محمد دانش
غزل: نادر دانش
غزل
غزل : نادر دانش
پـــاڼې، پـــاڼې، پـــاڼې دی، ګــــل د زندګۍ زمـــــا بَــل بــه دا څــــراغ نـــــه وي، تــل د زندګۍ ز
غزل : نادر دانش
غزل ــــــ زه د ژوند د يوه بل پسرلي ښکار شوم
غزل : نادر دانـــش
غزل څاڅکي د وینـــو مې ليـــــمه ښکاري، که نه ښکاري؟ اووف ! تاته یې څه توپير که وه ښکاري، که نه ښکاري دنیــــا مې ستـــرګو کې د مینـــــې افسانې ولوستې جـــانـــانه! تاته پـــه کې څه ښکاري ، که نه ښکاري؟ راځــــه پــــه دښتــــه مــــې د زړه، زخمــونـــه ولټــوه ... غـــــاټول پـــه دې بـــیابانه ښکاري، که نــــه ښکاري؟ تـــا دې د خپل زړه خیــال ساتلی
غزل : نادر دانش
غزل ستا له رخساره وریدلې لمبې
غزل: نادر دانش
غزل ما سترګو کې وساته، لیمه رانه چاپیره که
غزل: نادر دانش
غزل څـه چــل شــوی دی، په ما زړه مې خـوږيږي
نادر دانش
غزل هغه ډيوه چې تر سهر به وه، شوګيــر راسره هغه ډيوه چې تل به ګډه وه، په وير راســره
غزل : نادر دانـــش
غـــــزل تـه يـــوه څــــنډه د نـــــړۍ کـې، زه پــــه بـله نـاست يــم
غزل : نادر دانش
غـــــــــزل نـــه زمــا وې، نــه زمـــا پـــاتــې شــوې لکه وږمــــه پـــــه هــوا پــــاتــې شــوې
غزل : محمد نادر دانش
پــــه تصـــور کې تصویــــرونه، جــــوړووم ورانــــــووم د چا د مــــخ پکـــــې خالونه جــــــــوړووم، وران
غزل : محمد نادر دانش
ستا خو انـــځــور زما په سترګو کې دى لکه يـــو نور ور زما په سترګو کې دى یــو څــــه ستـا حسن پسخــــــونـې کوي يـــو څه قصور زما په سترګـــو کـې دى
غزل : محمد نادر دانش
غــــــــزل اه دې د سیــنې د اوره لـــــــه شـــــوره دی اوره دې، وجـــــود دې جــوړلـــه اوره دی
د ډیـــــوې رڼــــا تـــــه (( شعري ټولګه ))
لــه مــــــاښـامــه تــر سهـاره خـــلک تــــښتـــي هـــــم لــه کلــــي هم لــه ښاره خلک تـــــښتـــي خـدايـــــه! بيـا مې څـه افـــــت پــه وطن راغـى بيــــا لـــــه کوم يــوه ښـامــاره خلک تـــــښتـــي چا تـرې ټــــولې څانګې پرې کړې
د ډیـــــوې رڼــــا تـــــه (( شعري ټولګه ))
له جنګه ستړي يو پــه جنګ کې ګوزاره نـه کــــېږي ملګرو نور د تــورو شرنګ کې ګوزاره نــه کېـــږي زمـوږ د هر يـو جنـــــګ انجام دى د بل نوى اغــاز بس دى د سرو وينو پـه رنګ کې ګ
د ډیـــــوې رڼــــا تـــــه (( شعري ټولګه ))
ستا خو انځور زمـــا پــــه سترګو کې دى لکه يو نــــور زمــا په ستــــرګو کـې دى یــــو څه ستا حسن پــــسخــــونې
د ډیـــــوې رڼــــا تـــــه (( شعري ټولګه ))
مــا ستـا د يــادونــو د کـــــاروان لاره نيـــــــولې ده اوښکو مې له ستــرګو د ګرېـــوان لاره نيـــــولې ده څنــــګه بــــه اټک ته د زخمي زړګي حـــال نه وايـم چا مې پ
د ډیـــــوې رڼــــا تـــــه (( شعري ټولګه ))
ښځه څوک ده؟ ښځه چې مور وي، نـو ښکــاره ده چې جنـــــت ده ښځــه ښځــه چـې لـور شي، نو وريــــږي دې رحمت ده ښځـــه
د ډیـــــوې رڼــــا تـــــه (( شعري ټولګه ))
د خپل وجـود قـدو قامـت سره روان نــه شومــــه زه د حــــــالاتو نــزاکت سره روان نه شـومـــــه
د ډیـــــوې رڼــــا تـــــه (( شعري ټولګه ))
د شعـر ښاپــــــيــــرۍ
