محمدحنيف حيران
نوم مې محمدحنيف او تخلص مې حيران د پکتيا ولايت د سېدکرم ولسوالي اوسېدونکی، له منځني طب څخه په پېښور کې فارغ شوی يم، همدارنګه د ادب د مبارکې مدرسې يو کوچنی چڼي هم يم او اووکتابونه مې دوه يې شعري ټولګې، يو د ټپيزو کتاب،درې ژباړې او يو فولکلوريک اثر دې، کښلي دي.
شــــــــعرونـــــــــــــــــه
غزل: عمردراز مروت
هسې څوک وايي چې دا ښکلي سخاوت نه کويداسې څوک شته چې د دې ښکلو محبت نه کوي؟منافقت کړي څوک رښتيا په رښتيا ويلای نشيګني دا څوک دي چې د حسن تلاوت نه کوي د کلي وځم خو له نرخ درسره نه شم وتایدا به تر څو پورې وي چې څوک دې محبت نه کويد ښار قاضي چې دا ځل دغه فتوی نه کړی جاريچې دغه خلک دې د ظلم بغاوت نه کويدغه سړی دې د خپل ظلم معافي غواړي له خدایزما
غزل: سيد عبدالمعيدهاشمي
کاشکې بيا وړوکی شم، مماڼې او ګورګورې ويمور مې چې للو کړي او په خوله يې څو سندرې ويشوخ شم شرارت وکړم اوبه جينۍ ته و شيندمنه وي دا شين سترګي نه په تن کې د چا زغرې وينه وي د ځان مرګي غم او نه د تور ټوپک شپيلۍبس منطق حاکم وي بې وسلې ټولې لښکرې ويغاړه کې لېنده، جېب مې له تورو شينوليو ډکدوه مې کشران وروڼه او دوه خويندې مې سترې ويزه مې د مورجانې مخکې وتر پيږم وژاړمماته نينې وکړه ټول غمو
غزل: سعدالله فطرت
بې شوره بې سروره بې مزې دی لا هغسېپه تا پسې مې ژوندخاورې ايرې دی لا هغسې په زړه کې مې تصوير ستا د جمال دی ګلاب مخيهپه خوله مې تلاوت ستا د نامې دی لا هغسې هغه باندې خو هرې ورځې حسن راوريږيهغه خاوند د دغې سرمايې دی لا هغسې
ګریوان :امرالدين سرحد
لوڅي پښي ګریوان شکیدلی یوانسان دی نه یې پیژنم خوځوي دیوافغان دیداشوکاری خرین مخ ته یې څی ګوريدی په ګیډه وږی ناست غم یې دځان دیچاودي پوندي ان دلاس زخمونه یې ښکاريغم لړلی جنګ وهلی پریشان دی خپل وطن کې بی وطنه مهاجرشودژوند پیټی یې په لاس کې اوس حیران دیچا ته خلاصه کړی دغم غوټه ای خلکوکوڼ او ړوند ته په ژړا هم په فغان دیدواړه سترګي یې له اوښکو ډکي پکيدی دحق خبري کاندی په ا
د ګوهر وزير ښكلى غزل
چې پۀ دې کلى کښې به کله مجلسونه کېدلد دوې ځوانۍ د ښائستونو صفتونه کېدلبېګا مې بىا جانانه سترګه رپېده ټوله شپهلکه چې بىاپۀ ما اؤ تا باندې بحثونه کېدل ستا د کرم د اسمان وريځې مې هم وليدلې چرته چې للمه نۀ وه هلته بارانونه کېدلدتا د چم د خلقو ژبې وې د تورو پۀ شان لکه سرونه به پۀ زړونو ګزارونه کېدلستا پۀ سينه موندلے خط هرچا ثبوت منلودتا نه پس دتا پۀ سپين کردار
په اسلام اباد نړيوال پوهنتون کي کلتوري اونۍ او في البديه مشاعره
د روان کال د اپريل دمياشتې په نولسمه نيټه د اسلام اباد په نړيوال اسلامي پوهنتون کې د بیلا بیلو اسلامي هيوادونو د خپل کولتور ننداره وړاندې کوله، دنړيوال پوهنتون د افغانانو د اتحاديې يا ټولنې مشر ښاغلي منګل راته څو ورځې وړاندې زنګ ووهلو، چې بايد په ټاکلې نيټه ارو مرو ورشم همداسې مو وکړل له پيښور نه زه او ګران ملګری عمادالدين دوران دواړه ورغلو. عجبه داده، چې په دې کولتوري نندارتون کې چې د
غزل: ګوهر وزير
چې پهء ګلونوکښې مې ذکر دګلاب کړ ېدیملګر يو ما د انتخاب نه انتخاب کړ ېدی مونږ زيات له دې نه د اظهار جرآت کولی نه ءشومونږ تل په سترګو کښې يؤ بل ته سوال ځواب کړ ېدیزهء ښهء خبر ومه دنيا د محبت پهء انجامخو ما پهء ځان باندې پهء خپله دا عذاب کړ ېدیدا سې خو نا! چې دې وطن پهء وينو سور سالو شيهو دا منم چې ما هم غږ د انقلاب کړ ېدیاوس يؤ او بل ته پهء تحفه کښې څوک ګلاب نهء لې
ځانته زيندۍ جوړه کړم: اسد دانش ساپی
ما مې د زړه په بڼ کېخپلو غمونو ته يو ټال جوړ کړىزما غمونه د ماشوم په رنګهڅومره ضدي غوندې ديڅومره جدي غوندې ديهره لحظه چې رانه ټال غواړيبس زنګېدل غواړيپرې لوبېدل غواړيما ځانته کار کتلىاوس خلاصېدى کله شمد خلاصېدو مې دا يوه لاره دهچې د زړه بڼ مې په کنډر بدل کړمچې دغه داغ نور په پرهر بدل کړمددې ټالونو له وريښمين پړي نهځانته زيندۍ جوړه کړمځانته
د ګوهر وزير په زړه پورې غزل
پهـرېدار اوسئ دکلـيـو دښـارونو چا بارود دلته راوړي پۀ بارونو
د نذير احمد نذير په زړه پورې بيتونه
په محفل کې بل دی اور، ستا د حسن لور په لورمګر شته داسې وګړي ګرمي نه احساسوي دی د ټکنډ اوړي زور، مزدوران دي د لاهورستا د وصل خوب دي وړي ګرمي نه احساسوي ستا د ظلم ګرم لمر، دی له هر حالت بهترد دوزخ د لمبو ستړي ګرمي نه احساسوي په دې ورځ کې د محشر، ستا په غیږ کې بختورتا پرې ګڼ سیو
غزل: رفيق ميران \ پکتيا
دلته دې خلكو نور څه زده ماتول يې تش د زړه زده په هغه دې كړى وار دىچې له چا دې كړل ويشته زده ته كه كركه كې ماهر يې ما د مينې مضمون ښه زده په وړه كيسه خپه شم دغه خوئ مې له هغه زده ياره څومره ډېر دې زده ديما مهران خو دومره نه زدهنېټه : ۱۳۸۹۱۲۵يادونه : د خوشال بابا دې غزل نه په الهام د ګلونو قدر چا زده _ د بلبل يا
غزل: عصمت الله صابر
نشوم د هیڅ شي له ژونده ووتــــمزه خو اوس بیخي له ژونده ووتـمنوره بس نو عقل هم زمـــــا څخـهکړي خدای پاماني له ژونــده ووتمپری میږدئ ملګرو او ما مه پوښتئهرڅنګه چې وي له ژونـــــده ووتمکړی زما مغرور جانـــــان چی يې وشي تسلي له ژونـــــــــــــده ووتمخاورې د قدم یې ښـــــــکلوم صابراوس نو واقعي لــــــــه ژونده و
في البديه مشاعره: حيران
څه موده وړاندې چې جلال ظالم زه، هلال، قرار او نور ملګري خفه کړي وو، نو يوه داسې شپه هم راغله، چې د ياهو کانفرنس له لارې مو سره بيا جوړه وکړه، يوه عجبه شپه وه، ډيره له درده ډکه وه، خواږه مينان چې د هر يوه په زړه کې بلا بلا کیسې او ګيلې وې، يو بل ته مو کولې، د هر ملګري په سترګو کې د خوښۍ اوښکې رغړيدې او مونږ د يوبل ښه درک کولو. د روغې جوړې په پای کې مو يوه في البديه مشاعره هم وکړه، چې له تاسې سره يې
د نورالحق آرين څلوريزې
ښکلي دي سرور کوي،په حسن خپل غرور کويمړه مړه چې کاته کوي ، بڼو باندې ترور کويمینه ورکوو آرینه او مینه ترېنه غواړوخو دا دلبران راسره&nbsp
د عبدالولي همدرد يو څو شعرونه
د خوار افغان وجود په درد باندې څوک نه درديږيمرمۍ هر وختې پرې وريږي کابل زړه مې وژنيد تورو زلفو ښامارانو سره لوبې کړمهچې راته وګوري اشنا قاتل باڼه مې وژنيواورې وريږي د پکتيا غرونه يې ټول وپوښلهمدرده خدای لپاره غيږ راکه ساړه مې وژني««««««««««««««««««له مودو نه ارمانجن س
ګلدادا ( اسد دانش ساپي ) ته
ګلدادا( اسد دانش) ته د ميلاد شريف په ورځ زه، هلال او ساحل د دانش صاحب کارځای کيسه خوانۍ ته ورغلو بازار بندو، لالا هم ځان پسې دروازه بنده کړې وه په لومړي ځل مې په دفتر کې يوازې وليدو. د ده په اجازه ورغلو، خو لالا داسې نه و لکه په نورو وختونو کې به چې په غور او درب کې و. ډير ن
غزل: احسان الله درمل
بې ژبې يو خو ورد ستا د نامې کوو اوس هم تمثیل د ژوند د ستړې ډرامې کوو اوس هم
یوه ملګري ته چې ترې مرور وم \ مجيد قرار
زه چې تا ته ملامت شم ته پر حق یېزه چې تا ته شم پر حقه، نو ته پړ شېبس د شنه ژمي اسمان یې بې باورهکله شین شې، کله تور شې کله خړ شې ٪٪٪کله عقل شې، چې مونږ درباندې بر یوکله زړه غوندې، چې ته راباندې زور شېزه که اور شمه لمبه شمه هم ته بهپه نرمۍ لکه اوبه را باندې زور شې
غزل: منظوراحمد زاهد مسعود
خدای خبر چې روغ به شمزخمونه مې په زړه پراتهډیر وخت شې چې را نه غلېګردونه دې په پله پراتهشپه او ورځ غمونه ستابارونه مې په زړه پراتهدا چې در نه خلاص نشوملاسونو کې دې څه پراتهدا ځل به مې سم وژنېګډوډ دې باڼه پراتهشونډې د خدایی ښکلېپه سترګو د رانجه پراتهزړه کې به یی څوک ګرځیسوچونه یی په غره پراتهخدا چې زاهد څه غوا
د کلیوال خټک ښکلی غزل
ګوره نۀ ورسره توره اونۀ ډال شتهد رقیب پرضد ې بیا هم جنګ ته خیال شته په دې مځکه ثاني نشته د سرتېريپه اسمان کې ېي په ستوریو کې مثال شته
يو څو ټپيزې\ حيران
ورځ به ماښام شي بيا به شپه شيشپه به له کاله پرې اوږده شيورته به ګرانه ګوزاره شيجانان چې ځي په مخ دې ښه شيزړه يې زما په زلفو بند دى رابه شينه جينۍ له قهره تکه سره شوه ښکلې ښايسته لکه مڼه شوه
د داود تپان ښکلي بيتونه
مړ به مې كړې ياره ګلالى به شې ډېر كه درته وګورم لالى به شې ځانته سپيلني لوګى كوه ياره سترګې ليونۍ دي لېونى به شې يار مې كاڼي زړه ته داسې وويل راغلې كه په ګوتو نو غمي به شې
نوی کال: محمدحنيف حيران
نوی کال په ژوند مين یو عجيبه خلک یوژوند ته ورځو له مرګه تېښته کوود لا شعور کيسې به دغسې ويخو حقيقت ته هيڅوک زير نه دياصل کې مونږ د ژوند برعکس روان يومرګ ته ورځو له ژونده تېښته کوود ژون
غزل: عصمت الله صابر پکتیا پوهنتون
نوره مې که هیڅ نشته پروا خدایکه مې هیره شيستا هغه په تلو تلو کې خندا خدایکه مې هیره شي خدایزده چې به څومره نورې شپې په ویښه تیرې کړمشپه چې مو کړه تیره تر سبا خدایکه مې هیره شي ټوله ورځ سلګۍ،اوښکې او سر په زنګنو ایښی هغه ورځ هم تیره شوه په ما خدایکه مې هیره شي څنګه به د مخ په بله واړ
تازه غزل: محمدحنيف حيران
ځاييږو نه ستا زړه کې زه او سیوریډوبيږو په وياله کې زه او سیوریسجدې زمونږ د دواړو په يو رنګ ويژړيږو په مانځه کې زه او سيوریله کلي څخه لرې خدای ته راغلوترې غواړو يې په غره کې زه او سيوریباور زمونږ د دواړو رڼايي دهروان يو که تياره کې زه او سيوریستامينه ماتوم پرې دنګه يارهراووځو لمر خاته کې زه او سيورید خپل احساس آسمان مو ښه راټيټ کړتوديږو پرې
