شعرونه
يوې نجلۍ خپلې همزولې ته ورو وويل
غزلدوست محمد ځونډىښايي بیا کوچيان راځي د شپېلئ غږ دی ـ شو موسم د پسرلي دشپيلۍ غږدىيو څوک بيا سپينه سپوږمئ او رڼه
شك
شك د جهان د نمر پرستو د تپژنو ارادو په نتیجه کښې د جهان د نمر پرستو د تودو تودو بادونو د بې در ېغه ېرغلونو له انجامه ېرېدلے ترهېدلے د تک شین اسمان د لاندې د تودو تپژنو شګو د شکونو کور کښې اوسم د خپل قد په سيوری هم شکي شکي ېم
پرون
پرون نورمحمد سعيد هغه پرون، چې تېر شو هغه زموږ او ستاسي ګډه ماضې هغه دټولو پرون هغه زموږشتمنې منم راتلونکى ښاېسته سبادى ترپرون ډېرښاېسته ممکن ترنن هم ښه وي خوزموږتېر وختونه هغه زموږ زمانه ښه وه که بده وه هرڅنګه، چې وه زموږ يادون
سپينه واوره
سپينه واورهخدايه څومره ښکلي ښکا ري،په غرو واوره تکه سپينهځمکې سپين بخمــــــل اغوستئ،تښنوي دزړونو مينهونوسپين کالـــــي اغوستــــي،په زړه پورې منظره دههره ونه لکـــــــــــه ناوي ښکاري،ښکلــــــي مرغلينهخدايه ته خومهربان ېې،داســــــــی واوره په مونږ وکړهچه مــو تور زړونه راسپين کړي،چــــه نور نه تويوو وينهزه قيام
ددوستانو ګذار مات كړم
غزل بې رحمي چې ده په يار كې ومې نه ليده اغيار كې
دازادۍ دورځې ډالۍ
زما وطنه زما وطنه ته ګلزار اوسې تل خوا ته دې مه راځه دمني يو پل تل غوړيدلي دې وي ستا غاټولان
ساه
ساه لاخو ناست نه يې ، چې پاڅې بيرته تګ دې وې په ژبه له ما ساه اخستل هېر شي خو دروغ دې هم زده نه كړل ته له مانه چيرې درومې ؟ ته خو ساه يې زما تن ك
لاپردى يم په دې ښار كې
غزل دغريب ښكلي په رنګ يم له ښكلا سره بد رنګ يم
نصيحت
نصيحت سپينې سپينې مه وايه تنها به شې ګرانه ليونی به شې رسوابه شې مه کړه په دې چم کي دبدلون کیسې یاره زوروره دخـــــــــــندا به شې ستا د بيا راتګ لارې تر ما راځي هر چيرې چې لاړ شې بيرته رابه شې هرڅومره مغرور که یې پښتون خو يې در به ننواتی شم پخلا بـــــــــه شې کله کله وځه د صحرا
خپله جنازه
خپله جنازه څومره باراني هغه شيبه شوله سرته مې بالښت چې ستا اوږه شوله مياشت بكره ولاړه داسمان ترمنځ لاندې پرماو تا بيا توره شپه شوله ما چې چپه سترګه ورته پټه كړه
غزل
غزل له مانه خو به ټوله دنيا هېره کړې اسانه خو ما به څنګه هېر کړي مرګيه له دنيا نه يوڅو شيبې لانورې مې دمات زړکي ميلمه شه دياردليدو خياله ځنکند ن مې کړه اسانه په لټه کې يې ټول عمر له خپله ځانه ورک وم ژوندون مې پيدا نه کړ،شاهد اوسه اسمانه
ياد
ياد چې شپه ورغوی خلاص کړي ورباندي کيږدي ډيوه ګۍ دسپوږمۍ ويړه شي پاکه مينه ناکه رڼا ويلې شي توی شي دلوی سيند غيږې ته تاندې پيغلوټې پلوشې دسپوږمۍ دسيند څپو سره اتڼ واچوي زه دخپل ذات ځنګله ته ننوزمه نو ته را ياد شي دعمرونو ياره زما دستړيو او بې وسه شيبو دلاس نيوي ملګريه دلته نو شپه هم نوک نيولی شي سوکه تيريږي دغه شيبه وي چې ځان خپل وګڼم ژوند هم رابيرته شي مسک
غزل
غزل دلته له وچو شونډو ،دژوند نغمه هېره ده چې به يې زړه تخناوه ،هغه کېسه هيره ده دکشمالو پر پوله ،دشنو بنګړو ماتيدل دکليوالې چټې هغه شيبه هېره ده
غزل
غزل چې مې په زړه کې ستاياد ،کومه شيبه تېرېږي وروسته مې ډېري شېبې ،په اندېښنه تېرېږې دورځي تږی يمه، دجل وهلي په څير دشپې دې وينم په خوب، شپه مې ډاډه تيريږي ګل مخيه ستا انځور مې ، په زړه کې داسي ګرځي لکه د شپې په زړه کې ، چی پلوشه تيريږي ورک شي کمبخت ارمانه ،چې داسي
بي بي زره
بي بي زره دشنوبنګو بوی رانه غی دکوچۍ په ټټر ناڅې دلونګو بوی رانه غی بي بي زره ړنګه بنګه دسپېرې صحرا ملنګه بي بي زره دډول لښته دګلونو پر سر څرښته بې بې زره ليونۍ وه په غمونو کې بې باکه په خندا او په سندرو يې چوه دسوي زړه تڼاکه بي بي زره بې سالو وه لکه رنګ په الواته وه په خبرو کې وه تيزه \په سندرو کې اوبه وه بي بي زره يوه شپنه وه له خندا نه تکه شنه وه چې باران به ښه زړه سوړ کړ دچنګښو به کورړی و لکه لښته تاويدله زړه يې يار پسي سوری و زه هم وړ وم هلک وم بي بي زرې نه
بي بي زره
بي بي زره دشنوبنګو بوی رانه غی دکوچۍ په ټټر ناڅې دلونګو بوی رانه غی بي بي زره ړنګه بنګه دسپېرې صحرا ملنګه بي بي زره دډول لښته دګلونو پر سر څرښته بې بې زره ليونۍ وه په غمونو کې بې باکه په خندا او په سندرو يې چوه دسوي زړه تڼاکه بي بي زره بې سالو وه لکه رنګ په الواته وه په خبرو کې وه تيزه \په سندرو کې اوبه وه بي بي زره يوه شپنه وه له خندا نه تکه شنه وه چې باران به ښه زړه سوړ کړ دچنګښو به کورړی و لکه لښته تاويدله زړه يې يار پسي سوری و زه هم وړ وم هلک وم بي بي زرې نه
غزل
غزل نن په بلۍ د سالو والې نجلۍ پته نه وه شايد چې ستورو ته به هم د سپوږمۍ پته نه وه رښتيا هرچاوې اړولې په ټوپکو باندي په ټول هيواد کې دثبات د شپيلۍ پته نه وه چې پښتونخوا ته يې راووړ پخوا دامن پيغام
دبيلتون شپه
شعر ګلزار ژباړن نورمحمد سعېد دبيلتون شپه هغه شپه چې تابه غېږ کي ونيوله په للو،دښکلو شونډو په سينه به دې وېده کړه تېراوه دې ورته نکل ټول، له سره بيا تر پايه هغه شپه ،چې روږدې کړې دې وه شوخه نن په کټ کې ژاړي پړمخې پرته ده
غزل
ورځ راله غاړي شي چې شپه له غاړي واړه ومه زوړ غـــــــم تازه شي چې تازه له غاړي واړه ومه زلفي كړي،سترګې ګولې ،شونډي غوټي دجـــــانان خــــــــــــــــدايه زه كومه واقعه له غاړي واړه ومه غزل شومــــــــــــه په ژړا چې نن مې وليده كلي دبا با چې نن مي ولـــــــــــــــــيده هــــــــــغه پخوانې مينه هم نه وه اوس شورپكې ژړا چې نن مـــــــــــــې وليده وچ زمونږ دكــــــــــــــلي دګودر كاريز ټــــول جـــــدا جـــــدا چې نن مي وليده كـــــــور دجـــــــانان هم
غزل
نن يې دنظر په مورګه ناست داسې دشک غبار لکه شنه کنډو باندې راپورته شې غمبک غبار پېښ چې په رقيب شو رنګ شو تيت دزړه ور اشنا ښه جوت شي شپه کې بل څراغ ته دسړک غبار قهر او سرخۍ يې په شدت اننګي ونيول ګډ شول دګلابو په اوبو کې ځرورک غبار هله به يو بل ته شو ملګرو په ا
غلا
له کزاکستان نه د(رويتر)په يوه راپور کي ويل شوي چې دشپې ناوخته دکفن پلورلو يوه دکان ته غله ورغلل، او ددکان نوکر سېرېک سرسينبايوف يی تر هغې واهه چې بې هوښه يې کړ. اوبيا يې په يوه تابوت کي بند کړ ،او تر هغې يي هلته بې هوښه ساتلی و ،ترڅو چې يي په دکان کي پیسې او نور قيمتي شيان لټول.دا ناوړه پیښه دکزاکستان پلا زمېنې الماتې ته په څېرمه ښار تېمېرتو کي رامنځته شوه .سېريک هاغه وخت د تابوت له بند نه خوشی شو کله چې
ژوند کان دشپو او ورځو
ژوند کان د شپو او ورځو عجیبه سوداګر یم په هیڅ باندې یې پلورم په تمه باندې پروت یم اوږدې اوږدې مې هیلې یوه هیله مې دا ده چې اسمان دې هم لیلام شي ټول په بیه باندې اخلم مینه کرکه په کې کرم چې دا شین غرور یې مات شي ټوټې ، ټوټې ، توټې شي او له خاورو لا بتر شي محمد اسمعیل څپه
غزل
غزل جاويد اوربل زما ياد درسره پاتي دی که نه دی ځای می ستا دزړګي خوا ته دی که نه دی اې چې زړونه دي پلو کي په شا کړي زما زړه دې هم وشا ته دی که نه دی
داستاد علم ګل سحر غزل
غزل خدایه چې غواړم یی، هغه راځنې لیرې ګرځي ټول رانژدې دي، خو یوه راځنې لیرې ګرځي
سوګند
سوګند ډير تیر شوي اخترونه او تیریږي بس جانان ده په ما ګران نه مې هیریږي کله کله چې رایادې یې وعدې شي دا ماشوم زړګی زما پسې ژړیږي خدایه ته یې زړه دمخ په شاني سپين کړي د جانان زړګی شو کاڼې لا سختیږي په وړو وړو خبرو سوګند اخلي چې هر وخت کې د خبرې را یادیږي زما يار داسي یاغي او&
