شــــعرونـــه
غزل : نادر دانش
ستـا د ميــــنـې اراده نــه وه، جــــــــانــانـــــه! او زمـا بــــــلـه چــاره نــه وه، جـانــــانـــــــه! زمـا زړه تــه، تـه لـه هـــرې لارې راغلــــــې خو ستا زړه تـه دروازه نـه وه، جـــانـانـــــــه! ستا بــه سترګې خوبــولې شوې او مړې شوې لا مړه
غزل : نادر دانش
ستا تصـور مې ځـوروي تــه مې له خيـــاله نه ځـې زما د ژوند د لېونۍ نغــمې لــه تــــــالــه نـــــه ځـې ماضي خـوږه وه، ژونــده تا ترې منډه واخيســتــله حــال چې په غم لړلې شپې دي؛ نو له حاله نه ځې
نا اشنا اشنا ته !! : محمد نادر دانش
نا اشـنا اشنـا ته!! ته ملامته نه يې، ته ملامته نه يې ټوله ګناه زما ده زه د وژلو يمه په ځنځيرونو باندې، کلک د تړلو يمه ته څوک يې؟ چيرته يې ته؟
غزل : نادر دانش
اوبو یمه اخیستی ، خو څوک لاس نه راکوي ناځوانه ده دنيا ، د ژوند احساس نه راکوي
غزل : محمد نادر دانش
رپيږي زړه مې ، ستا د جدايۍ د زوره نه دی تر اوسه لا د &
غزل : محمد نادر دانش
موازي کرښې يو نقطه د تقاطعُ نه لـــــروزه او جانان ، يو بل ته لار د ر سيدو نه لــــــرو هغه سپوږمۍ ده چې تر ما راځي نو شپه سبا &nbsp
غزل : محمد نادر دانش
ژړل مې يـــــــو سړي نه ګيــــــله ډيـــــــــره ډيــــره راغــــــلــــــه بيــګـــــــاه مې لـــــه زړګي نه ګيـــــــله ډيـــــــره ډيـــره راغــلـــــه
غزل : محمد نادر دانش
خبــــــرزما د زړه له شـــــور و شر نه دی جـــانـــان چــــې څــــنګــــه یمــــه زه داسې اوتر نه دی جـــانان پـــه زړه ســــوری سوری پره
نظم : محمد نادردانش
ته د رنګونو رڼاګانو د ښاره زه د لوګو او د لمبو د کلي نه زما زړه ستا څراغونه غواړي
غزل : محمد نادر دانش
مرغکۍ مې د زړګي رنځوره ښه ده زندګي تر یوه حد مجبوره ښه ده قلم ښه دی، کتاب ښه دی، په لاسو کې
غزل : محمد نادر دانش
کـــــه تــه اور شې ، که لمبــه در غــــــاړې وځـــــم زه يــــريـــږم نـــــــه، راځــه در غـــــاړې وځــــــــم
غزل : محمد نادر دانش
د يار لـــــه خوا نــــه تمــــام عــمــر مجـــازات ښـــــه يـــې تــه دې بــې درده نه شې ، زړه همــداسې مــات ښــه یــــې
تاپه زړه کاڼی کیښود : نادر دانش
په ډير کم وخت کې ګرانې مونږ سره ډیر خواږه شو خــــو ! شاید چې دا خوږوالی&nbs
غزل: محمد نادردانش
ما ډيــــرې شپـــې شـوګیــرې کړي، دې یوې رڼـا ته سپــــوږمۍ پوهیږې؟ ستا د سپین مخ د کاسې رڼا ته
نظم : محمد نادر دانش
ای کوچــــــنـــــیو ماشــومانـــــــو، ګلالـــــیو ماشـومـــــــــانـــــــــو شـــــور په هره لاره جوړ کړئ، د شـــپــیلــــــیـــــو ماشومـــــــانـــــــو
غزل : محمد نادر دانش
د اغـــــــزیو خواتــــه تــم، لکه جــــانــــان دی پــــه دې بوټـې کې ، ګل سم لکه جـانــــــان دی
غزل : محمد نادر دانش
چــې تــــه د څـــه لپاره شوې او زه د څـــه لپــــاره ای یــاره ! مونــــــږه دواړه شو خـــواږه د څه لپاره
غزل: محمد نادر دانش
زه یــې په نـــوم بانــــد ې د خــدای په ځمکه ولګووم پـــه سجــــــــــده پریــوځم تنــدی په ځمکـــه ولګووم
غزل
کـــه مې زړه هر څومره ستړی شي، مور مــړی بیـــا هم ستا غــــــــمونه وړلی شي، مـــور مړی په ټــ
غزل : مـــحمــــد نــــــادر دانــــــــش
شوه ګــوزاره درسره ګرانـــــه ډير دې ستـــړى کـــــړمه يقــــين پــــه خ
غزل : نادر دانــــش
ډيـــره رڼــــا، زمونــــــږه سترګــــې نيسي ستا دا ښــکلا، زمــــونږه ستــــــرګې نيسي
بغــــاوت : دانــــــش
چـــی میـــنه نــه کو، محبت نه کوو څــه بـــه کـــوو لــه دې حالاتــو بغـــاوت نــه کــوو ، څــه بــه کــوو
غزل : نادردانش
څــوک مــــو په کاڼـــو بانــــــدې ولي راتــــــه سر ماتــــوي څـــوک مو څیــــړۍ له بیـــخه وړي، څوک مو نښتر ماتـــوي
غزل : نـــادر دانـــــش
دا جنګ په مونږ دی او که مونږ جوړ کړی جنګ دی پـه چا دې خونـــړي میدان کې، څوک غلیم دی ننګ دی پـــه چــــا
غزل : مــحمـــد نـــادر دانــش
ډیــره پــه هـــوس، به راته نـــــــه خانــــدې مړه شې ، په کړس کړس به راته نه خانـدې
