سيد
ستړي آهونه ـ ستړې هیلې ـ ستړې ، ستړې سلګۍ
زما د ژوند کــيــســـــــــه بس دومره وه او نوره نه وه
شــــــــــعــــــــرونــــــه
نه مې سیاله اوس کابل ، نه پېښور کې کومه پیغله ــ اغلې بلېنډه بدرۍ
حالات دا سې د اریوب په لراو بر کې کومه پیِغلهوبه نه کسې سره لاسونه هم اختر کې کومه پیغلهما هر توری مرواري کړ ما د ستورو اوبه ورکړېنه مې سیاله اوس کابل ، نه پېښور کې کومه پیغلهدا ګلاب به د هغې وي تاسې پټ ورپسې ګورئله قطاره چې تنها ځي مازیګر کې کومه پیغلهدې ماشوم سره تصویر دی الله دا څنګه بشره دهته وا کښلې مصویر په مخ د لمر کې کومه پيغلهکلیه ! نور به لا د کوم یو قیامت په انتظار وېنه د
د اغلې (ياسمين وفا) په زړه پورې غزل
کله چي اميد خپلي غوټۍ ته ګوته و نيسي زړه مي دې ناتر سه دنياګۍ ته ګوته و نيسي ته چي وعده وکړې انتظار مي د ماشوم غوندي
شاعر او ښاپېرۍ ـــ د اناهيتا غرڅنۍ ژباړه
شاعر او ښاپېرۍ سره ملګري شول. ښاپېرۍ ،شاعر ته خپله بڼکه او شاعر ،ښاپېرۍ ته شعر ډالۍ کړ. شاعر بڼکه د خپل شعري ديوان په مېنځ کې کېښوده او شعرونو يې اسماني رنګ واخيست . ښاپېرۍ شعر زمزمه کړ او خولې يې د مينې خوند واخيست . خدای (ج) دواړو ته وويل : په دې کار مو خپل ځان ته ژوند ګران کړ ! شاعر ، چې اسمان وويني نو مځکه ورته کوچنۍ شي . او ښاپېرۍ ،چې دمينې خوند وڅکي اسمان ورته تنګ شي !!!
تنها ـــ سپوږمۍ
تاتـه څـه پته ده چې زه داسـې تنها ولـې يـم؟چې پخپل ذات کښې سمندر يم نو صحرا ولـې يم؟د روح تړون د عنکـبوت د تار په څـير که نه دىنو په قربت کې بيا په دومره فاصلـه ولـې يـم؟زه د ژوندون په ﻻر يوازې خپـې تڼاکې تلـمهد زړګي ډاډ له زمـا زړه کې اسويلـى هم نه ووخو بس يو زه وم يو مي تـګ وو ناپوره ، ناتمـامد هاړ غرمو کې مي د ژوند څوک لاروى هم نه ووخو خداى خبر چې د کوم لوری م
تــــــــنــــــــهـــــــــا ـــــــــــ سپوږمۍ
تاتـه څـه پته ده چې زه داسـې تنها ولـې يـم؟چې پخپل ذات کښې سمندر يم نو صحرا ولـې يم؟د روح تړون د عنکـبوت د تار په څـير که نه دىنو په قربت کې بيا په دومره فاصلـه ولـې يـم؟زه د ژوندون په ﻻر يوازې خپـې تڼاکې تلـمهد زړګي ډاډ له زمـا زړه کې اسويلـى هم نه ووخو بس يو زه وم يو مي تـګ وو ناپوره ، ناتمـامد هاړ غرمو کې مي د ژوند څوک لاروى هم نه ووخو خداى خبر چې د ک
اخــــــــــــــتــــــــــــره ـــــــ اغلې بلېنډه بدرۍ
اختره اې ښکلیه اختره زه بخښنه غواړمسږکال دې نشم لمانځیما مې چمبه سوځلېزما له سندرو نه اروا ختلې ګنې ګیډۍ قمیس ښه ډک په پاولوها زرزري سالو اوس هم لرمههم به نکریزې یوې کڅوړې کې وي تاخ کې پرتېخو زه بخښنه غواړمدا ځل دې نشم لمانځیاوس مې ها مستې سهیلې نیمې هم پاتې نه ديدوی سره غبرګې يې چمبې لمبه شوېاختره اې ښکلیه اختره ته به ګورې کنهدا په مالت کې څومره ماتې
بلنډې بدرۍ ته ـــــــ جميل اخوند زاده
ته پرې خبره یې که نه ملالې !ستا کورته بیا سره انګریزان راغلي ستا وروڼه اوس هم شته دي ډلې ډلېخواوس جذبه او ایمان زنګ وهليخلکو ایمان خپل په ډالرو خرڅ کړستا خویندې واړه شوې سرتورې دلتهڅوک دلته نشته چې پرواه یې وکړيستا په مصرو او ټپو ګردپریوتی
خـــــــــــــال ـــــ اغلې بلېنډه بدرۍ
هو ............... ته به خفه وې رانهتا به له ما څخه ګیله کړې وي چې ته مې روغ ولیدې بیا هم نه مسکه شوم او نه مې ستړي مشي درکړه د یخو یخو اوبو ډک کنډول خو لرې پریده خو ما هم هاغه د جنګونو لاره هاغه د غرونو له وطن راغلې له شنه سهاره تر ماښام څارلهمیندې به ناستې ډکې سترګې بوټ وتلي زړونه خویندې پرتې به په سجدو وې او دعا په ژبو له ماشومانو اروا وتې ترې مستي هیره وه څوک
د كاڼــــــــــي زړه ــ اناهيتا غرڅنۍ
ښه تيره چاړه په لاس كېاو يو زړه يې راتوږلوما وېل دا څه کړې ظالمېدغه کار خو ناروا دی ؟دې وېل دا کرښې چې ګورېدي له کاڼو څخه کلکېنه په اوښکو را پستيږينه په غم د چا تتيږيڅه پكار دی داسې زړهرګ ، ريښه لري د غره !!!
د يتيم اوښکه ـــ روهيلۍ
د هسکو غرونو لړ کېد تيرو پرښو په منځ کېيو وړکوټی مرغزی وپاتې شوی د غره سر کېمورې نه وه خوا يې تشهپه نارو اوپه چغارو ووبس يواځې يي مخ کړید الله په لور تنها وويو ځل بيا مي هير يادونهتېر خنجر د زړه په کور کړوهغه خيال هغه پرهر چېد يتيم د اوښکو جوړ وود بارخو په لويه دښتيېيو کاروان د اوښکو تللیخدای خبر چې څه سيلاب وود غمونو پرې تير شویوچې شونډې
ربـــــــــــــــــــه ! ــ سمیع الدین افغاني
ربه ستـــا دربار دی لـــــــــویربه ستـــا دربار دی لــــــــویموږیو ټـول ستــــــــا ثنا ګویتـه عزت چــــــاته نصیب کړېڅـوک ذلیل کړې سیـــاه رویتفـــــاوت لري خالقــــــــــــــــــــهستـا مخلوق په رنګ ا وخوییو هـــوښیـــارکـــــــوي کا رونهبل جــــــــاهل بې ادب لـــــــویڅــوک ظالم خـــــــانه خرابــــهد ی مــــــکاره درواغـــــــګویرب
سپین غره ـــــــــ اناهیتا غرڅنۍ
سپین غره ای سپین غره ته څومره لوړ يېڅومره لوی ېې ستا کنګل شوې څوکېڅومره ښکلې تکې سپینېلکه سپيڅلې مقدسې پیغلې٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫اې سپین غره !څومره دنګ ېې څومره لوی څومره غښتلیچې دې دا دنګې تکې سپینې څوکېان د اسمان د زړه تر سره رسياو د اسمان سترګې هم تاته اوړيد باد مهین لاسونه ستا د تن په هر یو نښترپه هرې لمنځې، او وابختې،زړغونځي تیرويورته ځولۍ ځولۍ راګونه او تالونه ښاييچې یوه شيبه درسره
روژه راغله ـــــــــ حلـــــــــــــــم شملزى
روژه راغله را پيدا شولو سوچونه ورځې لويې شوې لنډېږي ماښامونه د غوصې نه به دماغ د چا پړسېږي چې شي پورته و اسمان قيمتونه هره ورځ به وي ګواښونه د جګړو دا د ځينو به شي مات پکې سرونه څوک به صبر خداى ته وکړي په روژه کې ورپه برخه به ثواب شي جنتونه ستا ياران به پکې خوښ وي شلمزيه د شپې لولي او د ورځې کړي خوبونه
يو فدايي ژڼکي ته نصحيت ـــ اغلې بلېنډه بدرۍ
زه دې ځار شمه ژڼکیهستا له هر ګړندي پلهصدقه شمه لوګی شمخو لږ تم شه یو څه وایمآه له سترګو دې قربان شمزه دې هره بلا واخلموا ژڼکيه میړنیهزه منم چې بهادر يېتا کفن تر سر تړليله جهانه بې پروا يېته په دین دومره مین يېچې کیسه کې د ځان نه يېآه ..... دا څومره بختور يېڅو شیبې پس به شهید شېاخ څه لوړه مرتبه دهجنتونو کې به ګرځېپيغمبر (ص) سره به ناست وې
د آزادۍ څـــــــــــــــلـــــــى ـــ انجينر عبدالوکيل متين
سر دي په اسمان لگي، منار د آزادۍ يې ته!پت د افغانانو يې، يادگار د آزادۍ يې ته! ته يې د مشرق ځمکې، د غرونو د زمرو اوازته يې د ځنځير، او زولنو دماتېدو اوازاې د استقلال څليه! تلوار د آزادۍ يې ته! ته يې د غازيانو، د سرو وينو ولولو محصولته مو د نيکونو، خويندو، ورونو د جذبو محصولاې د خپلواکۍ نښې!، اختيار د آزادۍ يې ته! ته د يرغلگرو هر يرغل ته د عبرت مثالته يې د ملالې، د ايوب د لوړ غيرت مثالته يې "اکبري" گوزار، گوزار د آزادۍ يې ته!
ستړی قسمت ـــــــ اغلې نوريه وهاب شيلګرۍ
سهار ښکلى ښايسته وځت ووګل ګلاب زما په بخت وو چې دیدن له یې ورتلمهښایسته چمنی تخت وو خو په پاڼویې ازغي ووپه منګل یې شکول سخت وو بس چې څنګ ته ورغلمهناګهانه ولویدمه هم مي ګل رپې رپې شوهم په زړکې زخمي شومه
د ګلابونو په ښکلا کې راله شک پيدا دى ـــ سعيد زابلى
چې څه به وکړي دې معما کې راله شک پيدا دى رايه به ورکړو خو پاچا کې راله شک پيدا دى نن دي په نه خبره څه ډول خواږه وکتل جانانه ستا په دې موسکا کې راله شک پيدا دى ملنګه ستا له اوږدې ږيري او تسپو نه قربان زور د غيران وو ستا دوعا کې راله شک پيدا دى واى سل دي ومره يو دي مه مره پخوانى متل دى مړه پرېږده يې دې وينا کې راله شک پيدا دى سعيده ما چې دي ليدلې کليوالې پېغلې د ګلابونو په ښکلا کې راله شک پيدا دى
زما له لکه وينه په رګونو کې بهېږي جانان ــ سيد شاه سقيم
په زړه را اوري يوه ګړۍ مي نه هېرېږي جانان زما له لکه وينه په رګونو کې بهېږي جانان روح به مي والوزي له تنه زاره چاودى به شم خداى مکړه چا که وېل چې نن درنه بېلېږي جانان
ګوانتانامو ته ليک ــــــ اغلې بلېنډه بدرۍ
ګونتانامو، ته به هم یادې ساتېستا پر تور زړه باندې به پاتې اوسيلکه د کاڼو کرښې زمونږ د ژڼو ارادې ، عقیدېګونتانامو، ته به هم هیرې نه کړېهاغه له نوره ځينې ډکې بشرېها اوږدې څڼې تاړې واړې ځوانۍها کړنګولې انګازې د قرانهالمدې شونډې د الله په نامهها غټې غټې مطمینې سترګېګونتانامو ،زمونږه ژڼي خو به بیرته راشيستا ها شکنجې ، او عذابونه به له ټولو هیر شيخو ته به هیرې نه کړېتل به دې غوږ کڼوي
رنځور ګـــــــــــلاب ــــــــ خدايد داد مقروال
زه دي وينم ګران هيواده سورګلابه ! ډېر لوېدلى يې دژوند له اب وتابهيوچنجى دى پنجابى دى چې په سترګونه ښكارېږينه په ورځ اونه په شپه كې معلوميژي خپروي په نيمه شپه كې وزرونهپاكستان دى چې په برخې توپانو كې دي مزلونهستا بستر دى داظالم چنجى ليدلى تر غونچې پورې څوځلې درغلىستا په سرو نازكو پاڼو باندې پرېوزيستا دزړه ستا دسينې په اوبوكښېوزي له ښكلا سره دي كړي نامرده مينهوچوي دي دسينې رنګينه وينه
د نبيلې غــــــزل د نظم پر ليکه ځواب ـ ورېښمينه سعادت
ننګرهاره ياره ! څه درباندې شوي د مرګي په خوب ويده يې او که ړوند يې د پښتون د ننګ شمله په ټيټېدو ده ته خبر ورباندې نه يې او که ړوند يې د ښکېلاک پر وړاندې ستره مبارزه !يوې بلې قربانۍ ته ضرورت دی د خوب وخت نه دی يرغل په وطن شوی بغاوت او سرکشۍ ته ضرورت دی د پرنګ او د اورنګ لښکرې يو شوې ستر عظمت د ګندهارا غواړي چې لوټ کړي په بخدي د تيموريانو واکمني شوه او تاريخ د اوستا غواړي چې لوټ کړي د باتورو پښتنو شاه ځلمو
ننګرهاره ياره ! څه درباندې شوي ــ نبيله غزل
ننګرهاره ياره ! څه درباندې شوي د مرګي په خوب ويده يې او که ړوند يې د پښتون د ننګ شمله په ټيټېدو ده ته خبر ورباندې نه يې او که ړوند يې د ښکېلاک پر وړاندې ستره مبارزه !يوې بلې قربانۍ ته ضرورت دی د خوب وخت نه دی يرغل په وطن شوی بغاوت او سرکشۍ ته ضرورت دی د پرنګ او د اورنګ لښکرې يو شوې ستر عظمت د ګندهارا غواړي چې لوټ کړي په بخدي د تيموريانو واکمني شوه او تاريخ د اوستا غواړي چې لوټ کړي د باتورو پښتنو شاه ځلمو
د عاشق د جدايي احوال ـ شهيد عبدالمجيل شيلګرى
تنهاپروت يم په بسترکوم خوبونه نوردسترګومي طواف کړي په ملکونه که تمام جهان يوبل خواسره واوړي زه دخپل وصال په فکر يم محذونه سر مي ايښى دژړا په بالښته دی تنها وړمه اورد عشق په اند امونه سرتورسريمه ولاړ په سره افتاب کې مسافر يمه او قات سخت مي جوند ونه هيڅ مي تمع نه ورکېږي ستا له مخ نه که لاوکړې تردې زيات
زه خو دي شعر نه لولم ــــ بلېنډه بدرۍ
زه خو دي شعر نه لولمماته يې مه رالیږهځکه چې ستا شعرونه((رقیبه ورک شه یاره راشه کنه ))له دې اپلتو ډک ديزه خو دي شعر نه لولمماته يې مه رالېږهځکه چې ته شعرو کېد خپل ګاونډ د خپل ټبر او مالتد تورسریو قدمونه شمارېپه غبرګو ړوند شې مسلمانې پښتنې یادوېپرتا افسوس چې څومره سپکې دا درنې یادوېزه خو د ي شعر نه لولمماته يې مه رالېږهځکه چې ستا په هر یو بیت کې تصویردا ستا د مړه احساس ښه روڼ ځلېږيچې ته پرداسې ح
دا ته څومره زړور يې ـــــ اغلې بلېنډه بدرۍ
دا ته څومره زړور يې وا دا څومره لوی یاغي يېچې د څو روپو دپارهد خپل خدای (ج) سره په جنګ يېد رسول (ص) مخالفت کړېله قرآنه يې اوښتیای په غبرګو سترګو ړوند شېته نه ګورې عزتونهد ملالو لوټل کېږيستا پر وړاندې له سپین ګیروټول کالي يې ایستل کېږيتي خواره د خپلو میندو سره غبرګ په اور کې سوزيته اوس هم ټوپک پر غاړهد کاپیرو ساتندوی يېکله مخکې کله
