شــــعرونـــه
غزل : محمد نادر دانش
څــــه ســــږکال ژمـــــې نـــــه دى ، هر يو کال در پـــــــــسـې اوړم چــــې شپـه کلـــــه پخــــه شي ، پــــه ديــــوال درپـــــــــــسې اوړم
ښځه څوک ده ؟ : د ښځو د نړیوالۍ ورځې په ویاړ
ښځـــه ډیـــــوه ده، ښځـــه شمع ده ، رڼـــا راولي ښځـــــه ده مــــــــــور چې په خــبرو ما وتا راولي
غزل : نــــادر دانــــش
نه شـــورکوې،نه کلی خبـــروې ،نه دومــره ژاړې ته ما غونــــدی نه اوښکې تویوې ، نه دومره ژاړې
غزل : محـــمد نـــادر دانش
کــــه د کـــلي یـــا د ښــــــار دي ددې خــاورې خــلک خـــــواردي
غزل : محمد نادر دانش
ستا خـــو انــــځــــور زما په سترګــو کې دى لکــــه يو نور زما پـــــه ستــــــرګو کــې دى يــو څــــه ستــــا حسن پسخــــونې کــــــوي يو څــه
غزل : محمد نادر دانش
پخــــــــــــوا به په بلۍ سره راښکاره شوه لوپټـــــه خـــو اوس نه بلۍ شته ، نه چاسره شته لوپټـــــــــه په کـــلي کې يوه نيمه نجلۍ، ټکـــــرى په سر کړي
غزل : محمد نادر دانش
شهـــــر ت دې په ښايست کې ، دلتـــــــــــه ښه وتـلى دى د چــــا درپـــسې ستـــــــرګـې ، د چـــــــــا زړه وتلى دى اى يـــــو نظــــر خو وګــوره والله ستــا د نـــظــــر دى
غزل : محمد نادر دانش
عشــقــه نا لــوستى يم ، ما ستا سيپارې نه دي لوستــــــي خطا به کيـــــږي اشنا ، ما سيپـــــارې نــــه دي لوستـــي زه خــــو لا اوس شوم زده کوونکى ، مدرسه کې د عـشق
شعر : محمد نادر دانش
نـــه خو ماشــــوم یـــم ، او نه عقل دومره خـــام دی زمـا هــرې وړې وړې خـــبرې ، تـــه دې پــــام دی زمـــــــا تـــه په غلطـــه یې ، ستــــا هــــریـــو
غزل : محمدنادر دانش
څــــــه لــه پــــــــخــوا نه تا شينـــــدلي ،څـه دستي شينـــــــدلــي پـــــه هـــــــره لاره دې د ژونـــــد ، راتــه اغــــزي شيــنــدلــي دلــتــــه دې غــــرونـــو ته ، مونږ تل د وينــــــورنګ ورکــړى کــله نــا
غزل : محمد نادر دانش
شک او پــه شبــــهاتــوکې دا نــه راځــــي شتــــه پـــه امــکانــاتو کې دا نه راځـــي مــیــــنه ده مــادیاتو کــې دا نـــه راځي بس مــــشاهــــ
غزل : محمد نادر دانش
د غـــــــربــت لمـــــــــبـــو سیزلي ، دي داخــلک دمــه نـــه شول، ستــړي، ســــتړي، دي دا خــلک په یـــــــوه ځمکه هــم ، ځـــای ددوې ونـــــــشو
غزل : محمد نادر دانش
ستا خـــو انځــــور زما په ســــترګــو کې دى لکــــه يو نور زما پـــــه ست
ژونـــــد : محمد نادر دانش
ژوند ولې دې ووژلم ؟ دا مانه ولې پوښتې ؟ ځکه قاتل مې ته يې منم
پــــــلار: محمد نادر دانش
پلار يو ماشوم خپلې مور ته داسې وويل د کلي خلک راته بې پلاره وايې مور يې په خپله غيږ کې ونغاړلو
غزل : محمد نادر دانش
د چــــا ازار د چا ښيــــــرې دي، ليـــــونې يې کړمه
د جنـــګ جـــــنازه
سيتار راواخـلئ ، منګى واخلئ ،ترينه تـرنګ پــــورته کړئ لــه دغــــه کـلـي جنـــازه ، نوره د جنـګ پورتــــــه کړئ
د جانان یاد
خـــــاصيــــت د ګل لــــرې، بهار پورې تــړلې يې ته لکه سحــــر نسيــــم، سهــــــــــار پورې تړلى يې ته
نـــــتکـــۍ
پــــــښتـــــنه پــــــیغــــله ده ، په پوزه یې نتکۍ ساتلېزمـــــا د لاس نـــــښه، تــــر اوسه لـــیـــونۍ ساتـــلې څــــنګه به ساه وځي زما، بی له تا څنــــګه ومــــرمراځـــــه ما تاتـــه ده،خپله وروستې سلــګۍ سات
