شعرونه
داسې یوه ژمنه چې په ځای نشوه
په پخوا وختونو کې کله چې جاپان نوی جوړ شوی و. هلته په کلي کې یو زلمي ژوند کاوه. هغه وړکی حساشي نومیدو. هغه یو ډېر مهربان ځوان و. خو ژوند ورسره یاري نکوله او ډېر غریب و. هغه باید ډېر زحمت ایستلی وی چې وکولی شي د خپل ورځینی ژوند پر مخ بوځي. په ګرمو ورځو کې به يې کار کاوه. خو کله به چې ژمی نژدې شو د کار موقع به بیخي لږه شوله. کله کله به وږی هم پاتې شو. یوه ورځ په ډېره سړه هوا کې د باندی ووتلو. یو څه په ځمکه ولیدل. له ځانه سره یې وویل دا څه دي. کله چې نږدې ورغلو، ګوري چې یوه مرغۍ پرته ده. له ځا
پړانګ راغی (دروغجن شپون)
دا د یوه کوچني هلک کیسه ده چې کرشنا نومېدو. هغه د خپل پلار سره په کلي کې ژوند کاوه. کرشنا او د هغه پلار دواړه شپانه وو. د ژوند لګښتونه یې د غواګانو له ګټې ترلاسه کول. کرشنا ډېر دروغجن وو. هره ورځ به يې یو دروغ ویل. ښه نو زه نن څه وکړم؟ ولې زه هېڅوک نه وینمه؟ زه به نن په چا باندې ټوکه وکړم؟ زه نه غواړم چې زما ورځ په بېځايه تیر شی. هو نن زه ډېر په تنګ یم. یو څه فکر به وکړم. ګوري چې پلار یې راغلو. کرشنا حیران شو. پلار یې ورته وویل څه شوي دي کرشنا؟ ته ولې ولاړ یې؟ هېڅ هم نه پلاره یوازې فکر مې کا
غزل
کــــــه په لر مري یـــا په بــر مري لـــه زخــمونو یـــــا پــــر هر مري دا پښـــتون دی چی هــر ځـل مري څوک په شـپه څوک په سحر مري نیـــــمه دیــــخو نیمـــــه هـــا خـــوا پــــه سلـګو سلـګو نـــــن لمر مري څـــــوک دی ووایی خــــــــالد تـــه دی دنــنــــــه یـــــا بــــــهر مـــری سمیع الله خالد سهاک د فبروری ۲۸، ۲۰۲۰ کال مونتری، کالیفورنیا
موازي حکومت
طنز غني زه ستا سره حکومت موازي جوړوم په ارګ کې بیا ستا سره دفتر مساوي جوړوم زه بل څه ددې ساده بوله خلکو نه غواړم له رحیمي څخه څارنوال یا قاضي جوړوم که موزه قبول نه کړم په خپله خوښه پاچا په ټول هیواد کې هر خوا هوایي ډزي جوړوم خیر که ما پنځوس په سلو کی رایې نه دي وړي زه دلته یو ښه حکومت د بورژوازي جوړوم زما عصري دفترونه په کار نه دي که مرسته نه وي زه په دفترونه کې دپرو ډک ګړبوزي جوړوم ما د ګران دوستم سره دا وعده کړی دهغه
غزل
غزل زړه مــــې تنګ دی ګذاره له ما نه نه شيیاره بس دی یارانـــــه له ما نه نه شـــــي لاس مې پرېږده زه همداسې نشه ښه یمساقـــــــي ومنه توبه له مــــــا نه نه شي د پښتو پــــــــــه زولنو کـــــــــې یم تړلېورتــــــه ووایه خفه له مــــــــا نه نه شي زه په لـس روپو مـــزدور مور مې ناروغهزړه مې رپي چېرته مړه لــه ما نه نه شي خدایه ته مــــــې د زړګي خ
زوړ شوم
کله چې زه به له کوڅو تیریدم پنځه او لس به په کړکو ولاړې له هرې خوا کتلې څو کاله تیر شول جنوکي کمي شوي هر یو، یو خوا ولاړه او زما ویښتو په رژیدو پیل وکړ او پاتې شونکي په نوبت شول ټول سپین اوس په کوڅه او لا په ښار څوک نشته په محبت چې نیم نظر وګوري سمیع الله خالد سهاک مونتری، کالیفورنیا دوشنبه دفبروری ۱۶، ۲۰۱۵ کال
فــتــنه ګر
بې ضمیره لـــوی دښمن دی د بشر بې حیا او بـــې انصافه دی فتنه ګر خپلې ګټې او د بل بربادي غــواړي چال ، دوکه او مکاري یـــې ده هنر په ظاهر به د ورورۍ نه درته وایي خو په زړه کې د ابلیس نه دی بدتر نه انصاف نه ترحم لري په زړه کې دی بې رحمه ،خرابکار دی، ستمګر ولسونه که دغم په ټغر ناست وي پروا نکړي که سوځیږي سمه او غر په فریب او په دوکو یې زندګي ده د حرامو روزي نه شي سپین او زر تل د بـــل عیبونه شماري حقیقت کې
وچې خبرې
وچې مه کوه خبرې هیڅ انسان ته مداماً دې فکر اوسه خپل بیان ته وچه لښته څنګه غوټه ژر ماتیږي نتیجه د وچ ویل ده دغه شانته که خبرو کې دې حِلم او نرمي وه نو ته پوه شه چې دې فکر دی خپل ځانته هغه لښته چې وي نرمه نه ماتیږي ښه دقیق شه د نرمۍ ګټې او زیان ته بد ویل د هر انسان سابقه ښیي دا عادت یې منسوبیږي خاندان ته په کوم بڼ کې چې ګلان او تازَګی وي افرین دې شي پیشکش هغه باغوان ته لنډه دا چې ښه اخلاق عالي صفت دی (اشنا
غزل
غزل له زړه نه ووځي د وختونو هديرې ته لاړ شــــــــــي درد هم بلا دى د بلاوو معشرې ته لاړ شـــــــــــــــي هغه چې ځان ورته د بل د ځان په شان ښکاريــــــږي هغه به څنګه د بل روح شي د بل خولې ته لاړ شـــي وخته نو ولې پسې منډې وهې نه يې پــــــــــــريږدې پريږده چې ځان وويني ځان کې اينې
د سپوږمۍ رڼا
ما ستا سترګو ته کتلی ستا په سترګو کې حيا وای د دې ښار له شوره لرې د ځنګل پاکه هوا وای په دې يخ يخ شمالو کې
دغليم برخليک
ښکلې آريـانـا ده اشغـــــالـــګــــــــروته همېــــــش دوزخ ويښ سه اي مغــــروره !فکــــروکـــړه تاريخــونـــو کي وړې به آخـــــير مـــات ســـــــــر لـــــه زلميــو ابابيلـــــو نه هر څو که دفيــــل په اوږو سپــور راشې جنګــــونـو کي کلي دي کـــــه ښاردي کــ
رخصت يي اخستلي غلي
اوس ورته خیر مخامخ ناست یمه پروا یې نشته وخت به راځي چې به جانان راته کوکارې وهي هغلته ډیره تنهایي ده په یارفکر کیږي له ښاره تښتم بیابان راته کوکارې وهي زه هم انسان یمه خو خوی د ا
د قيامت په اړه د محمديار يار نوی شعر
پر وحشت یې اړولی دلته ځمکه کې بشردی *** داسې وایي، چې درې ورځې به تور تم وي درڼا رڼه څېره به ورکه شوې له هر چم وي انسانان به اوړیدلي په یو بل شاني الم وي د دنیا د پای پیام به رسیدلی تر عالم وي *** مګر زما سره تشویش دی خدای ومکړه چې درواغ وي نه محشر وي نه یې شر وي نه تیاره نه یې خطر وي خلیفه د بادار نه وي انسان لا هماسې خر وي رڼاګانې به خپرې وي د جنګون
دالله (ج )په مينه مست
نم ،کنګل او اور خو په الماسو اثر نه کوي زنګ چې یې وهي،کم اصله اوسپنه یاجست وي پیروي که فقیر،داحترام وړ یې ونه بولې! نه دی مسلمان ،چې سکښتی بُت بابُتپرست وي چا چې دملت په وینو ځان ته بنګلې جوړې کړې یوه ورځ نه یوه ورځ به ورپکې دویرجرست وي
د شريعت ښكلى قانون او عدالت لټوم
چې د مظلوم څيرې ګرېوان ته كړي نظر د رحم په اوسنو زلمو كې داسې شخصيت لټوم پېغلې زلمي واړه زاړه چې اتفاق شي همه د شريعت په مقتضى ښه مدنيت لټوم د مسلمان په حال چې تل كوي ژړا د ورورۍ دغه شان تل په
د ساير ځلاند تازه غزل
يو سړی په ځمکه رغړي ژوندون غواړي يو سړی په آس را سپور دی، د زړه زور دی يو شېبه هم ستا له ياده غافل نه يم ګني ښار دی څومره شور دی، د زړه زور دی کيفيت مې له حواسو معلومېږي شاعري هم لکه اور دی، د زړه زور دی ستا سائر ته اوس د مينې توري زده دي ستا سائر هم اوس تک تور دی د زړه زور دی
د دروېش دراني يو تازه شــــــــعر
د مړو غوښه يې وي خوښه مګر هلته دا خواړۀ نۀ وي، په دا وي را الوتے چي خپل دغه ارمان دلته سم پوره کړي نېغ زموږ د ملک په خوا وي را الوتے او دا خوب يې په رښتيا دلته رښتيا شي چي را ننوزي زموږ د ملک فضا ته مړي مړي وي، هر لور ته مړي مړي چي له پاسه ګوري دَے د مځکي خواته خو ټوټې د تن يې وي سره پاشلي هيڅ يو مړے پرله پوري نۀ وي پاته چرته جسم د ماشوم له منځه ورک وي او ترې پاته وي وړه غو
د زړه احساس
ليکوال: نورمحمد غفوری د عـــيشـو پـــه نـېشـو مـسـت کـله ويښيږی؟ د رنـځـو نـېـشـه يــاران د بـار مې نـشـته دا د مينې د ادراک پـــه مـشــغــــــولاکـــې ماخــسـتـن را ځـنـې هير، ماښام مې نشته له هــــیواده مې ګـــــرداب د ویـنـو جوړ دی &nb
د اومان نـــيازي څو تازه شـــــــــعرونه
کميس غږ مې نه اورې ګڼه ګوڼه ده نن سهار مې جامې ومينځلې شمال سو کميس مې د توت له څانګې باد يووړ د ګاونډي د دېوال پر اغزن سيم پورې نښتی نن مې ټوله ورځ لوڅه شا
د غرونو خلک يو...
د خدای مارغان راځي نغمې د ملکوت غږويمطرب ته اړ نه يو او ذکـــــــــــــر د ستار نه کوو د ســــر قاتل ته هم ســــلام کوو سلام يــې اخلوولو يې مخــامخ له شانه پرې ګوزار نه کوو په ستن کې تار شو اچلوی د سپــــــوږمۍ په رڼاڅراغ کې تېل نه سيزو دا د تـاوان کار نه کوو
د سيد جــــيلاني جـــلان دوه تازه شــــعرونه
په سپین لباس کې سپینه ځلیده روانه وه ته وا رڼو اوبو کې اینه روانه وه هر څه که مې د ستړي زړه غږونه پسې وکړل خو نه یې اوریدل نه اودریده روانه وه شرنګا یې له قدم قدم درګرده پاشیده
د زړه آواز
چي په اخلاص ابادوي ویجاړ کورونه د بل د هغه چا کور دی ودان وي تر قیامته پوري کفر يې نه سي ختمولاى ذمه یې خداى اخیستې روښان روښان به پاک قران وي تر قیامته پوري د حق باطل جنګ را روان دي له ازله څخه دحق باطل جنګ به روان وي تر قیامته پوري
خپل سره ما توم دي ټيټومه خو دي نه
منم دا چي د یو پلاره پیدا د مور زامن یو چي ته من زه چهاریاک سم قبلومه خو دي نه غرور ته د فرعون چي د موسی عراده نه سي ژوندونه تانه تېرغلامومه خودي نه د پلار نیکه شملې پت به دي ساتم تر قیامته لوګی به درنه ځان کړم شرمومه خو دي نه
د الفت صاحب فرياد
پنځو روپو باندې ولې هره ورځ خرڅوې دين و ايمان دي مسلمانه ډېر ارزان که نه وي آه و فرياد د چا له لاسه دغه خلک کوي؟ چیرې بې رحمه، خدای ناترسه ظالمان که نه وي دا ميدانونه ولې سره دي په سرو وينو باندې په هر هېواد کې شرمښان يا قصابان که نه وي لکه و
پر اسلام مين
پر اسلام مين دوست محمد عرفان څوک دئ د مال څوک د دنیا څوک د دولت په ارمان موږ امتیان يو د سلطان د شفاعت په ارمان ** چي مو د مرګ صحنه د سترګو څخه لیري نه ده د مخلوقاتو د لوئ رب د مغفرت په ارمان ** چي مو مشغول وي تل په حمد و ثنا ژبه و زړه د پاک الله (ج) د سپین&
