شعرونه
پسرليه
پسرلی الله دې راوله پســـــرليه راځه ستړی مشې هرکله راشې،کونډاوبورمشې ،زومـــړی مشې مااورېدلي چې ته ځان سره ګــــلونه راوړېتنـکۍ وږمې،خوږې نغمې،ښايسته رنګونه راوړېته دښکلا،ښايست اوحسن ،تازه ګۍ قاصــديې ناهيـــلوزړوته نوې هيلې، امېــدونه راوړې تيارو کـــــورنوته سوغات درڼاګانوغېږکې دويښوشپوسويوخوبوته تعبيـــــرونه راوړې پسرلــــيه تاسره خوښي راځي ،تودوخه راشي دښتې،بېـــدياته درحمت مست بارانونه راوړې ستاپ
دوحدت ترجمان
ښایست مینې څپو ته دي جګ غرونه سلامې ديستا مستو غورځنګونو تـه فکـرونـه سـلامـې ديمـنـمـه دا مـنـمـه چـــې پـــه ډانـــګ هــم نــه بـلــیــږیپـه خـپـلـه مـیـنـه مـسـته د هیچـا نـه ، نـه ویریـږیماشوم وم رازلمی شوم ستا يادونه مې زړه نیسېخـواږه ټـول تـیر وخـتـونـه مې هیڅکله نـه هـیریـږیدا سـتا میـنې تـړون تـه غـورځنګـونـه سـلامـې ديستا مستو غورځنګونو تـه فکـرونـه سـلامـې ديد نـــنـګ ، غـیـرت نــشـه هـره قـطره اوبـه جـنـت ئ
سپيره ګودر
وران په توپان دانقلاب دعشق سنګريا دوم خالي دپيغلوله خنداسپيره ګودريا دوم چې به خورين منګي قطاروه خواكې ښكلې پيغلېدګودرهغه ننداره اومازديګريادوم رڼې اوبه به بهيدې پكې داوښكوپه شاندبلبلانويې په خواكې شواوشريادوم چې به ليلامنګى په سردنجونومنځ
دجهان په نقشه
په ژوند نن خوشحالي ده چې دا نوم رسمي اعلان شود میـنې ګلستان کـې دغـه نــوم مــو د خپل ځان شوزخمي زړګی د قام شو په دې نوم باندې ټکور اوسژوندون د خپلواکۍ کې چې دا نوم د خپل جانان شونــيـکـمـرغــه دا نــامــه ده مـــبــــارک او بــخـــت
د وطن غم
دا وطن ایرې ایرې شو په هر لور یې هدیرې ديکه زلمي دي که زاړه دي په ژړا یې سترگې سرې ديدا وطن ولې ورانیږي د پردو په لاس لوبیږيد غیرت ډیوه مو مړه شوه په مونږ جوړې نن تیارې ديقتل عام دلته جوړ شوی خوږ وطن مو کربلا شوهراخوټیږي راخوټیږي دا د سر
افغان يم
د وطن لپاره گل یمه غنچه یم د دښمن لپاره اوریم سره لمبه یم هره ورځ مې نوې نوې تشخیص کیږي هره ورځ په نوي نوي رنځ اخته یم د نا اهله طبیبانو په حلقه کېهر طبیب لپاره نوې تجربه ی
شیطانان په كاڼوولو
راځـۍ چـې حــج تـه لاړ شـو شـیـطـانـان په کاڼـو ولـوچې قـام څوک خـرڅـوي هـغـه مشران پـه
د سندرو ګلستان
دغه ژونــدون چــې یــو نـیمګــړی شــان ارمــان يـادیـږيسـتــا پــه کــوڅــه کــې ډلــې ډلـې عــاشــقـــان یـــادیـــږيچــې د ګـلــونــو ګـيـډۍ راوړي مــعـشـــوقــه عـاشـق تــه کــه دې بــوډا وي ، تـل عمـري بـــه دغـه ځـوان ي
د مینې انګړ
ای ښـکلـیـه ستـا د حـسن پـلــوشــې بــه مسکیدېستا سـترګــو پــښــتـنـو کـې بــه د ورایـه ځـلـیـدېیو ټـال دې پـکــې جوړ کړو ښه د میـنـې مـزیـدارد مـیـنـې پـه ټـالـۍ پــه زنـګــیـدو بــه خــوریــدېسـجــ
خوږ نعمت
د دونــیــا د نــعـمـتــونــــو خــــوږ نـعــمــت دیهـر قــدم لانـدې د مــور پـروت هـم جـنــت دیحــســن ، مــیــــنــه ، عــقــل واړه مــکــمــل شــيپه رښتـیـا د مــور دوعـا کـې پـروت حکمت دید مـــور مـیـنـه پـلـ
دنيا
په دنياحكم چلونكو خلكو
يو ګام لاره
له ګمانه تر يقينه پورې لاره
پښتانه
بيا مې د بابا د كور درشلې نړولى شي
نظم
ثمر سيرت
