د جلال امرخېل لخوا خپرې شوې لیکنې
غزل : جلال امرخېل
غزل چې نړوي تل د معصومو هيلو څلی زما د زړه ګلاب ورته پر لويه لار شيندلی زما هغه تصوير به کړم د زړه پر وينو بېرته تکميل چې زمانې ورنه د مينې رنګ توږلی زما تا به هم ما سره ژړلي وای پر ما تنهايۍ ! خو تا تر اوسه د زړه داغ نه دی ليدلی زما دنيا دې ووايي چې مړ
غزل / جلال امرخېل
اور به وي ، شور به وي، ژړا به وي خندا به ويتر څو چې ژوند وي دا مستي او دا غوغا به ويچې زما زړه پرې راټولیږي د چا یاد به ويچې د مئېن پرده په کې وي نو صحرا به ويد مینې ذات ګټل له کس ناکس نه نه کیږيزړګیه پریږده، غم یې مه کوه لګیا به ويډیوې که سترګې وي له شرمه به اخر مړې شياو که ډیوې وي ګلې بلې تر سبا به ويخولګۍ ته بل قیمت
غزل / جلال امرخېل
غزل بیا مې چا سره تر نیمو شپو کیسې روانې ديځکه مې غزل کې د سلګو کیسې روانې ديژوند کې تر هغې د میکدو کیسې روانې ديعشقه چې زما او ستا تر څو کیسې روانې ديستا حسن حسینې؛ که له نورو جدا نه ستایووچو سره دلته د لمدو کیسې روانې ديموږ په هغه ځمکه د نغمو د ګلو کر کووچیرته چې په پل ، پل د جګړو کیسې روانې ديشرنګ د لیون
غم / جلال
غم ....ویل یې ځه کنه ویده شه ما ویل نه راځي خوبونه ویل یې څه درباندې شويما ویل زړه کې مې دردونه ویل یې څه بلا درشوېما ویل زړه باندې مې غم دیویل یې شکر پرې وباسه چې زما له
قلندرې / جلال امرخېل
قلندرې لاس دې تاو د ژوند له غاړې قلندرې!نور نو څه له خدایه غواړې قلندرې! کوم بې وسه دې په زړه باندې نیولی؟ په زیارت باندې ولاړې قلندرې!یو قیامت خو ستا راتګ راباندې تیر کړبل قیامت شو چې ته لاړې قلندرې! تا د خپل احساس د کیف خبر وا نه خیستتل د بل له غمه ژاړې قلندرې! زړه دې ځار مستې ملنګې، شوخې شنګې
غزل / جلال امرخېل
الله ته یې پر شونډو د دعا نیولی یم تر عرشه یې په لپو وارخطا نیولی یمڅه توره شپه خو نه ده چې منکر یې شم په نوم په غیږ کې د هغې یې په رڼا نیولی یم چې زه او ته په خپله شوو پخلا کلونه پسموسم د خوشالۍ دی، زه ژړا نیولی یممفتي ؛ ووایه حد د شریعت دې دی اوس څه ؟یو چا د خپل غلا شوي زړه په غلا نیولی یم ځه نورو خو به شور کاوه کوڅو
ورځه په مخه دې ښه / جلال
نظم ..... یوه تلونکي ملګري ته ورځه په مخه دې ښه زما په سترګو کې د اوښکو قطرې نه دي پاتې چې ستا په تګ یې توی کړم ورځه په مخه دې ښه له شا نه غږ درپسې هم نه کوم له کچۍ ګوتې دې هم نه نیسم چې ودریږه د زړه له درد
غزل / جلال امرخېل
زمونږ د پلونو نښانې ورانوې سینده؛ تور داغ دې له سینې ورانوېله کتابچې نه چې نامې ورانوې جینۍ ؛ د چا د درد کیسې ورانوې؟ زمونږه زړونه ، غمه نه ماتوې د ماشومانو اشیانې ورانوې زما نیټه جوړې اوږده ده چې ته په دېوال کرښې جوړوې ، ورانوې ملا ؛ ازار به درله ملا ماته کړي ته چې جومات له میخانې ورانوېیه د ګم
زړه چاودون... جلال
یو زړه چاودون .............. نصرت الهام ته عشق لکه د شمعې ، ورکیدو سره یې مخ کړم راشه کنه وګوره ، لمبو سره یې مخ کړم شرنګ شرنګ د بنګړو و، زولنو سره یې مخ کړم شور د سمندر و ، ډوبیدو سره یې مخ کړم څه و
غزل / جلال امرخېل
غزل درد که مې د زړه دی ، تماشه د ټولو خلکو ده دا زما کیسه نه ده ، کیسه د ټولو خلکو ده لنډ تاریخ تکرار شو خو ولس مې چوپه خوله پاتې ته وا جوړ کمزورې حافظه د ټولو خلکو ده زه ستا د ښکلا رڼا له خلکو ولې پټه کړم ؟ لمر دی که سپوږمۍ ده که ډیوه، د ټولو خلکو دهداغ د تهمت هم ښه دی ، تندی ورباندې ښه ښکاريلږه تاریکه ګوره پرده د ټولو خلکو ده چیرته یې د لمر شغلې ، دنیا تیا
غزل / جلال امرخېل
غزل رانازله څه بلا ده ، کربلا ده ،کربلا ده پر وطن خوره غوغا ده ، کربلا ده ،کربلا ده اور شوه ځمکه ، که فضا ده ، کربلا ده ،کربلا ده په ژړا په واوېلا ده ، کربلا ده ،کربلا ده د يارانو ايمانونه ، ځان ته وړاندې نه مالوم کړه چې سودا د سر سودا ده ، کربلا ده ،کربلا ده
په بیابان شپه ده / جلال
په بیابان شپه ده دا به زما د هغو یادښتونو لړۍ وي چې اروپا ته په راغلو افغانانو پورې اړه لري. پیل به یې د ګلال له کیسې وکړم. ملګری مې دی ، نن نوی بلجیم ته راغلی ، په یونان کې د خپل یوه بل شینواري ملګري کیسه کوي چې له ترکیې نه یونان ته راوښت، د ترکيې له استانبول ، ایزمیر او ځنې نورو ساحلي ښارونو څخه اکثریت اروپا ته تلونک
غزل / جلال امرخېل
غزل تا ته کیسه په دیواله کې د تصویر نه ده زده ما ته ګیله په خپل حالت مې له تقدیر نه ده زده کومه عظیمه او شهکاره فلسفه د جهان د قلندر چې زده ، هغه د جهانګیر نه ده زدهته مې
د ګیله منو سترګو اور دې په ما/ جلال امرخېل
د ګیله منو سترګو اور دې په ما تا ته جانانه چا دروغ ویلي چې زه له تا نه سوځم ستا له ښکلا نه سوځم او ستا ستاینه په ما بده لګيزما د زړه پر تخته ناسته کبرجنه پاچا ؛حقیقت داسې نه دی ستا چې هر څومره مئینان ډیریږيزما لپاره رقیبان ډیریږي خو زه په مینه کې شومتوب نه کوم خلک چې تا ستايي زه زړه ورکوم جانه له ډیرې خوشالۍ نه مې ورته لیمو کې تودې اوښکې راځيخلک چې تا او ستا ښکلا ستايي ګل
غزل / جلال امرخېل
غزل هغه دې یو ځل لکه شپه خوره وره شي په ما بیا دې سبا د خلکو جوړه ننداره شي په ما زه د قاتل خنجر نیولی شم خو نه یې نیسم پریږده چې دا وروستی ارمان یې هم پوره شي په ما زما جنون به قیس په خوب کې هم لیدلی نه وي که د
غزل / جلال امرخېل
غزلیو څه حسرت مې ستا اوربل ته خاماخا رسوم د زړګي وینې به مې ګل ته خاماخا رسوم د خپل ارمان مړی کوم او ستا کوڅې ته درځم دغه مقتول به دې مقتل ته خاماخا رسوم پریږده چې مینه مې
غزل / جلال امرخېل
غزل ستا په لفظونو مې غزل ته ګل کاري کړې ده د فن لپاره مې همدومره فنکاري کړې ده نه راتلم ، بیا هم چې په نه زړه ستا محفل ته راغلمګله له زړه سره مې بیا ډیره خواري کړې ده اوښکو د وصل په شپه بله خطا نه ده کړې اوښکو خو بس زما د خوږ زړه ریباري کړې ده خط یې راغلی چې ضرور به راته تا راکوي(بېګا مې خدای ته په سرتوره سر زاري کړې ده ) زموږ سپرلو کې هم په ګلو پسې سترګې وځي خلکو خ
غزل / جلال امرخېل
غزلد مخ شغلو ته دې نیولی دی نقاب ، پوهیږمپه دې ،چې اور نه کړي د چا د سترګو آب ، پوهیږم سترګې مې ډکې دي په خوله به درته هیڅ نه وایمته مې په سوال پوهیږې ، زه دې په ځواب پوهیږمستا د پاړجنو شونډو رنګ، زما دزړه بې وسي
ستا د هيرولو قسم / جلال امرخېل
ګرانې منې مې که نه ؟ څنګه مې زړه درنه راټول کړ لکه تا به چېزما له کټه خپل ټوټې ټوټې بنګړي ټولوليوه ټوټه مې هم در پرېنښودله روح ، روان او حافظې نه مې هم وويستلې اوس چې قدم په قدم ږدم نو ستا نامه نه اخلماوس مې چې ساه کله بنديږي ستا د ياد پر ځای پاس د اسمان پر لورې سترګې نيسم اوس د کتاب پر پاڼه ستا د مخ تصوير نه وينم اوس د خپل ژوند په هدف پوه شوم ،اوس مې درس وايم چې مې مبايل ته د چا زنګ راځي ځان سر
غزل / جلال امرخېل
غزل تا ته په خندا غزل ما ته په ژړا غزل جوړ شي ترې اعلی غزل لیکم چې په تا غزل ژوند ته لکه ساه غزلرنځ ته مې دوا غزل اوه کرښې ځواب غواړم شابه راته را
