شعرونه
غزل /// جلال امرخیل
خال چې د وروځو په ليندې لګوي داغ به پر زړه د ائېنې لګوي سترګې په سترګو ښې پخې لګوي پر ما اثر د ميکدې لګوي د عشق پرهر مې په ماشوم زړه باندې لکه تنکۍ جينکۍ خولې لګوي اخ د لمدو زلفو له شړکه دې جار
غزل
زه څومره لېونی وم ،چې په تا مئېنېدم د خپل زړګي د درد په انتها مئېنېدم
بیت
هغه لری ښه کليواله څیره خو زما ښاری خویونه ټول خوښوی
نور د نه يادوم
دخپلو اوښکو قدر کړمه نور د نه يادوم بس په زړګي به تيږه ږدمه نور د نه يادوم بې وفا مينې د غاټول په شانتی ودا غلم اغزنې لارې به پريږدمه نور د نه يادوم ستا د سپرلي په تمه تمه د خزان په باغ کې ډيوه د مينې مړه کومه نور د نه يادوم زړکی ماشوم مې په ژړا شې کله کله ما تهپه آللویې ویده کومه نور دې نه یادومستا قدمو ته به يې سجده کړه ليونۍ وه زرکه هغه توبې اوس ما تومه نور د نه يادوم
خېبرپښتونخوا(د بشر مل ناصر ښکلی غزل)
خېبرپښتونخوا نن به دښكلا،ښكلا وتاته غزل وړاندي كړم ياره په پښتوبه ودونياته غزل وړاندي كړم نوم مي په نقشه كي دنړۍ وخته څرګندشولى نن به په سروشونډو واشناته غزل وړاندي كړم وياړم په خېبرپښتونخواڅومره ښكلى نوم لري ماپه كي ستايلې ده ا
غزل///صفي الله ستانکزی
ګونګورې دې شرنګيږي رنګونه يې دي ښکلي د زړه تل ته رسيږي غږونه يې دي ښکلي په پښو کې مې ليدلي ، لاس بند کې تا پېيلي چې شرنګ ترينه اوچت شي جنګونه يې دي ښکلي هر يو چې درته ګوري څک څک يې شي غوږونه
ارمان
زندان دې پرديسۍ کې مې د کور ارمان کولو دې مړو اوښکو باران وو ما د مور ارمان کولو اميل د بې کسۍ زماپه غاړه ځنګيدلو دې چوپو تيارو شپو کې ما د شور ارمان کولو
ازاد شعر
ازاد شعر سپوږمی د مازدیګرمحال وه زه وم همزولو سره هر چا د خپلی مینی ګرانه ،کیسی کولی چا به یی نښی ،نښانی ښودلی چا به یی د مینی ښکلولی یادول چا به بنګړی ،چا لوپټه ښودله چی دا را ته یار راوړې په همدی وخت کی ګرانه وار خو زما ورسید زما غمجنی سترګی له اوښکو ډکی شولی زړه می دردونه کول ځکه چی تا جانانه کله د ی مینه راکړه کله دی مینه راکړه
أنا أحبك
راليږونکی : عزت الله ادیب أنا أحبك أنا أحبكأنا أحبك.أنا أحب كل شيء قليلا عنكابتسامتك مثير ، والصوت من صوتك ، والسحر في عينيك. أنا أحب لمسة رقيقة ودفء اشعر انني في الجانب الخاص بك... أنا أحب يحلمون لك. أحب اكتشاف لكم وترك الذهاب معكم. أنا أحب كل واحدة في لحظة من حياته أنا أشاطركم. اليوم ، غدا ، إلى الأبدعزت الله ادیبکابل افغانستان
صفی الله ستانکزی
رڼا خوره وه خو ستا سترګې يې وهلې نه وې له ما نه پرته خو بل هيچا هم ليدلې نه وې رښتيا ښـــــــکلا او رڼا دواړه خپله لار لټوي زړه تــــــه مې خپله راغلې ما را بللې نه وې د غزلونو د کتـــ
بیلتون
بیلتون نوریه وهاب چې د غمونو د ریا بو ته مې د ا نګلي نه وای د بیلتو ن غیشي مې په زړه با ندې خوړلي نه وای بیا به زما د تورو سترګو تما شې کید لی که د وطن پرغم کې د ومره مې ژړلي نه وای پښتنې پیغل
غزل
راليږونکی : سندريز شور غزل د ژوندون د موسيقۍ سوز او سرور دی محبت زما د دواړو سترګو نور دی ګونګ ارمان د تورو سترګو تورات غواړي که موسی ولاړ پر ژۍ د کوه طور دی که جانان مې د ګلاب په شانتې نه دی خو ګلاب مې د جانان په شان ضرو دی د ديدن د خمار سور اور په کې بل دی زما زړه نه دی ، د سرو لمبو تنور دی ښکلي زړه ، عقل او هوش هسې تالا کړل ته به وايې په کابل ګډ شوی چور دی دا شيندلي دي پرې چا د زړګي وينې ؟ د
غزل
غزل زما ځواني له زوره پرېوتله که زندګي له زوره پرېوتله اوس د سپوږمۍ مخې ته نه شي ورتلی اوس د سپرلي له زوره پرېوتله بېګا مې ملا نه ورته ټک ووېسته تر سبايي له زوره پرېوتله اوه لس کلنه شوه ، مزه يې لاړه
د ښاغلي روح الله وفا ښکلې غزلې
روح الله وفا غنچې د پاکې مینې ګلرخسار راوړیدي خبرې د جانان د خولې رویبار راوړیدي زړه مینه یې پریښوه اوس یې نوې مینه راکړه د نوی کال ګلونه مات
غصه
غصه چې په غصه شي ښایسته شي د دې ښکلا هم یو په دوه شي چې در ته درکړي اخطارونه لیلی مې سمه القاعده شي خدایه زما زړه ته ور ټينګ کړې چې زما په زړه د دې حمله شې ما ویل مه کړه ګذارونه هسې نه زما زړه مارجه شي ستا د ناټو په شان چلونه هسې نه مینه مې هم مړه شي
توپير
توپير څومره توپير دی زما او ستا په منځ کې زما لوستونکې مکتبۍ لورجانې
ازاد شعر
ستا هغه ورځ ده په یاد چی ما خپل زړه در کړلو چی ته به مینه ورکړه خو تا د هنداری په پشان زما زړګي را مات کړ را ته ،ټوټی ، ټوټی دی پر ځمکه و غورزاوه اوس دا جوړیګی کله اوس دا جوړیګی کله
غزل
بیا هم یادونه:را لیږل شوی غزل بیا هم زما د ښکلي یار دی هیله ده چې د لوستلو څخه یې خوند واخلی او خوښ مو شي. په ادبي مینه ارین احمدزی غزل
غزل
یادونه: لاندې غزل زما د یو ملګري لخوا چې یار یې مستعار نوم دی را لیږل شوی دی هیله ده په لوستلو یې خوښ شی او خپلې تبصرې پرې ولیکی. د زړګي درد مې خير دی زيات اوسه خو ، ګوره ياد دې دا لمحات اوسه د غره لمن وي په کرکڼو ښايسته د چا باڼه مې په زړه مات اوسه ما د يقين په پړي و نه تړې
يوه لحظه د مين
که مى بخت کله بيدار شى او د بخت ملکه وپوښتى له ما نه وايه څه دى دى آرمان چى يى پوره کړمه بى شانه تاج په سر دى ناست په تخت کړم که دى خان کړم د خانانو چى يى ناست د سرو پالنګ کى او ساقى درکړى جامونه ××× نه مى تخت او نه مى تاج د چا په کار دى نه ساقى سره جامونه بل هوسه نه کوم خان نه يى د حرامى ځمکى پوله نه د بل په اختيار خوب د سرو زرو پالنګ کى &tim
سور نغری حیات شو لا یې کرکه د زړه نــــــــه وزي سم لښکریې مات سو لایې کرکه د زړه نـــــــــه وزي
سور نغری حیات شو لا یې کرکه د زړه نــــــــه وزي سم لښکریې مات سو لایې کرکه د زړه نـــــــــه وزي ولاړ به شمه کلی د جانان به یوځل ښکـــــــــــل کړمه کور کلی میراث شو لایې کرکه د زوه نــــــــــه وزي لایې د وختونو ارمانونه زړه کې پاتــــــــــــــــــې دي ګل ورته کلات سو لایې کرکه د زړه نـــــــــــــه وزي پاڼې د قرآن یې په سکروټو کې ایــــــ
غزل
غزل ژبورې ، جنګيرکې ، جنګيرکې ! زړه مې څه له خورې ؟ شيشکې ،جنګيرکې ! بس کړه ، بس کړه له ناندرو نه دې لوګی شم رقيبان وهي چکچکې ، جنګيرکې ! ژاړه مه ، راشه ، خوړلې خو مې نه يې درواپس به کړم مچکې ، جنګيرکې !
ز ما تکیه په هغه خدا ی ده چه بې ستني د ر ولى دى اسمان
ز ما تکیه په هغه خدا ی ده چه بې ستني د ر ولى دى اسمان هم يې ځمکه د اوبو په بحر ایښې
آهونه
آهونه (په هلمند کې د مشترک په نوم پيل شویو عملیاتو ته لیکل شوی دی) دا د څه شي سوې آه ده ځوروي مې کړوي مې دا چې هرې خواته ګورم هرې خوات
ژړاندې سترګې
ژړاندې سترګې دا ژړاندې ښکلې سترګې
