شعرونه
منصورحلاج
په توحید کي ډوب منصورله حاله ووت ځکـه نُوّرئې دالله پخـپـل ځان کي وکوت بیا ځلي سوې پورته نارې دان الحق دده ناخبره ملایانو اخردی په کفر دارته بوت منصورمست ووپه دیدارکي دارئې نه لیده وُلآړپه شـوق ذوق نوځکـه دار ته وخـوت دی له ځـورولوټـکـولو په دا ټـولوبې پروا ډوب په ان الحـق کي مبین لـه ژونده ووت حــلاج سـوپـه دارځـکـــه رازئـې و وایــه بند نه وو په هیڅ ورک دحق دیدارکي پروت
عبدالله او کرزی ته
ګرځي دي کوڅو کې اوس تر څنګ غاړه په غاړه تور کړل خپل مخونه عبدالله او کرزي دواړه لوبه د توطیو او دسیسو تر انجام نه رسي لږ قدرې ابرو که وه توطیو کې ترینه لاړه مړه شول امیدونه ارزوګانې په ګور خښې شوې بخت مو راکوټه شو د تقدیر خونه ویجاړه لاړو د غني پلان، کرزي او عبدالله شنډ کړ پاتې له اوبه شوه دښته بیا مو شاړه واړه ما خو په وارونو خپله غاړه خلاصه کړې ده ولسه چې ډاکوانو پسې تلې اوس ژاړه ژاړه پېښې د ځنځير غوندې یو بل سره تړلې دي تل د حوادثو ترمنځ ټینګه ده
ریس جمهوره تا څه وکړه؟
یوه اشتباه نه ټول دې کاږه وکړه دلته او هلته هسې په نامه وکړه په سرتمبګی فردی غلامۍ وکړه په غاښ چیچنه اوزورواکۍ وکړه ریس جمهوره تا څه وکړه؟ خدای دې غرق کړه لوی افته! مچه کمزوری لېرې له سیاسته نابکاره سخت دل او بې رحمته دولس له غمه بې خبره بې برکته ریس جمهوره تا څه وکړه؟ امرالله هم لاړ له بار اوبستر سره حمدالله ماشوم له خپل ډایپر سره ورک دې داعلومی شی له پرچم سره اماتور حیات الله له غورځنګ سره ریس جمهوره تا څه وکړه؟ لږ خو به دې یوڅه سن
ښځې ته په خپل قدر پوهیږې؟
او ښځې! او ښځې! ته په خپل قدر پوهیږې؟ ستا کورنۍ او خلک ستا خور او مور او دا ټولرخلک ستا په قدر پوهیږي؟ ته خو بی ساری یو غمی یی د دنیا غیږه کی خو...آیا دنیا ستا په قدر پوهیږي؟ ته خو هم کور او هم دنیا چلوې او جنتونه هم ستا پښو لاندې دي او آیا دا اوسنې واکداران ستا په قدر پوهیږي؟ *** ښخې او ښځې! آیا ته په خپل قدر پوهیږې؟ تا خو روزلي نومیالي دي جنګیالي دي پوهیالي دي خپله غیږه کی او تا هم مور او هم پلار روزلې
پنجشیر ته
خلک خپله پخپل ژوند باندې په تنګ شي پیدایښت سره چې سم د سړي جنګ شي جنګ د ژوند لپاره نه دی، هدف بل دی جنګ د لوټ او چور لپاره یو نیرنګ شي کوم یو قام چې جنګ د ځان افتخار بولي جګړه مار قوم په قومونو کې بدرنګ شي د ننګ نښه که کوم قام ته پرون جنګ وو نن بیا پوهه، معرفت د هغه ننګ شي که جنګ هم وي خو یو وخت وي چې به تېر شي داسې نه چې جنګ د ټول عمر فرهنګ شي که پرنګ دلته جنګ کړی، ګیله نشته بده دا چې خپل افغان درته پرنګ شي تر دې لویه بدمرغي به د قام څه وي؟
د ستر غني تشه
زړه به خود چوې، له هېواده بل امان لاړ(۱) د غني په تګ له ولسه روح روان لاړ هېواد بیا فکري شتمني له لاسه ورکړه سید جمال(۲) مو بیا له لاسه د زمان لاړ د افغان له توره بخته به څه وایم تر پېړیو وروسته بل یو میرویس خان لاړ خدازده بیا که بل غني په هېواد راشي دا یو چانس وو چې له لاسه رایګان لاړ د غني ځای تور ځواکونو بیا اشغال کړ بل ناورین ته مو هېواد ډېر په اسان لاړ د اوبو بندونه ښکاري چې ویجاړ شي د اوبو د کنترول لوی یو قهرمان لاړ چې هېواد خپل، څلورلارې
( غازي امانه سر راجګ کړه!)
غازي امانه! سر راجګ کړه له جلال آباده سل کاله مخکې آزاد کړی هیواد ځي برباده! تا خو غوښتل افغانستان به د سیالانو سر شي ښځې او نر به برابر وي او ټولنه ښاده تا فابريکې،دارالامان ،ښاراو پټلۍ جوړول تا اساسي قانون، جرګې او ښوونځي بنیاده خو تا دڼنه د لستوڼي ماران نه پېژندل دوی ول یا هندوزاده او یا د انګریز له زاده!! ګوډ ملایان، بغدادي پير او د سقو بچکان بریطانیا درته راشنه کړل سیاسي-دین له ډاډه! ساده افغان ېې غولول په دروغجن اسلام تې په څلور مذهب کافر
پښتانه
د اغیار په نزد محقر دي پښتانه خو اسیا کې د زړه سر دي پښتانه که حقپال يي د اسیا ژوندی زړه بولی په دي فخر مفتخر دي پښتانه دا ادعا که له دښمن نه وي د چا ده؟ چې وايي، بدو نه بدتر دي پښتانه دا لوی عیب يي دی قبول، کاشکې چې نه وای له ازله پخپلسر دي پښتانه ساده زړي دي په ژوند او په چلند کې که دې سمې که د غر دي پښتانه د یوه پلار، د یوه نیکه اولاد دی که د لر دي، که د بر دي پښتانه د مذهب په نوم له مال و سره تېر دي خو مذهب نه ناخبر دي پښتانه د ملا پ
قل هوالله
یا رب زسخنهای هوس دورم دار واز حرف هوی به لطف مهجورم دار هرچند به ناصواب گفتم سخنان از گفته ناصواب معذورم دار یا الهی تو تنها تکی احدی صمدی از همه تالم ناسزا ومصیبت دورم دار لم یلدی و لم یولد در همه ابعاد زند گی از خباثت و قباحت زندگی مصونم دار ولم یکن اله کفوا تکرا را تاکید بر احد ازبحران جهالت و بي دانشی محرومم دار
د جهل لښکر
بیا د جهل تور لښکر په غځېدو دی بیا ناورین له تور پنجاب په خپرېدو دی بیا پنجاب د میکناټن دنده اخیستې اکبرخان پرځای، غني ته په توطیو دی بیا وحشت او بربریت وزرې کړې بیا عرم توپان ختیخ نه په راتلو دی بیا یو لویه زلزله په هېواد ګډه هست و بود مو د وطن په ریږدېدو دی بیا اسمان کې توره وریځ په غضب ګرځي بیا یو تندر له اسمان په پرېوتو دی بیا شیطان دی راهي شوی عرش په لوري پریښتو کورته اسمان ته په ختو دی بیا چنګیز دا ځل ختیځ نه خوځېدلی پر افغان خاوره لوې
په پردیوکي
ګَنکّ ګــرځــم په پـردوکي یمه زه پردی څــوک مـي نه بامي لـکـه داسي یـوخدّری عمرتېرپه بل ګومل دی نه سومه شناخته نــه بـه سـم شناخته زماپای دغـه ژوند دی مــرمــه پـه پردوکي کله پېژني ما څوک ټــول راتـه پـردي کـورپردی اوګـورپردی ای آسـمـانــه بـسـکه وکــه لـــږڅـه رحـم د پـرديـــو انـګـړمـېـشت لــري کله بــری دعاء راته کـوۍ په برخه مي بېـلتون دی هېوادمي دی پرې یښی جنګ ئې لامل دی ای خـلکونـه یوازي چي پـرمادی دا ذلیل چي ژوندکا په پردوکي تل لري دغه غمګی
پنجابي سره د جنګ ترانه
پنجابي سره د جنګ ترانه: د پنجابي سره مو جنګ دی ځۍ چې پې ورځو وخت د غیرت او نام وننګ دی ځۍ چې پې ورځو +++ پنجابی پوځ، ای ایس ای د پښتنو دوښمن په خدای څو چې واکمن وي پاکستان کې پښتانه نه لري هیڅ ځای که په همت ځان خپلواک نکړو نه په زارۍ شي، نه په وای په پاکستان کې پښتون تنګ دی ځي چې پې ورځو د پنجابي سره مو جنګ دی ځۍ چې پې ورځو +++ موږ پښتانه يي قتل عام کړو لا ورته ګورو به ترڅو په تروریست نوم يي بدنام کړو لا ورته ګورو
جنت په دنیا
جنت په دنیا راځه دا دنیا جنت کړو د فکرو په بدلولو په نسیا هیڅ باور نشته نقد دي واړه د منلو جنت څه دی یو لوی باغ دی ځای د ګلو او بلبلو له وطنه جنت جوړ کړه پخپل مټ او په منګلو جنت بل ځای چیرې نشته تېر شه ځان له غولولو کر د ګلو دلته وکړه د جنت تر ګلو ښکلو د شېدو ویالې جاري کړه خپلو غواوو په ساتلو له شرابو منګي ډک کړه د انګورو په پاللو عسل برخه د خوراک شي د مچیو په روزلو ورځې کار، وي په ریښتیني رخصتي وي د نڅلو میز
(د آکسیجن بازار ې سیاه)
له یوې خوا نازل سوې امریکا## ورسره غټې بلاوې بمباردها بېکاري،بېروزګاري دربدري## پړسولي ېې دي یو څو میلیارد ها اعتیاد،فساد او فقر کړي بېداد## قاچاقبر رشوتخواره کړي فرېادها میلیونونه ولسونه شول بېکوره ## رابران په دُبی، تُرک کفرآبادها کرونا بیا بل آفت دی آسماني!## ابتلا د رب جلیل ده بنیاد ها پالیوشن دي په هوا او په اوبو کښې ## شل کلن او دېرش کلن دست آوردها دواګانې خو جعلي پاک ایرانۍ وې## د کابل کمېشنکار کړي فسادها د نړۍ پوهان په فکر د واکسین دي ## (آکسیجن شو په چاره
ژبه
وایي داچي ژبه هم کلاده هـم بلا بــې شــکه داخــبـره پـه حـق سره رښتیا ژبه ژبـه ژبـه ده هــم دغـه ژبـه غـړې، ژمـنه اوخـبـره بیا لـُـوّړه هـم ده دا زده کړه دخپل ژبي بوله ته کمال کـړې داخبـره پوهانـو په رښتیا سره اشنا په ژبه کي حالات نغښتي دټولني هـره لـنـډې اوهرمتل ئې فلسفي بـوله وینا هرمـلت نومول کیږي پخپل ژبه لوی ویاړدی وهرکام ته چي لري دغه وړتیا هره پوهـه ده ستایـلې پخپل ژبـه نـوژبـه ده پـه سـرکي دپوهـنـو پـه رښتـیا
تښتی ببړو راغی!
شکریه بارکزی هم ناسته ده سیاسی ګیلې لری هره پرېکړه یې اوس باټ، ناز او نخرې لری لطیف محموداحساساتی دنوی فصل اندازې لری دزاړه فصل مېلمانه وځی بې حسابه شکوې لری ناوخته مېلمانه راغلی هر یو یې جلاء انګېزې لری سوله ورنه پاتې ده ! تمه دهزینې او خرچې لری بایدن یې څنګه جبران کړی افغان ولس حادثې لری مزدوره اداره دکابل بیا دشرم نه پزه اونه پښې لری خیزش مردمی همدا ګلم جم یوځل بیا ګام او خیز لری هېر نه کړی ولسه دا وږی ځان سره دسیسې لری داملت به زعامت ټاکی ډېرې حساسې
آفغانستان کی سوله
يو ټولنيز تکل يوه ډله ييزه لاره یوه تگلاره یوغورځنګ یو آرمان او مینه یوه هیله او یوه هڅه به موږ منزل ته رسوي په دې آمید ژوندی یم او لا به ژوند کوم تر څو پوره شي زموږ د ټولو آرمان آفغانستان کی سوله سمیع الله خالد سهاک د جون درشمه، ۲۰۲۱ کال مونتری، کالیفورنیا
د ګل ښایست
دګل ژوند یوه موسکا تازه په یـوشـبـنـم بڼ اوچمن په ښاېسته رنګوبوی ئې دصنم داځګه بلبلان اوپـتـڼګان پرې هـوسیـږي دوران ئې دژونـد لـنډدښایستې وي ډېربرم ګلان وي په ګلزارکــي رنګ پــه رنــګ هـررنګ تې چي کاته سي يوتربله وي خُرّم چمن بڼ په ښایسته غـراودامان په ښایسته ښکلائې ده اوچته چي نه راځي په هـیڅ قلم د سـهـارتازه وږمه چي چـلېـږي پـرګلانـو تـه بـه وائې جـنت جـوړ پرځمکه دغـه دم
د عثمان کاکړ ترور
بیا یو لوی پښتون د قام په تړ، ترور شو د دښمن توطیه کې سرو وینو کې سور شو غږ د مړینې يي توپان دی زلزله ده لرو بر افغان يي ټول په مړینه بور شو که پلمه د مرګ يي هر څوک بله شمېري شهادت يي په ریښتیا سره منظور شو که پنجاب ځان بې پرې بولي قضیه کې پښتون بیا ځلې دعوې لره مجبور شو هر یو کاڼی چې پښتون پر کور وریږي د ویشتون امر يي پنجاب په لاس صدور شو په پنجاب کې به نن جشن خوشالي وي چې یو غږ د لروبر، له مخې دور شو د حسین منصور حلاج پخوا یو نوم وو اوس عث
سوله
سوله رانه ورکه ده په رنګونو کې خلیل زاد بډ بډ کوی په انډلونوکې بطری چارج نه اخلی په کورونو کې وځی ننوځی دلته هسې په چمونو کې سوله رانه ورکه ده غنی راضی کیږی نه د دې معجزې سراوپای معلومیږی نه لافې دی او باټې نړیوال هم شرمیږی نه! شتولتن بیرګ کولې وهی سوله کیږی نه سوله رانه ورکه ده استازی ماشومان راغلی دارګ په خوله هم کمونست پرچمیان راغلی دګلم بم اوکه ګلم جم پرکټی اوباشان راغلی څوک وایی ددې خاورې اصیل بچیان راغلی؟ سوله را نه ورکه ده ددالرو فرهنګ را
له شرابوتوبه باسم
زه که شرابي یم له شرابوتوبه باسم څـوځـلي توبه وکم توبه ماته پرچیښا سم کله پیاله ماته کله سم خُم ته پرګونډو سـاقي ومـنه عـذر زه ګرم یم پرخطا ځم ساقي اومیخانه مي نه وُځي له سره هرڅوچي توبه وکړم زه خپل هغه ډم باسم زاهداومحتسب دي پخپله ګرېوان سرکا د خپل بدوځـوابـونـه بـه پخـپـله زه ادا کـم زماپوښتنه به دشیخ اوزاهد څخه ونسي هرچا ته خپل عمل دلاري مل دا ورته وایم
له ژونده زده کړه
ژونده! ما له تا په اند اخيستى دى ستا له مرحلو مې پند اخيستى دى ستا له دل فريبو اداګانو مې پل په پل زړګيه خوند اخيستى دى تا که راته خپل منظر خړ کړى هم ما ترېنه تصوير څرګند اخيستى دى اوس نو ما پيريان ستونزو ته نه نيسي پير نه د همت مې بند اخيستى دى جبر که مې هوښ استثمار کړى، نو ما ترې په همت مېوند اخيستى دى اوس نو زه خواږه او ترخه پېژنم اوس مې کيف د زهرو قند اخيستى دى ژونده! چې په زړه پرهار، پرهار دې کړم درد نه د دردمندو خبردار دې کړم
سوله او رضا
پـردي مي غـیرت نـه غـواړي نـه مني رښتیا نوځکه مي په دې نامه په هانامه کوي رسوا زه مـي هـم هېـوادغواړم په سوله کي ژوندون لکه دانورچي خپل خوشهاله ژوند کا په رضا وټـولـوته ښه ژوند غـواړم وځان ته لا هـم بیا زه نـه یـم یــرغـلګر دا خـبـره ومـنـه رښتـیـا نـه نیکه او نه آبا مي په تاریخ کي یرغـلګروه داټـولـوتـه ښـکاره ده نوبه زه ولي سـم بلنا۱ که رشتیا حق انساني دی سره کښې به نو محفل ته ته وایه زه بې اورم که زه وایم ته هم بیا تـرزوربـه جرګـه ښـه وي چـي سـولـه را
د وخت ښېګڼه
لمر لا څرک وهلی نه دی سهار تېرشو غوټۍ خوله پرانیستې نه ده بهار تېرشو ژوند صحنه د یوه فیلم څو شېبې ده څه په بېړه د بریښنا په رفتار تېرشو زه له ژونده د وفا په مینه مست، خو ژوند پر مخ مې د څپېړو ګوزار تېرشو خپل خولې تندی، تڼاک لاسونه ژاړي په خزان وهلي باغ چې مالیار تېرشو مینه وکړه چې ځوانې درنه تېریږي که نه ژوند دې بېهوده خواروځار تېرشو پیالې تشې کړه، ساقي په خوله پاکیږي د ملا په خوله دې ژوند ګناهګار تېرشو که جومات کې د ملا غومبر ته غوږ شې وعظ
زه اوساقي
زه اوســاقــي لا د پــخــوا مــلـګــري یــــو دې مـیخانې ته په خنداله دوستـانوسره ځو زاهد اومحتسب په خواږه خوب لاويده دي ســاقــي جاموراوړه وخـت نه ضایـع کـوو دپسرلي جامونه ارغـواني راوړه پـه مـینـه سحرګاه ده وچمن ته دسنبل سیل ته ورځو دملیاردي په ګلبڼ کي رنګ په رنګ ګلونه ګــوره یوتربـله رنګینه پرې ږغ وي دبلبلو ساقي وېشل جامونه هـرچا ته ئې خپل جام مـاله مي زما جام لا پـه ازل کـي ډالـۍ وو
