سيد
ستړي آهونه ـ ستړې هیلې ـ ستړې ، ستړې سلګۍ
زما د ژوند کــيــســـــــــه بس دومره وه او نوره نه وه
شــــــــــعــــــــرونــــــه
مــــــــــــرکـــــــــــــــــه
پښتون :- د یو افغان دیو پښتون د یو وګړي په حیثای نړیواله اشنــــــا! زه یوه پوښتنه کومبخښنه غواړم ، ته به وخت نلرې، زما پروړاندېد قیمتي وخت د نیولو دې مننه کوم نړیوال :- نه نه پښتونه یاره! هیله کوم وایه کنهزمونږه دنده ده چې هرچا ته ځواب ووایومونږه خپل ژوند خاص د پښتون نامې ته واقف کړیچې په ستر فکر د پښتون د ژوند کتاب ووایو پښتون :-
داڅه حال دی ؟؟؟
دغه خوب دلیدو نه دینه خوبونه دلیدو ديداحالت دلیدو نه دینه وختونه دلیدو دي څه تیارې دي خپرې شوېسمه او غر یې دی نیولیدې وحشي وحشي شېبو کېدا فرصت دلیدو نه دینه وختونه دلیدو دي ددې شنه اسمان تر څنګهدا زخمي زخمي وختونهمرګ او ژوبله ، بېوسي دهدا دهشت دلیدو نه دینه وختونه د لیدو دي پ
غونډه منډه رغنده سندره وه چا ورانه کړه
جوړه وه دګل غوندې خبره وه چا ورانه کړههيله وه تنکۍ وه خياليګره وه چاورانه کړهسوزنده بارودو په اومو شونډو راوچه کړه غونډه منډه رغنده سندره وه چا ورانه کړهګوره چی داکوم ياغی لړم زهر پرې وپاشلتيږه مو د هر غره مرغلره وه چاورانه کړهخړه پړه مېــــــنه راته ګرانه له پارسه وهجوړه مو له ويني د ځيګره وه چا ورانه کړهولي به بازيده! د تورخم پولی نه غلی تلملاره خو سيده تر پېښوره وه چا ورانه کړه
سرته مي خير غواړي
په ټپ مي مالګې دوړوي سرته مي خير غواړي جانان مي دا احسان كوي سرته مي خير غواړي دا نړيوال خلك له ما سره دا مرسته كوي هميش مي كور را سوځوي سرته مي خير غواړي ملګرو خداى خبر دښمن او كه يې دوست وګڼم مكتب جومات را نړوي سرته مي خير غواړي چې كله پړ شي نو رقيب ته اشاره ور وكړيتوره بلا را ننګوي سرته مي خير غواړي يار مي ساده دى
خــــــــــــــــــــــــــــوب
ما د وړې پادشاهي خوب لیدلوچې سرمي جګ کړ زه په جېل کې ومهزه د جېلونو او کمپونو مینځ کېد افغانانو په سر خېل کې ومه خوب کې دخپل وطن امیر ومه زهپه خپل ولس باندې زهیر ومه زه وه هر طرف ته ټول اباد کورونهپکې ښایسته ښایسته د بڼ ګلونه ښه راشه درشه او اخلاص مي لیدوزه د قومونو په هر خېل کې ومهزه دجېلونو او کمپونو مینځ کېد افغانانو په سر خېل کې ومه
څوك مي په ارزښت نه پوهېدل په دغه كلي كې
ډېر مي پر سر وخوړل وهل په دغه كلي كېبيا مي هم پيدا نه كړلو خپل په دغه كلي كې هغو هم جفا راسره وكړله خفه شوله ماچې به مدام ځانته بلل په دغه كلي كې زه اصل غمى ومه په نيم قيمت يې خرڅ كړمه څوك مي په ارزښت نه پوهېدل په دغه كلي كې ژر به درنه واخلي انتقام رقيبه! مه خانده پاتې يو سرتېرى دى لا بل په دغه كلي كې هر پيمخي ولوسته او
پــــــســــرلــــيــــه !
نور د افغان له خاورې پورته كړه سور او اور سپرليه!راځه راځه خو خالي لاس مه راځه نور سپرليه!زمونږ د سويو زړو به سوى ارمان پوره شي هله چې بيا چينې او ګودر راولې په شور سپرليه!په كور يې ټكه اسماني له پاكه ربه غواړم چې چا نېولې پښتنه پېغله په تور سپرليه!هلته به خونه د غليم په وينو رنګ كړو دواړه چې نه زه ورور ته مخامخ نه ماته ورور سپرليه!زه مي د زړه ټكړه په لار كې يوه يوه ورته ږدم ګوندې څوك لار كړي را غلطه زما په لور سپرليه!او
ځوریدلی تصویر
نن مې لیدلی ژړیدلی تصویرغمجنو اوښکو کې پوښلی تصویرله خیاله نه ځي غم لړلې صحنهد ځیګر هر کونج ته لویدلی تصویریتیم زیارت کوي د پلار د قبرپه خدای چې ډیر دی ځوریدلی تصویرچا ورته وواژه په کومه ګناه؟یو آرماني، سپیره ویشتلی تصویرد ده له بکس کتابونو جار شمتورو کالیو کې راغلی تصویرمعصومو شوڼدو کې به څه څه واييولې یې ړنګ شو د ژون
غوټۍ ګلونه سپړي !
لكه سپرلى د ژوندانه غوټۍ ګلونه سپ
د شهيد په قبر
اوښكې خوره شه د شهيد په قبر بله ډېوه شه د شهيد په قبر لكه د ګل ورباندې وغوړېږهښكلې باغچه شه د شهيد په قبر د ازادۍ په لار يې سر وركړىهسكه شمله شه د شهيد په قبر ژر شه را پورته من
ســـــــــجـــــدې
&nb
دهشتګر جانانه ! نور مه راځه
د كلي خلك شوو خبر جانانه ! نور مه راځه پر لويه لاره د ګودر جانانه !نور مه راځه زړه ته د صبر تعويذ وكړه له ديدنه څخه شو به رسوا هر مازديګر جانانه! نور مه راځه درپسې ګرزي رقيبان په ډلو ډلو باندېانعام يې ايښى ستا په سر جانانه! نور مه راځه ته يې د پت او د عزت د پاره سر وركوېخو دوى دي بولي دهشت
پر ګلا بي باړخو يې حوره اوښكه
څلورېزه پرې مي ږده نا صحه چې د يار غېږ كې دمه شمه هسې نه خفه شم د اغيار كې دمه شمه پرې مي ږدۍ چې ګلو _ نه شبنم څكم نه چې دېوانه شم د كوم خار غېږ كې دمه شمه -------------------- نن كوم غليم ترې لوپټه وړې ده ننګيالۍ پېغله په ژړا ولاړه د ننګ زلمي په زولنو تړليسپين مړوندونه يې زخمي اېسېده ښكارې يتيمه غوندې تاسو ګــــــــــــــــــوري پر ګلا بي باړخو يې حوره اوښكه مـــــــــا ته
غـــــــــــــــــــــز ل
مه وایه چې سترګو کې مې تش د خمار سره اوسيدلته خو زما هم یو وړوکی غوندې زړه اوسي څه په درز چمبه وهي او ګډې شي ګیډۍګیډۍدنګې چټې پیغلې چې سر خیلې د واده اوسي لمره دعا نشم کړای چې کلي ته دې وبولمدومره اور خو راکړه چې لاسونه مې تاوده اوسي سم به وي ، خو کم به وي،زړه ستا د قد دربار نه دېستا د بڼو کور دې دلته ټ
که خپل که بېګانه دى
چا وران کړو دا وطن چا ترې لوټ کړې خزانه دهکه خپل که بیګانه ده،که خپل که بیګانه دهچه خپلې ورانوې بیا د پردو نه څه ګیله دهظالمه زمانه ده ، ظالمه زمانه دههر چا تر خپله وسه دا وطن کړلو خرابڅوک ناست دي بلډنګو کې په ډالر کوي حسابڅوک پروت دی په خیمه کې له یخنۍ نه شو کبابهر چا ده غږولې د خپل خوښې ترانه دهکه خپل که بیګانه ده،که خپل که بیګانه دهپه نوم د عدالت خو خیانت پکی چا
لــــــــــېمـــــــــــــې ســــــــــــحـــر تــــه ډالــــــــۍ
ښه شوو لــــېـــمــــه افغانې ستورې شوهنه ستورې کله شوه سپوږمۍ شوه هغهنوربه تنها ورته لــــېـــمــــه نه وايودې زمانه کې ملالۍ شوه هغه..............................................رحمت په داسې کورنۍ شي بياهمچې خپله پېغله يې سپوږمۍ کړه هغویموږ ته اوس ښايي پېرزوينې د دویچې بيا روښانه زموږ نړۍ کړه هغوی............................................که دوی
مـــهـــــــــــــــاجـــــــر
زړه کې چې مغرور
دا خلك درسره پنځوس شپېته خو به تل نه وي
تيارو كې ځان عادت كړئ د يوې لارې ملګرو منزل ته دسپوږمۍ پر لاره تله خو به تل نه وي اوبو ته چې ځې غلې تر پلو لاندې را ګورههر ګام كې تيندكونه پرېواته خو به تل نه وي يو وخت خو به يوازې شې ظالمه څه دي وكړل ؟دا خلك درسره پنځوس شپېته خو به تل نه وي دا ستا په څېر ډېر ښكلي به ترې ګېر چاپېره كښينيمين ته د سپېرو شونډو كاته خو به تل نه وي
خدايه ! زه كومه واقعه له غاړې واړومه
ورځ مي له غاړې شي چې شپه له غاړې واړومه زوړ غم تازه شي چې تازه له غاړې واړومه زلفې كړۍ سترګې ګولۍ شونډې غوټۍ د جانانخدايه ! زه كومه واقعه له غاړې واړومه د نړۍ خلكو دا احسان راسره كړى دى تلوسله را لېږي چې وسله له غاړې واړومه پرون ويلي وو څو ښكليو نور هنر ته نه ځوځمه چې دغه فيصله له غاړې واړومه
