شعرونه
غزل : طالب منګل
چـا د ژوند پـــــــــــر فلسفه امتياز اوښتی؟ژوند له مـــــــــا سره په دې مجاز اوښتید سپيڅلو نغمو وحي ورســـــــــــــــره دهد سندرو پيغمبر پـــــــــــــــــه ساز اوښتینن دې چا ته دي خــــــواږه،خواږه کتلي؟ستـــــــــــــا د سـترګو د کتو انداز اوښتیدواړه يو پر بل مئين يو خبر نـــــــــــه يوموږ لــــــه يو بل ســره دومره راز اوښینن راړنګه شوه په روح کې لکه روح
غزل /سعیدزابلی
مزي اخونداواغــــــــــاوکړلي چي دم لګوي له چایي لیري کړوپيریان چاته صنم لګوي جهادمنوخوپه دي خلکوکي دی شک زموږه دمسجدوسپین منارتـــــــــــــــه لاهم بم لګوي
دوه ښایسته غزلي//ګلالۍ خوستۍ
غزل پرون خندانن بياغوسه کوي يــــــــــــــــارخواږه خبره هم تـــــــــرخه کوي يـــــــــــــــارداغه چي رنګ يې په مڼه بــــــــــــدل شوخـــــــدايګوچې سمه نن جګړه کوي ياردخوپــــــه نیمه شپه ګیـلې شروع کړېپه داغه وخت څه عجيبه کوي يــــــــــــارچې وخت يې راش
غزل//طالب منګل
بيا لپو کې اوښکې توېدې مـــــــــــــــــــاښامبيا هم دعـــــــاګانې ژړېدې مــــــــــــــــــــاښامڅو سنــــــــــــــــــــــدرې نورې هم تڼاکې شوېڅو سندرې غـــــــــــــــــــــــــلي غږېدې ماښامتاته انتظار دومره نــــــــــــــــــــــــــا هيلی کړمتاته مې کتار نه کې ډېوې مــــــــــــــــــاښامبيا دې ټول مــــــــــــــاښام بې هوشه کړی وبيا راته په غېږ کې ړن
ته لا وړه يې
ته لا وړه يې//قریشي ته لا وړه يې دژوند بڼ كې غوړېدلې نه يې ته لا غوټۍ يې لكه ګل ته سپړېدلې نه يېته لا تر څو د مينې ټال كې زنګېدلې نه يېته لا د مور له پستې غېږې بېله شوې نه يې اى په ما ګرانې زما غېږ كې خوبوړې لورېته په سلګو او په ژړا شوې څومره ستړې لورېته به هم لويه شې زما د احترام په خ
غزل//انعام الله ګوهر
مینـــــــــــه او وفـــــــا پرېږدم بس دی یــــــــــــاره تا پرېږدمرقیب له لاسـه ستـــــــا محفل هـــر وخت پــــــــــه ژړا پرېږدمزړه مې له هر چـــــــا تور شــوپیر پرېږدم ،مـــــــــلا پرېږدممـــــــاافغـــان به ګــــــورې تههـر قـــــــام بـه تر شــــا پرېږدموچې مظلــــــــــــومان خندوم هلـــــــه بـــــــــــــه دنیـا پرېږدمچپ شـــــــه غصې واخیستماوس دي په ر
غزل//ګلالۍ
دديدن ښه وصيله يې مـــــــــــــــــــــــــازديګره ټوله درنه ځارشم زمــــــــــا ځـان او ځيګرهداتا چې په رڼـــــــــــــا ورځ ګوتي غوڅې کړېجوړتــــــــــا هم زړه بايللی دی لــــــــــــــــو،ګرهزړګی دي په ډير چل ول ر انــــــه غلا کړالو ځکه درته وايمه اې یاره جـــــــــــــــــــادوګرهخير دا که هغه غونډی ته تـــــــــــــلای نه شوڅنډو
غزل//رویید همت
ستورو که تاسو د ټول عمر شوګيرې کړې ديما هم په ويښه بلا تاسو سره شپې کړې ديد زړۀ پرهر مې ورته هم ډېره خوښي کړې دهپه کومه ورځ چې يار په سترګو ايشارې کړې ديمونږ له ازله د جنګونو په څادر مې تاو يومونږ له ازله د جنګونو تماشې کړې ديوخته له چا، چا نه ګيله وکړمه څوک وښيمپر مونږ خو هر چا د مرګونو تجربې کړې ديهغه به څه د ژوند خوښيو ته ځان ورسويهغه چې مور ورته بلا بلا ښېرې کړې ديوخته پر مونږ د ستمونو انتها شوې د
غزل//طالب منګل
چې په سترګو دې ګنډلی نـــــــــــــــاز داوښکودځـان یوسم جنازه په ســـــــــــــــــــــاز د اوښکوپـه سجده کې مې ژړا درپسې کـــــــــــــــــــړيمــا ســــــــــــــــــــاتلی دی له درده راز داوښکود دوزخ لــــــــــــــــــــــــــه وېرې زیری راسره دیکه مې ژونـــــــــــــد شو راسره داراز داوښکواوس دټـول عمر ژړا څه ګرانــــــــــــــــــــــه نه دهچې
غزل//نظیرالحق قریشي
که په عشق کي مونږ تر پـــــــــــــایه ورسېږوښایي واړه تر خپل خدایـــــــــــــــــــه ورسېږو غږ بـــــــــــــه هله زمونږ واوري خلک دمینيدعشق سوز کي که تر نــــــــــــــــایه ورسېږو بله لاره مو تر یـــــــــــــــــــــــــــــاره پوري نشته خو پــــــــــــه خیال
غزل//ګلالۍ
ستم کوه ګوره جفــــــــــــابه نــــــــــــه کړې چې کړې ښيرې نو بيا دعـــــا به نـــه کړېکړه اشتباه،کــــــومه خبره نــــــــــــــــه دهخو،ګرانـــــــــه هر وخت ناروا به نــه کړېپه بد نظر چي دې زړګی را مات کـــــــړوپه وروسته ورسته بيا ادا به نــــــــه کړې
ما له ځانه سره يوسه //اټک يوسفزی
ما له ځانه سره يوسه لکه سيوری دې جانانه، ماله ځانه سره يوسهچېرته مه ځه بې له ما نه، ماله ځانه سره يوسهڅو شېبې مې د سپوږمۍ سره د ستورو غوندې پرېږدهلږ را ښکته شه اسمانه، ماله ځانه سره يوسهګوره داځل به ګرېوان بيا هسې تش را لمدوې نهطوفاني شه ښه بارانه، ما له ځانه سره يوسهاباسينه لږ راونغاړه څپو کې دې اټک ننخير دی خير دی تر بولانه
غزل//ځوانيمرګ خاطر افريدی
بادشومه د عشق دګړنګونو په سرونو پرېوتم دلري وطنونو په سرونو درېغه چي دستاداننګوخوله هم زه وای
تازه غزل///انعام الله ګوهر
زړه کي پیدا شــــــــــــــوې مي جذبه ده،عجیبــــــــــــــه غونديخـــــــــــــدايه دغه وینه پښتنـــــــــــــــه ده،عجیبـــــــــــه غوندي داچي په خــــــــــــــــــاورين وجودسېلـــــــــــــــونه داسمان کويخلکـــــــــــــود ضعيف انسان رتبه ده،عجیبـــــــــــــــــه غوندي
دسميرا کوچۍ ښايسته غزل
نه توره يې په کار ده نه وسله غواړي خاوندهپه تشو احساساتو جنګېده غواړي خاوندهدې ډېرو نفرتونو دومره ډېر دي وېروليد يار تر ديد تېرېږي سترګې نه غواړي خاوندهپه دې پسې به دا وي، دغه کونډه په دعا کېو خپلې پېغلي لور ته حوصله غواړي خاوندهچې ستوري په کې نه وي او چې لمر په کې ډوب نه شي
تنهايي//ازاد شعر..............انعام الله ګوهر
تنهايي پرون سهار مي ځان سره وعده کړې وهچه زه به دي بيا نه يادومته چي ما نه يادوې زه به هم تا نه يادومنوره خوشحاله زندګي تېرومنور خپل درسونه وايمها بې وفا نه يادومستا تصويرونه مي وسوزل ټولد محبت هغه خطونه مي وسوزل ټولستا نشاني مي ټولي ماتي کړلېها په مریو جوړي شوېهغه اينې مي ټولي ماتي کړلېماويل زه به تا ن
غزل/ګلالۍ
تا خو ويل چي وني ګل شي زه به هله درځماوس خوسپرلي په تيريدوشووته به کله راځېجانانه زه چي ستا دراتلو لاري ګــــــــــــــورم سترګونظر په کمــــــيدو شوو ته به کله راځيدځواني وخت چي يوځل تيرشي بيا نوکله راځيداستړی ژوند په تيريدو شوو ته به کله راځېستاد راتــلو په هيله هيله چي دا وخت تيرومد ميني ګل په راژيدو شوو ته بــــه کله راځيدغه عالم چي ګورم تل
غزل/بختيار ځدراڼ
زه چې وخنــدمـــــــــــــــه ویر راپسې راشيبوږنیدلي خـــــــــــوب تعبیرراپسې راشيپـــــه رښتیاچې دې یادونـــــــــه زورور ديخامـوشۍ کې دې تصـــویرراپسې راشيچې لـــه چاسره مې رخـــــــــــه په څـه راشيشخصیتـــــــــــه ستــاتعمیرراپسې راشيشم ناهیلی دخپــل سرخیرمې غــــــــــواړمخـــــودغرضي چې د ضمیرراپسې راشيله زړګي چې وسواسې دبختیــــارتاؤشيشـــــــکرغ
مینه/عبد الرحمان الفت محمودي
مینهمینه ښه ده مینه خوی پیغمبری ده مینه ښه سکون د ژوند دهمینه خپله یو ژوندون دهمینه ّځاله مینه کور ده مینه زر دهخو کلهمینه ګور شیمینه مرګ شی مینه ظلم شی ستم شیمینه زور شی زورول شی مینه هسی پرځولوشیبیا هممینه راز ده مینه نیاز دهمینه ښه ډالۍ دخدای ده چی پیروزو یی په مخلوق دهنوژ
غزل/انعام الله ګوهر
څه په بې وفــــــــــــــا بــــــــــاندي اوښتی يم خلکه په بـــــــــــــلا بـــــــــــاندي اوښتی يم نه مي خپلوي،نـــــــــــــــه مي پرېږدي بل تـــه داسي په يو چــــــــــــــــا بــــــ
غزل/انعا م الله ګوهر
روغ او لېوني راتـــــــــــه يو شوي ديخپل دي که پردي،راتــــــه يو شوي دي نيسي مي لمني ورتلی نــــــــــــه شمهګل سره اغزي راتــــــــه يو شوي دي بيا مي رقيبان د يـــــــار په خوله بانديله کلي نه شړي،راتـــــــه يو شوي دي
تازه غزل/انعام الله ګوهر
د خپل ژوند له تقدير سره خبري کړم بيا ستا له تصوير سره خبري کړم خوب مي ليده څوک رانه هر څه واخلي اوس يې له تعبي
