شعرونه
د ارواښاد مطیع الله تراب په ناڅاپه مړینې !
نه پوهیږم چې می ځــان لاړ که جانان لاړ دومره پوه شوم چې دنیا نه لوی انسان لاړ چـې مـــو زړونه په تدبـــیر د ده ،ډاډه ول د دي جمعی نه یو داسي ښکلی ځـوان لاړ چې یې تل د معرفــــت ســـره وه میــــــنه دي ټولـــــني نه نن داســــــي ًقــدردان لاړ چې وینا کښي یې د هرچــا د زړه درد وو له بازار د عـــلم و فنه نکـــــــــته دان لاړ له ارزښــــته به یې ، څــــــه ووایـــم تا ټه یو ګوهر وو چې له لاسـه مــو ارزان لاړ چې اسـر
د عصر باد ته!
ای د نوی عصر باده، زموږ خواته هم پرواز کړه دلته هم جامد مغزونه، لکه نورو غوندې واز کړه زمانې واوښتې ډېرې، فکر زوړ قالب کې بند دی فکر خلاص له زوړ قالبه، په تدبیر او په اعجاز کړه دلته ټول په مرګ ویده دي، د ژوند هیله ترینه تللې مړو کالبوتو کې سا پوو کړه، بیرته ژوند پکې اغاز کړه د وخت راز له ټولو ورک دی، د لټون انګیزه مړه ده بېخبره د وخت راز نه، باخبره له هر راز کړه په وږمو یې روح تازه کړه، په نغمو يې تن بسیا کړه ورته ژوند په وږمو پیل کړه، په نغمو یې ژوند دمساز
نــن ولاړ پــه کربـــــلا د انتــــظار یـم
نــن ولاړ پــه کربـــــلا د انتــــظار یـم نه یم مست او نه له ځان نه هم بیزار یم لا می زړه کی تــــلوســه ده د لیــدو یی هم پــه مینه کی یی ژمـی هم بــهار یــم نــه څرګندې انــــدیښنې نـه پــــټوی شم نــه له مینې نه یی موړ نه توبــه ګار یم نــه لغمان او نـه مزار شو را نــه پاتی شـــو کلونه چی په لار یی انتظـار یــم زه خـــالد د ګل جبــینې مینــې مړ کـړم لا په قبــر کی بی مینې بــی قــرار یم سمیع الله خالد سهاک مونتری، کالیفورنیا جولای۲، ۲۰۲۵
د تاریخ ګواهي
د تاریخ ګواهي ژوند مو تېریږي په خیالي دنیا کې غایه د ژوند مو افسانو وړې ده د خپل غفلت او ناپوهۍ له لاسه د ژوند توښه رانه پردو وړې ده څه که شملې دي پر سرونو دنګې پنجاب پښتو له پښتنو وړې ده عام قتل ګډ دی د پښتون په کاله د پښتون توره تربګنو وړې ده د بې دینۍ ټاپه په نورو لګۍ خپله ملا د دین ابرو وړې ده رسم و رواج، ایین هستي د عجم عربو ټوله په جګړو وړې ده یو د ساقي پیاله کې خوند پاتې دی نورو پیالو مزه اوبو وړې ده مراده پرېږده د روڼتیا خبرې
مثنوی:ــ دځان سمون
نــوروتــه وعــظـونـصیحـت به څه کـم چي خــپـله ګـمـراه، ځان بــه اصلاح نه کم آسان دي نــوروتــه ویــل او لارښــوول ویــل بـــولـــه ډېــرآســــان تــــرڅــه کـــول دنــفـس ســره جــهــاد دا لـوی جهاد دی لــــه ځــانــه پایــله ول لـــــوی ابـتـــکـاردی کــه اصلاح وم بـل خـپله اصلاح کـیږي حاجت ووعظ ته نسته ځان ستا هنداره کیږي که خپله اصلاح نه وو ښه خبره موناسمه دا ښــــــه خـبره مــو وي ځکه کله آغـېـزمنه
(د اوبو لپاره اوښکې)
یادښت: د بی بی سی پښتو پاڼې کی می دا سرلیک ولید(د اوبو لپاره اوښکې) ، نو دا لاندې کرښې مې تورې کړې!!درنښت:متقاعد ډ.حمیدالله زړور ساپی (د اوبو لپاره اوښکې) زمونږ د هیواد هلمند کښې ولسوالۍ د نوزاد!! کلی هرمز!!! له کلیوالو تش سوی دی؛کڼډوالې پاته دي،لکه د وطن نورې لرې پرتې سیمې!!!! ولې؟ !دا ځکه چې اوبه نشته .. (و جعلنا من المآء کل شی ءِِ حی) اوبه د ژوند ماده ده څوکاله مخکې همدلته شپه او ورځ د جبار قهرمان او پرنس! هاري جګړې وې!! اوس د بی بی پایندو هیڅوک ندی
دالهی قدرت:
دچنـجوڅخه راووځـي ښـایسته شـوپــرکان لــه غــوزونه ئې پیداسي پتنګان له هګۍ څخه پیداسي ښایسته ښکلي مرغان پــه رنګارنګ بڼـوسنبال پرنده ګان مــاران هــم وي ښایسته راووځي له هـګۍ نـــورئې زېــږه وي بـیـا په بـیـابان هـم کـبان دي رنګارنګ راووځي له هـګۍ ځـیـني زېـږه وي هـم لکه حبوان قـدرت درب ته ګـوره،چي څنګه ئې پیداکي ځیني هسي ځیني داسي دی نظم علی شان
د ژوند تحفه
ژوند یو تحفه د طبیعت ده یوځل پر چا ریښتیا پرچا رویا تېرشو مفهوم د ژوند دی یو پېچلې تعبیر چا ته تیاره چا ته رڼا تېرشو بهیر د ژوند د درېدلو نه دی د ډېرو وخت په نن سبا تېرشو د ژوند لذت کې هیڅ کمی نه ښکاري څه که بېخوند پر ما او تا تېرشو ګیله له نورو یو عبث فکر وو ژوند په ګیلو کې بې معنا تېرشو د نورو ژوند وو، ننداره وه زموږ د نندارو ژوند هم په غلا تېرشو راته په بله دنیا ژوند وعده شو وعدو کې ژوند رانه وړیا تېرشو د نقد، نسیا په انتخاب کې ملا
د ماضي یارانه
د ماضي یارانه ورکه دې اینده کړه، د ماضي په یارانه کې لاړ در نه وختونه، د نیکونو افسانه کې واوښتې پېړۍ او د حجر زمانه تېره ده اوسې لا په فکر، د حجر په زمانه کې ذهن دې مصروف دی، د اوهامو تعبیرونو کې لاس و پښې دې بند دي، د دودونو زولانه کې خیال کې د جنت، خو ژوند کوې په دوزخونو کې دوو دې دا دنیا کړه د عقبی په نذرانه کې تېر شو مرادزیه وخت دې کوڼ ولس ته سندرو کې زیات څه پاتې نه دي نور د عمر خزانه کې جار دې شم ساقي له غم مې بیا پنا راوړې ده زیات کړه یو
ستر آرمانونه!
مونږ درنــو درنـــــو، بارونو ته پـــیدا یو مونږه ســــترو آرمــــانونو ته پـــــــیدا یو چې رڼا د مـــــعرفت هر خوا خوره کړي مونږه داســـي لوی کارونو ته پــــــیدا یو چې ورمیږ د غلیم مات په یوه سوک کړي داسي کلکو، ګــــــذارونو ته پــــــــــیدا یو چې په څو ټکو، بیدار کړي ضـــــمیرونه مونږه داسي شــــعارونو ته پــــــــــیدا یو چې اسـرار د دي چـمن ساتي په زړه کې مونږه داسي پټ رازونــــو، ته پـــــیدا یو چې د درد څریکه ،د زړه په غوږو اوري مونږه داســ
د ارواښاد عبدالرحمان بابا له دیوان نه د اوبو یو نظم
ما څو کاله مخکې د ارواښاد عبدالرحمان بابا له دیوان نه د اوبو یو نظم انتخاب کړی و ؛اوس چېې بیا لکه د تل په شان داوبو لانجو زور اخیستی ، بیپاسه او نمکحرامه ګاوڼډیان د خپلو بی آبیو پړه پر افغانانو اچوی! ؛په دې مینځ کې د فقید ناکامورا یا کاکا مراد څخه هم الهام نه اخیستل کیږی؛دا دی دځینو ملګرو او دوستانو په فرمایش هغه د بابا نظم یو وار بیا درپه یادوم په درنښت متقاعد ډ.حمید الله زړور ساپیمړی کتاب ۱۳۸لمبرنظم،د (ي )توري رديف د ډاکټر حمیدالله زړهءور صاپي انتخاب هر چې کښت ېې په بارا
وروستي غورځنګ
پخپل خوښه په ځنځير تړلی ښه یم نه د بل واک کې چې نوم باندې ازاد یم بې له قیده ژوند مې روح سره اخښلی زه په دې ګنا عمرونو کې برباد یم ابا سیند غوندې مې وینه په څپو ده متانت کې مستحکم لکه شمشاد یم سرښندنو قربانیو کې پوخ شوی که د نورو وي هېرشوي ستا به یاد یم چې سرونه اسماني کاڼو ته نیسي زه د داسې سرسپارلي پښت اولاد یم د پنجاب په وړاندې توره د غورځنګ یم په دې عظم کې محکم لکه پولاد یم د هندوانو جنګ به هېر کړې ورځ په لار ده ړنګونکی هغه زه ستا د بنیا
هرشی خپل مقام لري
هرمسجد بـه کله مسجدالاقصی سي کـه څـه هــم شـکل ورنـګ ئــې داشــنا سـي هـرروړن کلام به آیات دقرآن نسي که څه هم ډېــرمنطـق اودلـیل پکښې پیدا سي هره ولاړه توره خونه به کعبه نسي کـه څـه هــم تــوره مکـعـبي اوپــه طــلا سي هـرساروان بـه ویسي قـرنـي نسـي که څه هم زېږېدلی،روزېدلی د یمن په صحراسي دا څېزونه چي دلته یاد سوه په دلیل هــریـولوړارزښت لرې مقام ئې بې بها سي
دردمند مهربانان
د بیکسانو غمـــــخواران چــــــیرته دي هغه سپیــڅلي انســــــانان چـــــیرته دي کړي چې احساس زمونږ د زړه دردونه داسي دردمند صـــــــاحبدلان چیرته دي خدمت چې وکړي ، په ریښــــتیا د وطن داسي زړه ســـوانده ، خادمان چیرته دي چې له خوبونو د غفلت مــــو کړي ویښ دي ګلســتان کې ،بلبلان چــــــــیرته دي بیا چې د سـولي زیری راوړي مونږ ته د دي چـــــمن عـــندلیبان چـــــــیرته دي ټوله نړۍ چــې ، په وینــــــــا پوهــــوي داسي دانا ســـــخنوران ، چــــــیرته دي
که آباد دغه وطن غواړﺉ
لاســونه ورکړئ ، د کــار شئ و خــوارانو لره ، یارشــــــئ تر څــو به مو وي ، جنـــګونه بیا دسـولي ، طــــــرفدار شــئ په کـــــږو لارو، به څــــه ځئ نو راځئ ، په سمـــــه لار شئ د نفــــــــاق بزرونه ، پریږدئ د وحدت د باغ ، مالـــــــیارشئ دسیسي ، له هرې خــــــــوا دي شــنډولـــــو ته ، بـــــیدار شئ چې دښــمن مو، دوطـــــن وي د هغــــــو د پښـــــو، خار شئ جهــــــــالت ځیني ، بـــهر شئ بیا هـــــدف ته مو هوښیارشئ د پردو غـــــــلامی ،
خرافات
هغه ولس چې خرافاتو کې خوشال وي د ګونګټ په مردارۍ کې داسې حال وي د واهیاتو په منلو کې زیرک وي حقیقت په قبلولو کې ملال وي که د عصر د پیغام ورته هر څو، وی بې غبرګونه بې احساس لکه دېوال وي خپل تاریخ له یوه فصله خبر نه وي ناخبره له عروجه له زاوال وي د نیکونو په مېړانه وهي لاپې خپله نه په کې کمال وي، نه جمال وي مرادزیه داسې ولس ته دې زړه مه خوره چې غمجن د بل په حال، نه پخپل حال وي د ۲۰۲۵ کال د مۍ ۵ مه سرلوڅ مرادزی
شوم دود
شوم دود ما ونه لید د بل هیچا په سهار مخ هر سهار یوازې ګورم د ریبار مخ یارانه زموږ مالت کې په پیغام ده مخامخ کتلی نه شي څوک د یار مخ د ریبار خوښه چې څه کوي خپل نقش کې ځلوي منځ کې د دوست که د اغیار مخ د یار کلی ته به زر هیلو کې ورشې بې دېدنه به راستون شې ترې په زار مخ دود له لاس و پښو هاک جینۍ تړلي که دود ترک کې وبه ګوري د سنګسار مخ د جینۍ ورور دلته شوم نقش کې لوبېږي یو قیامت وي په دې منځ کې بیا د پلار مخ که د مور نخرو ته خواره جینۍ کښیني
د اوسیدو رانه معنی ورکه ده
نن راته ښـــــــکاری چی ، دنیا ورکه ده زمـــــــــــــا د مینې ، محبو بی ورکه ده هــــــــومره حــــــــــــالاتو کړولي ، یمه چې می په شونډو کې، مســـــکا ورکه ده د ظلمـــــــــــــــــتونو دي، وزری خورې د مـــــــعرفت ګــــــــوندی، رڼا ورکه ده زړونو دنیـــــــــــــــــا ده، له کینو نه ډکه ددي مــــــــــاحول ضلح و ضفا ورکه ده چی په غمـګین خاطر می، راوړی ښادی خدایږو د خولي ، هـــغه خندا ورکـــه ده د رنځ عــلاج ته می پردي، ګرم نه دي ځـــــــــکه زم
د وخت اعجاز
په پرون کې چې څوک تور ول هغه سپین شول د پرون خواږه یاران يي نن بدبین شول په دوکه يي چې پرون کې پلویان کړل نن هغه خلک له قاره ورته شین شول واک اختیار ورته مقام د عیاشۍ وو چې له واک اختیاره ولوېدل غمګین شول پر شیطان يي چې لعنت لعنت ویلو نن هغوی د ولس په منځ کې شیاطین شول چې تهمت يي د الحاد تاړه پر نورو په عمل کې نن په خپله ملحدین شول چا چې لاپې د سوچه اسلام وهلې په وحشت او بربریت کې اولین شول چې پېېښې يي د تقوا او د پېرۍ کړې په کړو وړو کې تر ش
بی اتباره وخت
کال ۲۰۲۵ د جنوری پنځمه المیدا کلیفرنیا سید عبید الله نادر بی اتباره وخت دومره وخــت شو بی اتباره، چې آشـنا نه مونږه تښتو ځــان ځانۍ په رڼخ اخـــــته یو، له دوا نه مونږه تښتو زمانې دیوانو دومــره یو، اوهــامو کـــښي پری ایښي چې خپل سیوري نه ډاریږو، له هر چا نه مونږه تښتو محبت مو د دوکــو او د درواغــــو دی ،په زړه کښي صداقت ایمان دارۍ ، او د ریښـــتیا نه مـــونږه تښتو د بد رنګ ضمیر په سترګومو،جهان بد رنګه ښکاري ټول جــهان بد رنګه وینو، د ښــکلا نه، م
سوله ده مونږ ته ضرور!
سید عبیدالله نادر کال ۱۳۷۷ پیښاور چې تر ننه پوري ۲۸ کاله د دي شعر د وییلو څخه تیر شوي ،دا شعر د وخت په ډیرو افغانی خپرونو کښی خپور شوی ،او د لسو کالو نه راپدې خوا د فیسبوک په ډیرو ګروپونو او پاڼو ،او د جلا وطنۍ په خپرونو هم خپور شوی ،او په ګروپونو اوفیسبوکی پاڼو کې شریک شوی ، چې زما ژوره اندیښنه یې د راتلونکي په هکله ښودله ، چې اوس هم هغه اندیښنه لا موجوده ده . کال۱۳۷۷پیښاور سوله ده مونږ ته ضرور راځئ تیارو کې مه ځئ کاڼو اغزو کـــې مه ځئ خپی به مــو ژوبلـي شي
ځنګل او خرافات!
هغه ملک چې نظم نه لري ځنګل دی په ځنګل کې څوک د نظم پابند نشته که ځنګل یا خرافات پر ولس واکمن وي تل تهدید وي څوک خوندي له ګزند نشته د ځنګل ځناور یو تر بله داړي اندیښنه پکې د مرګ او د ژوند نشته چې ځنګل او ځناور وي نو به ډار وي ډار او ترس کې د ژوند هیڅکله خوند نشته هغه ولس چې خرافاتو کې اسیر وي ضرورت يي بل زندان کې د بند نشته که ځنګل او خرافات سره پرتله کړې تفاوت د دواړه منځ کې څرګند نشته د ځنګله په بڼه، ژوند که دی ناولی خرافاتو کې له ژونده لوی
له ګیډې فتوي!
چــور او تا لا کې ،له کورنو دروازې وباســـــئ په بی رحمۍ له هرې کلي جــــــــــنازې وباسئ همدا ادعـــــا کوئ، چـــې ملا مــو ده تړلې دکار مونږ دا دی وینو چې د خلکو نه جــــامې وباسئ پټ په خلوت کې ، له کارو نه مو خبر دي خلک چې په ورو ورو کې له تســبو ځیني دانې وباسئ د موسیــــقۍ له کیـــــفیت نه، بی خـــــــــبره ډلو د انســــانیت له باغ و بڼ ځیني نغـــــــمې وباسئ د معرفت له ساز و سرُ نه مو خوند وا نه خیستو له خپل ځــانه په خپل رســـــــم، ترانې وباســـــئ
د سولې او د امن ترانې
زما په خیــــالو کې،راحـــــــــــــتونه دي بـــیده خوبو کې د هــــوس می، تعـــــبیرونه دي بـیده رقیبه په ظاهر صــورت می تیر نه شـي ته بیا په دې ورانه بــــیدیا کــې بهـــــارونه دي بـیده تل ګرځــم، کهکشان کې، د خـــیالونو په اوږو زمــا په تصــور کـــــې، جـهـــانونه دي بــیده تیریږي ســـتا له غــمه، دا زمــا ټوله ژوندون زما ســـوی ګوګل کې، ســــتا غمــونه دي بیده دا ستا د سترګو یاد،په هر ځای راسره مل وي شوخۍ کې ستا د ســــترګو، آفــــــتونه دي بیده رسا
د معرفت جنازې
یو څوک می لوړ پرواز، او الـوتو ته نه پریږدي قلم له لاســـــه اخــــــــلي، کــتابو ته نه پریږدي بمونه راته کیږدي، محـــراب او په منـــــبر کې د میني خـــورولو، پــــــیغامــــــو ته نه پریږدي زهرجنه په هـر خـــوا کړي، فضـــا می د وطن د ســولي فلســــــفی، او خـــــیالو ته نه پریږدي و باســـي له وطـــــنه، جـــــنازې د مـــــعرفت انجوني مو تعـلیم، او مکــــــتبو ته، نه پریږدي تړي راته هـــر لوري ، دروازې د مــــــعرفت ځوانان مــــو د پوهنـــــې، ارادو ته نه
