شعرونه
غزل
غزل خدايه ستا په دين که مرو که مونږه پايو کليمه دلا اله به موږه وايو بې له تا مو خدايه بله اسره نشته ځکه تاته په زارۍ او په دعا يو بېرته خپل وطن موجوړ کړه جنګ ترې لرېربه څو به هره خوا ترې کډه بيايو ته مو اوښکې نورې وچې کړه خاونده موږ ترڅو به په سلګيو په ژړا يو رقيبان راته له يوه سره ګواښېږيپاکه خدايه ته مومل شه ستا پيدا يو ١٣٨٠/٧/١٣
غزل
غزل منمه اور به په شېبه لګيږيخو په وژو يې زمانه لګيږي لكه تيركش دې باڼه داسې يارهرسا، رسا په نشانه لګېږي ستا د وړې خولګۍ خبرې اشناپه ما خوږې لكه ټپه لګېږي هر وختې شنه جوړه كې ګرځه ګلېتا سره دغه جوړه ښه لګېږي ۱۳۸۵ لړم ۱۵
غزل
غزل هغوى چې هوش كې دي، پرې څه پوهېږيچې بې هوشي، بې هوشي څه ته وايي اول ته مينه، محبت وكړه تهبيا به شې پوه زندګي څه ته وايي ستا مړاوو سترګو راته وښودلهچې مى كشي، مى نوشي څه ته وايي ما څه ونه وې، هغه پوه نه شوهچې چپه خوله خاموشي څه ته وايي ۱۳۸۵ لړم ۲۸
غزل
غزل دغه له نازو ادا جوړه جنۍمه كړه خاوند چې شي ناجوړه جنۍ ښه درته وې مې مازيګر دى كنهاوس دې دا سره لاسونه مروړه جنۍ زما د زړه برج يې را ونړاوهده د مندېش امير كروړه جنۍ چې لږ زما په حال دې رحم راشيخداى خو دې تا هم كړي ناجوړه جنۍ خپله هم سپينه، زړه يې هم درواخلهسمه له واورې نه ده جوړه جنۍ
غزل
ستا په محبت کې مې هسې نوم بدنام شولو ته مې په لاس رانغلې عمر مې تمام شولو څيرې ګرېوان ګرځمه دغه مې انجام شولو پورې په ما ستا د عشق تور شولو الزام شولو عشق كې دې سردار اشنالاړلو ناكام شولو
اوښکه خپل ارزښت لري
يوه اوښکه مي را توې شوه پکښې ډېر وو ارمانونهنۀ پوهېږم څنګه يې ځای کړل؟ د د نيا دنيا غمونهټول غمونه په کښي ځای شول دا را ولـــــويده له سترګوبې اختياره رانه ولاړه چې پکښې مې وو رازونهدغه اوښکې مرغلرې له ليمو څخـــــه مــي تللېارمانونه په کښي نغښتي په ارمان راتوئېدلېدا سمبول ؤ د غـمـونو، د غـمونو اود رد ونـــــوپه اختيار نه وې توئی شوي دغه ښکلي مرغلرېپه ارزښت او په قيمت کښي لوړه اوښکهولې مفته را نه ولاړه دغه اوښکهد ارزښت او دقيمت بهايې نشتهبې قيمته
غزل
غزل عـادل اڅکزی/چمن سهېلي پښتونخوا
د خټو وران کلی
د خټو وران کلی عبدالحفيظ مليار - ويانا د اروپا ښکلو ښــــارو کښــــې ګــــرځــم د خټو وران کلــــے مــــی نـــــه هيريــــــږی ما چی خاپوړې پکښی کـــــړې خلـکــــو هغه جانــان کلـــی مـــــی نـــــه هيريــــږی هغه ښا يسته د ماشومتوب وختــــونـه هغه ښا يستـــه د لېونتـــــوب وختـونــه ليندۍ پنډوس او خوسۍ لوبی به وی لکـــه مجنـــــون د مئينتــوب وختـــــونه نجونې ګودر تــــه تلـــی روانی بـــــ
غزل
څانګو پناه كــــــــــــــــــړيدى ګلــــونو پنـــــاه كړيـــــدىګل رانه په خــــــــــــــداى ګو ديوالونوپناه كـــــړيدىخلكو راته شيــــــــــخ وايې چې مه ورځه ګنــــــاه لري دلته كې جانان خو كــــــــــــــــــتابونو پنــــاه كــــــړيدىخداى به يې د سولې امنيت په شپو كـــــــې راولــياوس مې كه ملګرى هــــــــــــجرتونو پنــاه كـــــــړيدىچپ شه بس اغياره داسې مــــــه وايــــــــه خفه به شيرابه شي په خپله كه وخـــــــــــــــتونو پنـــــاه كـــــړيدىورك دغه غرونه
سندرې
زار دی شـــــم قــــلـــمـــه د پـــــښـتــو ســـــندری لــــیکـــه بـیا د پــښـتـونــــخــــوا د ســــرد رو ســــندری لـــیــکـــه زه خـــپله ټـــپه پــخــپــل ربـــاب کـــــی غــــــږول غــــواړم سـاز پـه یکه زار او یــــه قــربـــان شـروع کـــول غــــواړم زه قـــا مـی وحـــد ت پـه زور د مــیــنی جــــوړول غــواړم مــا تـه د خــپل قـــــا م د نـــنـګــیــالـــو ســـــندری لــیکــه زار
روژه
روژهروژه دخدای درحمتونــــــو مياشت دهروژه دزړونــــــــــــو درازونو مياشت دهماتــــــه لــــــه هرڅــــه نــــــه روژه ګرانه دهروژه درنګ رنګ نعمتونومیاشت دهزمـــــا ددې مياشتې اخــــــتر خوښيږيدښکلــــوښکلوديــــــادونوميــــاشت دهدقــــــدرشپـــــــه ترټولـــــــوغوره شپه دهدا په ريښتيا د ثــــوابونوميـــــاشت دهدحقمـــــل تــــل مدام روژه خــــــوښي
د سولې سندره
دسولې سندرهزرلښت حفيظای د وطن پيغلوغبرګ لاسونه په زيارت کيږدئسولې تـــــه جنډۍ تړئ نذرونه په زيارت کيږدئ***جوړ کړئ قطـــارونه په هوا کې د سپين غر پـــه لورپـــــاس پـــه اسمانو کې ځي لړۍ لړۍ تورغر په لوروالــــوزئ شاهين شــــئ قطارونه د خيبر په لــــــــوربيا د سولـــې غږ شئ د پښتون د لوې ټبر پـــــه لور***زرکې په شان لاړې ارمانونــــــه د غيرت کيږدئسولـــــې ته جنډۍ تړئ لاسونه په زيارت کيږدئ***بيا چې بورې نه شي دوطن داغيرتي ميندېب
د امام خمېنی (رح) عرفانی غزل
بيمارې سترګې پښتو ژباړه: انور شاهين خانخېل پـــــه خــــــال د شونډو دې ای يـــاره ګرفتار شومه بيمــــارې سترګې مې ستا وليدې بيمـــار شومه
د حمزه بابا (رح) يوه مرثيه
د شهيدانو د رب په نامه د حمزه بابا (رح) يوه مرثيه تبصره: انور شاهين خانخېل ( پېښور- کوزه پښتونخوا)Shaheenkhankhel@yahoo.com زما په خيال چې داسې څوک پښتون به نه وی چې لږ تر لږه د ستر حمزه بابا (رح) له نوم نه به خبر نه وی.بابا نه يواځې يو ستر پښتون شاعر او اديب ؤ بلکې يو ستر روحانی شخصيت او يو عارف او سالک کس ؤ. او هغۀ
پښتون حسېن (ع)
پښتون حُسېن (ع)(د امامانو د مياشت په مناسبت)ليک: انور شاهين خانخېل – پېښور (کوزه پښتونخوا)shaheenkhankhel@yahoo.com ای غـــېرتــــــــــي! ای ننګيــــــــاليــــــــــه! ای پښتــــــــون حُسېنه!ای د انســــــــــــــان انســـــــــانيت، روح او ژونــــــــــــدون حُسېنه!تــــــــــۀ سفينــــــــه يې د نجــــــات د هــــــــــــدايت مشـــــــال يـــــــــېيـــــــــې نمــــــونـــــــه د انق
رڼا
رڼاتيــــــارې بــــــه تښتی چـــــې رڼــــا راغلهچـــــې فـــــاطمـــــه مې په دنيـــــا راغــلـههيـــلــه ده لاړ بــــه ټول غمونه مـــې شیچـــــې مــې د خـــــوږ زړګی دوا راغـــلـــهدا د اســــــــــلام او د پښتــــــو اثـــــر دیچې دا په کور کښې مې ښکلا راغــــلهنبی(ع) فـــرمائی لور رحــــمت دے د ربدا لـــــــه رحـــمت ډکـــــــه هـــــــوا ر
د ښاغلی سېف الرحمن سليم ارمان
دې بې کچه اضطراب کښې لږ سکون راله پېدا کړئمېکدې پلو څوک ورشئ لږ ژوندون راله پېدا کړئد جومات استادعرب دی او مکتب کښې ډيلي وال دیيو استاد راله پېدا کړئ خو پښتون راله پېدا کړئ
د حمزه بابا (رح) تګلاره
تل به په لاړ له مـــــــــــــــــــــېړنو سره ځم يمه پښـــــــــــتون له پښـــــــتنو سره ځم د ملـــــيت نمـــــــــــــــــــره د پرخې په څېر ســـــــــــــتا له دې شوخو پلوشو سره ځم دا چـــــــــې خــــــــــرد هم په ملت ځاروي زۀ دې همــــــــــــداسې لـــــــېونو سره ځم پام كـــــــــــــوه زه هغـــــــــــــــه نظر نه يمه چــــــــــــــــې به په دود د سپېلنو سره ځم وائي اغـــــــــيار چــــــــــــې د دوزخ ژبه ده زۀ به جنت ته له پښــــــــــــــــــــــت
د بشير فېضان شعر
راليږونکی :bashirahmad faizanد راليږونکي پته :faizan_kandahar@yahoo.comنيټه : 05-11-2006 داوښکو څپڅپې مي دګريوان په لوري دروميزما واړه خيالونه دجانان په لوري دروميزاهده ته دوعا کړه چي بری مي سي په برخهغريب فيضان نن يار پسي کاروان په لوري درومي
د حمزه بابا (رح) دعا
چـــــې بې تا چــــــاته ټيټ نـه شي نګيالى زمــــــا ژونــدون كـړهزړه زمـــــا دې مسلمــــان وي تفـــكـــــر مـــــــې دپښتــــــــون كړهزه لـــــه وخته ګيلـــــه نـــــــــه کـــــــړم چې ښادي يې له ما يـــــوړه خـــــــوکاروان مــــــې د هـــمت او استقــلال بېرته راستون کړه کـــــــوم ســـبا چــــې راروان دى چې لــــــه نــن سره ګډ نـــه شي زمــــــا نـــــــن واخـــــــله پرون کړه اود نـــــــن په ځــاى پرون کړه پـــــــــــه تبج
ابتداء
انور شاهين خانخېل (پېښور) ملګــــــــرو راشئ چــې لـــــه صفـــره ابتـــداء وکـــــړواول ځـــــــان ســـــــم کړو هله نورو تـــه تابيا وکــــــړوحـــــق وينو پېژنو د حــــــق پـــــــه لاره تګ نـــــه کووڅنګه بـــــــــه طمه مــــــــونږ له حقه د بريـــــا وکــــــړوبــــې لـــــه کــــــرداره ګفتــــار هيڅکلـــــه اثر نه کویپس لـــــه کــــــــرداه ښائی خــلکـــــو ته وېنـــــا وکـړومنـــــم اول ده عـقيـــده خــــــــو لـــــه عمـــــله ســــــــــره
غزل ـــ محبوب الله محبوب
راځه راځه ښکلې ! مه غواړه اجازه د مینېتل مې پرانستې ده په زړه کې دروازه دمینېما په ازل کې دخوږې مینې وعده کړې دهخوره وره مې ده په روح کې انګازه دمینېما په خپل ژوند کې هریو کار ترخپله بريده وکړخو هېڅ مالومه نه شوه ماته اندازه دمینېژوند خولا څه چې پس له مرګه به هم مینه خورومزما پر قبر به زرغونه وي خازه دمینېیو څو بدرنګه خلک دلته نفرت
تاند شاعر ، پاخه شعرونه
م ، محبوب تاند شاعر پاخه شعرونه حكمت الله سروش د حبيب الله زوى په 1367ل كال د كندهار په پنځمه ناحيه كې زېږېدلى دى. په ۱۳۸۵ كې د احمدشاه بابا د عالي ليسې څخه فارغ شوى دى .هغه كسان چې لمرخاته د شعر لپاره د الهي طبيعت ستره ښكلا ګڼي، نو دا خبره به هم په ذهن كې ورګرځي ، چې د شعر لپاره
دكابل ژمي تصويرونه
دكابل ژمي تصويرونه واوره وريږي رڼا خوره دهله څېرمې سپين دي دكابل دغرو سرونه * * *واوره وريږي لارې دي بندې څنګه به وشي دمينو ديدنونه * * *واوره وريږي دواټ پرغاړه ونې ولاړېپاڼې
زړګی
زړګی فقير دی خو د عشق په ښارکې کور غواړي زړګی له ښکلې زمانې د حسن پور غواړي زړګی منصور د رڼاګانو، له انجامو نه ويريږيپتنګ غوندې د بلو ډيوو اور غواړي زړګیوئ، ژوند خو بس په مينه ماتېده او رغېده دي په لېچو کې د شنو بنګړيو شور غواړي زړګی له عقله مرور وي شامدام په نه خبره ماشوم شي، کله
