د ګلپاڼو اتڼ
د ارمان تنده : سيد جيلاني جلان
ارمان تنده خاورې ايرې شوم د الفت له ژونده پاتې شومه چې بې جانانه شومه څه بې خونده پاتې شومه د ديدنونو پر اوبو مې شونډې نه شوې لمدېد ارمان تنده ومه تنده تنده پاتې شومه سنګين پولاد وم په پلكونو به ه
د ګلپاڼو پړونى : سيد جيلاني جلان
د ګلپاڼو پړونى د ګلپاڼو پاڼې رنګ د محبت په شيبو پروت ښه دىڅه سرور په ويښو جذبو پروت ښه دىللمې چې د زړونو كړي خړوب خړوبمخ دې دښايسته پر اوبو پروت ښه دىغېږ كې د شوګير اوسم په سرو سترګو خوب مې دموسكا په تمبو پروت ښه دىستا
غزل : سيد جيلاني جلان
غزلګله! تاوده ساړه وختونه تا ته ياد دي كنه ؟د فطرتونو اتڼونه تا ته ياد دي كنه ؟
د ستورو کټورى : سيدجيلاني جلان
د ستورو کټوری شاعر زړګي ته مې خمار د تودې مينې ورکړهچې مرورې زمانې درته سپرلي راوړيد شپو پر بام مې جانان ايښي ګل بخملې پاپۍد سپينو ستورو کټوري نه به غمي راوړيکه نه يې زړه کې مې يې ګرانه پښتنو کې رواجمړي قبرو ته وړي واپس ترېنه پټکي
په ګستاخ ګلبڼ د سپرليو تماشې: سيد جيلاني جلا
په ګستاخ ګلبڼ د سپرليو تماشې مونږ د طبعيت پرتندي تل د وخت تندرو نه خورو څه وكړو د شوخ نظر په جام كې سره اورونه خورو سر شلوو ګرېوان شلوو څپېړو باندې مخ وهو هم د ليونو په څېر تاوكړي زنځيرونه خورو موږ ستا د ګستاخ ګلبڼ سپرل
د لمبو ژبه : سيد جيلاني جلان
د لمبو ژبه پنجې لګوي اوس په كشماليو انګارونهراوړي دي د وخت ځيږو سيليو انګارونه اوس ژبې د لمبو شولې جنډې پر قبرو رپيشيندي خاورو كې ننه په كوپړيو انګارونه غوټۍ د تودو وينو د پرهار خوله كې وريت
رڼا ميندې : سيد جيلاني جلان
رڼا ميندې زموږ ماشوم غږ په ميړانه هر ډګر وړى دىهر چا له دې چمه په هر مهال مات سر وړى دىزموږ د كلى له اسمانه هر چا كړې ولجه چاترېنه لپو كې سپوږمۍ وړې چا لمر وړى دىخداى خو لرو يتيمې اوښكې به رڼا ميندې شيخېر دى كه تورو ماښامونو مو سحر
مات غمی: سيد جيلاني جلان
مات غمیيادېږي مې ډېر زيات د وړانګې پل غوندې جانانراپېښ کړې خدايه! نن دګل غزل غوندې جاناند زړه د مات غمي شونډې مې تل لولي ملګرود ستړي لاروي د ورک منزل غوندې جاناند شپې په تور بخملو اننګو کې راته خانديد ګورو غرو په منځ کې د ځنګل غو
غوڅه زرکه : سيد جيلاني جلان
غوڅه زرکه ملګرو ځکه موځوانۍ د مستۍ اور نه کويلارې ګونګۍ دي قدمونه پکې شور نه کويد زمانو له ګړدابو مې رايستلی شي خوجانان له دوو ګوتو نيولی يمه زور نه کويزه وم چې زړه مې د غرور بيرغ ته نذرکړلوګنې وښيار خلک په جګو غ
د پښتنو حجرې :سيد جيلاني جلان
د پښتنو حجرې راړنګه شه پخې شپې د ديدار له پاره ويساړه ساړه وختونه خو د وار له پاره ويد زړونو راکړه ورکړه ده په مينه کې اړينهپه ژوند کې خو سړی پیدا د کار لپاره ويد غم کاڼي راوله
د سپېڅلتوب خاطر : سيد جيلاني جلان
د سپېڅلتوب خاطر د درد په سرو وزرو ګر ځمه ټکورنلرملکه يتيمه مرغۍ مورنلرم مورنلرممنم چې دښت يمه د غره په شانې لوړ نه يمهخو خپل ضمير ته مې د وخت د خولې پېغور نلرمستا د حيا د سپېڅلتوب
مهربانه شپه: سيد جيلاني جلان
مهربانه شپه سترګې په تکه سره غوسه مينځي لمبه راکويپه ډبرينو جامو پټه ده خوله نه راکويد کال په شپو کې يوه شپه تر پخې شپې ورومدا مهربانه شپه پوره د کال خواږه راکويجانان وعدې کوي راتلو ت
پوستكـى تور: سيد جيلاني جلان
پوستكـى تورمونږ زړونه مينه ناك لرو مونږ ګورو تصويرونهمونږ ګورو په ګلپاڼو كې د ستورو تصويرونهمودې وشوې ليمو نه مو پوستكى تور ښويدلىماښامه! راوړه لږ د څڼو تورو تصويرونهرا ځه جانانه! ورك ورك شو نظر كې ديو بل په نورو كې چې رنګ رنګ شي د نوروتصويرونه د حال په ژبه وپوښته ماضي ده پرې خبره دې چم كې ولي شوي د سر زورو تصويرونهد خيال پرايينو د شوخ زمان له ټسه اوس هم جلانه! ګرځوو د اور د سيور
له نازه ډک فلم: سيد جيلاني جلان
له نازه ډک فلم اوس مې د زړه دهوسۍ مرګ ته په خيال شک تېرېږيستا د نظر بوڅ غوږی پړانګ چې داسې څک تېرېږيله نازه ډک فلم دې وينم د ليمو په پردوستا هر باڼه د اداکار پر مټ ټوپک تېرېږيخدايزده د کومې رڼا لپو کې ښېرې د تيارو؟لمر مو د کلي په سر تور واوړي چابک تېرېږيد مستانه زړه لېونۍ خندا په کټ کټ وکړيسرو پرهارونو کې د سپينو تورو پړک تېرېږيديدن مې بار کړو د اميد د زلمي ولوباندېخالقه !
ګيډۍ ګيډۍ لمبې : سيدجيلاني جلان
ګېډۍ ګېډۍ لمبېيو څو زاڼې د زاڼو له قطاره ووتېګېډۍ ګېډۍ لمبې مې له پرهاره ووتېد بل کهکشان غېږ کې چې جلوه جلوه شوې ستوريه!ګېلې مې له ستومان ارمان مداره ووتېپه غشو ګوتې پرې شوې د ښايست د مطربانونغمې د تورو څڼو له هر تاره ووتېسيالۍ کې د رندانو مې جنون ونه ګټلوژوندۍ ژوندۍ توبې مې له خماره ووتېپيمخې زمانې چې غنم رنګې شيبې راوړ
دروند سيورى : سي جيلاني جلان
دروند سيوری وويشت د مرګ کاڼو له کاله مو لوی ور ولوېدودروند سيوری د پلار مې هم خالقه له سر ولوېدواوس د ژوند اغزنه کږلېچنه لار لا ګرانه شوهيوړم د تيارو ګرداب له لاسه مې لمر ولوېدواوښکو مې د زغم د دېواله ډډه ورسته کړلهړوند شومه له سترګو مې روڼ اندی نظر ولوېدوامر دی دخدای چې مور او پلار يې رانه واخيستلزور راکوي دا په ستړي غږ مې خنجر ولوېدوداسې جلان پړمخې نسکور د درد څپېړو کړو
بسم الله وايه :سيد جيلاني جلان
بسم الله وايه په خوله ټپه او مهين لاس چې په چمبه لګوېدا خو ګلاب زما د ژوند په ګريوانه لګوېپى مخي مخ كې د غصې كرښې ساده جانانه!څه تور خاپونه دجنت په ديواله لګوېمنم چې ما به د جانان په نامه نه بولې ته بيا د نظر منګولې ولې مې په زړه لګوې ؟د ترنم دا ژوبله ژبه مې راوړې ځكهوايي چې ته پرې د موسكا خواږه ډېر ښه لګوېته كه هر څومره جامې واغوندې د وركو شيبولكه هنر مې داحساس په شونډو خ
شومې شپې : سيد جيلاني جلان
شومې شپې مونږه تړي كړۍ كړۍ دي لومې لومې شپې ديد درد لمبې زېږوي ښې را ته مالومې شپې ديكه تورې تورې پښې يې هر څومره په شونډو ښكل كړورنګ د جانان د څڼو نه راوړي څه شومې شپې ديوايي دوه ستوري سره غېږ په غېږ شي سوال قبلېږياى تور پړونې بوډۍ! وايه هغه كومې شپې دي؟هغوى خو تل زمونږه قتل ته لمنه وهيهغوى چې تاسو ته پر پښو رغړي مظلومې شپې ديزمانو ډيرې د رڼا پيڅې په خولو كې وركړېخو
څوک دى ؟ : سيدجيلاني جلان
څوك دى؟ د ګل مخ باندې اوده ښكلوكې څوك دى؟د ښايست په لباس پټ پستوكى څوك دى؟شغلې هم په سپينو شونډو ترينه مۍ څښيدا د مستو ميو مست ډنډوكى څوك دى؟دا د غوڅ زړګي پرهار باندې چې پښې ږديد غرور په لار روان مستو كى څوك دى؟روح مې پروت د عزرائيل جانان په دركېخلك وايي دا ماشوم وړوكى څوك دى؟د مخ پړك يې د نښترو څڼې ښكل كړېد كنډو پر سر ولاړ سپينوكې څوك دى؟واه نظر له مې خورا شير
غمازګره سوله : سيدجيلانې جلان
غمازګره سوله غواړم تخيل ته مې دشوخو نازو رنګ راوړم اور شه چې غزل ته مې نوښت راوړم اهنگ راوړمڅه ساده انسان يم كشماليو پسې لاړ شمهپوه نه شم چې بيرته راځم غيږې غيږې بنګ راوړم بيا يوې تور پړوني نغمه ګرچم را خاموش كړلوځم د لمر مطرب نه د جلوو د رباب ترنګ راوړم ستا دهنرمند نظر وړوكى شان شاګرد خويم ځكه دمين احساس ورغوي باندې چنګ راوړم اى! وچې موسكا كې مې د وير لكيرې ولولهاوس هم ان
دوې همزولې پيغلې : سيد جيلاني جلان
دوې همزولې پيغلې واه واه د خندا په توره وار كوي زړه ورېبيدا خو عجيبه د هنر كار كوي زړه ورېبييا د اداګانو جادو ګرې جامې واغونديبيا خو خامخا سينې ته لار كوي زړه ورېبيګرانه ستا اوبلن نظر چې ستا پر اننګو ساز شيلكه تود ګبين له خوږو تار كوي زړه ورېبيدوې همزولې پيغلې په يوه رنګ د يوې كوڅېبس د شيبو سيوري ته سينګار كوي زړه ورېبيستا ساده جانان ساده اجل جلانه پام دې ويكله كله ي
د روح كنډول : سيد جيلاني جلان
د روح كنډول په تورو څڼو مست سپرلى څومره عجب غږېږيلكه د مينې پر كېسه د شاعر لب غږېږيخود به له چين نه ښاپېرۍ را لېږي ګل د خنداد سندريز تار په زړه وړونكي تر نګ مطلب غږېږيد مازديګر په زېړ جبين به ګل، ګل وكرل شيدا ځوان ګودر به اوس د نجونو په مذهب غږېږيراځئ په مينه، مينه واورو نوراني خبرېزما د جانان په طلايي تندي كې رب غږېږيخدايه! سرۀ ژبه د لمبو يې پرې كوه په توره زمونږ فر
زېرى:سيد جيلاني جلان
زېرى په ايينو د نرګس ستا د انځور رنګ را دروميخود به د وخت د ښايستونو تر منځ جنګ را دروميبلا دې واخلم زېرى واخله د فطرت ښاپيرۍ ستا د سندرو په ځونډي بوى د لونګ را دروميزاهد دې وپيي تسبې د حورو شنو خالونهمونږ ته دا بس دي چې په لوړ غږ دجام كړنګ را دروميهر مازديګر زما د زړه د وينو تږى جاناند خپل قلنګ په غوښ
خدای دې راپېښ کړه : سيد جيلاني جلان
خدای دې راپېښ کړه تاپسې نظر ګرځوم تا پسې زړه ګرځومستا په ځوانۍ پسې هروخت دوه تنه غله ګرځومراټولومه د جانان د راتلو نښه ترې نهد فا ل نيلی د هرسړي پر اووم پله ګرځوم.بې کاره نه يمه دا هم لوی مصروفيت ګڼمهستا په وړو وړو خبرو پسې خوله ګر ځومهسې للو شم د سحر د بانګ نه لږ څه وړاندېد سحر لمونځ ګرانه! هميش په لمر خاته ګرځوممينه به زر په تا ناتوان جلان تاوان کړي اشناخدای دې راپ
د شيدو جام : سيد جيلاني جلان
د شيدو جامد ګلو بدرګه چې ګام په ګام ورسره ځيپه مست او سندريز تګ مې ګلفام ورسره ځيد مخ له ايينو نه يې ګېډۍ جلوې زنګېږي؟که پيڅه کې د سپينو شيدو جام ورسره ځيدا دوې کوترې دي د نامعلوم جادوګر لوڼهد سرو پاپيو تلو کې روغ بام ورسره ځيدستا د کلی خوا ته چې هر څوک درځي جانانه!زمونږ له خولونه خامخا سلام ورسره ځياشنا چې د نازونو جامې واغوندي جلانه! دنګ غرونه د ښايست په احترام ورس
