شعرونه
غزل
غزل ستا پر خاطرو باندې اوس ډيرې شيبې تيرې دي زما نه په اكثرو كې اكثره كيسې هيرې دي زه څومره هيرجن يمه هيڅ شى په ياد كې نه لرم ستا سره خبرې د كولو څومره ډيرې دي څنګ كې مې روانه يې خو مخته وروسته ډير ګورې دغه نښانې خو در سره ټولې د ويرې دي
کـابـله
کـا بـله کابله بیا دې پر سینه باندې اورونه بل دي بیا دې د غوښو ټوټې سوځي د لمبو په تاو کې ... کابله بیا دې نن د کوکو اوازونه اورم بیا دې د وسوم، وسوم، وسوم فریادونه اورم ................................................ کابله بیا د میرڅمنو په جګړو کې سوځې د ښامارانو د سرو ژامو په لمبو کې سوځې کابله ځای دې په وجود کې د زخمونو نشته خو د لېوانو په سینو کې هډو زړونه نشته ستا له هډوکو نه یې ستا تن ته خنجر جوړ کړ
سوي اهونه
سوي اهونه سمندر به مې له اوښکونه جوړيږي زما دسولې د ارمان پوښتنه وکړئ مرورسوله بيا مونږ لره پخلا کړئ درپه در دمظلومان پوښتنه وکړئ په پردی وطن کې بيا پښتنه مړه ده ځنکدن کې دګريوان پوښتنه وکړئ په سلګوسلګو ژړل
غزل
غزل د وره په خوله کې يوه خوله راکړه ښايسته جانانه وظيفه را وړه خداى دې وبښه راځه جانانه کافرې زلفې دې خداى پوه کړه چې طالب يمه زه که يوه شپه راباندې واچوې چاپه جانانه لمر چې راخيږي نو په هغه وخت کې مونځ مکروه وي
يو څو ښكلي بيتونه
اوس چې مو د حاله خبر نه اخلې پوهيږمه ستا هغه كارونه يو چې سرته رسيدلي يو استاد محمدصديق پسرلى پس له مرګه به زارۍ درته كومه راژوندى مې كړه چې بيا درپسې مړ شم محمد عليم بسمل اوس يې دومره يم له زړه نه پريوتلی اوس چې خاورې شم قدم را باندې نږدي محمد يوسف کړاو منګل ستـا دې وي قسم په وحــــدانيت د خدای بل چـا ته ښـکاره نه کړې زما تصــــوير روما محمدي
زغم...... مقابله
کـــــــــــــه دحالاتومقـــــابله دجهنم لمــــــــــــــــبې دى موږهـــــم په غاړه ګـــــرزوو د جــــــــــنتونو جــــامې
مات غرور...... فاتح
مات غرور سپينه ماڼۍ به د کابل پښو ته سجده لګوي غرور يې مات شو زورور سره يې سر وهلى بدل په توره کنډواله به شي رنګين واشنګټن د تورې بوړې او سپين غر سره يې سر وهلى
غزل .... م ق مين
غزلدرخو ته ګوره د ادم په نظرنه د دنيا نه د عالم په نظرجام به دا بيا درته هر څه وښائکه ورته وګورې د جم په نظردې خالي ډول کښې ده دنيا د مستۍلږ خو ئې و ګوره د ډم په نظرزرينو وړانګو ته د لمر مو کلهکتلي هم دي د شبنم په نظر؟دا کړېدلي ،ژړيدلي يارانهر څه ته ګوري اوس د غم په نظرو دې ساده اشنا ته څه ووايم؟راهزن ته ګوري د همد م په نظرنورو ته بت اوسه د تيږې، مګرمين ته ګوره د صنم په
غزل/// ډاکټر شبنم ګل
غزل کردار د محبت به لوبؤم چی څو ژوندۍ یم نفرت به د پښتون نه بيلؤم چی څو ژوندۍ یم د مست شباب جنت به درته جوړ کړمه دلبرهائین ته به د خېال دی خندؤم چی څو ژوندۍ یملوګو کښې د بارودو او ازغن ازغن ماحول کښېګلان به د شعرونو جوړؤم چی څو ژوندۍ یمد یار ماشومه خياله اوده نه شې زما زړه کښېپه ټال به دی د زلفو ځنګؤم چی څو ژوندۍ یمد دار او د دهشت نمره اوریږم زه شبن
غزل .......... لطف الله خيرخوا
غزل د خپله ځانه چې لوګی شو ښه شوهغه نظر چې لېونی شو ښه شوپوی شو د يار د بې رخۍ په انکاررقيب ناځوانه چې سړی شو ښه شوستا د اوربل د ناز مراد پوره شوراځه جانانه پسرلی شو ښه شوتا د ادا کاڼي په چا ورول ؟ورسره مخ زما تندی شو ښه شود ښار کوڅو کې خلکو زېري وکړلد دښتو غرو پاچا زمری شو ښه شوپرون يو ښکلي په ډېر فخر وويلچې مې خيرخوا سره
زمو ږ ترا نه.........اورنګ اباسين
زمو ږ ترا نه ا فغا نستا ن د ا ا ر يا نا ز مو ږد ا رو هستا ن ګند ا هارا ز مو ږد برهمنو د ا لر غو نی هيو ا دو و زو ړ با د شا ه ستر يما ز مو ږد ا سپينتمن زرد شت رو ښا ن فيلسو فلو ړ شا هينشا ه د ا کنيشکا ز مو ږد تمد ن زا نګو د ا بلخ ځليږ ید ا غټ فرهنګ د با ختر يا ز مو ږنړۍ رو ښا نه په زر ينو و ړ ا نګو
جنګ // اورنګ اباسين
جنګ جنګ د ی جنګ د ی سور سنګر د یزموږ په سر د ی زموږ په سر د یسمسور و طن ر ا ته سو ر ا و ر شوکلي په کلي مو جو ړ محشر د یزمو ږ سپيڅلې مظلو م و ګړ يد ظا لما نو ظا لم لښکر د یلا فی ا و شا پی د ا نسا نيت کړ يد بد و چا رو لو ئ سو د ا ګر د یتا ريخ غلا کيږ ی فر هنګ ر ا و ژ نیکا فر هنر د ی کا
غزل......... جنرال عبدالصمد مومند
غزل زما په اوښکو کې اثر نشته ځکه د کلي مې سحر نشته د نصيبونو امتحان راغلی زمونږ د حسن مقدر نش
راځه چې بیا بهارراغی::بادشاه دين مشكور
راځه چې بیا بهارراغی:: بادشاه دين مشكوربیا پسرلی شو، بیا بهار راغیدسترګوتور د زړه کرار راغیګلاب خندیږي چې نګار راغیغاټول مسکیږي وایې یار راغی»»»»جانان به بیا څڼوکې ګل راوړيهم به چامبیل هم به سنبل راوړيزما زړګۍ زما ګوګل راوړيدباغ بلبل بیا په چیغار راغی»»&ra
نوروز//// اورنګ ا با سين
نو روز ( نوی رو ځ ) را شه نو روزه زمو ږ شو نډ و ته خند ا را و ړ هډ ير ی ډ يو ی ډ يره ر ڼا د ژوند ښکلا ر ا و ړ هزمو ږ کا رو ا ن ته په سفر کی مشا لو نه بل کړ هد لمر زرينی و ړا نګی را و ړه سپين سبا را و ړ هد لته ا غيا ر د نفرتو نو رو ا جو نه
د احساس خټک ګلالی نظم
شاعرانو! شنه منګي د ګودر غاړېکتار پیغلې لکه زاڼیتور ګیسو د سُنبل پاڼیهم ګُرګُرې هم مماڼیهغه تور او شنه خالونهپر سینو پاس امیلونهد بنګړو ډک مړوندونهپه نکریزو سره لاسونههغه ټیک پاس په وربلهغه پټ پټ خندیدلله حیا ن
يو مات ګډ غزل// دوران
غزل حالات مې اندېښنې په خپل هنر ټکوي ياره؟ که ستا زرګرې سترګې د زړه زر ټکوي ياره؟ وجود لکه سپرغۍ شي کاينات راباندې چورلي زمــــــا د قــــــام واړه چې د بل ور ټکوي ياره وربل دې په رخسار د شور سبب شولو او که&nbs
د رواښاد صاحب شاه صابر زړه راښکونکی غزل
غزل د خانانو به څه وايو چې خانان دي ملنګان د پښتنو خپلو کې وران دي مونږه هغسې د ځمکې لايق نه يو
لويه اريانا /// اورنګ اباسين
لو يه ا ر يا نا را د ی شي سپر لي سپر لي د ا من ا ختر و نهؤ شيند ي ر نګو نههر ه خو ا ګلو نهشي به د ا تيا ر ه تيا ر هو ختو نه ر ڼا ګا نیبل به څرا غو نه شيهر خو ا مشا لو نهشو ر به د ډ ولو نوؤ ا سما ن ته پو ر ته کيږ یژ ڼي د ا تڼ لکهشا هين
