ځمکه لاړه له فنا شوه


اندمونه يې راپاتې


زه پرې ځه وکړم حيران يم


په دې ژوبلو اندمونو


نه وجود ترې جوړېدى شي


نه يې سا له ځان نه وځي


زما مخې ته پرته ده


فلسفه د کاېناتو


له پرهار نه يې راوځي


زنده ګي لکه د شاتو


××××
طالب منګل