دجلالا اوبه خوږې دي
وطنه!
وطنه! زه به په تا شمه قــــــــربان وطنه ماته يې غوره په جــــها ن وطنه ته يې ټاټوبى دميړوځـــــــــــلميو تل به دې ستايم ګلستــــان وطنه ته مې دننګ اودغيرت شمله يې تا دې روزلي بـــــاتوران وطنه ستا دسيندونو اودغرونومثـــــال نه لري سارى پرماګران وطـــنه ستا هريوغر په
دمينى امتحان
دمينى امتحان رانه ورک دزړه ارمــان دى ځکه تنګ پرمــــاجـهان دې نه پوهېږم چـــې څـه وکـړم عجيبه غــوندې داستـان دى هېلې خاورې شوې لــه سره داڅه عصرڅه زمــــان دى چې په لټه کـــــــې دچاووم
اې افغانـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه
اې افغانه! اې افغانـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه لږبيدارشه دټولنــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــې خدمتکارشه ښه عـــــــــــــــــــــــــــــادت ځان کې پيداکړه دمــــــــــــــــــــــــــــــــــظلوم دزړه قرارشه دوحــــــــــــــــــــــــــــدت په لورى يون کړه
ماته په اختر کې
ماته په اختر کې!!!!ماته په اختر کې بياخيالي نکريزي راوړهلاړ شه ننګرهار ته بوډيالي نکريزي راوړهبيا د واړه لاسونه د بنګړو نه ډکومه زهځمه ګل ميلو ته ګلالې نکريزي راوړه****ځمه پيښور ته پښتنو ميندوته دوعاکومسوله ورته غواړمه زيارت دپير بابا کومبياچې درحمان بابا مزار کې سره وګوروبياداخترورځوکې يو زيرۍ په اشنا کوم****بيا به ورته وايمه اختر کې جلالا ته ځوبيا په ننګرهار به کې غازي امان الله ته ځو
غزل
له زړه مې څاڅکي څاڅکي وينه راځي هره خبره مې رنگينه راځي **** نن لېوني زړگي نه دا پوښتمه چې به يې ولې په تا مينه راځي **** زما دخيال ورېځو کې وځلېږي سپوږمۍ سپوږمۍ شي تکه سپينه راځي ****
د وير کيسه
د وير کيسه گرانه گوزاره شوله په کلي کې مينه مې ښکاره شوله په کلي کې دغه د مرگي د وير کيسه چې ده نوره روځمره شوله په کلي کې
د زنځير شرنګ
د زنځير شرنګ ستا د زنڅير شرنګا ته غاړه ورکوم چي دجانان دبنګړو شرنګ غونې دى توو تمبو ته مې ساه نه تنګېږي چۍ پکې پروت د سړو رنګ غوندې دى يو زورور توپان له خدايه غواړم چي ستا د دنګو ماڼو ښار ووهي
زه ازاد افغانستان يم
زه ازاد افغانستان يم زه تاريخ لرم ژوندې يم دپښتون دزړه ارمان يم خپل بچو لره غيرت يم زه ازاد افغانستان يم **** خيرکه نن مې بيوسي دهرنګ سپيره دغريبي ده
سرليک: پروردګاره
پروردګارهته د وخت د حکوکمتونو سترواکدار ييته د ټولو کا يئنا ت پرو رد ګار ييته عادل په عدالت حکم فرما ييته په دواړو جهانونوکې رويدار ييچې جنت اودوزخ دواړه ستاپه واک ديته رحمان يي ته رحم يي ته قهار ييته هرڅه يي او په هرڅه ښه پوهيږیته د ډير زړونو همراز او خبر دار ييدا زما پر ملت هرڅه چې تيريږيدومره ويني فواري په شان تويږيدا سرونه چې تنی نه را بيليږيمورد لوراو ځوې د مور نه جدا کيږي
غزل
زه چــــــې ستا په پاکه مينه تور شومه لاړمــــه دخلقو دپېــــــــــــغور شــــومه ګل په وينـــــو رنګ وومه په چُپه خولۀ خورشومـــــه په کلي کښې يو شورشومه زړه کـښـــې چې غمونه دبې وسو خورم زه خو دبـــې کوره خلقوکور شومــــــــه
ضــــــــمــــيــــــر
ضــــــــمــــيــــــر داځــــيني خلق خپل ضـــــمير لکه سامان خرڅوي څوک ئې ويړڅوک يې دخاورونه لږ ګرانه خرڅوي دفېرنګيانو تالي سټ مه شه دچــا مشــــــــــــــــــران چي خـــــــپل اولس خرڅوي دالکه چي ځان خرڅو
غزل
غزلخپــــــــلې جذبې مې زوروي جانانهیم کونړ سیند په څېر باغي جانانهلږ د هغــــــــــو لېمو زیارت خو وکړه یو اباسین چې تویه وي جــــــــــانانهمونږ مســـــــــــــتقبل نه ناخبره خلق یوازې ویاړو په ماضي جـانانهزما د چم زلمي په دې عصر کېلمر لا په ګوته پټوي جـــــانانهیوه مېمونه مې ځکه هېره شولهاوس مې زلمي حلالوي جانانهظفره! ستا او د رســــــــۍ ترمنځهفاصله کمه د
غزل
غزل بي گناہ مي زڑہ غمگین دي جاڑم زکہ وفادار یم زڑہ مي سپین دي جاڑم زکہ مراور آشنا بہ بیا پہ لاس را نشی شک بدل مي پہ یقین دي جاڑم زکہ نہ مي زڑہ لا ھغہ خکلي نۂ صبریگی. نہ حاصل راتہ تسکین دي جاڑم زکہ زہ پہ خپلا غریب نہ یمہ یارانو. خو قسمت زما مسکین دي جاڑم زکہ ام
غزل
غزل دهجرلويه دښته وه جانان راځني ورک شـــــــــو کاروان په ټپه ودريده څاروان راځنې ورک شــو دخړې کيږدۍ غيږه کې کوچئ وه لاس ترزنــــې
دوير کيسه
دوير کيسه ګرانه ګوزاره شوله په کلــــي کې مينه مي ښکاره شوله په کلي کـــې دغه دمرګي دوير کـــــيسه چې ده نوره روځمره شوله په کلي کـــــې وژني فرهاد وژني دمنصور په شان دغه شان ناره شوله په کلــــ
لمر مينه کوي
لمر مينه کوي لمر د خالق دکائناتویوه لویه هستيدومره هستمند دی هستمندچې پر تمامو کائناتو ویشي درڼاګانو زکاتدپلوشودادګانو زکاتدومره اتل دی اتلچې یې اروا دلوی خوشال اروا دهد تورتمونودمغلو لښکران د ماښام تر برېده وځغلويکله چې هلته دیوه غره له څوکېپه سپین سهار وي دهسک بام ته روانداسې خمار خمارو
غزل
غزل هغـه چې داسې سپینه سپینــه اوړيسړی به خــود ورتــه له دینــــــه اوړي سپرلیـــــــه ستـــا دا ګلابي رنګــــونهیواځې دې چــم کې په وینـــــــه اوړي ستاخـــو زړګۍ له نفرتـــونو ډک دیزمـــا د زړه لـــه جـــامـــ-ه وینــــه اوړي تمامــــه ورځ زمــا دخ
غزل
غزل چــــــــــــي دزړه ورمــي وهي په زوره زوره داپه نيمه شپه کې داسې مېلمه څوک دى ****** چې فطرت مــــــــــــــي له عدمه ورسره دي لکه سازلکه سندره نغمه څــــــــــــــوک دى څــــــه ګــــيلې راته کوې زمــــــــا زړګــــــــيه په دې ستړى ژو
دکونړسيند
د کونړ ازاده سينده! مست خراب يې ناپاياب لکه زما د زړه درياب يې نه دمه کړې، نه درېږې، نه ارام کړې نه دې شاته، نه دې خوا ته نظر پام کړې هى بهېږې شور ماشور کړې تر ابده ماوار د دې دنيا له ښه او بده هى روان يې درومې درومې تل تر تله ابدي سندرې وايې خوږه خپله ې زما د زړه دريابه ناارامه! د ابد په لوري درومې بې انجامه ... هى روان يې ته څپې... څپې داستان يې هم دن
دوطن فرياد
دوطن فرياد ربه موسى کړى راپيدا قارون مي ندي پکار دخود غرضو فرعونيانو شتون مي ندي پکار چى خپل بچى مي تل دبل په خله په کاڼو ولي نورمي توبه ده دبچولنګون مي ندي پکار ماخو کوچنى ليورته ديرش کاله کونتون کړ
سترګي
کومي سترګي چي مي زړه په يو نظر وړي هغه سترګي رانه غوښي د زيګر وړې عاشقي په تمامي دنيا کي دود دې غماز راشي رانه مينه د دلبر وړې زه په مينه کي د سرو مال نه تير يم &nb
مهاجر
مهاجر شم په ژړا چي مظلومان ووينم چي په خيموکي افغانان ووينم ماسره غم دمستقبل شي د دوي چي يي په چغوماشومان ووينم هغه معيوب مي زړه زخمي کړي چي يي دبل درکي حيران ووينم
شفيع الله تاند
مست ښايست داڅه سپېره غربت مې زندګۍ ته رالويدلى خفه .خفه خزان وخت مې ځولۍ ته رالوېدلى نه زړه مې په کرار شو نه اوښکې مې شوې وچې
جانانه مړ مې نکړې
زما دزړه په کور راخوارجانانه مړ مې نکړې د ورک ديدن شېبه شېبه بارانه مړمې نکړې خير که مې وژني دابدرنګه او بې
سرليک: تاچی په چشمانو
تاچی په چشمانوتاچـــــــــی په چشـــمانواشاره کــــــــړلهتـــــوره شـــــپه الله پــــرماډیوه کـــــــړلهماخـوستاپه مینه کی وصال غوښتیتاراتــــــــه غمونه ننــــــــداره کـــــــــــړلههجردی ســـــــــــندونه دی څپـــی وهیزمادژوندکښتـــی دی په چــــــپه کړلهستاپـــــــرګلابی شـــونډومسکانستهماته دی غمونه راښناخـــــــته کـــــــړلهکلـــــــــــه بــــــه جانانـــــــــه په وفاراسیتاخــــــــــوغمازان راتـ
