سيد
ستړي آهونه ـ ستړې هیلې ـ ستړې ، ستړې سلګۍ
زما د ژوند کــيــســـــــــه بس دومره وه او نوره نه وه
شــــــــــعــــــــرونــــــه
موږ غریبان به بویوو دسر په پور ګلونه
که لیلا وټومبل اوربل کې درې څلور ګلونهزما به دهیلو په ګلبڼ کې شي سمسور ګلونه که سره یو ځای شو نو ستا دمخ پېښې به وکړيګلاب ، نرګس، غاټول ، لاله او یو څو نور ګلونه دوخت شتمنو را نه هر څه تر ګونډو لاندې کړوموږ غریبان به بویوو دسر په پور ګلونه
اې څښتنه ته قبوله مې دعا کړه
اې څښتنه ته قبوله مې دعا کړهد طالب بيرغ اوچت پر امريکا کړه په کوهي کې د يوسف ستره ساتونکيه!د زړه يار مې ته راخوشې له کيوبا کړه چې زما وطن په بل خرڅول غواړيته يې جوړه په کاله کې واويلا کړه له ملا محمد عمر نه مې قربان کړېراپېرزو يې ته ديدن ربه پر ما کړه
لويه ربه (ج)!!!
چې مي مینه رب په تا باندې پیدا کړه ما هغه ګړۍ خپل سمه لار سیوا کړه دا نړۍ راته فاني دنیا حساب دههوښیارانو توښه جوړه دعقبا کړه د جنت او د دوزخ پروا به څه کړمچې پروا مي شپه او ورځ ستا د رضا کړه چې تمام عمر په فکر د دولت ويهغه خلکو د خپل ځان سره جفا کړه
دوې څلوريزې او دوه شاعران
يو درد او يو ارمان مې په سلګـو غيږې ته راشيله سترګو نه مې اوښکې په څپو غيږې ته راشي زما مات شــــــوي عزم ته د هـجر په ميــــــوند کېستا ياد لکـــــــه مــــــلاله په ټپــــوغيږې ته راشي دوست محمد ځونډى
يوه څلوريزه
كه د كدو ګل نه وي ياره د د بېنډۍ خو راوړه زما ګلونه ډېر خوښېږي څو ګېډۍ خو راوړه دا ستا كوڅې ته وږى درشم وږى بېرته لاړشم كه ديدن نه وي خداى دي غرقه كړه ډوډۍ خو راوړه
اوس لري غضري په نا اشنا جحیم کې اوسم
نن بیا د وعدې شپه ده انتظاره ! نڅیدای شېدسترګو په زامبل مې ترسهاره نڅیدای شې ترڅو چې زما په سترګو دا نامراده مستې ځانګيترهغه مې رګونوکې خماره! نڅیدای شې قدم دمسیحا چې مې په کلي کې پردی شودزړه په سرمې ټول عمر پرهاره ! نڅیدای شې په زور د غرغړو به د واعظ فت
ژوند
ژوند مو ډېر لـــــوړو ژورو کـــــــــې روان دیدمرګـــي په ســـوداګروکــــــــــــــــــې روان دی هتکړۍ مو په لاســــونو کـــــې شرنــــــــګېږيخوندترې اخلي ز وروروکـــــــــــــې روان دی ملاجـان پرې له ممبره نــــــــــارې وکـــــــــــړېجنتــــي دی بختــــــــورو کـــــــــــــــې روان دی
ما ورته کرلې ده شپو ته دښکلا سپوږمۍ
ګوره دباران غوندې یاره پر ګریوان راځيما هم وړي دځان غوندې او ښکې مي پر ځان راځي دښته به مي ګل کاندی شوردمغزو کور ورتهخیال دشنه اسمان غوندې اوري پر بیا بان راځي ما ورته کرلې ده شپو ته دښکلا سپوږمۍستوري وړم پیزوان غوندې ځمه بل جهان راځي حسن ته بې واخلمه ګل ته دپسر
بیګا بیادچا پرديس جانان په تلو وو
نیمه شپه ده زما دیار ډېوه روښانهده ،د چا په انتظار ډېوه روښانه ؟ یوه ناوې هر ماښام په هدیره کېبلوي په یوه مزار ډېوه روښانه دچا پت ،د چاناموس پکې لیلام شولهيچا نه کړه د دې ښار ډېوه روښانه سيلئ! نور د پتنګانو ازار مه وړهنوره پرېږده په کرار ډېوه روښانه
مينه څه ده ؟؟؟
دغه چټه ښکلا ګورهوای په مینه نه رسیږم خپله مینه کې لمبېږيوای په چل یې نه پوهېږم مینه اور مینه سیلاب دیمینه ژوند مینه کتاب دی مینه پوهه ده علمیت دیمینه کار دی شجاعت دی مینه سیند دی لوی دریاب دیمینه شرنګ دی یو رباب دی
معشوقه څه دانارو ونه نه ده
چې مې آه وکړ دشنه اسمان په لورېپه خاطر مې دهجران لبمې دي پورې مانه پاتې یې دسرو ګلو وطنه !راپسې دي دچاسترګې ادم خورې زه له اوښکونه په سرو سترګو شیدایمباراني اوښکوتیې مه توره وه نورې رانه وړی مي نظر افتاب دحسنکه په طول دعمرکسي شي کمزوري
اختر نه دى
هسې نوم یې داختردی اختر نه دیپکې بېل رانه دلبردی اختر نه دی چې داوښکوبدرګوسره رادروميراته بس دغم خبردی اخترنه دی هسې پلوري پیزارتوکي په وګړیوبنجاری دی سوداګردی اختر نه دی تویوي دمورله سترګوسپینې اوښکېتنکی زوی یې مساپردی اخترنه دی
اختر نه دى
هسې نوم یې داختردی اختر نه دیپکې بېل رانه دلبردی اختر نه دی چې داوښکوبدرګوسره رادروميراته بس دغم خبردی اخترنه دی هسې پلوري پیزارتوکي په وګړیوبنجاری دی سوداګردی اختر نه دی تویوي دمورله سترګوسپینې اوښکېتنکی زوی یې مساپردی اخترنه دی
لــــــــــــــــــــــــيـــــــــــــك
په سرو وينو ليک ليکمهبيا جانان ته يې ليږمه د زخمي زړګي تصوير همد ليک منځ کې بندومه غټې غټې درنې اوښکېله چشمانو تو يو مه جګې جګې ورته وايمپښې به لوڅې کړم ورځمه په بل شان تر حم نکړيليونی ځان جوړومه
دا انسانان څه بې پروا انسانان
سبا اختردى خوشحالي ده خلكوپېغلوبه رنګارنګ خالونه جوړوي بوى به دعــطرواو نكــريزو راځــيبيابه همزولو محفلونه جوړوي سبا اختردى سبا زړونه يوشيكركه، كينه له كلي كډه وكړي غاړه غاړۍ به شي ياران يوبل تهكړي به
داوښکو له كوڅې مې غاړګۍ راوړيدي
ګرانې نن مي ستا اختر ته څه ډالۍ را وړېدي داوښکو له كوڅې مې غاړګۍ راوړيدي د زړه له بټۍ لاندې مي د ستا د ظلم اور دی زخمونه وريت شوي ما پلۍ راوړېدي باڼه د شوخو سترګو دي که بېرته رانه واخلی له تل د زخمی زړه نه مي ګېډۍ راوړېدي
دزړه باغچه کې درته ګل کرمه
دزړه باغچه کې درته ګل کرمهرامبېل،چمبېل،نرګس،سنبل کرمه دا به وعده راسره ږدې جانانهدګلو سېل له به راځې جانانه د زړه باغچه کې درته خيال جوړومد ښاپېريو پکې ټال جوړوم زما دا هيله به منې جانانهدګلو سېل له به راځې جانانه
پل دي بختور شه
شپې دي د برات شه شه کلونه دي اخترپل دې بختور شه ناوې ! پل دي بختور پل دي بختور شه ناوې مينه کې دي کورشونوې اشنايي شوه نوی بل د مينې اور شوستا د حسن شمعه چې روښانه په هر لور شوحسن دي ښکلا دی چېرې مه شه د نظرپل دې بختور شه ناوې پل دي بختور نن چې دي محفل کې خوشحالي ده هم خنداخوښې دي همزولې دي په مينه کړي نڅاي
هلته تخارکې پښتانه خفه دي
داوښکو پېغله مي سرتوره شوله د مهاجر غوندې بې کوره شوله دا هر سحر د ګل په پاڼو ژاړي ځکه اغزو باندې نسکوره شوله چا يې په کلي راکټ و ويشتلو ؟؟؟شوله يتېمه او بې وروره شوله
د اسلام په تمه تمه د کافرو کانې وشوې
په وطن موجوړماتم دیتورتمونو کې مو شپې ديدا د کوم ظالم له لاسهچې ظلونو کې مو شپې دي ګران وطن راته سوراور شود دوزخ لمبې ترې خېژيبل محشر ته حاجت نه شته قيامتونو کې مو شپې ديدا د کوم ظالم له لاسهچې ظلمونو کې مو شپې دي د کابل هره کوڅه موښکلې ښکلې خاطرې دياوس يې وران اوويجاړګورمګړنګونو
زماد روح زما د زړه څښتنه
زه چې تاخلق کړم ته مې وينه په رګوکې شړې تادرنګينوکائناتو غيږکېيوه زره رنګ اويوه ښکلا پيداکړم تامې احساس ته دجمال سندره وويله تامې دزړه په تانده زمکه ارزوګانې شنې کړې تامې دسترګوپه اينو کې يوتصوير کېښود پاس په تصوير دې راته وليکل جانان دې يمه
شي ستا يادونه ملهم کله کله
شي ستا يادونه ملهم کله کلهشېبې خوږې شي د غم کله کله بېله تا زهر شي ګنډېر شي خدايږوخواږه خواږه هم صنم کله کله زړه کې مې اوسې تل تر تله يارهڅه شول چې نه دې وينم کله کله ته مې په خيال کې اوسې ځکه اوريپر ګرېوانه مې شبنم کله کله
