زمونږ د پلونو نښانې ورانوې
سینده؛ تور داغ دې له سینې ورانوې
له کتابچې نه چې نامې ورانوې
جینۍ ؛ د چا د درد کیسې ورانوې؟
زمونږه زړونه ، غمه نه ماتوې
د ماشومانو اشیانې ورانوې
زما نیټه جوړې اوږده ده چې ته
په دېوال کرښې جوړوې ، ورانوې
ملا ؛ ازار به درله ملا ماته کړي
ته چې جومات له میخانې ورانوې
یه د ګمان بلا ؛ په ځان ولګې
د خلکو جوړې یارانې ورانوې
جلاله ته د محبت بندونه
د ورځې شل وارې تړې ، ورانوې
جلال امرخېل
کشمالي
