ورور قتلوي زه يې د سر صدقه غواړمه له خپله ځانه
ته د غرورو د غره په شان يې او زه تورې خاورې
ته د رڼو ستورو كاروان يې او زه تورې خاورې ته د ټپي زړونو درمان يې او زه تورې خاورې زما او ستا نه سره كېږي د زړه سره واوره ته د سپوږمۍ غوندې روښان يې او زه تورې خاورې ما ته دي خپله ونډه راكړه يار ته خپله ونډه ته د هر چا روزي رسان يې او زه تورې خاورې زما د وس زما د زغم خبره نه د
ته به خبره يې كه نه محبوبې !
ته به خبره يې كه نه محبوبې ! زما وطن ته دى اوس غم راغلى تندي تندي ګلان له بېخه باسي له تېره لوره سره سم راغلى نورې دي تورې سترګې مه توروه شونډو ته مه وركوه رنګ شېرينې تر آ به زه سترګې در وانه ړومچې كور په كور باندې وي جنګ شېرينې په خداى كه بل يو شى مي خيال ته راځي توره بلا پر هر ټغر ناسته ده كوټه كابل او كندهار در واخله كوز په خيبر او پېښور ناس
د ښايست نمونې
و چا ته مه ښاكاروه ګوري د ښايست نمونې تا څنګه واخيستې له ستوري د ښايست نمونې ته د حيا پړونى واچوه په سر او اوږو پښتانه نه غواړي سر تورې د ښايست نمونې دستي به اور واخلي بګړۍ د زاهدانو پر سر كه دي څرګندې كړې څه نورې د ښايست نمونې زما دي يادونه لا هېر نه دي او لا شته خاطرې را
ولې یې ګل وواژه ښکلایې ولې مړاوې کړه
بس که ورته غوږ شو لیږ ویجدان به راته ووایيچېرې یوو موږڅوک یو داخپل ځان به راته ووایي ځئ چې ترینه وپوښتو ملګرو چې شپه څه شی ده؟ ستوري څه مانا لري اسمان به راته ووا یي ولې یې ګل وواژه ښکلایې ولې مړاوې کړه دا دراز خبره ده باغبان به راته ووایي
په لاره نا بلد وم چې کاروان ته ژړیدم
خبره داسې نه وه چې وځان ته ژړیدماسمان ته مخاطب وم و اسمان ته ژړیدم هم دغه مې امېد وو چې سفر به مي اسان شيپه لاره نا بلد وم چې کاروان ته ژړیدم چې ژوند یې زما له ژونده مخالف نه وو لږ همدداسې یو بد بخته وداستان ته ژړیدم په دغه خو ساقي جامونه واړولو بل تهپرون&nb
سر مي وطن ته هدیه زړه مي جانان ته ورکړ
سر مي وطن ته هدیه زړه مي جانان ته ورکړځان مي له هرې خوا دوخت و امتحان ته ورکړ ستا دیارۍ مثال که وپوښتي څوک وبه وایمیو لاس مي مځکې ته دابل مي واسمان ته ورکړ دعشق په ښار کې حکیمان کله بلد زړګیهدرنځورۍ حال مو ایله بیله لقمان ته ورکړ
سر مي دي شي ځار دوطن مینه کې
وسوم په انګار دوطن مینه كېوختم په دار دوطن مینه کې ټول ټپي ټپي پر هر پر هر یمهپروت په خنډ او خار دوطن مینه کې لت پت خپلو وینو کې رنګین رنګینخوښ په خپل دیار دوطن مینه کې
غـــــــزل
ژبې څـــــــــکلي ستــــــاله شونډودرښتیاخواږه وتر رګـــه رګــه رسېـــــده ستـــــاد اروا خــــــــواږه و زه وارخطــــــــــاومــــه ولاړ چې راکاتــــــــه دکاږههغه کاتــــــه دنااشنــــــاڅـــومره اشنـــــــا خـــواږه و اوس د بنګړي راپسي ټـول مالت خبر کړي یــارهماشومتــوب ښه ووپه مستیوکې بـــــلاخواږه و ولې بـــــه سترګو اوروه په ګریوانونـــــــــوباران؟که دژوندون په رنګ کې ګډزما وستـاخواږه و
جا نا نه شته ډېرې نا پا کې سترګې
چې زما په تا اوستا په ما کې سترګيشوې ددنیا په ما او تا کې سترګي زړه مي سولېږي پر خوله هیڅ نه راځيځکه تل ګرځمه نمناکې سترګې له ښا یستو په هیڅ چل نه راګرځياوس روږدې شوې دي بېباکې سترګې
لا تر څو به زموږ کلي لا نړیږي
لا تر څو به زموږ ګران وطن ورانیږيلا تر څو به زموږ کلي لا نړیږي ورنو لږ څه د تدبیر نه کار په کار دیپه یووالي باندې هر مشکل سمېږي چې یووالی ورورګلوي یې په نصیب شيافغاني ! وطن به خا ماخا جوړیږي
بیا هم ددنیا له هر تصویره مرګي وايستم
ستا پر لورګران دى تر همه وو سفرونو سفرکه څه هم پیل کړمه پر پا ڼو دګلو نو سفر چې دقرار او دسکون په معنی پوی شمه لږتیندک دي وخوري نن پر لار ستا دیا دونو سفر لا دبمونو په دود ډکه ده فضا دوطنسږ کال به وځنډیږي بیا دبهارونو سفر
ګله!! یوه ورځ په اننګوبه دي نوم ولیکم
عشقه !! دښکلا په فرښتوبه دي نوم ولیکمتندې !!که ژوندی وم په پیالو به دي نوم ولیکم یومې وړې دخدای کعبې ته لا له ځیله نه اوړېنه چې منې زړه ! په بوتکدوبه دې نوم ولیکم اوس چې لکه سور دروح په تال باندې راګډه شوې مه درومه سندرې!! په نغموبه دي نوم ولیکم تم شه لکه
نګار په ما لکه اغيار خاورې راواړولې
په نن سبا کې دې امبار خاورې راواړولېاخر په ژوند مې انتظار خاورې راواړولې تر منزل مخکې شول ټول قتل ارمانونه زماڅاروان کاروان باندې په لار خاورې راواړولې نور به د ظلم او ستم څه وايم چې څه يې وکړلنګار په ما لکه اغيار خاورې راواړولې يو څو خبرې يې په خوله وې څه ويل يې غوښتلخو طبيبانو په بېمار خاو
غــــــــــــــــــــزل
يه ښکلې نن شوي را په ياد ولېد زړه دنيا مې شوه برباد ولېواړه دنيا څومره خوشحاله ګرځييو په کې زه ګرځم ناښاد ولېداپښتانه او سربازان د وطنخاورې په سر ګرځي برباد ولېما خو ژوندون د تا په نوم کړی دیبيا هم ته مانه کړي فرياد ولېذاکره ! ټول عمر دي لار څارلهنه شوې له غم څخه ازاد ولې؟؟؟
د عمري دوه ازاد شعرونه
لا څو کلونه ګوريزما داحساس زما دمستۍ نندارهچې دشباب پر لمن کښیږدم بې ترساو بې پروا یادونهڅو ګنهګارې شیبېدځان ملګرې کړمهچې دزمان په زړه کېشېخه یاغي زندګي کړم نذرانهدمیخانې او دساقي حضور کېځکه چې وخت لازما دشباب یاغي کلونه شمېريورته ځیر ځيرتاند ارمانونه شمیري
