د سيد لخوا خپرې شوې لیکنې
دلغمان- په شکور اباد کې
جوړ د بنګو کنډولی وای يو روحباب وای يو منګی وای د لغمان په شکور اباد کې يو ښايسته ما زد يګری وای ورته ناست وای په دېره کې د چنار تر سيورې لاندې
وخت کله کله ډېر رسوا کړي سړى
وخت به هرو مرو باچا کړي سړىخو که دوخت قدر پیدا کړي سړى وخت به یو تت شاني خوځښت نه ګڼووخت کله کله ډېر رسوا کړي سړى
لاپښتنه مینه ترداره وړي سوغات سرونه
عشقه! بوراچې دانازک وزرپه خارشکولیښایې چې ګل دښائسته څانګې اغیارشکولی هیلوتړلې خوشحالې چې یوپه بله پسېخوشحالې تښتي له بهیره یې مهارشکولی خیال و زماورباندې پروت لکه وزردافتاب دستوروکټ بیګا لا روغ فلک سهارشکولی ځواني غزل وه غږیدله په ستاردژوندونغزل شوه ګونګه غمازانوچې ستا
موږ غریبان به بویوو دسر په پور ګلونه
که لیلا وټومبل اوربل کې درې څلور ګلونهزما به دهیلو په ګلبڼ کې شي سمسور ګلونه که سره یو ځای شو نو ستا دمخ پېښې به وکړيګلاب ، نرګس، غاټول ، لاله او یو څو نور ګلونه دوخت شتمنو را نه هر څه تر ګونډو لاندې کړوموږ غریبان به بویوو دسر په پور ګلونه
اې څښتنه ته قبوله مې دعا کړه
اې څښتنه ته قبوله مې دعا کړهد طالب بيرغ اوچت پر امريکا کړه په کوهي کې د يوسف ستره ساتونکيه!د زړه يار مې ته راخوشې له کيوبا کړه چې زما وطن په بل خرڅول غواړيته يې جوړه په کاله کې واويلا کړه له ملا محمد عمر نه مې قربان کړېراپېرزو يې ته ديدن ربه پر ما کړه
ناروې مېشتو افغان ليكوالو غونډه وكړه
د تېرپه څېر پرون د ناروې هېواد په پلازمېنه اوسلو کې د ادبي ناستې غړو خپله مياشتنۍ غونډه وکړه. دا ځل ځوان او خوږ ژبي شاعر داکتر مصطفی امن د نوموړې غونډې کوربه و٠ پورتنۍ غونډه په ځايي وخت د ماښام پر پېنځو (٥)بجو د ښاغلي نعيم وياړ له خوا د کلام الله په مبارکو اياتونو پيل شوه ، تر تلاوته وروسته د لغمان ولايت د بېوزله ځوانيمرګو شهېدانو کورنيو ته دزغم او صبر دعا وشوه ورپسې د غونډې وياند ښاغلي مصطفی امن د غونډې پر موخو لنډه رڼا واچوله او تر وينا وروسته يې د مشاعرې ل
د پاكستانۍ كالدارې له بېقدرۍ وروسته د خلكو له خوا د هغې د كاروالو نوى ځاى .
د پاكستانۍ كالدارې له بېقدرۍ وروسته د خلكو له خوا د هغې د كارولو نوى ځاى .
لويه ربه (ج)!!!
چې مي مینه رب په تا باندې پیدا کړه ما هغه ګړۍ خپل سمه لار سیوا کړه دا نړۍ راته فاني دنیا حساب دههوښیارانو توښه جوړه دعقبا کړه د جنت او د دوزخ پروا به څه کړمچې پروا مي شپه او ورځ ستا د رضا کړه چې تمام عمر په فکر د دولت ويهغه خلکو د خپل ځان سره جفا کړه
دوې څلوريزې او دوه شاعران
يو درد او يو ارمان مې په سلګـو غيږې ته راشيله سترګو نه مې اوښکې په څپو غيږې ته راشي زما مات شــــــوي عزم ته د هـجر په ميــــــوند کېستا ياد لکـــــــه مــــــلاله په ټپــــوغيږې ته راشي دوست محمد ځونډى
نثري ټوټه
زه هره شپه خپل ساعت یاګړۍ ته چابي ( كوك )ورکوم پر ما خپل ساعت ډیر ګران دى. که چیرې زه خپل ساعت ته چابي ( كوك )ورنکړم زما ساعت ودریږي او بیا نه شم کولای چې ورځنۍ چارې په ښه توګه او پر خپل وخت پر مخ بوزم . زما ساعت نه جاپا نى ساعت دى او نه چینایي زما ساعت زما دماغ دى او چابي یې خوب.
ناكامه مينه
لعل محمدته خدای (ج) پرله پسې څلور زامن ورکړي وو،که څه هم کور ودنه یې دډیرو اولادو د پیدايښت طرفداره نه وه، د دوو نارینه اولادو له پیدایښت نه وروسته يې غوښتل، چې که دا ځل یې خدای (ج) دیوې لور مور کړي،مګرپه همدې هیله یې له څلورو زامنو نه ورورسته په ډیرو دعاګانواوتلوسوڅانګه موندلې وه، څانګه په موراو پلار له حده زیاته ګرانه وه. څانګې به په ماشومتوب
يوه څلوريزه
كه د كدو ګل نه وي ياره د د بېنډۍ خو راوړه زما ګلونه ډېر خوښېږي څو ګېډۍ خو راوړه دا ستا كوڅې ته وږى درشم وږى بېرته لاړشم كه ديدن نه وي خداى دي غرقه كړه ډوډۍ خو راوړه
اوس لري غضري په نا اشنا جحیم کې اوسم
نن بیا د وعدې شپه ده انتظاره ! نڅیدای شېدسترګو په زامبل مې ترسهاره نڅیدای شې ترڅو چې زما په سترګو دا نامراده مستې ځانګيترهغه مې رګونوکې خماره! نڅیدای شې قدم دمسیحا چې مې په کلي کې پردی شودزړه په سرمې ټول عمر پرهاره ! نڅیدای شې په زور د غرغړو به د واعظ فت
ژوند
ژوند مو ډېر لـــــوړو ژورو کـــــــــې روان دیدمرګـــي په ســـوداګروکــــــــــــــــــې روان دی هتکړۍ مو په لاســــونو کـــــې شرنــــــــګېږيخوندترې اخلي ز وروروکـــــــــــــې روان دی ملاجـان پرې له ممبره نــــــــــارې وکـــــــــــړېجنتــــي دی بختــــــــورو کـــــــــــــــې روان دی
ما ورته کرلې ده شپو ته دښکلا سپوږمۍ
ګوره دباران غوندې یاره پر ګریوان راځيما هم وړي دځان غوندې او ښکې مي پر ځان راځي دښته به مي ګل کاندی شوردمغزو کور ورتهخیال دشنه اسمان غوندې اوري پر بیا بان راځي ما ورته کرلې ده شپو ته دښکلا سپوږمۍستوري وړم پیزوان غوندې ځمه بل جهان راځي حسن ته بې واخلمه ګل ته دپسر
بیګا بیادچا پرديس جانان په تلو وو
نیمه شپه ده زما دیار ډېوه روښانهده ،د چا په انتظار ډېوه روښانه ؟ یوه ناوې هر ماښام په هدیره کېبلوي په یوه مزار ډېوه روښانه دچا پت ،د چاناموس پکې لیلام شولهيچا نه کړه د دې ښار ډېوه روښانه سيلئ! نور د پتنګانو ازار مه وړهنوره پرېږده په کرار ډېوه روښانه
مينه څه ده ؟؟؟
دغه چټه ښکلا ګورهوای په مینه نه رسیږم خپله مینه کې لمبېږيوای په چل یې نه پوهېږم مینه اور مینه سیلاب دیمینه ژوند مینه کتاب دی مینه پوهه ده علمیت دیمینه کار دی شجاعت دی مینه سیند دی لوی دریاب دیمینه شرنګ دی یو رباب دی
