د سيد لخوا خپرې شوې لیکنې
نور د اميد كمبلې نغاړم ستا له دره څخه
څنګه نيمګړى ارمان لاړم ستا له دره څخه حال مي په چيفو چيغو ژاړم ستا له دره څخه زخمي زړګي ته به په خپله تسلي وركووم نور د اميد كمبلې نغاړم ستا له دره څخه كچكول د سترګو مې نيولى يم ملنګ درپسېليږ د ديدن خيرونه غواړم ستا له دره څخه راسره يو ګام د وفا دي اوچت كړى نه دى اشنا
د ښځې صفت
&
تا ته نه وايم غوا ته وايم
وايي چې يوه ورځ يو چرسي سړي خپله غوا دخرڅولو لپاره ګنج ته روانه کړې وه. په لاره کې ورته يو بل چرسي په مخه ورغلى او ورنه يي پوښتنه وکړه: چې داخر په څو پلوري؟؟؟ چرسي ورته وويل : ړوند خو به نه يې ؟ ګو رې
مــــــــيــــــــــنــــه
&nbs
هاغه مړي څوک پراته دي؟
ته پوهېږې لېونيه؟پېرنګيان چې دي راغليزه بهر نه وم وتلېنن په زيړ مازيګري کېڅه بې درېغه د پنځ ډزواو بړيو ډزې وشوېبهر شور او منډې ترړېويل( ګودر سره په خوا کې)بس هم دا مې تر غوږو شولزه هم زر په منډه لاړمپه بيځلې شوم ور ټيټهډک منګی مې ټول خالي کړ٬٬٬٬٬٬٬٬٬٬٬٬٬٬٬٬٬٬٬٬٬٬٬٬٬٬٬٬٬وړې خور راباندې غږ کړچې اوبه خو ما راوړيپسې مه ځه ګرانې خورېپيرنګيان د ګودر خوا کېد سهر راهېسې ناست ووخو زه ووتم له
د چرسي قسم
وايي چې دوه ملګري وو يو پکې چرسي وو. يوه ورځ طاليبانو ونيول چرسي ته يی وويل چې : چرس راووبا سه . چرسي ورته وويل چې چرس خو را سره نشته. طاليب ورته وويل چې : زه درته وايم چې چرس را وباسه. چرسي بيا ورته وويل چې : په والله که چرس
نا مرده غاړه سرزوري كوي تر داره نه ځي
ډېوې نا هيلې شوې د هيلو تر مزاره نه ځي بورا په پرې وزرو پروت دى تر ګلزاره نه ځي زما په خوله اوس لېوني هم لا باور نه كويهر څو بغارې كه وهمه تر هوښياره نه ځي هم مې ګناه هم مې قصور كړى مجرم يمه زه نا مرده غاړه سرزوري كوي تر داره نه ځي د ګران وطن د سوځېدو يې هلې ځلې وكړې د اور لمبې به يې نو ولې تر اغياره نه ځي ؟ تا به ضرور وي ځورولى چې منكر شو درنه
دلته په ښکلیو تحمیلیږي دسنګسار فلسفه
نور مو زهينونو كې ورسته شوه دپرهارفلسفهوخته لیوال یې یوو که راوړې څه دکار فلسفه پریږدئ چې وتښتي له موږ دلیونتوب سندرهګوندي بدله شي له دې سره د دارفلسفه حسنه! رڼې ایندارې مه راوړه قتلېږي په کې دلته په ښکلیو تحمیلیږي دسنګسار فلسفه سترګې دې جارشم زماد روح پاڼې عبث لټوې
ارواښاد ننګيال ته
چې خبر شومه په مرګ دځوان ننګیالشوم غمګینه زړه خفه شو بې مجال د احساس تاثیر په قلب د هر شاعر ويستا وه ښکلې مرتبه د نازک خیال د وطن ورانی هر چاته بې هیڅ نه ويڅوک په سره مرمۍ شهید شی څوک په چال دردونکې جنازه ډک له احساسهخښوي د وطن زوی دی بې مثال
تا مي د راز خبره څرنګه بربنډه وكړه
قاضي تا دا فيصله هم د ځان په ونډه وكړه په ما دي خپل ورور كړ شهيد او تا يې كونډه وكړه ما خو ليدې كښته مي وكتل خجله شومه چې له ميدانه د غيرت دي اشنا منډه وكړه يو ورځ به ستا تر ګرېوان ورسي مظلوم لاسونه تا د يتيم له ماله ولي غټه پنډه وكړه ؟ ما ته په حق ويلو هم په خوله لاسونه راږدېتا مي د راز خبره څرنګه بربنډه وكړه تا د رقيب په مخ كې ما ت
د چا يادونه يې خپړې په زړګي لګوي ؟
څوكليوال د ښار له شوره وزي چيغې وهيد ټولو خلكو له پېغوره وزي چيغې وهي چې نا امېده څوك را غبرګ شي د جانان له كوڅې لكه ناوۍ له پلار و موره وزي چيغې وهي د اور په مينځ كې سره ګلان ورته كرلي قصمت خليلي فكر له دې اوره وزي چيغې وهي د جنت پېغلې به سينګار بل وخت شهيد ته كوينن جنازه د
د ډېرو كلونو خبره
يوځل بيا يې خپلې ليكلې كرښې ولوستلې:
مســــــــــــــــــاپــــــــــــــــــره
هغه ورځ به ایله راشېمساپره لیونیهمنم رابشې تر کليغریبي به دې پرییښياو خاني به ټوله راوړېچې د کلي په ها بر اړخي راواوړېسترګې پټې ، او یوه لویه ساه به واخلېڅو شیبې به پلونه تم کړېمنم یاد به دې ها وخت شيچې غریب وې یو دهقان وېچې به بیل دې و په ولوپوله پوله به دې چاڼ کړهپه راغه به نظر تیر کړېها وزوکي به دې یاد شيچې په شا به دې وې غنېستړی ستړی به روان وېخو به زر
جانان راسره ستړی شو
ژوندراسره ستړی شو ارمان راسره ستړی شواوښکې دي اوزه یمه ګریوان راسره ستړی شو توره بخته بس دی د داغونو کیسه لنډه کړهدرد راسره ستړی شو درمان راسره ستړی شو نورې څومره څړیکې دې ازله! راته ايښې دي؟زړه راسره ستړی شو جانان راسره ستړی شو ولې دې قسمته! دآهاړسندره خوښه کړهتنده زاره ترکې
