ژبې څـــــــــکلي ستــــــاله شونډودرښتیاخواږه و
تر رګـــه رګــه رسېـــــده ستـــــاد اروا خــــــــواږه و
زه وارخطــــــــــاومــــه ولاړ چې راکاتــــــــه دکاږه
هغه کاتــــــه دنااشنــــــاڅـــومره اشنـــــــا خـــواږه و
اوس د بنګړي راپسي ټـول مالت خبر کړي یــاره
ماشومتــوب ښه ووپه مستیوکې بـــــلاخواږه و
ولې بـــــه سترګو اوروه په ګریوانونـــــــــوباران؟
که دژوندون په رنګ کې ګډزما وستـاخواږه و
بختیـــاره داسې نری درد ورسره مــــلګری ولـــو
دجانان غم وپه ســـلګو کـــې د دنیـــــا خــــــواږه و
