د فضل رستم لخوا خپرې شوې لیکنې
ذكيه غياثي
ازاد نظم دی زه د ګل تانده غوټۍ یم او مینه په یوه ګل یمهغه هم ګل د انځر دیشپه می ویښه کړي له خوب چي غوړیږيخو چي ګورم نه یې وینمه په سترګوبوي یې وي خو خپله نه ويټوله شپه په اندیښنو کېټوله ورځ وم سرګردانهاو د داسي شپي په تمهچي يي ووينم په سترګو ذكيه غياثي
درې خیالیګر بیتونه // عمادالدین دوران
درې بیتونه ناکردو د وخت لوګی کړ پورته لاړه اوس مې ذهن له اسمان مچکې اخلي ستا خویونه ،عادتونه چليګر دي ستا خبرې له لغمان مچکې اخلي د شهید لالي اروا ته ثواب لیږي پیغله ناسته له قران مچکې اخلي عمادالدین دوران
ښکلی غزل /// جـــــــــلال امــــرخــېـل
غزل درد له زړه نه اندامونو ته غځيږي لکه وينه چې رګـــــونو ته غځيږي څڼورو بلا زړونــــــه لاس ته راوړل جنګ له غرونو نه ښارونو ته غځيږي د مــارجــې د جنتي ځمکې درځونه اوس د ارګ و دېوالونو ته غځيږي تر دې پس به هم چوپتيا کوم مصلحت وي؟ د غليم لاس چې شالــــونـــــو ته غځيږي دا چې نن دي ، په جونګړو باندې بلې دا لمبې به محلونو تــــــــــــه غځيږ
غزل // فضل الربي رستم
غزل خوښۍ ټولې د ژوندون راباندې قات شوېخیاليګرې ارزوګانې مې میرات شوې ستا د کوم پرهر علاج زړګیه وکـــــــــړمته چې هر ځله مین شوې نو رامات شوې درده ، درده ! چې هغه دې کړه را یادهراته خوږلکه د میني د ایات شوې رانه هیره لکه ستا هره بانه شوېرا په یاد لکه وعده د ملاقات شوې مئ خانې ته مې راتګ شو ستا له لاسهګناه ګار یې
محمدرفیق عزت
جنګ د خدای په خاطر بس کړئ.موټر له خپل ناڅاپي بریک سره ډیر هغه مسافر له خوبه راویښ کړل چې په سر ګردان خوب ویده وو ماهم خپلې سترګې وسولولې اود موټر ښیښه مې له خولو پاکه کړه .په سپینه واوره کي وړاندې کلي ته نرۍ غزیدلې ژوره لاره راښکاره شوه . په لار کې ګوډ سړي چې لکړه یې تر بغل لاندې نیولې اوغوټه یې په شاه روان وو . څو ګامه وړاندې کښیناست له څوشیبو ورست
غـزل / روبینه تبسم
غـزلځوانۍ ته دې سلام کومه، ښکلا ته دې سلاماخلاقو کې تا پیر ګڼم، اروا ته دې سلامد ګل د غوړیدو تشبه به بده ورته نه ويخپره خاموشه مخ باندې خندا ته دې سلامچې راشې مخامخ پیکي ته څنډ ورکړې په نازاخ ځار دې شم اشنا دغې ادا ته دې سلامپه څنګ چې رانه ګرځي دا کړې غټه نارواخو ځه جانانه هرې ناروا ته دې سلامچې ځان پرې د پتنګ په څير لمبه کړي تبسمدر پرې مې ږده د سپین رخسار رڼا ته دې سلام
د مور نړيوالې ورځې ته// نذیر احمد نذیر
تـــــــــــاز
غزل / سندریز شور
غزل لکه په پاڼو کې غونچه ، لېونۍ مخ پټوي په لوپټه ، لېونۍ کله نا کله په لار پرېوځمه کله نا کله شي نشه لېونۍ انکار نو څه له کوې وه کاپرې ازار مې ولې اخلې وه لېونۍ دا يارانه به څنګه سر ونيسي يو زه ضدي بله هغه لېونۍ
د سمیرا کوچۍ یو غزل
غزلنه ؤ، دا چې اوس په کومه لار قدم، جانان اخليدا خو مې شېبه شېـبه د ميــنې امــتــــحان اخليظالم غوندې يو خوب مې دى ليدلى څه به کېږيتا به رانه اخلي که مې اوښکې او ګرېوان اخـــليل
غزل// فرید الله حسن زئ
غزلزلفې ډيرې مه څنډه مارونه غورځوي مينه د جانانه فسادونه غورځويبيايې په ټټر باندې پولی او لونګ پورې کړلپاس په بلۍ ناسته ده ګلونه غورځوينه يې څوګ جانان کړو او نه مينه کړي دچا سرههسې په نازو د خلکو زړونه غورځوي خيال کوه د خپل مين په کور يې چې ګذار نکړې سترګې دې چورلکې دي بمونه غورځوي بيا فريد ديار کلي ته تلل
تير يادوونه" نثري جونګ ''// محمد عارف همدرد
تير يادوونه"نثري جونګ خپور شو پېښور : دځوان ليکوال او ژورنالست محمد عارف همدرد ساپى لومړۍ نثرى جونګ ، تيره يادوونه له چاپه را
نوی غزل /// سلیم احمدزئ
غزل خیاله دا دې کوم جهان ته راوستمتاد مینې ډک جانـــــان ته راوستم چا وې؟ سترګې مړې چاته څه نه وایېسم یې د پانسۍ میدان ته راوستم خښې کړې منګولې زما زخمې زړه کېچا دغــــــــــــــــه ظالم درمان ته را وستم را یې نه کړ ګل یاره ستا زلــــفـــــو تهچا دغه سپیره باغوان ته راوستم ګرځیدم سلیمه لـــــــه مـــــودو پــــسېخدای د ټو
غزل // فضل الربي رستم
غزل نــــــور مې په باور هـــم باور نه کیږيتا ســــــره ټــــــګ جنـــې ګذر نه کیږي ځــــه الله دې مل شه، خدای دې ښاد لرهدلته په خطر کې اختر نـــــــــــــه کیږي میــــنه پــيــوســتـون د دوو زړونه دیمیـــنـــه په تــاویـــزاو منـــتــر نه کیږي
غزل// جلال امرخېل
غزل لکه غني، لکه خیام ، نشه یې ســــــتـــــرګو کې ده د شرابي غزل د جام، نشه یې ســـــتـــــــرګو کې ده
غزل /// ذکيه غياثي
غزلڅه بې اجله ګزارونه کړی خماری سترګیچی په هرځل راته راګوري دا خونکارې سترګیګوره لالیه خماري سترګی را اړوی تهخوا دا عالم نیسي بیا ما ته ګنهګارې سترګېزما لالیه ستا لمړي نظر مې زړه وړی دیزه ناقراره وم چې نه وينم قرارې سترګېزما د ژوند په قیمت ارزي هغه ښکلی نظرخدای خو د نه کوي چې ستابه شي بیمارې سترګې
غزل ///فريدالله حسن زۍ
غزل بيګاه مې رسولی ؤ ترداره يو سړیپه تمه راته ناست ؤ تر سهاره يو سړی ماټوکې ورته وکړې چې ماښام ګودر ته راشهپاګل ؤ، ؤ راغلی له بازاره يو سړی دسرو شونډو زکات خو ورکوه کله ناکلهخپل ځان قربانوی شي ستا لپاره يو سړی ژوندی چې درنه لاړ نه شي ګلونو ماشومانوسهار زمونږد کلي په دا لاره يو سړۍ
