غزل

غزل

    بشرمل نا صر

زه د پا كې خا ورې يم ا فغا ن يمه ما مــه وژنى

وايم كلمــه سم مسلمـــا ن يمـــه ما مــــه وژنى

زړه كې مې د ميني څــراغونـــه بل سا تلي دي

وه خلكوده هرسړي جا نا ن يمه ما مــه وژنى

چا پسي توپك اخلۍ اوچا ته يې شپېلۍ نيسۍ

نــه يم هغـــه كا ڼى يو ا نسا ن يمه ما مه وژنى

بېرته به كفن راوړې ،شريك به جنا زه كې يې

پټ د يو ښكلا غوند ي ارما ن يمه ما مه وژنى

څو به په سنګـــر كې ودښمن تــه سلامي  كـوو

حق وايم پـــه لاره دقـر ا ن يمـــه ما مه وژنى

دواړه ،يو وجود وو سره بېل شو د بل چا په لاس

ستا د ارزوګا نـــو ترجمــا ن يمـــه ما مـــه وژنى

دې وطن كې ويني او سكروټې بې حسا به دي

زه د سـولې ږغ يم درروا ن يمـــه ما مــه وژنى

زه بشرمل غواړمه چې جنګ ورك شي له دې وطن

څراغ د سولې اخلــم، قهرما ن يمه ما مــــه وژنى

 كلات