شعرونه
مــــناجـــــــــــات / اوستاذ تاج ملوک ( توکلي )
مناجـات کــړی مـــاده خــطا راکـــوى چي ســـــــــزا ژړا وکـــــــــړم پــه چــا بــي لـه تـا بي له تا يا اللـــه يا اللـــــه هم تقــدير هم تصــوير جوړه وى هر تدبيــر نشتـــــــــه څوک مقتدر بي له تا بي له تا يا الـلـــــه يا الل
دسمــيع الله خليل / نـوی غزل
جانـانــــــــــه راشه زما کتوله راشــــــــــه ډيــــــــريم بي تابـــه زما ليدو له راشــــه چي می پــه روغ ځان تــه ونه ليدلـــــــى
دعلم ګل ناصري / ښـکلى او په زړۀ پورې غزل
تير يادونه بيګاه شپه مى ستا يادونه راپه زړه شوه هغه ښکلي تير وخــــــتونه راپه زړه شوه تر ســـــــــــهاره مى زخمي زړه ناقرار وه چي دسرو شونډو خوندونه راپه زړه شوه خوږه يـــــــــــاره عجيبه د مينى ژوند وه د يارانو محــــــــــــــــــفلونه راپه زړه شوه شين سهار به مى چي يار په انتــظار وه ماته هغه تير يــــــــــــادونه راپه زړه شوه اى ( ناصره ) يوه ښـــــــکلي زنده ګي وه ديــــار غيږه کښې خو
سپېلنی
زه کــــــه سپېلنی نه شـــمه ســــتا کلـــه نظر شـي مــات جنګ د توتکيو کـــــې د زړه د باز وزر شـــــــي مـــــــات ترنګ د رباب ګړز د ډول او شرنګ د جام ته ځکه مرم نه دي اورېدلي الله هـــــــــو کـــــې قلــــندر شــــي مات راشـــــه ساقي&nbsp
دآسیادزړه ګلشن
تـلـلي وم خپـل وطــن تــه دآسیا دزړه ښکلي ګلشن ته ګلونه مړاوي شوي وو ترخاورولاندي شوي وو په خوله مي خندا وه په سترګومي ژړا وه پس له مودي مي ولیدل خپل خپلــوان یوي خواته خوشحالي وه بل خواته خپګان یوي خواته بينظمه آبادي وه بلي خواته سخته بربادي وه هیڅ نظم اوترتیب نه وو په کابل کــي څنګه به جوړشي دتاریخ په درشل کي جوړیږي هري خواته لوړلوړبلډنګونه بیت المال شوتالا ډکیــږي جیــبونــه پلان اونقشه نشـته داڅرنـګه قانـو
دآسیادزړه ګلشن: د يعقوب منګل څو غزلې او نظم
دآسیادزړه ګلشن تـلـلي وم خپـل وطــن تــه دآسیا دزړه ښکلي ګلشن ته ګلونه مړاوي شوي وو ترخاورولاندي شوي وو په خوله مي خندا وه په سترګومي ژړا وه پس له مودي مي ولیدل خپل خپلــوان یوي خواته خوشحالي وه بل خواته خپګان یوي خواته بينظمه آبادي وه بلي خواته سخته بربادي وه هیڅ نظم اوترتیب نه وو په کابل کــي څنګه به جوړشي دتاریخ په درشل کي جوړیږي هري خواته لوړلوړبلډنګونه بیت المال شوتالا ډکیــږي
غزل
غزل خلاصه زربه دروازه كړم درته راغلم؟خيردي يوكُوكي مي واخله نورځه لاړشه؟په يخني كي دي خوله كړم درته راغلم؟په باران كي مي سروشنډونه رنگ لاړ شي؟شنډي راچه يي په خوله كړم درته راغلم؟هغه گوري كشرورورمي راته گوري؟وس به جوړه څه لانجه كړم درته راغلم؟ابراهيم طوفان له سنگه دي نورنه ځي؟په ديدن به دي مړه كړم درته راغلم؟
ملالۍ په میوندکي
ملالۍ په میوندکي***داچه ړنګه بنګه٬مسته په خیال راروانه دهدا دغروره ډکه٬سپیڅلي ښکلي افغانـــه دهنه سرخي اونه سفیده وهي پرمخ اونه سینګاردا داصله پیداشوي٬ښاپیرۍ اوګلرُخانـــــــه دهدانګریزانوسره ئ دجنګ په ډګرکي ملاتړلـــيبیرغ په لاس داپه میوندکي( ملالۍ) قهرمانه دهدبکتاش په مینه کي ئ پخپلووینوشعرونه دي لیکليدادکعب لورپه بلخ کي شهیده( رابعه) جانـــــــــه ده
ګلالۍراشه
ګلالۍراشه***ستاداخوږي خبري څومره پرماښي لګیــږيلکه په للمو غنموچه بارانونه راوریــــــــږيوه ګلالۍ٬ګلالۍراشه چه زړه مي نه صبریږيشپه ترسهاره ستاپه یاد کي مي ډیر ژړلـــــيماشوم زړګۍ مي تاراڅخه غواړي نه قراریږيوه ګلالۍ٬ګلالۍراشه چه زړه مي نه صبریږيستاددیدن په هیله مدام ګر ځمه راګرځـــــمآسمان ته ګورم چه لمر ژرکله ډوبیــــــــږيوه ګلالۍ٬ګلالۍراشه چه زړه مي نه صبریږي
آشنادي
آشنادي***زړه آشنادي٬ځګر آشنـــاديستاپه طرف٬زمانظر آشناديته چه غلي غلي ګوري ماتهددیواله دسیوري شاتــــــــهماته ستادمړوسترګوهنرآشناديباغونه مي ډیردي لیدليله یاده مي ندي وتلـــــيماته داناروباغ ستاپه ټټرآشناديچه پکښي کیږي دیدنونهاوپوره کیږي آرمانونــهماته ددوومینوهغه ماذدیګرآشناديته چه منګۍ واخلي٬شي روانهدهمځولو په سرکي خیرامانــــهماته ستادمستوخنده ګانوبرګودرآشناديستا
څو غزلې
څو غزلې غزلګرانه هېڅ به مې له لاسه نه ووځې چې مې داسې له احساسه نه ووځېد پردو په محبت کې لېونی شوېد پردو له اختلاسه نه ووځېسترګو شونډو اننګو ته دې چې ګورمد ګلونو له جواسه نه ووځېچې ماښام شي کوڅې ډکې له بلا شي؟کنه هسې له وسواسه نه ووځې !د ښکلا اوبه دې سپينې پکې برېښېد سندرو له ګيلاسه نه ووځې له هغې که بې خبره ساده راغلې
غزل
غزل نن مې بیا خوره دغم رڼا په تورتمونو شوه مړه مې تلوسې ته په ژړا په تورتمونو شوه ګورمه ایسار مې د لیمو په قید د اوښکو پل نن رانه روانه په ادا په تورتمونو شوه بیا راته د بخت طالب دغم سیپاره وسپړه ورکه ښاپیرۍ مې د ثنا په تورتمونو شوه جوړه مې پلمه راته د اوښکې زولنه شوله لاړه نارواو کې روا په تورتمونو شوه غچ ته یې د درد چغه یوازې په سلګو شوله پټه رحیمه پرې د وفا په تورتمونو شوه
غزل
غزلدګلــــــونوتریوښـــــــاره دې یونه وړمخوبه ! ځــارترخپله یاره د ې یونه وړممخامخ چې تا ته ګورم ګیله راشــــــيچي دسترګوتر کناره دې یـــــــونه وړمیوزرګرپه غوږکې پټ ویل پېزوان تهدګلرنګې تررخساره دې یونــــــه وړمداوطن مې شېرنۍ اوجنګ ښامار دیمومن خان وم ترګذاره دې یونه وړمهره ورځ به زه مړکېږم ته به وعظ کړېله هدېرې تریکه زاره دې یونه وړم
غزل
غزل یوه دغم بړبوکئ تیره شوه اوس بله راځيخدایه ګناه زمونږه څه دی دلته څله راځي ؟ زه دافغان دې فلسفې ته حق حیران پاتی یمچي هرڅه وبایلي نو عقل ورله هله راځي موږته هرڅوک سره یو شوي موږ جداجدا یودلته غمونه که راځي نو هم په ډله راځي زما دزړه په کلادومره زلزلې تېري دياوس ترې یرېږم که طوفان او که خځله راځي هاغه چي موږ غواړو په دې لورې به کله راځي هاغه چي نه غواړو هغه دلته په خپ
غزل
غزل درده ته دوا شه درمان مه غواړهمینې ته رسوا شه ارمان مه غواړه شعره د الهام په توپانونو کېجوړ شه یو غزل خو جانان مه غواړه عشقه د جنون په سرحدونو کېورک شه له خپل ځانه ایمان مه غواړه وسیزه د زړه غوښې مې وسیزهاوره دې لمبو ته جلان مه غواړه
غزل
غزل بشرمل ناصر ولويدم نيستۍ په غيږ کې ستا را سره کرکه شوه ما ته به دې ځار وايه خو دا مينه دې ورکه شوه نن هغه انسان دی چې په لاس کې څه دولت لري دا د انصاف تله په دنيا کې دومره سپکه شوه ماته يې اغزي راوړو، خزان راته ميلمه شولی
غزل
غزل کله په ورځ کله په شپه رادروميدجانان یاد راشي دی نه رادروميبیا یې له ځان سره بیلتون راوستی زما جانان یواځي نه رادروميله مانه خوب یوسي ارام یوسيداسي غله شته چي هره شپه رادروميخیر ده که ته په وعده نه راغللېستا ټول غمونه بدرګه رادروميها زه چي غواړم هغه نه رادروميها زه چي نه غواړم هغه رادروميپه ما چي واړوي دا توري خاوريبیا به اشنا ماته
غزل
غزل ما په ځان وو خبر کړي دا سپین ستوری نن مې بیا وو ژړولي دا سپین ستوری شهابونو ته مې لاره وه موندلی یک تنها مې وو ملګري دا سپین ستوری دا رنځور زړګئ به دم لره وروړمه ما په ښه دی ډیر منلي دا سپین ستوری
غزل
غزلچيرته چې ما له ارادو نه بهر ونه باسېګوره نظر له اشارو نه بهر ونه باسېګرانې محفل کې يو بې زړه شانتې سړى ولاړ دىمخ دې له زرو نقابو نه بهر ونه باسېدې زمانې ډېر د رمزونو کتابونه لوستيراز دې د سترګو له پردو نه بهر ونه باسېزما تصوير که څو پيکه دى خو په کار دې رځيزما تصوير له ايينو نه بهر ونه باسېپه دې مقام کې دې له ياره سره قدر زيات دىطالبه !ځان له ليونو نه بهر ونه باسې
غــزل
غــزلد شـوخ فـطرت تـللې شـېبې ته ناست یما وس دې یـــادونو مـقـبرې ته ناست یمله مـودو پس مې یـو دسمال را واخیستســتا دیارۍ یــوې نـښـانې ته ناســت یمپه ګل میـیـن مــزاج مې نه بـد لــېــږېزاهـده هــرڅـــوکه تـوبې ته ناسـت یمد ځوانۍ څـانګې مې په ځــان را ماتېد فـــراق داسـې زلـزلې ته ناســت یـمخدایه ! لــه ټول جهـان دې نه یــم خــبرد سـتــرګو داســــې پیـمانې ته ناست یمجــانــان به مـــا که زه جـــانان
غـزل
غـزل راغلې قـــدمونه دې شـمېـرې جنۍ ته وا زلــــزلې راویـښـــــوې جنۍ پروت دې د کاکُل ترسـیورې لاندې یم ړنګې دي د عـطــروسلــسلې جنۍ تا دخپل سینګارپه شوق کې ډوبې کړې ټولې ایــیـنې شوې خولې خولې جنۍ ژوند له تورو خــــاورو ټوکېدلی دی ژوند بېرته دی خاورې او ایرې جنۍ ټـول رنګونه
د طالب منګل دوه غبرګې غزلې
غزل تاو مې چې له تانه کړل لاسونه پرېشان ولې دې په مخ کې شول رنګونه پرېشان بيا دې شولې سترګې په محفل کې باراني بيا د فلسفو ټول کتابونه پرېشان تا راته د زړه خبره ډېره ورسته وکړه تاته به نور نه ليږم خطونه پرېشان شول بيا دوه مين سره په غېږو کې ويده کلي کې بليږي څراغونه پرېشان ته چې وايې ښه نه يې طالبه ليونيه!! ساتمه له ځان سره ر
غزل
غزل مينــــــــــــه مې په زړه باندې درنه راغلهچټه لکه پېغلـــــــــــــــــــــــه پښتنه راغلهپټه مې حجاب کې دايمــــــــــــــــان کړلهستره مې عزت کې لوپټــــــــــــــــه راغلهچغې د غرور پـــــــــــــــه کې غیرت وهيغوره پښتنو نه چې ټپــــــــــــــــــــه راغلهخرپ ئې زما د زړه له کبه وکړلـــــــــــــــوستا د مينې جــــــــــــوشه چې څپه راغلهخلاصې مې کړې سترګې د دعـا ځولۍ
غزل
غزلدخوږمن زړونو درمان وم خو اوس نه یمډیر شتمن وم ډیر ودان وم خو اوس نه یم دشملې سوری مي وو په ټولو سیموپه آسیا کي یو لوی خان وم خو اوس نه یم دالفت په میکده کي مي ژوندون ووله نفرت سره ډیر وران وم خو اوس نه یم اوس چي ګرزم دملنګ خړه جامه کيمیر د ښکلو د کاروان وم خو اوس نه یمدمظلوم چیغي ته غوږداحمدشاه ومهم دبل او هم دځان وم خو اوس نه یم زه
غزل
غزليو مختصر شانتې کتاب يې دومره ډېره نه يېلا حافظې ته مې راځې لا خو مې هېره نه يېپه هغه شپه په خوب نيولو سترګو خوب نه راځيپه کومه شپه چې مې په زړه کې ته راتيره نه يېبالا دې ښکل کړل د بدرنګې زمانې مخونهته د خپل حسن په جذبو کې لا راګېره نه يېزه چې له درده ستا په مخ کې غلى ودريدمهزنده ګۍ ته رانه د مرګ په شان چاپيره نه يېتاته درلاندې يمه تا نه مې ساه ټوله نه کړهځمکې که ته مې له قد
