شعرونه
څو خوندورې لنډۍ ویې لولی او خوند ترې واخلی/////// ما ويل چې ښـــــــه ښځــــــه به وکــــــړم ــــــــ د علي اباد په مریضانو وا وښتمه
راشه په سترګو کې مې خوب شه زه شوګيرو د بيلتانه وهلې يمه دنارينه وؤ د جنګ نه ئې خود به دکور پرښځو کاږې اوازونه کميس دې تور مټې دې سپيني لکه ښامار چې تر چندړ تاوشوي وينه ما&n
سترګو، سترګو ته مې کیږي د چا سترګې _____ ډیرې، ډیرې مې یادیږي د چا سترګې
غزل سترګو، سترګو ته مې کیږي د چا سترګې ډیرې، ډیرې مې یادیږي د چا سترګې
د خلکو لاره وه يواځې نه وه ـــــــــــــــ جېنۍ اوهښياره وه يواځې نه وه
د خلکو لاره وه يواځې نه وهجېنۍ اوهښياره وه يواځې نه وهيوه څيره وه سمه نه ښکاريدهټوټې هنداره وه يواځې نه وهدکاېناتو زمانې سندرهد وينو داره وه يواځې نه وهبېګا به زه په خپل وجود کې نه ومشپه مې قراره وه يواځې نه وهمرګه له ماسره په هوش کې نه وېسا مې تياره وه يواځې نه وهياره چې ستا غږ يې نشه _ نشه کړټپه خماره وه يواځې نه وهچې ستا طالب خوږلنې سترګې راغیرڼا بېم
دعا دې وکړله پـــــــــــــــــه سپينو لپو ______پاتې امين مـــــــــــــــــــړوند راوغځوه
اليږونکی : طالب منګل غزلسپوږمۍ دا سپين مــــــړوند راوغځوهد خوب زرين مــــــــــــړوند راوغځوهدا د وصال په نــــــــــــــــه قراره شيبهنشته يقين مــــــــــــــــــړوند راوغځوهدعا دې وکړله پـــــــــــــــــه سپينو لپوپاتې امين مـــــــــــــــــــړوند راوغځوهژونده!له تاسره څــــــــــــه پاتې نه دييو اخيرين مـــــــــــــــــړوندر اوغځوهای د باغي غـــ
د استاد سحر صیب یو ښکلی غزل
غزل لږ مې ځان په یاد وي او جانان وي ډیر خلک په همدې راته حیران وي ډیر
د طالب منګل یو ښکلی غزل
غزلخپل وجود مې راسره و که ســــــا نه وهکائينات واړه ولاړ وو دنېا نــــــــــــه وهبې څيرې زمــــــــا په مخ کې وه ولاړهبېګا عرش تـــــــــــه رسيدلي دعا نه وهچې يواځې ستا په عشق کې ځان لا پاتېعقيده مې پــــــــــــه جذبو کې فنا نه وهچې مئين دې پـه روحونو کې خوشال ووستا پــــــــه سترګو کې به پاتې ادا نه وهچې طالب و دسندرو ښار تــــــــــه تللیزمانې سره پـــــــــــه ګوتو دريا نه وه
تاته چې مې نن طالــــــــــــــــبه وکتل ______تاسره وجود نـــــــــــه و يواځې وې
غزل ښار کې چې ســرود نه و يواځې وې عشقه!ستــــــــا معبود نه و يواځې وې
چې طالب پــــــــه ليونتوب څومره اوښتی ------ ځان زمـــــــــــــــا په حرکاتو پسې ګرځي
غزل خوږې سپنې خولې په شاتو پسې ګرځي کائينات پـــــــــــــــــه کائيناتو پسې ګرځي
غزل ///////د سندرې غوندې ښکليه پـــه ساز واوړې ______ته مئين شې ته د ښکلو پــــه ناز واوړې
د سندرې غوندې ښکليه پـــه ساز واوړې ته مئين شې ته د ښکلو پــــه ناز واوړې ټوله شپه مې خپل وجود درپسې غوښتی پيدا نه شې راســــــــره په مجاز واوړې ته راستون لـــــه زمانې شه لرې مه ځه هسې نـــه چې چيرته ب
ربه
ربه كاشكې ماشوم وى خدايه د دې غمو نه لرې په هيڅ هم نه پوهيدى دا پوهيدا كيدى شي زما د مرګ د لامل شي ځكه چې! اوس مې ډير ډير ځوروي د چا خالونه او د چا يادونه اختر دى لرې يم له كلي خدايه نه هم جامې لرم نه سره لاسونه بس په دا زړه كې مې يو ټك شي ربه د چا يادونه مې كوږ ووږ كړي لكه مار چيچلى خو بس يوازې ځان ته ډاډ وركوم چې بل اختر هم شته دى و به شي نو خو زما ګمان دى زما د خيال كښتى
غزل//// وايي زرشه ووايه په چا مئن!؟____ ګلې! دستا نام راسره ه پرېږدي
خير که انتقام راسره نه پرېږدي هغه دې سلام راسره نه پرېږدي غاړه کې خدايان ما ته کښېوتي دي
غزل/چې مین سر ځار له خپلې مینې نکړي ____ څه به مینه، مینتوب او څه به یار وي
دا د مینې یاران کم کله په شمار وي دوی یوازې وي اخته شروع ګفتار وي چې مین سر ځار له خپلې مینې نکړي
دا پښتون غرور مې هسې مینه مات کړي ________ ان الحق نارې وهم سم دم منصوریم
غزل زه په رنځ د مینې ګوری چې رنځور یم
یوڅو ښکلې لنډۍ/////محمدالله ارین احمدزی
هیره دې نه وي چې یادې شوې لنډۍ یو چاته راته را لیږلي دي خو زه یې له خپل لوري یو بل چاته ډآلۍ کوم چې تل مې سترګو سترګو ته کیږي، خو د دنیا چارې داسې دي چې سړۍ هیڅ نه شي ویلای. زه کلیواله پښتنه یم ته رانه غواړې په بلۍ اشارتونه
غزل
غزل ستړى او ستوما نه يم له جنګـــه مي نفرت راځي كړمـــه بغاوت لــه داسي ننګـــه مي نفرت راځي ګورئ چي څراغ تـــــه د هوا شونډي نژدې نشي وياړمـــه پــه ښكلي له بد رنګـــه مې نفرت راځي بيـــا دګـلاب پاڼوتــــه شبـــنم سجــــدې وكــړلې ژونده د اغزيولــــه هررنګـــــــه مې نفرت راځي
لږ یې پــــــــــــــــــــه ورو ښکلوه! هغې وویل ــــــــــــــزما دا ســــــــــــــــــــــــره اننګي تیر دې نه شي
غم دې همدومـــــــــره ښــه دی ډېر دې نه شي رادې شي تیر دې شي او هیــــــــر دې نه شيدوی خو ساده دي د ستم پــــــــــــــــه کار کېښکلي زمـــــــــــــوږ د کلي شمیر دې نه شيلږ یې پــــــــــــــــــــه ورو ښکلوه! هغې وویلزما دا ســــــــــــــــــــــــره اننګي تیر دې نه شيموږه پــــــــــــــــــــــــــه زړونو زغرې نه لرو ننکاجل له سترګو نـــــــــــــــه چاپیر دې نه شيطالبه یار پسې یو څــــ
غزل
اوس دې په تمه او یادونه باندې شپې تیروم ستا دفراق په اور کې سوزم او تیرې تیروم له کلي تللي خلک ټول بیرته را وګرځیدل ستا دراتلو په هیله ناست یم شوګیرې تیروم
غزل
غزل قاف ،الف او ميم تـــه پـــه هند ارې زړه كې ځا ى لرم وخته! هر يتيم تــــه پـــــه هند ارې زړه كې ځا ى لرم څوك چې د جا نا ن خا لونــه شمېرې دا ثواب ګڼــم دا رنګــــه رحيم تــــه په هندارې زړه كې ځا ي لرم چـــا لمـــن دامن دتــــود جنګ پـــه غېږ كې ونيوه خدايه! دې صميم ته په هندارې
غزل
غزل خدایزده چې څنګه دې تنها پریښودم له ځان نه لرې دې جدا پریښودم بیګا مې ټوله شپه له ځان سره ویل
نن دې پـــــــه شونډو داغ له وینو سره -----بېګا مچکې لــه ما درې ډېـــرې شوې
غزل ماتې له یار ســـره وعدې ډېرې شوې اوښکې له سترګو نه راتلې ډېرې شوې
ژبه مې په خوله کې اوبو ډوبه کړه --- سپینه یې خـــولګۍ ولاړه پېغله ده
غزل پورې پــــــــه بلۍ ولاړه پېغله ده ښــــوري یې نتکۍ ولاړه پېغله ده
هغه پېغله چې راپورته لــــه سجدې شوه ----- د الله،الله پـــــــــــــه شور کې رانیږدې شوه
غزل هغه پېغله چې راپورته لــــه سجدې شوه د الله،الله پـــــــــــــه شور کې رانیږدې شوه
اوس به دې چیـړل د زلفو څوک کوي؟ ------ هغه یو طالب و چې پـــــــــه لار نه و
غزل هغه وخت جلاد دومــــــره تیار نه و سر چې و لــــــه ماسره نو دار نه و
هلته وګوره یو مـــــات زړه به پیدا کړې_____چې پـــه بــام لوپټه ســره غوندې ولاړه
غزلپه وجود کې مې د زړه غــــوندې ولاړههغه مــــــــــاسره د غـــره غوندې ولاړهمرورې تړمې اوښکې پــــه مخ راوړېراته مـــخه کې د مــــــړه غوندې ولاړهپـــه بلۍ انتظار بـــــاسي مســـــــافر تههغه پېغله چې خـــــــواږه غـوندې ولاړههلته وګوره یو مـــــات زړه به پیدا کړېچې پـــه بــام لوپټه ســره غوندې ولاړهخدای دې نه اخلي پرې بچ یم له دوزخه
