شعرونه
اختره ورشه
اختره ورشهاخترورشه هغه کورته څی غمونه ګالي دجګړي اورکښې سوځیدلي ملهمونه غواړي خوری هره ورځ په سرسوکان دغلګروله خوامین په خاوره٬دپردیومات لاسونه غواړيڅې دکنډروریې ورمات کړدلغتوپه زوردیرغلګرودي عمل نه ځوابونه غواړيځواب خونشته نه به ووینی هیڅکله له دوي دعاقلانو پوخ نظرنه دلیلونه غواړينه مونکریځي ولیدلي دماشوم په لاسوداژړغونې وچي شونډي لږ نازونه غواړي اخترراشه درته وکړورښتیانۍ نن کیسيله اوښکوډک دغه
دتریاکوجګړي
دتریاکوجګړي کروندي په چرسو شني شويدتریاکو پیل جګړي شوي خلک مری دجنګ په اورکښېژوند مونشته په خپل کورکښېجګړي جوړي دسیسي کړیزمونږه روغي پښي راپری کړيقدرت پیل شو دبی باکونرخ شو پورته دتریاکوفابریکي دي د«مورفینو»نغری تود د «هیروینو»داسې حال دی په وطن کښېټول ویده چرسیان چمن کښېټول ککړخیرن پیرن ديداددي خاوری زامن ديمورو پلار یی غم لړليله اولاده ځوریدليډیرخیرن پراته پله ل
غزل
غزلکله چي وکړي څوک دوعا ماته رایاده شي مورچیرته چي ووینم ښکلا ماته رایاده شي مورکله چي مور سره ماشوم په پالي پالي درومي له خولې مي اوځي بسم الله ماته رایاده شي مورلکه یتیم دیوال ته کینمه ډیر وژاړمهپردي وطن کي یم تنها ماته رایاده شي مورها نصیحت هغه خبري په کتاب کي لولمهغې وې کړي لا پخواماته رایاده شي مورسید په شعر کي دمورکئ سره خواله وکړلهخکه خو شین شوم له ژړا ماته رایا
نوى غزل
نوى غزلدستا له سترګو نه چې سود راټولولى نه شمد کايناتو دا ســــــــــــرود راټولولى نه شمبې پامه غيږه دې لاليه ما له څله راکړهپــــــه خپلو لپو کې وجود راټولولى نه شمچې ته مې ښکل کړې نو له هغې ورسته داسې وشولپه وچو شونډو کې مې درود راټولولى نه شمستا په ورستۍ رخصت کې دومره مې ژاړلي ګلېپه خپلو سترګو کې مې رود راټولولى نه شمتا به راټول کړمه د رازخيال به دې وساتمهطالبه تا له
سانګې
سانګې د دې خلکو په هجوم کې آ سپیـن ږیري ته لـږ ځیر شه آ چې خـړ څادریې تاودی آ چې زېړ زبېښلی ناست دی آ چې آس له نظرتېرکړي هـرې سانګې ته په ځیرشي بې اختیاره یې خوله ښورې
تورپیکۍ
تورپیکۍ امرالدین سرحدکوچیان تیر شول له کابلهتور پیکۍ به وینم کلهکوچۍ پیغلي مخکې تلليپه نری غږ یې ویليپښتني خوږي سندريلکه سپیني مرغلريکډي راغلي له ذابلهتور پیکۍ به وینم کلهکډي باردی په اوښانواوږد مزل دی دکوچیانودری څلور واړه جونګیان ديرمه ساتي دری یې سپیان دينه ستړیږي له مزلهتور پیکۍ به وینم کلهپه صورت پښتنه ښکلی
ای شهیده!
امرالدین سرحد :داروښا د داکترنجیب الله دشهادت د پنځهلسمي کالیزی په مناسبتما راوړي نن ګلان له لرې کليپه پاک نیت مې ستا په کبر غوړوليزه چې گورم دی کبرو ته هرې خواتهرنگا رنگ جنډ ی هرچادي ځړوليستادکبر په زیږو خاورو د پاسهښکلي ښکلي سره ګلان دي راشنه شويای شهیده!نورڅه نه لرم بیان کړمدوطن د درد کیسې دي
د طالب منګل نوى غزل
غزل جام د زهرو مې په ټول وجود کې مات دىله پخوا نه مې اوس درد په زړه کې زيات دىرڼاګانې مې په سترګو کې شليدلينن مې خداى سره د اوښکو ملاقات دىد سندرو سپين مخونه مې ښکل نه کړلراټول کړى مې په لپو کې خيرات دىچې له خپلې زنده ګۍ نه بهر نه شومدا مې ستا له زنده ګۍ سره نجات دىطالب منګل
غزل
غزل په کرکه خېلوکې له مينې ډک ډک زړونه لري څه بختوردي په تياروکې څراغونه لري زه به دچا ،چا دزړه ملهم دزړه پټۍ شمه دلته خو هرسړی بلابلا دردونه لري زه چې ستايل دمحبت اودجامونو کوم شېخه په کوم کتاب کې دي چې عذابونه لري د
غزل
غزل له هيلو ډکې مې لېمې وې خو تا ونه ليدې جامو د اوښکو کې ويدې وې خو تا ونه ليدې په هديره د محبت کې مې ځلانده اوښکې په هر مزار بلې ډيوې وې خو تا ونه ليدې په څه هنر مې پکې ځاى و د وفا رنګونه روڼې هندارې مې جذبې وې خو تا ونه ليدې مه يې په عمر راشمېره چې بې له تا تېرې شوې د زنکدن ترخې شېبې وې خو تا ونه ليدې مرګ مې که ستا په مخ تړلې وې درڅې د سترګو خلاصې د زړه مې دروازې وې خو تا ونه ليدې
غزل
غزل یوه هیله ده ښایسته ده لکه مینهد دردونو یو شیبه ده لکه مینهد آسمان د ستورو خونو کې ده پټهتل ځلیږي خو خپه ده لکه مینهرنګ ېې نشته، ده سپیڅلې لکه پرخهتړمو اوښکو یو څپه ده لکه مینههر احساس ورته د زړه په سترګو ژاړيد شاعر د درد ټپه ده لکه مینهد بیلتون د سرو لمبو په جام کې لامبيد غمجن زړګي نشه ده لکه مینهد ارمان د سمندر تر غاړې ناستهپه سرو سترګو رحیمه ده لکه مینه
مسافـر
مسافـر سید فخرالدین هاشمي ګوره ! څنګه درنه کوږ شوم د روزګار ســــــــېلۍ وهلی نه مې ستا هیله زرغون کړه نه مې خپل ژوندون بسیا کړ زلمــــــــــیــتوب بلا وهلی مســــــــــافـر یم لاس تړلی څه په ورکو لارو سر یم له خپل ړنګ کلې بهـر یم هلته ژوند و چا تریخ ک
غزل
غزل نن مې د سترګو په نظر کې نه یې که ته د کلي په ګودر کې نه یې یاخو زما په سترګو بد لګیږي یا خو جوړ ته په پیښور کې نه یې قسم دې نور مې په کې زړه ډوبیږي ته چې په ښکلي مازدیګر کې نه یې اوس مې جانانه دومره نه یادیږې اوس د دې ښار هریو منظر کې نه یې
غزل
غزل هغه چي ښار پرې ښایسته وو له دې ښاره واووتځلانده ستوری د اسمان وو له مداره واووتما له مودو ورته نیولې وه یو چا ته لارههغه سړی زما په مخکي په دې لاره واووتاول مئین وو اوس شاعر هم شو ترې لاس ومنځيسید خو سم د کار سړی وو، اوس له کاره واووتدجدای خزان مي مړاوي کړل دزړه ګلونهکنډر کنډر زړه مي د وصل له بهاره واووتچا چي د زوی دعا کوله خیر یې نه غوښتلونافر
اختر
د«آرین ویبلاک »نومیالی اوپیژندل شوي اوپه ماګران سایت ټولوچلونکو ته دکوچنی اخترمبارکی وړاندی کوم. اخترمومبارک شه!لمړی هیله می ستاسو روغتیااو بیا دافغانستانټولوخلکوته سوله ازادی اوسرلوړی غواړم. اخترښه مو مبارک نن وړاخترښه له روزوسرهلمونځ٬اوږده نفلونه دی قبول شی طراوسرهګوندی دپاک نیت روزه سبب شی ګناه وبښيپاک الله قبول کړي زمونږه عذرله توبوسرهغواړوموږاخترڅی ټول وګ
غزل
غزل که مقتول دی که قاتل دی هغه زه یم چي لګیا په دې باطل دی هغه زه یم دنیاوالو اورلړوني رانه جوړدی خو بیا هم که څوک غافل دی هغه زه یم ورور وژني خو په هیڅ مزهب کي نشته په دې کسب چي قایل دی هغه زه یم دجنت ټیکیدارانو پریکړه وکړه ددوزخ که څوک قابل دی هغه زه یم له الفت نه مي دزړه سمندر ډک دی پروت چي تږی په ساحل دی هغه زه یم له قابیل نه دې خبر
غزل
غزل پکتياکې بلاډېرې دي باغچې دګلابونو اخترته به دروړمه څوغونچې دګلابونو ترڅوچې دټوپک شپيلۍ بدمرغه ورکه نشي ترهغې به سوزيږي ګلدرې دګلابونو دازړه به درته اورشي دچنارپه شان به سوزې که ښخې په وجود دې شوې لمبې دګلابونو داځکه چې اشنامې پکې ناسته پاسته کړې خوشبوځي د دې
سترګي
سترګي که می سترګي ستاپه خواباندی کږي شويمین زړه کې می دسترګو انګازي شويیونری غږ می له غوږه تیرو بیر شودبرښنا په څیراسمان کې ګونګوسي شوي خیال دمینی دی په ماباندي غږ وکړ توري وریځي دسپوږمۍ په مخ رڼي شوي یونظردی دخیالونو په ما راغیزمادبڼ دونو وچي پاڼي شني شويهیلي سپړی دغوټیو تنکي پاڼیدموسکا شونډو په څیرپه خنداسري شويسرحد نه لری انځوردمینی خیال میپه لیدویې داغیار سترګي ړندي شوي
ټګ ریبار
ټګ ریبارد رنګونو له بازاره څه دې راوړلراته ووایه له یاره څه دې راوړلد لاس نښه چې جانان درکړه تا څه کړهته هم ټګ شولې ریباره څه دې راوړلنن خو راشه یو څه غوړې کیسې وکړهد ښایسته ؤ له بنډاره څه دې راوړلملنګان په انتظار درته ولاړ ديد شاهانو له درباره څه دې راوړلله مودو وروسته راپیښ شولې نېکملهته چې راغلې په دې لاره څه دې راوړل
بلاله
بلاله ستا د اذان نوا ده ورکه په ماښام بلالهاوس روژه ماتی به کوم په کوم امام بلالهته وې د مور د زړه دوينو د غو ټېو پرخهاوس راورېږې مې د زړه په اور مدام بلالهد اسلام دين او د پښتون په نوم ډ غر ې وهياصلي نا مرد دی بېلوي رانه ګلفام بلالهستاجدايي کړم سندريزه د نغمو په کوګلسلګۍ د غم غواړ ي رباب نن داعلام بلالهنن مې د اوښکو ډيوې داسې غمځپلې شولېچې هر فريادې کړي فغان دا ستا په نام بلاله
نوى غزل
نوى غزل ډېر پريشان درپسې بېرته راغى طالبه ځان درپسې بېرته راغىله تا خپه و خو شيبه نه کيدهدغه انسان درپسې بېرته راغىعشقه چې ستا سترګې پرې نه ډکيدېهغه باران درپسې بېرته راغىپه ليونتوب يې ارتقا نه کيدهڅيرې ګرېوان درپسې بېرته راغىطالبه تا چې درلوده له ځانههغه ګومان درپسې بېرته راغىطالب منګل
ما مه ژړوي
ما مه ژړوي زه یم انسان دغمځپلي ځمکیزما ګناه په څه کېلږڅه زما ومنيلږخپل ضمیرته ځیرشېپه پښومې نشته څپلۍ په سرمې نشته خولۍزه خومظلوم یمزه خویتیم یممادلته مه ځورويمادلته مه ژړويزه یم بی پلاره صغیرکله به زه شم کبیرهیلي رښتني لرم هوس دمینی لرمجوړه کړم ښکلی پګړۍهم خپل ګریوان ته تڼۍزه خو مظلوم یمزه خو یتیم یممادلته مه ځورويمادلته مه ژړويله پاسه ولویدل
غزل
غزلچې موترمنځه فاصلې شي خانهپه مادغم تيارې تيارې شي خانهکه به مې يوساعت له ياده وځې زماد زړه مراندې دې پرې شي خانهڅوک چې مومينې ته په بده ګوريدهغوی سترګې دې ړندې شي خانه چې دې ولس ته خدمتګارجوړېږېزما دعا دې درپسې شي خانهتسکينه ستالورته به هله درشمچې دپکتيا شولې پخې شي خانه
غزل
غزل ما چې درته وکتل په سترګو کې تا هم راته وخندل په سترګوکې ستا د سترګو کلي کې د مینې ست ما هم در شروع کړ مزل سترګو ګې دا چې له شوګیره تکې سرې ښکاري ما هم لیدلی څه چل سترګو کې
روژه
روژه روژه:امرالدین سرحدله مغفرته ډکه راغله روژهدپخلایني اوبښني مودهروژه به ماته کړودخیرپه میووڅوک روژه ماتی ماتوي په خوږوپه خوله روژه سترګی له اوښکوډکیځینی له جنګه باروي نن کډيدوي ماتوي روژه په خپلواوښکوڅوک روژه ماتی ماتوي په خوږوځینې نصیب کی لری وچه ډوډیځینې روژه نن ماتوي په سلګۍدچا دکورغړی شهید په ډزوڅوک روژه ماتی ماتوي په خوږوځینې په اوښکوهم روژه ماتو
