غزل/ طالب منګل
تېريږي مې په هوش کې د خيلاتو زنده ګي
په عشق کې ښکلوم د مخلوقاتو زنده ګي
خپله ارده مې پرې مضبوده کړه خاونده
له زهرو سره څښلي مې د شاتو زنده ګي
ښار کې د رنګونو منارې راغورځيدلي
په خاورو کې شلېدلي د جذباتو زنده ګي
سا په هديره کې به له لاسه سره نيسو
که لاړه د وجود لـــه امکاناتو زنده ګي
طالبه انسانيت تر دغه حده پورې راغى
راټوله ده په اوښکو کې د زياتو زنده ګي
×××
طالب منګل
03.01.2011
- محمدالله آرین احمدزی
اوښکه
کاشکې پاکه دا دنیا وای لکه اوښکه
له بدرنګو نه صفا وای لکه اوښکه
د الفت په میکده کي اوسیدلای
له بیلتون سره پخلاوای لکه اوښکه
نور دي هیڅ نه وای بس رب ته وای محبوبه
تویه شوي په دعا وای لکه اوښکه
په لی...
05.01.2011
- محمدالله آرین احمدزی
غزل
محمدالله ارین احمدزی
ستا په سترګو کې الهام دی د غزلو
ستا خندا سمه سندره د بلبلو
ستا په مینه کې دي ډير څه ما موندلي
ستا سینه کې ده کرکیله بس د ګلو
ستا په مینه زما مین زړګی چې ښاد شي
ستا هر ناز دی د زخمي زړه د...
