شعرونه
يو دوه درې
لنډيز
شاعرانه بنډار : بیلابیل شاعران ملګري
ددې مشاعرې په شپه ټول ملګري د ننګرهار د سره رود دو سرکې سیمی ته چیرته چې د کمالزي صیب دوی کور دی تللي وو .دا نو شپه وه او ټول ملګري د ملک کاکا چې د شیرحسن کمالزی مشر ورور دې او ناروغ وه پوښتنی ته راټول شوی وو .ملک کاکا څو ورځې وړاندې په جلال اباد کې د یوې چاودنی له امله ټپي شووروسته کابل ته د درملنې په موخه یوړل شو او پدې شپه له کابله بیرته روغ رمټ کورته راستون شوی وو.که څه دیر زیات شمیر خلک د ملک کاکا پوښتنې ته راټول شوی وه د ډوډۍ له خوړلو وروسته یو
دزيرک فهيم څو شعرونه
غزلتش په خوله مينه اظهار کړي رانه لاړ شي غم زما په اوږو بار کړي رانه لاړ شي يو څوک راشي څو شيبې مې څنګ ته کيني د تګ وخت کې مې زړه بار کړي رانه لاړ شي زمونږ قوم ته چې هر نوى مشر راشي د دستار سړي په دار کړي رانه لاړ شي کوم ساعت چې راپه زړه شې خوږه ياره!ستا يادونه مې بيمار کړي رانه لاړ شي خداى خبر چې فهيم بيا چا لمڅولى په عوسه مې راته يار کړي رانه لاړشي انتظارغرمه شوه
غزل / اکرام
غزل ارکرام الله اکرام راشه غیږ رانه چاپیره که جانانه پټه مېنه دې برسیره که جانانه دا منم چې زه له حده وم تېر شوی خو ته دا خبره هیره که جانانه څه دې ویل خو څه دې ونه ویل چپ شوې څه خبر دې په زړه تیره که جانانه ؟
غزل عطامحمد هيله من
عطا محمد هيله من دننگرهار يو له هغه ځوانو شاعرانو څخه دي چې په شعرونو کې يې عشق له ورايه ښکاري که څه هم څومره چې ماته معلوم دي نوي مين ندي خو پدغه غزل کې يې دخپل نوي مينتوب يادونه کړي په هر حال تاسي يې ولولۍ او په اړه يې راته خپل نظر داړيکو له لاري راواستوي منندوۍ به شم اکــــــــــرام &nbs
غزل عبد العزيز وطنوال
غزل عبد العزيز وطنوال تر اوسه جوړ نه يم درد لرم قرار نه لرمشوګير وهلي يم خوبونه تر سهار نه لرم زه محبت پې
دطاهر ساپى دوه غزلي
غــــــــــــــــــــزل
څار
څار نسیم
د ښاغلي حيات الله وړ يو په زړه پورې غزل
غزل حيات الله وړ، ننګرهار پوهنتونلېمو كې چې مې اوښكې نن ســــېوا له اسوېلو وېدا ورځې ښايي بيا د پسرليـــــــــــــــــــــو د راتلو وېد روږدي نظر هيله وه پوښتل يې ستا لـــــــــه مخههغـــــــــــــــه هېندارې وروسته له تا ځكه د كتو وېد شپې له پردې برخه په كــــــــــ
د هجرت الله اختياريوه تازه غزل
غزلهجرت الله اختيارچې د ورځ پاى په ماښام شيدا ژوندون به هم تمام شي ډېر وګړي خداى نه وينيد ډېر لږو ورته پام شيچاته حسن سره شراب شيچاته خم شي چاته جام شيد ازل د برخو وېش دىڅوك كامياب شي څوك ناكام شيدا سهار او ماښام څه دي؟ژوند اغاز شي، ژوند انجام شي اوس مې زړه اختيار كې نه دى
پخوانې مينه
راليږونکی :Mohammad Sbir Beriaد راليږونکي پته :ms.beria@gmail.com محمد صابرخان بى ريا پخوانې مينهشکرچې بيا يوځلى يوبل ګوروشکرچې بيا مې ستا خنداواوريدهتاته به ياد وي اوکه نه ؟چې زه تنکى ځوان ته تازه پيغله وېزما اوستادژوندخوږې شيبې وېهغه د مست کلي هريوماديګرداسى راتلولکه وړوکې اخترتاته به يادوي اوکنه ؟ها غه، دکلي د مشرانوتړونچې يې دمينې په شک ، دمرګ فتوا ورکړلهداچې موږدواړه ووخواږه همځوليموږته معلومې
غزل
دغه شعر له ناروې نه ګران حبيب الله راستولې چي زه هم دهغه په غوښتنه په اميل کې نشروم دهغه ليک Grana Ikram jana ehteramat me wa manai, hila mand iam che sher rata nashar staso po saite ke nashar shi, aw ywa me video ham dar walizala che dera sha da. نيټه : 10-04-2009ځان مرګي ته!!په څه راقــم جنت ته لاره مومېډېر په ســتم جنت ته لاره مومېته چه دا دومره بې ګناه وواژنېبيا به لا هم جنت ته لاره مومې؟د بل خوښي در باندې اور بلويد بل په غـــم جنت
غزل
راليږونکی :عادل اڅکزی / چمن پښتونخواد راليږونکي پته :adalachakzai@yahoo.comنيټه : 10-04-2009 عادل اڅکزی / چمن پښتونخوا((( غزل )))د خوار زړګي رحمان مزار مي رانه مه ورانوهپه مينه جوړ ښکلی يادګار مي رانه مه ورانوه دتصوف ډېوه چي بله په پښتو کي چا کړهها د عظمت لوړ افتخار مي رانه مه ورانوه له فريادي چيغو نه وکړه يؤ څه ترس رقيبهد دروېشانو د کور لار مي رانه مه ورانوه د وينو رنګ دي دباران په تالابو کي توی کړخوني زمانه روڼ شهکار مي ران
دلمر نيازي يو شعر
دلمر نيازي يو شعر د چا نظر ته مې نظر وتى دىكسى مې سترگو نه بهر وتى دىاې زمانې! پستې څنگلې نديدا مې د دار له پړي سر وتى دىتل دې نرۍ پوزه خالونه شماريتل ترې د سرو شنډو څادر وتى دىله مشرق وړي خپلو تور پوستو ته رنگغرب بيا د وينو په خاطر وتى دى
دزيرک فهيم څو شعرونه
غزلتش په خوله مينه اظهار کړي رانه لاړ شي غم زما په اوږو بار کړي رانه لاړ شي يو څوک راشي څو شيبې مې څنګ ته کيني د تګ وخت کې مې زړه بار کړي رانه لاړ شي زمونږ قوم ته چې هر نوى مشر راشي د دستار سړي په دار کړي رانه لاړ شي کوم ساعت چې راپه زړه شې خوږه ياره!ستا يادونه مې بيمار کړي رانه لاړ شي خداى خبر چې فهيم بيا چا لمڅولى په عوسه مې راته يار کړي رانه لاړشي انتظارغرمه شوه تيره خو
دکامي ديو ملګري فردوس بهار دوه شعرونه
راغى دلبر خطر دىد شوخ نظر خطر دىمينه څه ټوكې نه ديپكې د سر خطر دىد لته د سولې امن د پېغمبر خطر دىكه يار رخسار ښكاره كړوبيا نو د لمر خطر دىزما او ستا كلي كېاشنا خطر خطر دىبهاره ښكلى جانانشو مرور خطر دى***ياره زما ښكلى شېنور هم بلا ښكلى شېما درته لمانځه كې تلكړې دعا ښكلى شېچشم بد له تانه دورنام خدا ښكلى شېستا غم كړاونه دېراشي په ما ښكلى شېتا مې د رنځور زړګيوكړه دوا ښكلى شېزار به كړي بهار ل
زما د لوى كاله د ګلالي پېښور ياره/ غزل
غزل ذبيح الله احساس بنګړو سره مستي كه زولنو سره غورځنګ يه ځوانه ته به غواړي له كوم شرنګ سره ژوندون زما د لوى كاله د ګلالي پېښور ياره درځمه او كوم تا غنمرنګ سره ژوندون بابا اوس د غيرت تعريف په نورو كرښو كېږي بابا لږ راته وښايه اورنګ سره ژوندون يو خان د پېښور به راشي لاس به ورته اوږد كړي كوي به د لرغوني بلخ ملنګ سره ژوندون اوس پوه دي ستا د تورې كلا سي
لوى افغانستان/نظم
مورې زرشه! رمه ټوله څر ته تللې يو اوزګوړى كور كې نشته هغه مشر را روان دى چې بچى دې د دې لوى افغانستان دى چې كتل يې ستا د تريخ ژوندون ارمان دى خپل دېره او خپل بېټك يې فتح كړى خپل چترال، بولان، اټك يې فتح كړى مورې زرشه! رمه ټوله څر ته تللې يو اوزګوړى كور كې نشته زموږ مشر را روان دى
غزل
لكه اور لكه اوبه راته پكار يې پوه شوې ياره! څومره ته راته پكار يې له تا نه پوښتم چې څومره دې پكار يم خو دا وايم لكه زړه راته پكار يې تاته نه ګورم خو ستا له لارې ګورم بس نږدې لكه ليمه راته پكار يې د مغولو منځ كې اوسم ياره راشه لكه ننګ د پښتانه راته پكار يې احساس بدو پسې نه ګرځي ملګري
خوب
هو منمه خوب دې راغى خو! تا خپله راته وېلي چې نظر مې يې جانانه دا سهي ده خوب كې خوند دى خو ته سترګې پټې نه كړې ستا په سترګو كې مې ژوند دى
اوس نو ټول وايوو سندرې
بابا! ښه دي و ويلي اوس زه هم يوازې نه يم د دې ښار يو څو ځوانان چې ورو، ورو مې شو ياران چې به خواته كله راغلل د پښتون د مركو په شان به ناست وو ستا د دور د جرګو په شان به ناست وو يو به غږ كړ: اې احساسه! ولې غلى راته ناست يې ته خو وكړه ها خبرې ها خو
غزل / بلخ ميشتو ځوانانو ته
دلته هر ځوان د پښتو ژبې كتاب دى زما ملګرى دى د هر مغل ځواب دى *بس غوټي پسې وهو په لاس به راشي له ګوهرو ډك مو مخې ته درياب دى لار اوږده ده خو منزل ته به رسېږو يو ځاى تګ كړو پل مو يو بل ته حساب دى د هغو مشرانو شمېر يو څه كم شوى چې ويل يې پام كوئ وخ
غزل- درې ګوټيز
كلونه تېر شول اوس د نوي كال درشل كې اوســــــوولا مو ګټلې نه ده لا خوپه مورچل كې اوســـــــــــــــــــوود درې ګوټيز * په دغو درې ټكــــــــــــــو دې نه غولېږومونږه په بلخ، موږ اباسين، موږ په زابل كې اوسووموږ جادوګـــــــــــــــــــــــر يوو له اورونو نه اوبه جوړوولكه ماهيان يې كله سر او كله تل كې اوســــــــــــــــووزمونږه هست او وده تل شوې په دښــــــــــــتو كې ويموږ ښايستونه وېشوو ګل يوو په اوربل كې اوسـوو * درې ګوټيز: (فارسي ژبى مثلث)
غزل
لاره د ســـــتړو هــوســـــونو وهي ســـــتړى نفسپه ژوندي تن كې مې اوســـېږي لكه مړى نفسزمـــــونږه كلي كــــې هر چا لكه چې مينه كــــړېد اســــــــــوېلي په رنګه اخلي هر وګـــــــړى نفسلكه د دار تر ســـيوري لاندې چې تل ســـا اخلمچې تر مــــــرۍ مې رارســــــــــېږي لكه پړى نفسسـتا د راتلو او تلو تر منځ يوه شـــېبه ديدن مولكه د ژوند او مرګ تر منځه وي نيمګړى نفسدومره په زغرده راته مه وايه چې ســـا دې باسمدا واك د هغه دى چې چــا مـــــــاته راكـړى نفس
غزل
هلــــــته چينه كې يو تصوير دى زه يې نه پېژنـــــــمپه ايينه كـــــې يو تصـــــــوير دى زه يې نه پېژنــــــمسپوږمۍ قربان دې شـــمه مستې وړانګې وغزوهپه توره شــــپه كې يو تصوير دى زه يې نه پېژنـــــمباده! پلو ته يې څنډ وركړه چې را وخو ګـــــــــــوريدې لــــــــــوپټه كـې يو تصوير دى زه يې نه پېژنـــــمد زړه پتنګ مې ورنږدې شي خو ناګاره كړي ځـانوايي ډيوه كـې يو تصـــــــــوير دى زه يې نه پېژنــــم ۲ – ۵ – ۱۳۸۰ لمريزپېښور
