شعرونه
ږره
وېـښته دمخ ده ږره الله ورکــړې وهـرنـرته داتـــوپـــیـــر کـړی الله دی ښـځـي اوونــرته که مسلمان یابـېـله مسلمان نـرئې لـري ږره ښـــځه وي پی مــخې دافطرت دی وایم درته په دین کــي د قـران مـو بـیان د ږري نسته پـیــغمبــرمــودي ویـلي سنت دی وهــرسرته اوس ګورمه هېوادکي ټول ټینګارپرږره دی پنځه بناءوي دي څرګنده ږره کم بناءته ورته راسه فرعه پـرېـږده پنځه بناءوي که سنبال دا حــدود دخــدای دي ځــای نـسته بل خبرته ږره نه فرض ده نه واجب هدایت دپیغمبرده یــوه قـبـضه ږ
تازهغزل
ستاکاته شراب شراب زه يې کړم خراب خراب يودېله پښتوقربان بل لرې شباب شباب سمه لامبوزي غواړي مينه خو درياب درياب کاشکي تامې زړه ليداي ده کباب کباب کباب مچي مې درباندي دي راکړه نن حساب حساب غم چي پرما زورنکړي ګورمهکتابکتاب مينه دخوف لارتللې شپه کې پرسرخاب سرخاب راغلو عمري درته ورنکړې جواب جواب عمري مسلم باغ
ناشنا ساقي
وګړي يي بدل دي خو دا ښار راته اشنا دی د سوي کنډواله کلي چنار راته اشنا دی شملې تر پرون دنګې، پر سرو خلکو تړلي سرونه هغه نه دي خو دستار راته اشنا دی د باد په لور کږیږي، د ثبات تپوس يي مه کړه د خلکو لاپې باټې او کردار راته اشنا دی توپیر پکې د زرو او د جسو بیخي نشته سړي پکې خرڅيږي دا بازار راته اشنا دی خاپونه د څپېړو يي پر مخ لا هم شمېرمه لاسونه نااشنا دی، خو ګوزار راته اشنا دی فریب او دسیسه يي وخت په وخت سره لوڅېږي په عمق د توطیې پوه یمه، غدار را ته ا
علم مباح نه دی
ته چي علم مباح بولې کړې داعمل ولي++ ورکوې ته لومړيتوب جهل څو ځلي دالله سي پېـژندنه په علم سره بېشکه ++ نوزده کړه علم ته چي اروا دي وځلي علم مـباح مه بـوله دا ځکه دی لازم++ وینا دپـیـغـمبرمـو ده ثابته ډېـر عالي حدیث شریف دی: اطلبو العلم ولوکانه فی الصین. فاءن طلب العلم فریضة علی کُلِّ مُسلِمٍ و مُسلِمةٍ. علم زده کړۍ که څه هم په چین کي وي.داځکه علم پرهرمسلمان او مسلماني لازم دی. شیخ سعد علیه الرحمه وایي: چون شمع ازپی علم باید گداخت که بی علم ن
یو ماښام
چې یو تت شانته ماښام وي پکې ډک د میو جام وي یاران ټول سره وي جمع زوړ ساقي پکې امام وي شونډې ډکې له موسکا وي هر نظر کې یو پیغام وي یو تر بل غاړه غړۍ وي د یوه وجود اندام وي مینه مینه کې کلام وي دا وختونه دې مدام وي +++ د نري لښتي پر غاړه شنه جلګه وي د کبلو د جلګې په څنګ کې واړه کېرۍ (۱) ډکې وي له ګلو لښتی هسې مست بهیږي لکه بار اوښ چې شڼیږي د څپو د زړه له تله اورې دا یوه غونډله (۲) چې اوبه ژوند له څپو کړي څپې هم ژوند
وختونه
ماشومتوب او د ځوانۍ شپې هسې لاړې لکه څوک چې له خولې توکاندې توکاړې بیا به رانشي هغه سپرلي د عمر چې خزان کړ په یوه ګوزار ریتاړې خاورې شوی یو ارمان به پوره نه شي ورپسې که شپه او ورځې په سرو ژاړې بڼ د عمر به ونه نیسي ګلونه که باغوان د بڼ هرڅو وکړي کرواړې بیا د نجونو قطار مه ګوره ګودر ته چې وخت خاورې کړې هغه د ګودر غاړې جبیره د هغه مینو کېدای نه شي چې د وخت په توپانو کې شوې ویجاړې لاس ته نه راځي هغه تېر فرصتونه چې په لویلاس شو تر پښو لاندې لتاړې
کرزی نور ځای نه لری
داټېپر او دا تور دیګی هېڅ شرم و حیاء نه لری چپن په غاړه دهرې کاسې مچ هیڅ قرار نه لری دادبوش دخامې غوښې کوربه بیا څه وایی؟ برناست دی یوه ملاامتی هم په خان نه راوړی دا په کوم شهامت ترکی مشرته پوزک وهی؟ عدالت یو انصاف یو دی هیچا ته استثنا نه لری دامکرجن مګس کش غواړی په زغرده اوپه منډه دا شرمنده ازمایلی د بیا ازمایلو وقار نه لری داملی خاین یوخل بیا ټول ملت ته اهانت کوی ملت نور تف طفیلی او وطن فروشان نه منی داکوزه ګر اوخودکوزه اوکوزه خر سړی نه شو ! کرزی
تربیه
چې په ژوند مې څه لېدلي تر دې دمه مخ يي یو رنګ، شا ته ښکاري څو رقمه رنګیني د انسانانو که ښکلا ده څو رنګي بیا سړی غورځوي له برمه طبیعت که د رازونو یو ټولګه ده پښو ته نه رسي سیالۍ کې تر ادمه په تعلیم تحصیل يي هغه وخت خوښېږه په تربیه کې چې وي مخکې څو قدمه چې تعلیم سره تربیه ملګرې نه وي له شخصیته د سړي ونه کړي تمه د خوږې ژبې یاران مې ډېر لېدلي نېښ وهلو کې چې پیش دي تر لړمه خوږلني د یوه دوست ترې ښکاره نه شوه زه يي هر کله د دوست په حیث ګڼمه زه
کابل ته د حنا رباني کهر د سفر په مناسبت!
کابل ته د حنا رباني کهر د سفر په مناسبت! څو بیتونه: افغاني نجونې بندي ساتې په کور کې د حنا په هر کلي ولاړ میدان کې چې یو بام او دوه هوا وې طالب جانه ولس دا نه مني هیڅ تا سره اسلام کې ــــــــــــــــــــــــــــ تماشه ده چې کابل ته حنا رغله خلک وایي چې کابل ته بلا راغله چا دفتر د خارجه ښود، نورو وی چې د هېرا له منډه يي نه رسا راغله ــــــــــــــــــــــــــــــ د افغان پر خاوره څه کړې حنا جانې دغه ځمکه کشوي حورې، پېریانې دوه پردۍ کړه دو
د جومات پسخانه
نور کوي ملا پټ د جومات په پس خانه کې بوخت بیا په ممبر کې دی د حورو افسانه کې ویني محتسب چې په ښکاره ساقي ته بد وايي ساتي بوتلونه پټ د جیب په میخانه کې سپور شو د رویا پر سپرلۍ، پورته شو له ځمکې نه وخاته اسمان ته د یو ګوټ په پیمانه کې شیخ ګوره د هرې تسبیح تاو کې الله هو وايي ښخ يي دی نظر د کوڅې هر یو زنانه کې پير چې د ریا قبا په غاړه ابدي ګرځۍ تخم د بېلتون شیندي په هره زمانه کې ژوند رانه قصو او افسانو د وخت تروړلی دی ځکه استوګن یوو د نړۍ په ویرانه کې
ځان ته کتل
عمرچي اخرسي مالوهال نه راځي په کار لړۍ روانه دکاروان ده په سل نه چي په هزار ای ناصحه ته چي نورو ته لارښود يي ګوره پخپل ځان کي سرپه ګرېوان نوروته ګفتار ښې خوږې خبري، وي ښه آسانه دلپزیري کوري خود بیناي مردم کېده کله وي ښه کار زه هم ځان ته ګورم تل، چي ته به څنګه ئې وائې آسانه دي خبري ایا ما کړی سم کردار؟ خپل عیب دوږو منځ دی نه ښکاري وچاته دنوروعیب ژر وینو نو ورته ګډ یو بې اختیار
حکمت، تدبير او تعامل
دا چې نن مونږه په کوم حالت کې ښکيل يوو بايد څه وکړو او څــه ته په نظر شـوو چې روانـه مــو د ژوند بنده بېړۍ شي او د سرېښو له دې ډنډ ځنې بهر شـوو بايد داسې مفکوره، ذهنيت جــــوړ کړو چې ملاتړی او ضامن مو د مـــــرام شي نه د نورو سېلاب مونږ مخښکته وېسي نــــه هم فکر ترې زمونږ د بل غلام شي نړۍ اوس ده پــــــه مثال د يـــــوه کلي زمونږ ملک په کې يو کور د يو فقير دی روغ، رنځور، مړ، ژوندی کلي سـره بويه همدا ښه حکمت او ښـه غوره تدبير دی هيڅوک
سخا
سخا د ملا ماښام به څه وي ځه، ساقي خوا ته ماښام کې مینه مینه ده راټوله د ترخو اوبو په جام کې څه سخا چې شته ساقي کې هغه کله شته امام کې له ساقي به هغه زده کړي یو تاثیر لري کلام کې چې ملا نه دې زده نه کړل د پېړیو په ایام کې د ۲۰۲۲ کال د اکتوبر ۲۴ مه سرلوڅ مرادزی
دبشر دحقوقو شغا لان
سرکې یې ملالۍ یو سفزۍ را څرګنده شوله نوره دغه نوبل جایزه اخیستونکې معتبره شوله استعمارګرمشرانو ته پرانیستی لیک پیام لری دوه لسیزې وروسته دادی ادعا د انتقاد لری عجیبه! دحقوقو مدافعین دبلې جایزې اشتها لری چېرې ملاتړ پیوستون هغه چې شیطان لری دا بنسټ د شیطانانو لوی دغه ډول کتار لری ګورۍ داچیغې او هاها نارې همدا شغالان لری فاسد ،خاین پرونی غله او دلا لان بسیار لری! اسلامی امارت با ید ددې لانجې غم وخوری پرې نږدی هغه چې په هر نوم خپل مرام لری خلاصه کړۍ درو
د پاڼ په غاړه
د پاڼ په غاړه پېښې داسې لور ته خوځي چې د پاڼ پر موړ اوسېږو ځان چې هر ګټ ته تکیه کړو لا د پاڼ په لور ښویېږو له هرخوا چې نظر اچی تر پرونه لا بدیږو مشوړه د ژوند ده جړه چې په سر بر نه پوهېږو +++ لیونیان په ګدۍ ناست دي دا نړۍ جوړ لیونتون شو د اینده نه ډار خپریږي ژوند محتاجه د پرون شو د اتوم پر څټ سپاره یوو نا معلونه لور ته یون شو چیری درومو لار ده ورکه؟ ښه به دا وي چې راستون شو +++ دا په سد یوو که بې سد یوو چې نیستۍ په
ازاد نظم : څومره په سپکه یې راوکتل
څومره په سپکه یې راوکتل، خندا یې وکړه، جفا یې وکړه، په ځان یې پوی نه کړم، زما د مرګ تابیا یې وکړه، هغه بدبخته مي بښلی ده، چې!! هره؛ ناروا یې وکړه. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ🍂 د بې احساسو ښاردی، ژوند د زرګونو حادثو ښکار دی، د تنهایې پروا مه کوئ، خو!! د نامردو ملګرتیا مه کوئ، په چا تکیه څه معنې، دا حماقت دی دا مه کوئ نادیده سودا مه کوئ، له اندازې زیاته وفا مه کوئ. دا لیونتوب ما وکړ،
پرتله
چې په تله کې ډنډه وهل رواج وي داسې ملک کې پاو د سېر سره لګیږي د ګېدړو څه کمی په ملک کې نشته د ډېر لږو زړه د شېر سره لګیږي مجاهد چې کروکه ډیل غاښو کې ورکړې چې یو بل کې تېروبېر سره لګیږي که شیطان او ملا دواړه پرتله کړې دواړه ښه په زور او زېر سره لګېږي د طالب په دې دوهمه واکمنۍ کې تېر د حال او حال د تېر سره لګیږي څه د غلو او د ډاکوانو پناګا وه طالب جان ځکه پنجشېر سره لګیږي زموږ نن حال، له میلاده څخه مخکې یو تر بله خورا ډېر سره لګېږي د ۲۰۲۲
ازاد نظم: اې د خدای پار دی کڼیږم!
اې د جګو غرو هیواده، اې مغرور افغانستانه! د یاغی سیندونو غیږي. په تا میشت وګړي څه وخت! د غفلت خوب نه جګیږي؟ دا به څه وخت ستا په درد خوری، دا به څه وخت اصلاح کیږي، دا سرکوزي به نو کله، ژوند ته ژوند وایې لعنت شه، په احساس ددې وګړو ، په غیرت ددې وګړو، په عزت ددې وګړو، څنګه لوبي دي رواني، ککرۍ یې لیلام شوې، هم یې ویني دي ارزاني ــــــــــــــــــــــــــــ اې د جګو غرو هیواده، د یاغي سیندونو غیږي، په تا میشت وګړي څه وخت،
مسولانه برخورد
ښوونځی چې تړل کیږی دا ستره بدمرغی ده ډیره ناکامه پروسه ده او ستره بې ننګی ده له شرعی او اسلام لیرې کوټلې بیسوادی ده دا پرېکړه چا کړې هسې مزخرفه ملعونی ده غرق شی په دې تدبیر سوچه سفاکی ده نړیږال نغار وهی چې دا خو رسوایی ده ته چې خپله پښی وهې نو داستا حماقی ده ورک دې داسپېره مخ شه درنه ورکه بهتری ده تعلیم نشته هرچېرته دې یوم البتری ده فاسد او سهامی شرکت تور او سپین نه لری ما چې پرون نیوکه کوله نن مې هم دا تقریر ده اسلامی امارته له خوبه راپاڅه لږ ځیر ش
غزل
چاتهلمرچاتهسپوږمۍورکويخوند چاتهپلارچاتهمورکۍورکويخوند څوک.دروحپهتلکېټينګساتيايمان څوکچمچهوياوروپۍورکويخوند يوپښتونويزړهترېوړیپښتنې بلګلخانويپنجاپۍورکويخوند پهماڼيوپهبنګلوڅوکنهمړيږي چاتهلو رمهکيږدۍورکويخوند څوکبې.ذوقهويورنګتهيېنهګوري چاتهسپينمخشاپيرۍورکويخوند وباغونوته کهسراسرتاوانخو ماشومانوتهږلۍورکويخوند عمريستاووجدانتهشکرشکر دملیسرودموسيقۍورکويخوند
ځوانۍ نېشه
ځوانۍ نېشه کې چې په لاره غورځي ته وی، سپوږمۍ له خپل مداره غورځي ښکلا کې، پورته د اسمان پریښتې پر ځمکه پښو ته يي بېواره غورځي د لمر شغلې يي تر اغیز تتې شي هره شغله چې له رخساره غورځي لمبې له شونډو يي پاڅیږي هسې لکه سپرغۍ چې له انګاره غورځي ځوانۍ نېشه تر بنګو کمه نه ده ځکه نېشه کې له اختیاره غورځي د پښتني نجونو ښکلا ته، حورې نرخو و نوا کې له بازاره غورځي د وخت له نبض سره قدم چې نه ږدي ذاهد به خود له اعتباره غورځي ځواني د سترګو په رپ هسې در
شهيدعثمانلالاته
ږغ دپرونوېلالا ږغ.دپښتونویلالا تهپردېخپلهخاوره ټينګترقارونوېلالا قامتهدېپرېښودمثال تهځيګرخونوېلالا دلراوبر دپاره تهپيوستونوېلالا تهدېليلاوطنته ږغدمجنونوېلالا دخپلاولسدشمنته غبرګونغبرګونوېلالا حيف ددې پولې پرسر افزونافزونوېلالا د عمري په شعر کې يوخوږمضمونوېلالا
مهاجر
که پنجابی دی که سیندیدی که بلوڅ یابل څوک ماته پټان تاته پټان ماتهافغان تاتهافغانوايي هغوي پوهیږي زه ته دیوه ننګ یوه غیرت یوې مورچې خلګ یو جمات مو یو جرګه یوه هدیره هم یوه ده نه یې یادکړی ته یې پاکستانی اونه یې ماته په ټوله ژوند په مهاجر ویلي ــــــــــــــــــــــــــ محمدعلي عمري مسلم باغ
نیمګړې دنیا
ځواني لاړه زړښت راځي په ځغستا ښه دوران و وړکتوب ناز او ادا که هر څو ځان تسلی کړم چې زړه ځوان دی شپیته کاله به وانه وړي پر شپږ بیا ویښتان سپین شول،نظر کم،غوښې شډلې غوږ شو دروند،غاښونه وتلي له ريښا! وچلی ګونځې،هډان سست ملا شلله کړوپه آخ و ټوخ دی د زړه درد سبا بیګا وروڼه بېل شوءل ؛خویندې لاړې پخپل بخت شوې پلار شهید شو، مور بهوډۍ ده ڼن سبا یاران تللي په سفر او څوک شهید شول اولاده،میرمن تر څو به کړي وفا؟؛؟؟؟؟ دا فاني دنیا نیمګړې ده نیمه خوا له آد
نجیب ته!
لاندې نظم چې ډاکټر نجیب ته لیکل شوی؛ خو نن يي تر هغه سربېره، ارواښاد عثمان کاکړ ته هم ډالۍ کوم: نجیب ته! یو نجیب دی چې په زړونو پاچاهي کړه په دربار کې يي سپاهي او لښکر نشته هسې ومړ چې يي داغ پر زړونو کېښود هیڅ خپګان ته يي حاجت د ټبر نشته هغه سر چې د وطن غم کې شي خاورې یو پیدا شي، هر وخت داسې بل سر نشته په سرو کې میړني سرونه کم دي په هر سر کې د مېړانې اثر نشته نور قومو ته پیغمبر دی خدای لیږلی د پښتون لپاره خپل پیغمبر نشته هر یو قوم خپل میړني په د
