شعرونه
کرزي ته نظم
کرزي ته پردي ځامن دهيچا نه خپلېږيلالادمرګ اجازه مه ورکوهزمابچوړي سوال ته مه کېنوهزما دمرګ اجازه مه ورکوهتابه له ټولوخلکو روسته وژنيدچادمرګ اجازه مه ورکوه زما ځنګلې په باروتو سېزېزما په غردې زړه خوږېږي که نهمال مې دې لاړشي په بلا يي
نړۍ ته /سمیع الله تړون
نړۍ ته که ددې وېډيو په ليدلو کې ستونزه لرۍ نو لومړی مو کمپوټر ته flash player انسټال کړۍ سمیع الله تړون
کرزی ته /تړون
کرزی ته که ددې ويډيو په لیدلو کې ستونزه لرۍ نو لومړی مو کمپوټر ته flash player انسټال کړۍ سمیع الله تړون
غزل / سمیع الله تړون
غزل زه چې وژلمه کافر نارې مې ډېرې وکړې د چا راويښ نه شو ضمير نارې مې ډېرې وکړې ما خوب ليده چې ګيدړان د زمرو ښکار ته راځي چې ورله ومې کړ تعبير نارې مې ډېرې وکړې د ازادې مي
تاته نیمګړی نظم / سمیع الله تړون
تاته نيمګړی نظم بيا مې دزړه دنېا خرابه شوله بيا مې ګرېوان کې ېوه تڼۍ نشته اوس ېوه ورکه تلوسه لټوم اوس مې مزه د زندګۍ نشته ما د تورتم لمنې وشلولې زه په رڼا پسې راووتلم اوس به څلور کونجه دنيا لټ
غزل / سمیع الله تړون
غزل یرغل راوړی دی اغیار ځوانان له کوره وتي زمونږ د کلي نه د کار ځوانان له کوره وتي اختره ځه چرته وزګاره سیمه ولټوه اوس درته مونږ نه یو وزګار ځوانان له کوره وتي زمونږ د چم په پسرلو کې مزه پاتې نه ده
غزل /سمیع الله تړون
غزل چاراتړلي دي ترغاړې زمونږ خپل لاسونه زخمي زخمي په وينوسره لکه دګل لاسونه خدايه زما دمينې يار پکې ژوندی وساته دښکلا چم ته راتېر کړي عزرا
کرزي ته نظم /سمیع الله تړون
کرزي ته پردي ځامن دهيچا نه خپلېږي لالادمرګ اجازه مه ورکوه زمابچوړي سوال ته مه کېنوه
نړۍ ته/ سمیع الله تړون
نړۍ ته نړۍ چپ شه نړۍ غوږ شه نړۍ واوره بيا يو سوي انقلاب ته دې زړه شوی د خونخوارو يهودانو غم دې وکړه بيا د سرو وينو سېلاب ته دې زړه شوی
نظم / سمیع الله تړون
نظم ګرانې رښتيا وایم خوښېږې مې ته زما دژوند دکتاب پاڼه ته یی چې شپه او ورځ یی په خوبونو وينم ها له کتاره وتې زاڼه ته يي
غزل /سمیع الله تړون
غزل رادې شي اجل لېونی شوی يم زړه مې شو پاګل لېونی شوی يم ته وې چې اول دې په ځان پوه کړمه تا پسې اول لېونی شوی يم ستا بڼو مې ز
نظم / سمیع الله تړون
نظم يو لېونی ملنګ سحر اوماښام زمونږ دړنګ کلي په څنګ کې ګرځي خاوند ته پخپله ښه پوهېږې خلک دمه شو داپه جنګ کې ګرځي &nbs
کرزي ته / سمیع الله تړون
دا شعر کوم کس په خپل غږ ويلی دی خو په ځينو بیتونو کې يي ګوتی هم وهلي چې دا یی ډیر بد کار کړی
غزل / سميع الله تړون
غزل لکه دګل چې بې شبنمه ګذاره نه کېږي زما دزړه هم بې له غمه ګذاره نه کېږي د ژمي شپه ده ستا کيسې راباندې ښې لګيږي کيسې کوه خو بې چلمه ګذاره نه کېږي ما درته وېل زړه ته مې ډېره مينه مه ورکوه د دې ظالم خو اوس په کمه ګذاره نه کېږي مرګی مې خوښ دی د رقیب څېره به نه وينمه خو بې له تانه مې صنمه ګذاره نه کېږي د زړه پر پاڼه مې غزل وليکه ساه مې وځي اوس بې غزله مې قلمه ګذاره نه کېږي که درته ګران يمه نو ب
ضربا ضربو: مجید قرار
ضربا ضربو اوف ادکې نه یادېږيضربا ضربو ملا نن هم په لمده لښته وهلی یم په شا، ضربوضربا ضربوتکه سره ده خاطې خاطېزما ملا ضربوضربا ضربواوف ادکې ما به بیا وهي سبا، ضربوضربا ضربواوف ادکېلیږ نوین شړومبی به راکړېنن یې وړمه د ملا کور ته
قرار : موږ د ستاینې په چم نه پوهېږو/ غږ او متن
موږ د ستاینې په چم نه پوهېږو موږ د ستاینې په چم نه پوهېږو زموږ په تېره کې څوک په حساب درې مدحیې نشي موندای زموږ په شعر کې څوک د دربارو قصیدې نشي موندای
قرار : موږ د ستاینې په چم نه پوهېږو/ غږ او متن
موږ د ستاینې په چم نه پوهېږو موږ د ستاینې په چم نه پوهېږو زموږ په تېره کې څوک په حساب درې مدحیې نشي موندای زموږ په شعر کې څوک د دربارو قصیدې نشي موندای
قرار: علي انسان و په انسان باندې یې زړه خوږېده
د خارجي ها خونړي خنجر چې کار وکړلو (۱)او د علي پرقرآني سینه یې وار وکړلواو د پوره انسانیت هستي یې ولوټلهعلي چې خونده د رضوان د مرګي وڅکلهله ډېره وجده له سروره په ځان نه پوهېدهاو بې طاقته یې له ستونې ناره ووتله"اې د کعبې په رب قسم دی چې ما وګټله" (۲)خو علي خپله خوشحالي هم مکمله نه کړهځکه چې غم د بل انسان یې زړه ته لار کړې وهعلي بې تابه د یو چا د حال تپوس کاوه د داسې چا چ
قرار: ویښه او خوب زموږ سرحد نه لري
ویښه او خوب زموږ سرحد نه لري هیڅ لېونتوب زموږ سرحد نه لري په ویښه ګورو رنګېنه خوبونه او په خوبونو کې د ویښو په څېر ساده پاده یو ځمکني ځمکني نه په بوراق باندې سفرې کوو نه د مارغه په څېر وزرې کوو نه د ښایست سره خبرې کوو نه ګلابونه تخنوو کله موږ نه کله وینو شبنمي خوبونه نه د پاچا د تاج غمي خوبونه نه په لمنه ګلمېخۍ د ستورو نه د سپوږمۍ پر ځنګانه ویدېږو نه د شفق په نارنجي لمنه ډانګ په اوږه خپلې رمې پیا
قرار: بیان مړ شو
بیان مړشو، په دوعا یې لاس وچت کړئبیان، هغه د مودو زن
دې ته مې مه مجبوروه چې کلی پرېږدمه زه
دې ته مې مه مجبوروه چې کلی پرېږدمه زهبیا به زما په دغه کلي کې کور نه وي پاتې چې ته یې ړنګ کړې ته د بام واوره ور وغورځوېستا به یو کور وي، په یوه کلي کې به ته اوسېږې زه به بې کوره یمه، ټول جهان به کور وي زماد ژوند تقدیر به هم د باد پر لکۍ سپور وي زما د ترهګر نوم به پر ټوله سیمه خپور وي زماته به پی
غزل / خان زمان کاکړ
چي پرون جرم وه هغه کيسه نن عامه کېږي اوس مو نه ويره له فتوا نه له الزامه کېږي ښکلي چي وي غزل محتاج د ملايکو نه وي په دې لمحاتو کې تخليق بې له الهامه کېږي اوس يې د ياد له درده ټوله شپه په ځان رڼوم
