شعرونه
جنګ // اورنګ اباسين
جنګ جنګ د ی جنګ د ی سور سنګر د یزموږ په سر د ی زموږ په سر د یسمسور و طن ر ا ته سو ر ا و ر شوکلي په کلي مو جو ړ محشر د یزمو ږ سپيڅلې مظلو م و ګړ يد ظا لما نو ظا لم لښکر د یلا فی ا و شا پی د ا نسا نيت کړ يد بد و چا رو لو ئ سو د ا ګر د یتا ريخ غلا کيږ ی فر هنګ ر ا و ژ نیکا فر هنر د ی کا
غزل......... جنرال عبدالصمد مومند
غزل زما په اوښکو کې اثر نشته ځکه د کلي مې سحر نشته د نصيبونو امتحان راغلی زمونږ د حسن مقدر نش
راځه چې بیا بهارراغی::بادشاه دين مشكور
راځه چې بیا بهارراغی:: بادشاه دين مشكوربیا پسرلی شو، بیا بهار راغیدسترګوتور د زړه کرار راغیګلاب خندیږي چې نګار راغیغاټول مسکیږي وایې یار راغی»»»»جانان به بیا څڼوکې ګل راوړيهم به چامبیل هم به سنبل راوړيزما زړګۍ زما ګوګل راوړيدباغ بلبل بیا په چیغار راغی»»&ra
نوروز//// اورنګ ا با سين
نو روز ( نوی رو ځ ) را شه نو روزه زمو ږ شو نډ و ته خند ا را و ړ هډ ير ی ډ يو ی ډ يره ر ڼا د ژوند ښکلا ر ا و ړ هزمو ږ کا رو ا ن ته په سفر کی مشا لو نه بل کړ هد لمر زرينی و ړا نګی را و ړه سپين سبا را و ړ هد لته ا غيا ر د نفرتو نو رو ا جو نه
د احساس خټک ګلالی نظم
شاعرانو! شنه منګي د ګودر غاړېکتار پیغلې لکه زاڼیتور ګیسو د سُنبل پاڼیهم ګُرګُرې هم مماڼیهغه تور او شنه خالونهپر سینو پاس امیلونهد بنګړو ډک مړوندونهپه نکریزو سره لاسونههغه ټیک پاس په وربلهغه پټ پټ خندیدلله حیا ن
يو مات ګډ غزل// دوران
غزل حالات مې اندېښنې په خپل هنر ټکوي ياره؟ که ستا زرګرې سترګې د زړه زر ټکوي ياره؟ وجود لکه سپرغۍ شي کاينات راباندې چورلي زمــــــا د قــــــام واړه چې د بل ور ټکوي ياره وربل دې په رخسار د شور سبب شولو او که&nbs
د رواښاد صاحب شاه صابر زړه راښکونکی غزل
غزل د خانانو به څه وايو چې خانان دي ملنګان د پښتنو خپلو کې وران دي مونږه هغسې د ځمکې لايق نه يو
لويه اريانا /// اورنګ اباسين
لو يه ا ر يا نا را د ی شي سپر لي سپر لي د ا من ا ختر و نهؤ شيند ي ر نګو نههر ه خو ا ګلو نهشي به د ا تيا ر ه تيا ر هو ختو نه ر ڼا ګا نیبل به څرا غو نه شيهر خو ا مشا لو نهشو ر به د ډ ولو نوؤ ا سما ن ته پو ر ته کيږ یژ ڼي د ا تڼ لکهشا هين
د ډاکټر اسرار په زړه پورې غزل
غزل چې مينه نه وه اندېښنه مې نه وه د غمازانو نه خطره مې نه وه ســــتا د ناڅاپه راکـــــتو مننه تا خو وژلم خو پوره مې نه وه که بيا ژوندی شومه کامياب به يمه
غزل
چې تا و ته نظر کړم، نور مې هېر دي ښایسته په طور دي مین نه یم کنه ډېر دي ښایسته هم ځان راته ښکاره کا هم مې ورک شي زر له سترګو په دا کلي کې واړه پري څېر دي ښایسته یاران لري زرګونه ،د هر چا سره ساز باز کا په قول په وعده ځکه تې
د عبدالظاهر قلموال څو په زړه پورې بيتونه
خیردي که ګرېوان پاره پاره لريداسړي په مینه ګوزاره لري ستا لاسونه سره دي خو سرو وینومالیدلي داکار کفاره لريته دي یو نظر پر قلموال کوه نور به نو څه دغه بېچاره لري عبدالظاهر قلموال
غزل/ ډاکټر حسن
غزلزخمونه څه و زما د زړه خو موسېدل ګلونهستا چې د سترګو په ککو کې غوړېدل ګلونهستا د يادونو اورېده چې پرې د وينو پرخهپه هر پرهر کې مې د زړه راټوکېدل ګلونهنسيم د روح مې ترې نه ډکه کړه لمن له خوشبوپه هره څانګه دې ځوانۍ يې زنګېدل ګلونهګلشن وطنه څوک به څوک تر ګرېوانه رانيسيچې هر ماليار دې پخپل لاس باندې رېبل ګلونه
