شعرونه
مـحــــــبـت
سمیع الدین افغانی هـمیــشه بــــه مــــې ورب تـــه دا دعا کـــړهمحـــــبت د نــــازولـــــي جـــــانــــان راکــــړه دا نـړۍ راتـــــه فانــــي دنیــــا حــــــساب دههوښیارانو تــوښ
سجـــــــدې
سميع الدين افغاني ستا د رضا دامیدونو سجدېربه ستا در کې د عذرونو سجدې د ګناهونو نه منزلونه جوړ ديغواړم ادا د ګناهونو سجدې ستا دغفار کریم رحیم له
امیـــد او ویــره
محمد نعيم افغان کلــه الـــــوزي اســــــمان تـــه پــــروازونه کـــويکلــــه ژړا وي او فــــــریاد شــــــکایــــتونه کــــوي کلــــه جنــــت کې دیـــارانو سره خوښ خوشحالهکلــــه د
سـمـــه لـیـار
سمیع الدین افغاني عزت یې شي نصیب چې ربه ستا په لیارې سم دیذلــت پـه هـغـه چـا چـې د ریـا پــه لـیــارې سـم دی تـیــریــږي قـافـلـــې د زمـانـــې نــن او سـبــا کـــېسـر لـوړی به وي څوک چې د الله په لیارې سم دی
زمــــا حــــال
راليږونكې: نوريه وهاب د نګار وصــال رایـاد زړه مـې اور واخيـستاوس دودله خولی غوړی له سترګو تویومه د غـمـاز په هـر ګـوزار لکـه مـار تـا وخـورمد فـراق پــه هـر زرب و یـنــې غـورځـومـه
ستره لارښوده
امان الله نصرت ته چې پيدا شولې وختونو بدلونونه راوړلستوري پر ځمکه ورېدل ښکلا رنګونه راوړل هر خوا سپرلی شو سرې غوټۍ سره ورغاړې وتېتا چې د مينې له دنېا نه الفتونه راوړل
مناجات
پیر محمد کاروان د ستورو تڼۍ تويې د سحر څيري ګريوانخوره په غرو رغو کې ازانګه ده د اذان قاري په لوغړن ترنم وايه الرحمنچې زړونه لمبوزن شي په څپو کې د ايمان
منبر او منارې نه چې پرېمانه لوګي خيژي
مومند تنكۍ هيلې مې سوځي له ارمانه لوګي خيژيګوګل مې سوځېدلى له ګرېوانه لوګي خيژي واكداره مېلمانه چې بدې سترګې نظر نه کړيدود كړى ورته موږ دى له ايمانه لوګي خيژي
د ملا صاحب په څپېړو به خولې شې
په اروپا کې يو بې وطنه پلار (ځواکمن) خپل زوی ته که په خاوره د افغان يې زېږېدلیکه دې تی د پښتنې مور وي رودلیکه د تورې او د ډال د ملک بچی يېکه په غوږ کې دې بابا اذان وي کړینو ځواني به د وطن له ناوې ځار کړېد نيکو شملې به هسکې په سل وار کړېته خو وينې اروپا ښايسته رنګينهته
د حیران مومند څوشعرونه
خطا خطا کې مې رسا وژنیما په پردو لاسو اشنا وژنی رڼا پرست خو تنګ نظری نه دیچې اودۀ کېږی نو رڼا وژنی پرون د خپلې حجرې خان وژلمنن مې د خپل جمات ملا وژنی د پختونخوا مینه غږونه کویحېران مومنده خلق ما وژنی
مګر زه یم ـــ قېصراپریدی
مګر زه یم (د زلمي شاعر ارواښاد عبدالسلام سلام په یاد کې)اوس څه لږه شېبه وړاندېزه له چا سره مشغول ؤم په خبروما له چا سره قیصې بیانولېد خپل وخت مو المیې تکرارولېائینې مو جوړولېما دده او ده زما مخ ته نیؤلېډېر دلګیر و،خو د زړه د سود محفل ود ایرو غوندې قلار،خو تود محفل و اوس څه
ویرنه/پروین ملال
ویرنه ( د علامه استاد رشا
سوال/ماښام خټک
سوال ماښام خټک د نړۍ مسلمانانو لوي اختر دی لویه ورځ ده لوي اختر د قربانو وي
څنګه اختر /رحیم ریشا
څنګه اختر سږ به څنګه زموږ او ستاسي د اختر مبارکي ويچي په کلي او کوڅه کې مو ماموره نور پردي وي څنګه يو بل ته به وایو د اختر دې مبارک سهرا څه تللې مو د زړو څه د عمرونو خوشحالي وي نه جانان راځي و د
ارواښاد پرفیسر رسول امین ته/نسیم ستوری
ارواښاد پروفیسر رسول امین ته پوهه وي کاروان وي سمندر د وخت رخسار باندېعـقـل له جــوهـر وي د یـارانـو په هـر ښـار بـاندېنــور وي ته د پوهې، ځـلـنـد لـمر بـه ځـلـیـدی راتهدرد لـره درمـان وي د ذهـنـونـو په هـر چـار باندېژوند دې د مظلوم اولـس په غم کـې سرګـردانه ؤزړنو له ټـکـور وي وچــو شـونـدو تـه هـر وار باندېسـوچ دي معتبر ؤ د قـلــم د سـاه پـه غیـږ
د اتڼ د سر سړی/ پروین ملال
د اتڼ د سر سړی د یوې تاریخي نسخې د لوستلوپه تاثیر کې دریه مار ښځو یو بل ته ویلهته ورګوره زوم خو زښته ښایسته دیته وا لمریې دی
د ډیوې دحادثې نه/قېصر افریدي
دډیوې د حادثې نه چې د نمر سترګه راتللهد شمکور هیواد په زړه کښې غړیدلهپه تیاره مهال د پټو سترګو جنګ کښېپه سوونو په زرونو خلق مړه ووڅه ئې روغ څه ئې نیمګړیپه خپل جهل خپل جنون کښېټول په یؤ تله!په یؤ معیار پوره وود شمکور هیواد په زړه کښې
خېر وکړې یا الهي/پروین ملال
خېر وکړې یا الهي د هرلوري غشي اوريخېر وکړې یا الهيد لمنې مو اور پورېخېر وکړې یا الهي د اپښې یبله خوار ملت تهد اغزو د صراط لارېقهر قهر دي ورګوريخېر وکړې یا الهي زم
د خوبونو حقیقت/نورسعیدژباړه
د خوبونو حقيقتخوبونه خود خوب ليدونکو ﻻر دهدميني نړۍ تهخوبونه خودزړونو هندارې ديدټولې نړۍ په لورخوبونه خو شينې او زيړې مر غکۍ ديچې د خيال په سيندونو کې غوپې وهيخو ډوبېږي نهخوبونه خو زين شوي اسونه ديچې له باد سره په څنګ الوزينه ستړي کيدو
ستۍ/پروین ملال
ستۍ پروین ملال کراچۍ ستۍپه کندهار کې هغې نجلۍ ته ویل کیږي چې د پلار په کور کې جبرا زړه شي او هیڅ واده نشي (
لونګینه په څنګ څنګ راواوړه/پروین ملال
لونګینه په څنګ څنګ راواوړه پروین ملالدسیند اوبه د ،،ورا،،سندره بوليدسپوږمۍ وړانګو د رڼا په ژبهد ساحلونو د ښکله قصیده ولوستلهد چنارونو پاڼود چا د ګنډ کمیس د سپین پاولو په شانې ورسره ښکلي اتڼونه سرکړهماښامنۍ وږمې په غېږه کې خپلد سیند دهغې غاړېد مست اتڼ مسته سندره
دوهم واده/پروین ملال
دوهم واده که راته وبخښې ټول ستوريد لمروپه شانېاو اوبه راکړې د سپوږمۍ د چینوجامې مې جوړې د حریر او شبنمشونډو ته رنګ د مرجاند سترګو تور مې وي د یو زرو شپولاس ته باهو د هالیشور د ګنګرو د جنتي سندرومخ ته رڼا د نور د غره ځېنېد غاړې هار مې د بوډۍ د ټالهد غوږ لښتۍ مې مې د پروین او د زهرې د څوکو
طاهر اپریدي ته .......
تېرو ورځو کې ښاغلي طاهراپریدي باندې د زړه دوره راغلې وه چې ددې په وجه څو اونۍ په هسپتال کې بستر و،اوس د جرس ادبي جرګې یو بل مخکښ باني غړی او مشهور شاعر ښاغلی ریاض تسنیم د تور زیړي (هیپيټایټس سي)باندې اخته دی ،ملګرو څخه د ددوعا هیله کیږي ـ لاندنی نظم وصال مومند طاهر اپریدي ته هغه وخت لیکلی و،کله چې نوموړی روغتون کې بستر وـ
زما برخه/نورسعید
زما برخه دتالا چمن په غېږ کي یوه تالا ترغه جونګړه په لرګو او خټو جوړه د ړي وړي خړه پړه لوټل شوي ځپل شوي څو یاران ستړي ستومانه لا تر اوسه مرور د ی هم له ځانه هم له مانه ډ ک د خپلو له ګیلو نه څو زاړه زاړه لیکونه په زاړه کتاب کي ایښي د یوچا دلاس ګلونه ژړه غونې خندا ګانې ډیرې اوښکې ډېر دردونه په تندي مي لاپراته دې دپردي هیواد ګردونه ژوندون دغه څه راکړي بس همدا ده زما برخه شیبه پس چې لمر تودیږي
قېصراپریدي /نظم
نظم تاته یاد دی هغه وخت؟هغه لمحېچې ما به بوټي نالولتا به اوبه راچلولېد سحر نه تر غرمې او د غرمې نه تر ماښامهچې به ستړي او ستومانه کور ته راغلوما به خپلې وچې ګوتې تاندولېپه اوبو به مې وینځلېتا به خپلې لمدې زلفې وچولېپه څادر به دې مخښلې د خشکۍ او د ترۍددې بې مثله اتحاد نهددې ښکلي امتزاج نهنن په هغه وچه زمکه ،څومره
