د سيد لخوا خپرې شوې لیکنې
پــــــســــرلــــيــــه !
نور د افغان له خاورې پورته كړه سور او اور سپرليه!راځه راځه خو خالي لاس مه راځه نور سپرليه!زمونږ د سويو زړو به سوى ارمان پوره شي هله چې بيا چينې او ګودر راولې په شور سپرليه!په كور يې ټكه اسماني له پاكه ربه غواړم چې چا نېولې پښتنه پېغله په تور سپرليه!هلته به خونه د غليم په وينو رنګ كړو دواړه چې نه زه ورور ته مخامخ نه ماته ورور سپرليه!زه مي د زړه ټكړه په لار كې يوه يوه ورته ږدم ګوندې څوك لار كړي را غلطه زما په لور سپرليه!او
ځوریدلی تصویر
نن مې لیدلی ژړیدلی تصویرغمجنو اوښکو کې پوښلی تصویرله خیاله نه ځي غم لړلې صحنهد ځیګر هر کونج ته لویدلی تصویریتیم زیارت کوي د پلار د قبرپه خدای چې ډیر دی ځوریدلی تصویرچا ورته وواژه په کومه ګناه؟یو آرماني، سپیره ویشتلی تصویرد ده له بکس کتابونو جار شمتورو کالیو کې راغلی تصویرمعصومو شوڼدو کې به څه څه واييولې یې ړنګ شو د ژون
غوټۍ ګلونه سپړي !
لكه سپرلى د ژوندانه غوټۍ ګلونه سپ
د شهيد په قبر
اوښكې خوره شه د شهيد په قبر بله ډېوه شه د شهيد په قبر لكه د ګل ورباندې وغوړېږهښكلې باغچه شه د شهيد په قبر د ازادۍ په لار يې سر وركړىهسكه شمله شه د شهيد په قبر ژر شه را پورته من
ســـــــــجـــــدې
&nb
دهشتګر جانانه ! نور مه راځه
د كلي خلك شوو خبر جانانه ! نور مه راځه پر لويه لاره د ګودر جانانه !نور مه راځه زړه ته د صبر تعويذ وكړه له ديدنه څخه شو به رسوا هر مازديګر جانانه! نور مه راځه درپسې ګرزي رقيبان په ډلو ډلو باندېانعام يې ايښى ستا په سر جانانه! نور مه راځه ته يې د پت او د عزت د پاره سر وركوېخو دوى دي بولي دهشت
پر ګلا بي باړخو يې حوره اوښكه
څلورېزه پرې مي ږده نا صحه چې د يار غېږ كې دمه شمه هسې نه خفه شم د اغيار كې دمه شمه پرې مي ږدۍ چې ګلو _ نه شبنم څكم نه چې دېوانه شم د كوم خار غېږ كې دمه شمه -------------------- نن كوم غليم ترې لوپټه وړې ده ننګيالۍ پېغله په ژړا ولاړه د ننګ زلمي په زولنو تړليسپين مړوندونه يې زخمي اېسېده ښكارې يتيمه غوندې تاسو ګــــــــــــــــــوري پر ګلا بي باړخو يې حوره اوښكه مـــــــــا ته
غـــــــــــــــــــــز ل
مه وایه چې سترګو کې مې تش د خمار سره اوسيدلته خو زما هم یو وړوکی غوندې زړه اوسي څه په درز چمبه وهي او ګډې شي ګیډۍګیډۍدنګې چټې پیغلې چې سر خیلې د واده اوسي لمره دعا نشم کړای چې کلي ته دې وبولمدومره اور خو راکړه چې لاسونه مې تاوده اوسي سم به وي ، خو کم به وي،زړه ستا د قد دربار نه دېستا د بڼو کور دې دلته ټ
که خپل که بېګانه دى
چا وران کړو دا وطن چا ترې لوټ کړې خزانه دهکه خپل که بیګانه ده،که خپل که بیګانه دهچه خپلې ورانوې بیا د پردو نه څه ګیله دهظالمه زمانه ده ، ظالمه زمانه دههر چا تر خپله وسه دا وطن کړلو خرابڅوک ناست دي بلډنګو کې په ډالر کوي حسابڅوک پروت دی په خیمه کې له یخنۍ نه شو کبابهر چا ده غږولې د خپل خوښې ترانه دهکه خپل که بیګانه ده،که خپل که بیګانه دهپه نوم د عدالت خو خیانت پکی چا
لــــــــــېمـــــــــــــې ســــــــــــحـــر تــــه ډالــــــــۍ
ښه شوو لــــېـــمــــه افغانې ستورې شوهنه ستورې کله شوه سپوږمۍ شوه هغهنوربه تنها ورته لــــېـــمــــه نه وايودې زمانه کې ملالۍ شوه هغه..............................................رحمت په داسې کورنۍ شي بياهمچې خپله پېغله يې سپوږمۍ کړه هغویموږ ته اوس ښايي پېرزوينې د دویچې بيا روښانه زموږ نړۍ کړه هغوی............................................که دوی
مـــهـــــــــــــــاجـــــــر
زړه کې چې مغرور
دا خلك درسره پنځوس شپېته خو به تل نه وي
تيارو كې ځان عادت كړئ د يوې لارې ملګرو منزل ته دسپوږمۍ پر لاره تله خو به تل نه وي اوبو ته چې ځې غلې تر پلو لاندې را ګورههر ګام كې تيندكونه پرېواته خو به تل نه وي يو وخت خو به يوازې شې ظالمه څه دي وكړل ؟دا خلك درسره پنځوس شپېته خو به تل نه وي دا ستا په څېر ډېر ښكلي به ترې ګېر چاپېره كښينيمين ته د سپېرو شونډو كاته خو به تل نه وي
خدايه ! زه كومه واقعه له غاړې واړومه
ورځ مي له غاړې شي چې شپه له غاړې واړومه زوړ غم تازه شي چې تازه له غاړې واړومه زلفې كړۍ سترګې ګولۍ شونډې غوټۍ د جانانخدايه ! زه كومه واقعه له غاړې واړومه د نړۍ خلكو دا احسان راسره كړى دى تلوسله را لېږي چې وسله له غاړې واړومه پرون ويلي وو څو ښكليو نور هنر ته نه ځوځمه چې دغه فيصله له غاړې واړومه
غم ځپلي انګار صاحب ته
په ډېره خواشينۍ سره مو خبر ترلاسه كړ چې د پياوړي ژورنالسټ او ليكوال ښاغلي مجيب الرحمان انګار د ژوند ملګرې د تل دپاره له دې فاني نړۍ څخه سترګي پټې كړې دي . انا لله و انا اله راجعون . د ننګيال فرهنګي ادبي ټولنې ټول غړي له ښاغلي انګار سره ددغه ستر درد په څړيكو او كړيكو كې ځان شريك بولي . په دې كې شك نه شته چې يوه نه يوه ورځ به موڼږ ټول هم په همدغه لار د تل لپاره له دې فاني دونيا څخه د ابدي سفر په موخه راوانېږو . الله (ج) دي ښاغلى انګ
يو دوه شپېته کلن سړى کبان ژوندي او او مه خو ر ي .
يو دوه شپيته کلن سړى له څو کلو نو را هيسى کبان ژوندي او او مه خو ري او وايي چې کبان دڅو نارو غيو په در ملنه کې مر سته کوي . محمد رسول چې په با با رسول مشهور دى اود سمنګانو ولايت د ايبک دولسوالۍ د کارتې او سيدونکى دى له پنځه دير شو کلو نو را هيسي کو چني کبا ن په ژوندي او او مه ډول خوري. ده وويل پنځه ديرش کاله مخکې مي په يو کا نال کې کارکا وو. څو کو چنى کبا ن مي وليدل هغه مي و خوړل
