شعرونه
پيرمحمد کاروان غزل
آرامه مې په سترګو غوړېدله لکه خوب په خوا کې راته ناسته وه بې شوره لکه شپه حيا يې پښتنه ده په حجاب کې ده نغښتلې خاونده ته يې مه کاندې سرتوره لکه شپه رانجه د ليونۍ مينې يې څکلي وو نشه وه
د حقيقت ورځ
چې پلو له مخه لېرې د هر چا شي دا رنګينې جامې څيرې د ريا شي حقايق ټول رابهر شي له حجابه پټ کارونه را څرګند زما او ستا شي که رازونه که رمزونه که اسرار دي لکه ستوري د اسمان هسې رسوا شي مقصدونه ، غرضونه ، عملونه بې پردې او بې سيرته برم
”زه مهاجره مرغۍ“ حسيبه شهيد
د زیږدو نیټه مې کټ مټ د دې کلي د جنګ په شانې راته معلومه نه ده د ښوونځي لاره مې په لوګو وموندله اولومړنۍ زده کړې مې د راکټونو د درزا په بدرګه کړي ديٍ تر منځني ښوونځي مې د ماینونو تر منځ لار وهلې او لوړې زده کړې مې
غزل
د سبا د انقلاب دا زړي خــــــــــلــــــک د دې وږو ولسونو غړي خلــــــــــــــک يوڅو سپي ولس خواره دې ورته پريږده هسې څه تړي د دار په پړي خـــــــــلک د غربت تر تورو ليکولاندې پــــايـــــي ستا دوير وچغ په غاړه ستړي خــــلــک د تاريخ په هديرو کې به خښــ
غزل .بختیارځدراڼ
تسکین یې ګران دی زړه مې ډیرله ارمـانونو ډک دی ځــــکه غزل مې لــــه دردونـــــــو فریـــادونو ډک دی &
غزل
غزل نصیر کوټوال نازولې وه ښایسته وه چې وړه وه بس د سرو ګلو غونچه وه چې وړه وه لا یو بل راباندې ګران وو چې واړه وو لا یاري زم
بهاره ستړی مه شې//قاري عبدالستار سعيد
بهاره ستړی مه شې ته به خبرنه یې چې زما او ستا په دې مېنه کي په غرو ، رغو ، په اېلبندو ، په ورشوګانو باندې دا لس یوولس کاله کیږي چې کلسټر وریږي په هرکلسټر کې سل او شپږشلې بمونه پټ وي نیم یې چاودلي ، نیم ناچاود پاته دي نو په شپنو او اوبورو دې غږ وکړه چې ډېر پام وساتي دلته دهر اېلبند او هرې ورشو ت
يو شهيد شاعر او يو تلپاتې شعر یې....! // عنايت الله کاکړ
۲۰۰۲ کال وو چې يوه شپه ځينې ملګرې ميلمانه راغلل. له دغو مليمنو سره يو ښکلی، ګلورين، جذاب، حليم او متين ځوان هم ملګری وو. ډير حياناک او ډير دروند انسان وو. د ژوند په نولسم کال کې يې نوی ګام ايښی وو، تر سپين مخ يې د تورې ږيرې هاله را تاو وه، سپين غاښونه یې د سرو شونډو په منځ کې ډير خوندور ښکاریدل. له هرې خبرې سره موسکا موسکا وو. د دغه نابلده ځوان ميلمه دروندوالي، متانت، حيا او کريمانه خويونو ته په کتلو سره مې له مينې سره سره غبطه هم پرې راغله...! وروسته یوه ملګر
پتمني خوري! استاد عبدالرحيم مسلم دوست
پتمني خوري اسلامي دین ستاعزت غواړي دانساني کرامت خوله ستابغاوت غواړي کيڼې پښتۍ دحوالوري څوخبري واوره له میني ډکي ښې خوږې لکه شکري واوره دزړه له کومي صمیمي اوښې ژوري واوره غوږورته کښېږده ښه په سوچ یې برابري واوره نن دهوس ګوډاګی ستاشراوذلت غواړي داستاپه هکله پیداشوي اندېښنې راسره یوخوا ناوړه رواجونه عنعنې راسره بل خوادظلم اوستم دي افسانې راسره داله فریب اومکر ډګي زمانې راسره ددوستۍ رنګ کې ستادښمن درنه ستاپت غ
دريمه انلاين په طرحه مشاعره
بيګا دجمعې مبارکې په شپه د۲۰۱۳ ميلادي کال ددسمبر په ۱۹مه نيټه دښاغلي احمدګل ريان دفیسبوک په پاڼه دانلاين مشاعرې دلړۍ يوه بله هغه يې وشوه چې دمشاعرې مطلع دښاغلي عبدالحنان همت دغه بيت وو. ( موږ ژوند غواړو له خدايه ابدي پر دغه لاره )
دوهمه په طرحه آن لاین مشاعره//احمدګل ريان
بيګا ماخستن دجمعې مبارکي په شپه د ۲۰۱۳ زېږديز کال د دسمبر په ۱۲ مه نېټه د تاند شاعر سیدا حسان الله الهام د فيسبوک په پاڼه دوهمه په طرحه مشاعره وشوه، د مشاعرې مطلع په خپله د الهام صاحب لاندي بيت وو.
لومړۍ انلاين فيسبوکي مشاعره //مشفق حريتمل
دتیرې جمعې په شپه د ۲۰۱۳ زيږديز کال د
دعبرت سبق
بيابه ترې واخلي دا نړئ دعبرتونو سبق
سرچپه دنيا
ښه بد شوی او دبدو نامه ښه ده دادنياخوسمه نه ده سرچپه ده
يتيم افغانستان
ژوندون ګران دی مرګ ارزان دی په دې چم کې
څه به نه وايم
بې څه نه دي شته سلګيوکې خبرې
دوه رنګه مه جوړيږه
ياشه کافر يامسلمان دوه رنګه مه جوړيږه ياشه انګليس او يا افغان دوه رنګه مه جوړيږه
دپرديو سرنوشت
نشته ټانګ نه بې پيل
د اوښکو غمي:عرفان الله (عرفاني)
ماټومبلي په ګريوان غمي د اوښکو هم په زمکه هم اسمان غمي د اوښکو د اشناغم خو مې دومره زورور دی چې خواره دي په بيابان غمي د اوښکو خزانونو پسرلي شهيدان کړي زرغون شوي په بوستان غمي د اوښکو دهجران توره جونګړه کې مې ژوند دی ځي له سترګو مې باران غمي د اوښکو دشهيد دا کرا
تيارو سره جنګ: محمد نعيم (افغان)
څولمر مخي دي له شپوسره په جنګ دي دا سپين ستوري له تيارو سره په جنګ دي پريوسف يې درس دمينې دی ويلی له زندان او زولنو سره په جنګ دي له اورونو دې ډار نه لري ازره ! ستابچي له سرو لمبو سره په جنګ دي په ولجه کې يې ياغي سرونه راوړل نابللو ميلمنو سره په جنګ دي دايمان زرينې وړ
زما هنر:عرفان الله (عرفاني)
اوس مې هم يو لاس کې توره بل کې ډال دی دامې فن دامې هنر دامې کمال دی له فطرته مې نفرت له غلامۍ ده ماپه سرو وينو ګټلی استقلال دی په ما پاتې ځواب ځکه دچانشته ماحل کړی دهرچا دمينې سوال دی لامې غشی دغليم په ټټر خښ دی ما مات کړی دهر عصر هر دجال دی ډير سر مسته
توبه ګارې سترګې: محمدهارون (انګار)
زه به مې څنګه کړم ويدې دا ناقرارې سترګې په شبګيرو باندې اخته شولې بيمارې سترګې مابه ويل چې دابه هيڅکله مينې نشي ماته بزرګې ښکاريدې دا توبه ګارې سترګې په ديدنونو نه مړيږي وږې تږې شولې له ډيرو ډيرو مودو پاتې دي نهارې سترګې
پخې عقيدې : نعيم افغان
زمونږ دي له پخوا نه ارادې پخې پاکې او سپېڅلې عقيدې پخې ډار له سرو اورونو بې بها ګڼو يون مو په سکروټوکړلې پښې پخې دلته يرغلګرو جنګ راوړی دی بيا ورځنې هيرې دي توبې پخې
