سيد
ستړي آهونه ـ ستړې هیلې ـ ستړې ، ستړې سلګۍ
زما د ژوند کــيــســـــــــه بس دومره وه او نوره نه وه
شــــــــــعــــــــرونــــــه
جونه ګومان کړي چې بدرۍ د سترګوتور نه لري ـــ اغلې بلېنډه بدرۍ
اوس چې ټپې مي د بنګړو په شانې شور نه لرياوس ښاپېرۍ پرما زړه سوی لکه د مور نه لرياوس ددې غرونو هر تنګي کې ډلې ډلې غازیاننور دې څوک نه وايي چې مړي زمونږ پور نه لرياوس خو كیسه مې د ژوندون لیک ده په بل یوه دراوس په ګودر کې ناسته پاسته هاسې سور نه لرياوس په دعا کې مي یو څوک اوس مي ارمان ورپسېجونه ګومان کړي چې بدرۍ د سترګوتور نه لريچې جینکۍ میړانې ستايي په ګودر د وروڼ
جهاني صاحب ته ډالۍ ـــــ انجنير وكيل متين
سلطانان به تاج په سر ږدي د الماس يا مرغلرو"جهاني" تسخير د زړونو کړي د شعر په لښکروهر کلام ته چې يې ګورم ګنجينه ده د اسرارونکته دان يې مګر پوه شي د پوخ نظم په خبروشېريني يې ده د نظم پښتنو ژبو څکلې د غزل خواږه يې نشته په انبار کې د شکرود افغان مظلوم اولس په حال يې غږ فضا نيولېنه يې ډار له زورور شي، نه پروا د زورورو"جهاني"! دى ځلاند ستورى د پښتو ادب اسمان کېلک
دجومات امام خفه دى له ممبره ــــ اغلې هما ظفر احمدزۍ
راځئ مټې رانغاړئ اول جوړ به دنيکونو دايادګارکړوبيا وروسته به داخپل زينت سينګار کړو چې يو شو سره يوموټى يوزړه شوراځئ چې چيرې لري دغليم کيسپت ګذار کړوبياوروسته به داخپل زينت سينګار کړو دوطن شاړې کنډرې چې زموږ په انتظارويموږ پرديومحلو کې به خپل زړه څنګه کرارکړوراځئ چې لمن خوشې دپاريس دفرانسې اودلندن کړوداخپل دپلارټاټوبى يوځل بياګل ګلذار کړوبياوروسته
پښتنه پېغله ـــــ اغلې هما ظفر احمدزۍ
په ميوند کې ملا تړلې دزلمو شاته ولاړهپښتنه پېغله ملالهچې پرې فخر پښتانه کړي يادوي تل په وياړهپښتنه پېغله ملالهلوړ يې وساته بيرغ د آزادۍ څه پښتنه وه باهمتهنن تاريخ کې د طالب په نوم دې خپلو پښتنوکړله حلالهپښتنه پېغله ملالهفکروکړئ پښتنو داڅه ننګينه تماشه دهڅوک يې ښکار دخپل هوس کړ څوک يې خوشى کړى په شاړهپښتنه پېغله ملالهنن قابض دى په وطن بيا پېرنګى دىهمت وکړه نن دي هم دا
ښاغلي جميل اخوندزاده ته ! ـــــــــ ه مهزوم
موږ ته غم د وطنوالو سوړ له واورې نه ښکارېږيخو بس چارې هغه غواړو چې وطن پرې ابادېږي×××زه د ماتو زړو غزل يمخپله زه په زړه پرهر يمخو زه وايم !راځـئ درد خپله ټپه کړوهره اوښکه مو جر ګه کړوهر پرهر کړو سور بڅرى په هر کور کې د خپل علم او د هنر بله ډيوه کړود هر جارج او دهر وايټ کور پرې لمبه کړوپرې رڼا به دخپل کور دا مړه ډيوه کړوخو افسوس چېمسافر دي
جانانه اوښکې مه تويوه ـــ ښاغلى فضل الربي رستم
خېر دی زه بيا راځم جانانه اوښکې مه تويوههيڅ نه جوړېږي له خفګانه اوښکې مه تويوهظالمان شته دي ، دا منم خو ځينې ډېر ښه هم شتهسېلاب يې يونسي اسمانه اوښکې مه تويوهستا دېرش کلن ټپ ته لګيا يو مونږ ملهم لګووجوړ به شې اې افغانستانه اوښکې مه تويوهګرانې بنګړي به درته نور راوړم ــ ماـــ نه ماتولدا غلطي وشوه له ما نه اوښکې مه تويوهمونږه ولاړ يو ستا دښمن به خدايږو ژر ووژنو
بلېنډې بدرۍ او جميل اخوند زاده ته : سعيد كاوون
زما جمیله وروره غوږ ونیسه هر ه خبره دې په ګل بدله یا په یاسیمن یا په نرګسوباندېیا په ټپه یا په غزل بدله موږه یوټول دیوې کشتې مسافرزموږه غم هم جدایې نلريموږه په داسې تروږمۍ کې روان چې شپه لرې اوسبایې نلريبدرۍ پخپله ته پخپله لاره خلکوته پاس تبرونه مه ورکوه هسې نه خپلې ګوتې ونه ریبېهیلې ریبي لرونه مه ورکوه خوزه بدرۍ ته څوخبرې لرم لکه ایران مداخله به نه کی زه اوبدرۍ سره یوبل پيژنو
د مهزوم د شعر پر ليكه ځواب : ښاغلى جميل اخند زاده
مهزومه کوردې ودان چارې دې ښېچې دې بدرۍ خورته خپل خیال ښکاره کړزمکه هغه سوځي چې اورپرې بل وياو پردی غم له واورې سوړښکاریږيـــــــــــ+++++ــــــــــــــــــــــــــــ++++++ـــــــــــــــــــــــــــــته ترې ټپه غواړې سندره غواړېخو پام چې مات زړونه به نه ښورويدلته نن زړونه ټول پرهر پرهر دیدلته په هر خیال کښې ماتم آلوزي
اغلې بلېنډې بدرۍ ته ! ــــ هـ ـــ مهزوم
د بلينډې بدرۍ خور د،ملغلرې پټې مټې،لونګين،اوښکې او څو نوروغزلو په لوستلو دا شعر بدرى خور ته ډالۍ د غزل له هر يو بيت نه دي ورېږي دا تيره داجل غشيته تر څو به نازک خيله دا زلمىد پټې مټې ملغلرې په شان حورو په لالچ کې د اجل خونې ته لېږې؟ور تړې تر ملا بمو
سور پېښور ته ! ښاغلى اجمل اټك يوسفزى
مات لښکر ټول بيا
غــــــــــزل ــــ انجينر وکيل متين
منزل دى يو لارې د تلو دي بېلېگرېوان ته لارې په لېمو دي بېلېراځه زخمونه به بيا وروسته شمېروزړگيه! لارې په اغزو دي بېلېستا له دې تړمو، تړمو اوښکو قربانشپې د قاتل د فيصلو دي بېلېچا پرې شملې چا ککرۍ کېښودېهدف ته لارې د ورتلو دي بېلېپټ وي لعلونه د ايرو په منځ کېنښې د ښکلو د کوڅو دي بېلېغريب سړى يمه ځواب نه لرماسمان ته لارې د ختو دي بېلې
شک مې په شيطان د پښتانه کېږي ــ ښاغلی اجمل اټک یوسفزی
مرګ ته مې نن بيا څو ځلې زړه کېږي ګورمه دې سترګو ته چې څه کېږي څنګه درته ووايم چې څه غواړم دا خبر زما
((پاتې شه)) د ښاغلي اجمل اټك په زړه پورې غزل
نن خو يوه پـېښه عجيبه وکــــــــــــــړه پاتې شه په سترګو کې مې شپه وکـړه راشه او ټول عمر په کــــــــې واړوه
لو هديره د يو کوچني کلي تر څنګ پرته ده ـــ ښاغلى احمد شاه پاڅون
خير کړې خدايه ! بيا مي خوب کې دي ليدلي مړيپه سپينو سپينو کفنو کې وو پېچلي مړيد شرمښانو ګله راغله بيا دا پوري دښت تهلکه چې بيا يې په كېږديو کې موندلي مړيچې څه کرلي وو له کره مو ميوه هم يووړهچېرته را شنه نه شوو زموږ هغه کرلي مړيد زړه هلمند کې مي د غم بمبار کې هيلې سوځيسترګو کې ښکاري د خيالونو څو سپېڅلي مړيبيا د بازار په منځ کې درب سو واى جهاد يې وکړهغه د
وروستۍ سلګۍ ــــــ اغلې اناهيتا غرڅنۍ
هو ـــــــــ سلګۍ يې چې وروستۍ شوېچا پې تېره كلمه د شهادت كړهاو چا ستونی په اوبو ورله تازه كړوزه يې خوا کې وم وﻻړهما ليدله چې يې سترګې غړولېﻻ يې شونډې رپولېما ليدله ، اوريدلهپه درنه ژبه يې ووېلځه (( هغه )) ته داسې وايهدرنه ولاړمخوجان ! تاته عمر غواړمتر هر چا ډيرتر هر چا زياتته وې تل د زړګي ډاډته يې اوس هم را په ياد !!!
یوو ښاغلي زما دمینې باغچه ورانه کړه ــــ حليم شملزى
زمونږ کعبه دګندارا یو پونده ورانه کړهدکلتوري تاړاک راغلو مو حجره ورانه کړهډېر زورور پر سیمه راغله خوپه بېړه تلليولې اوښپه وو په کمر زموږ اینه ورانه کړهزه چې ټالېږم د سوچونو په اورمړو مزویوو ښاغلي زما دمینې باغچه ورانه کړهد کایناتو اوسنۍ تفصیر لوی سترګي غواړيخو دې خیالي جنت په سحر فلسفه ورانه کړهحلیمه ! وکره په وران ګودر کې سره ګلونهخېر دی که وخت زما دکلي تاریخچه ورانه کړه
خوله چې د يار خولې ته برابره شي ـــــ فضل الربي رستم
لاس چې ترې چاپېر کړم ، مروره شيراکړي راله ټک ، سمه ډمبره شيډېر څه مې په زړه وي ، چې تا ووینمهیره مې اشنا هره خبره شيياد چې د زخمي زخمي کابل راشيڅيړکه مې را پورته له ځيګره شيڅومره نا اشنا غوندې ستم کويمېخ مې زړه کې ښخ کړي ، ستم ګره شيستا مينه کې ياره په ما څه وشولهر څه چې زه و وايم سندره شيواخله ترې فايده رستمه پرې نږدېخوله چې د يار خ
تــــصـــويـــر ـــــ اغلې اناهيتا غرڅنۍ
پاس د لوړو غرو لمن كېها ،د دنگو ونو لاندېد رڼو اوبو په ډنډ كېاو په ښكلي ،شين اسمان كېپه رڼا او په تيارو كېهم د ستورو په ډيوو كېپه هرڅه كې مې ليدلېخو نږدې چې به شوم نه وېته لټون وې د يوې وركېعشق جنون وې د يوې وركېته مې ويښه ،ته شبګير وېبس اوبو كې يو تصويو وې
دلته اوس بهار، په ژبه ګونګ کړ خدای ـــ فضل الربي رستم
غزلها ظالم واکدار ، په ژبه ګونګ کړ خدای ډیر وو ګناهګار ، په ژبه ګونګ کړ خدایما د ژوند خواږه ټول يار ته ورکړل خو (دى) د استین مار، په ژبه ګونګ کړ خدایوې ورپسې ډیرې د ملت ښیرافلج شو ها غدار، په ژبه ګونګ کړ خدایخدایزده چې په زړه کې یې څه خړه وهتش په خوله ریبار ، په ژبه ګونګ کړ خدایدلته اوس مېلې د بهار نشته ديدلته اوس بهار، په ژبه ګونګ کړ خدایدې غماز ، مين په قرار نه پر
ايران ته هم ورځي او پاکستان به غرقوي ـــــ عبدالطيف-صادق
له اوښکو مو سېلاب جوړ شو جهان به غرقويزاړه واړه به يوسي اوځوانان به غرقوي چې مړې کوترې خوري او مړو هوسيو پسې ګرځي بازان به ټپوسان شي او زمريان به غرقوي په چيغو او فرياد مي ګاونډيان بېحده خوښ ووله دې نه خبر نه وو چې خپل ځان به غرقوي يوازې مي کابل ته سورسيلاب راغلى نه دىايران ته هم ورځي او پاکستان به غرقو
دسولې جرګه ـــــ اغلې زرلښت حفيظ
شمله ورو پټكي وتړئ جرګه شئدارين په خاوره ټوله را ښکاره شئ د نازو بچي شټېږي په سرو وينويا ميرويس شئ يا احمد دزرغونه شئ ياپټكي له سره ښځو ته ګذار کړئيايوالي د غيرت جګه شمله شئ
ملالۍ کلی ته راشه ــ عبدالرحيم هلال
ټکی نه لرودتوروموقحتي ده هله ژرشه ملالۍ کلی ته راشه ته په خپل معصوم وزرکې اوبه راوړه سندرماري توتکۍ کلي ته راشه احساس راوړه دټپوژبه رازده کړه دردموشته خوموږسندري هیري کړي شمله ورزلمي مولاس ترزنه ناست دي جرګې شته خوموږخبري هیري کړي رودټپي
مــــــكـــــتــــبــــــي ـــــــ عبدالرحيم هلال
اوس هغه مكتبي نه يم اوس بدل يم لاروى يمه دبلې يوې لارې زړه نازړه دخپل هدف ترحد دراوړم
ټـــــــــــــــــــــپ ــــــ بلېنډه بدرۍ
د خیال ها ښاپېرۍ په خدای سپارم دادی درځمنظمونه مې په سترګو ښکلوم دادی درځملږ تم شه غبرګ لاسونه دې په ټپ کېده مظبوط د زلفو تار باڼه کې اچوم دادى درځمنغمې ساه لنډه نه کړې زه مې اوښکې وچومدا راګ درسره زه هم غبرګوم دا دی درځماریوبه ستا د غېږ که( رحیم شاه) وخوړو سرګټم دې جینکۍ راټولوم دادی درځمهمزولې ته ورځه خوهاغه کاڼی راله راددې ژڼي نن سر مخ ماتوم دادی درځم
خـــــــــــال ـــــ اناهيتا غرڅنۍ
خال مې د تـــــندي شوې په ســـجدو کې راســره يېتور مـــــې د رنجو شوې په لېــمو کــې راســـــره يې ســـتا يـــوې خــــبرې پرنګــــيان را مسلــــــمان کړلته الـــــــهي مينه په پښــــــتو کـــــې راســــــــره يې زه د زرين لــــــمر په وړانګو پاس خــتم اسـمان تهته د بــــــوډۍ ټال په اوو رنګــو کې راســــــــره يې لپـــــوکې را ځای مې کړې دعا
