غزل

هغه وخت جلاد دومــــــره تیار نه و

سر چې و لــــــه ماسره نو دار نه و

 

ځکه ما له ځان ســــره یـار راوسته

ستا پـــــه شرابونو کې خـمار نه و

 

زه پاګل جانان پــــــاګل رویبار پــاګل

زموږه یارانه کې څوک اوهښیار نه و

 

ګوتې مې د زړه پـر هر کې پاتې وې

نن چې ټوله شپه زمـــــــا قرار نه و

 

اوس به دې چیـړل د زلفو څوک کوي؟

هغه یو طالب و چې پـــــــــه لار نه و