شعرونه
اوښکه
اوښکه کاشکې پاکه دا دنیا وای لکه اوښکه له بدرنګو نه صفا وای لکه اوښکه د الفت په میکده کي اوسیدلای له بیلتون سره پخلاوای لکه اوښکه نور دي هیڅ نه وای بس رب ته وای محبوبه تویه شوي په دعا وای لکه اوښکه په لی
نظم
د ووه زره لسم كا ل بشر مل نا صر زه دي په ژوند كې بېرته نه يا دوم تا د زخمونو سو غا تو نه ر اكړل زما په زړه د ووه زر ه لس زخمو نه زما كما ل دي رانه بېل كړ په ژوند زه د هغه له لمر ين تو رو څخه د عر ش تر ورځي دي محرومه كړمه د غم سېلا ب دي پد ې كلي را وست
ځمکه لاړه له فنا شوه
ځمکه لاړه له فنا شوه اندمونه يې راپاتې زه پرې ځه وکړم حيران يم په دې ژوبلو اندمونو نه وجود ترې جوړېدى شي نه يې سا له ځان نه وځي زما مخې ته پرته ده فلسفه د کاېناتو له پرهار نه يې راوځي زنده ګي لکه د شاتو ××××طالب منګل
الهام/// یو ازاد شعر
الهام ستا په سترګو کې الهام زما د غزل دی ستا په سترګو کې اباده ماته بله دنیا ښکاري د دنیا په دغو ټولو ښکلو اور پورې کړم هسې بس یوازې زړه مې ستا په تماشه شي زه په خیال کې ستا خیالي تصویر ته ګورم نه هم ته یې نه هم شته ستا تصویرونه خو حیران یم خپل زړګي ته بس هرځای کې ورته ستا تصویر ښکاريږي ماته ښکاري ته انسان نه یې پيری یې زما زړه اوس د پيریانو بندیوان دی کله ورک کله پيدا شي بس مین زړګی نارې ک
په مينه مينه
په مينه مينه مينــــــــه پــه اغــــزو نشي په ګلــــــــو شيمه ستايه بدرنګ ، ستايل د ښکلو شي مه ستايه بيا سرې شونډې که نه خانديســرې شــونډې خندا کــې د ستايلو شي مــه يې بولــــه ګل ،که خولــه يې پټه ويګل شي ، چــې غوټۍ په غوړيدلو شي مــــه ستايــه شراب کـــه سر تړلــــــي ويشـــي چې له بند خلاص نو د څښلو شي مــــه پټوئ مـــونږ نه ښايستونــــه نــور
څو ټپيزې
جانانه ګرځې ډير بې باکه را ته معلوم شولې چالاکه زما د ي زړه کړلو بې واکه ماته په لپه اوبه راکه زه تږی نه یم دا ستا نیت مالومومه ««««««»»»»»» هسې مې کلي کې زړه تنګ شو
بختوره بختور دې کړو
بختوره بختور دې کړو مونږ مدام په توره،دجنګ هرميدان ګټلئ دئ ناست چه بيا دميز په سر يو، هلته مو بايللئ دئ
نوی غزل
نوی غزل/ طالب منګللاس مې پورته کړه د يـار پستې سينې لازه راستون شومه راپرېوتم په ځان کېروح مې ښکل کړ د نازکو غـــزلونوزه فنا شوم ستا د سترګو پـه ديوان کېحادثې د لوپټې پــــــــه وجود جوړېتورې زلفې لوڅې پريږده پـه باران کېما ذرې،ذرې پــه ذهن کې راټول کړېستا څيره لاليه نه شته پـه امکان کېليونتوب ته بــــــه تنها نه وې طالبه څو ټنۍ درسره ښې دي پـه ګرېوان کې---aطالب من
سپينه واوره
سپينه واورهخدايه څومره ښکلي ښکا ري،په غرو واوره تکه سپينهځمکې سپين بخمــــــل اغوستئ،تښنوي دزړونو مينهونوسپين کالـــــي اغوستــــي،په زړه پورې منظره دههره ونه لکـــــــــــه ناوي ښکاري،ښکلــــــي مرغلينهخدايه ته خومهربان ېې،داســــــــی واوره په مونږ وکړهچه مــو تور زړونه راسپين کړي،چــــه نور نه تويوو وينهزه قيام درته زارئ کړم،خدايه سپــــــين کړه تور نيتونهمونږه ټول سره په خولا کړه،له امـــــ
عقاب شه يوځل بيا
د پرخې ارمانو ته خو ګلاب شه يو ځل بياد زړه د وچو للمو ته درياب شه يوځل بياپراته دي پکې خدايږو ډير خواره واره يادونهراځه دژوند کيسو ته مې کتاب شه يوځل بيادژوند ډيرو نا خوالو توفاني سيند ته لاهو کړمدې پاتې څو شيبوته مې حباب شه يوځل بيابدرنګې زمانې څه رنګ په رنګ دردونه راکړلراځه نغمه د مينې شه رباب شه يوځل بيابازان تري تم شوي زرکه ژاړي تورو غرو کېد شنه اسمان د پاسه خو عقاب شه يو ځل با
غزل///چې طالب سره دا بل وجود چا دی --------- ټول حيران په جنازه کې زه ولاړ يم
غزلروح مې راوړ پــــه شليدلو اندامونودخپل ځان په جنازه کې زه ولاړ يمبې سجدې مې سترګې ولويدې په ځمکهد جانان په جنازه کې زه ولاړ يمما په بيړه،بيړه مخ د هغې ښکل کړپريشان پــــــه جنازه کې زه ولاړ يمچې دا ولې ستا يادونو فنا نه کړمو امکان په جنازه کې زه ولاړ يمچې طالب سره دا بل وجود چا دی ټول حيران په جنازه کې زه ولاړ يم×××طالب منګل
غزل///زه پــه عشق کې له فنا نه وړاندې لاړم --------- ځــــانه پريمېږده له تا نه وړاندې لاړم
زه پــه عشق کې له فنا نه وړاندې لاړمځــــانه پريمېږده له تا نه وړاندې لاړمابتداء چې ليونتوب په سور کې نه کړشايد زه له انتها نه وړاندې لاړمنن مې سترګې په لاسونوکې راتوی شوېستا په غم کې له ژړا نه وړاندې لاړمزندګۍ پسې مې تنګې لپې مه وړهته مې وينې چې له سا نه وړاندې لاړمباغي زړه مې له ما وړاندې دی طالبهزه حيران يم چې له چا نه وړاندې لاړمـــطالب منګل
غزل////د مینې درد د زړګي ســــــــــر وسیځي ------- ځينې غمونه سم ځيګـــــــــــــر وسیځي
غزل د مینې درد د زړګي ســــــــــر وسیځي ځينې غمونه سم ځيګـــــــــــــر وسیځي
د احسا س سترګې دي راكړې لونګين خيا لونه ښكلي ///// د ابــه دواړه ښكلومــــه دي حسين خيا لونـــه ښكلي
ګران مشر عبدالبا ري اسير صا حب ته ډ الۍ بشر مل نا صر د احسا س سترګې دي راكړې لونګين خيا لونه ښكلي د ابــه دواړه ښكلومــــه دي حسين خيا لونـــه ښكلي ستا ګلا ب ګلا ب غـــزلي د پښـــتو ښكلي ګلبـــــڼ كې لكــــه پرخــــه پرمــــا اوري ګلورين خيا لونه ښكلي
لکه دخوږ زړګي زګيروي چې له پرهاره وځي ----------- دژوند نغمه مې د منګي او د سيتاره وځي
غزل لکه دخوږ زړګي زګيروي چې له پرهاره وځي دژوند نغمه مې د منګي او د سيتاره وځي دد غه سويو اسويلو تپوس مې څه له کوې .هسې دژمي تريخ لوګي دي د انګاره وځي .ويل يې ژوندون مې ټوله مينه او ايمان مې مينه هغه دمينې ليوني نن لدې ښاره وځي .ځما دزړه دخم نه يې وڅښل نشه نشه شول .ځکه د شنه اسمان سپين ستوري له مداره وځي دغه ظالم کلئ د ستور د مينې نه پيژني .بيګناه زرکه
غزل/////سترګې دې سمې غړوه چې ستانکزی مړ نشي ------- پکې رڼا ده د ګولۍ په څېر رڼا ده پکې
غزل سترګې دې خداي له بدو سترګو ساته پکې رڼا ده د سپوږمۍ په څېر رڼا ده پکې
غزل///////لا تر اوسه دې څيره ده په هندارو کې ولاړه -------- هيره نه شوه افسانه ده په هندارو کې ولاړه
غزل لا تر اوسه دې څيره ده په هندارو کې ولاړه
غزل
غزل تا چې په ما باندې ښکلا خوره کړه لکه ائینه مادې رڼا خوره کړه
نوی غزل// نور د ليونتوب نه شته امـکان له دې نه وړاندې -------- عشقه څنګه وساتمه ځـــــــان له دې نه وړاندې
نور د ليونتوب نه شته امـکان له دې نه وړاندې عشقه څنګه وساتمه ځـــــــان له دې نه وړاندې
(محترم ارواښاد سا ي كما ل خا ن شېراني ) پټ عسكر
(محترم ارواښاد سا ي كما ل خا ن شېراني ) پټ عسكر مخا مخ يې توپك وانخيست د ښمن ته ورولې يې ګولۍ وربا ند ي نه دي نه يې بل چا ته سلا د جنګ وركړې ډېره كركه يې درلوده په زړګي كې په وطن كې د مرګونو له عذا به دشعورجنګ يې پېل كړ
تا چې نن راوکتل ما وکتل پــــــــــــــه ځان پسې ------ زړه مې پــــه وجود کې و راوان راځينې لرې و
غزلروح مې لاس تـه رانغی اسمـــان راځينې لرې ونه و پــــــه وجـود کې مې امکان راځينې لرې وتا چې نن راوکتل ما وکتل پــــــــــــــه ځان پسېزړه مې پــــه وجود کې و راوان راځينې لرې وشايد جدايي دې هــــــــــــم يواځې ګلې پرېښودمنن دسپينو اوښــــــکو سوړ باران راځينې لرې وزه چې بې څيرې پـــــه ماښامونو کې ولاړ یمهستا تصوير مې هير نــه شو اسان راځينې لرې وتلې راتلې پـــه خيال کې مې د تتې
ما د پلار په شا ن افغان کړه
خداېه سوال کومه تا ته ، را پو ره مې دا ار ما ن کړه په اېما ن نېمګړۍ نه ېم ، خو لا ټېنګ مې په اېما ن کړه چه پېغور د بې ننګۍ مې ، اولا دو ته پا تې نه شې
غزل////زه دومره درته ښکارمه چې نه ښکارم طالبه! ـــــــــــــ له دې نه نور بـه څه وي امکانات په ايينه کې
غزل راټول چې پـــه تصوير شي کاېنات په آيينه کې ښــــــکلا ته څنګه پاتې شي جذبات په آيينه کې که خپله دسينګار څېره يې نــه وه او که وه هم خو نه وو د ليدو څــــــــه ممکنات په آيينه کې ټوټې،ټوټې نظر يې په پستو سترګو کې ټول کړ چې لاړو پاتې نـه شو
غزل
غزلڅوک به کړي دعشق کیسه زه به در یاد شم لاس به ږدې ورته په خوله زه به در یاد شم په تصویر مې که دوخت دوړې خورې شوې مخ ته ونیسه ائینه زه به در یاد شم په غمونو به دورځې ځان غلط کړې خو تیاره چې شي خوره زه به در یاد شم مورکۍ به دې علت داوښکو پوښتي ورته پیاز به کړې پلمه زه به در یاد شم نا څاپي به له همځولو شې اوچتهلاس به ونیسې په زړه زه به در یاد شم ډاکتر حسن-لندن
