د غـــــــربــت لمـــــــــبـــو سیزلي ، دي داخــلک
دمــه نـــه شول، ستــړي، ســــتړي، دي دا خــلک
په یـــــــوه ځمکه هــم ، ځـــای ددوې ونـــــــشو
هــــــــرې خـــواته ، ځغـلیــــــدلي دي داخــلـک
اوس خـــــــو دلــــته د هرچا قـــیمت مالـوم دی
چا پـــیـــــــــرلي، چا پــلورلـــي، دي دا خـــلـک
چــــې په کومـه ځمکه، اور دی دوي بـل کــړی
د هــمـــدغې کـــورو کــــلي دی داخــــــــلــــک
تـــر کــــــــــالـــــه یې د لیوانـــــو ډلې راغـــلې
بـــیا هـــــم شور نـــه کـــوي غــلي دي داخـــلک
څــه ددې وطن بــــچــــي شول خـــــــپله رَوي
څــــــه لــــه بـــل ځــایــه راغـــلي دي داخــلک
د هــــرچــــــــا له ستـــرګو پریــوتل دانــــــشه!
لکــــــه اوښکې څڅــــــیـــــــــدلي دي داخــــلک
