د ګلپاڼو اتڼ
بې کچې ټکور :سيدجيلاني جلان
بې كچې ټكور د ايينو په دښتو اور ورېږي اور ورېږيلا پرې هغه مړ شوى نه وي چې بيا نور ورېږيد لمر سپينوكو وړانګو ټولې كړئ لمنې ترېنه هسې نه تورې شي په دې كوڅو كې تور ورېږيملګرو لويې حوصلې كړئ د غرور كلى دىدلته د هر يوه لفظ لفظ ځنې زور ورېږيلږ پكې ونغاړه كرم چې نور مې نه ځورويستا د نظر تندر خو زما د زړه په كور ورېږيخدايه! دا كوم ښكلي ګلونه د خندا شيندلي ؟نن مې دردونو باندې بې كچې ټكور
بابولالې : سيد جيلاني جلان
بابولالې رب چې خورې كړې په فطرت د ښايستونو څڼېمونږه به هم لولو هميش په نظرونو څڼېسپرلى په شونډو له مستۍ نه بابولالې واييپاسته نسيم ته اوړي را اوړي د ګلونو څڼېزاهده ته پوه شه او خداى پوه شه چې خوند نكوي؟دا چې كږې وږې پرتې دي په خالونو څڼېپكې تصوير مې د ښكلوكې جانان لولپه شود خيال هيندارو كې مي شنې شوې د اورونو څڼېلمر د شغلو په ګوتو بيا د كنډو زړه تخنويپر زړو مو و غزيدې بيا د اميدو
لپې له سخا ډكې : سيد جيلاني جلان
لپې له سخا ډكې د ښتې دغاټولو يې روانې دمخ رنګ پسېغرونه په ګونډو ګونډو ښويېري په يو دنګ پسې دې ته تعجب سترګې مې شوې لپې له سخا ډكېاوښكې وروړي در ګرده كور ته په ملنګ پسې سرمو په تلي وي مونږ د ځان قتل غوښتونكي يو تل ګرځوو زړونه د قاتلو سترګو جنګ پسې څه ماشوم عادت لرې له ځانه څه خبره شه دا دې شيخ توبې تړي، دستا د بنګړو شرنګ پسېزر شه ساقي جانه! د مودو تندې اخيستي يو ترك زړ
ښكل يې كړه للو دي : سيد جيلاني جلان
ښكل يې كړه للو دي ستا د مخ جلوې كه پېغلتوب ته رسېدلي ديزما هم اميدونه زلمېتوب ته رسېدلي ديچم ته د جانان چې ښايستونو غېږې وركړلېپوه شوم چې سپرلي هم مينتوب ته رسېدلي ديپام كوه د شوخ نظر خاونده غضب مه شينده دلته ګريوانونه ليونتوب ته رسېدلي ديښكل يې كړه للو دي د چا ياده تخنوه يې مه او
د يادونو سوداګر: سيد جيلاني جلان
د يادونو سوداګرنظر د مينې مې د حسن سيپارې تخنويلكه سحر نسيم د ګل شونډې پستې تخنويزړه را نه غواړي د پستو څڼو وږمې ملګروبيا مې د اوښكو په رڼو ګوتو ليمې تخنويستا د يادونو سوداګر زما د تن كلي كېاوس ښه بلد شو د زړه پټې دروازې تخنويكه مې په ژبه وكرلې دا څه شرم نه دىزېړوكى لمر هر مازديګر كې ګلدرې تخنويكله مسكى شي كله غونډې جلوه ګرې پيڅېدا شوخكى نظر د چا دى؟ ايينې تخنويدا چې مې ستر
کټ مټ :سيد جيلاني جلان
کټ مټ ستا ليونۍ سترګې له سپينو کاڼو تور اخليد فلسفو خبرې ځکه دلته زور اخليد ديدنونو مسلمانې شيبې څومره ښې ديزه له ګلاب، ګلاب ،ګلاب ځېنې ټکور اخليپرون يې تاپسې دنيا چڼ کړه خبريې کنه؟سپينچکه! لمر درنه يو څو جلوې په پور اخلي.زه بې سواده يم په ټکي باندې نه پوهېږمجانان د خولې ازمېيښت هم لکه کانکور اخليکټ مټ جانانه ! والله ستا قهر ته ورته ښکاريد ستا جلان ځکه په غبرګو لپو اور اخل
د ګلپاڼو اتڼ: سيد جيلاني جلان
د ګلپاڼو اتڼ د ښكاري نظر د تورو غشو ښكاريود دردو په څېر په سرو پرهارو بار يو څو سيكې ستا د مسكا لرو په زړو كېشكر سختې غريبۍ كې هم مالدار يو موږ ساده يو خو په خپله سادګۍ كېد شړيو د تارو په څېر ګلدار يو مه مو وژنه د ښايست مور به كړې بورهمونږ بچوڼي د سپرليو د سردار يو په تڼاكو پښو پ
غزل : سيد جيلاني جلان
غنم رنګ ستوري ستا د سترګو سيوري مې ليدلي ديدوه غنم رنګ ستوري مې ليدلي ديځه چې پر ګلابو دې نن ولمانځم اى ! د بڼ پر لوري مې ليدلي ديګرانه! د رڼا د مينارې پر سرستا د نامي توري مې ليدلي دييو شاعر غلام بل تخيل غلام دوه تنه كمزوري مې ليدلي ديوړي جلانه! زړه پوښتنه نه كويدې چم كې سر زوري مې ليدلې ديسيدجيلاني جلانيادونه : دغه غزل د ګلپاڼو اتڼ له کتاب څخه راخيستل شوى د
د اوښکو ژبه: سيد جيلاني جلان
د اوښکو ژبهجانان چې کاڼی شي د غوښې له قالبه ووځيزمونږ له سترګو نه د سپينو اوښکو ژبه ووځيګرانه ! بيلتون دې زمانې لره پيکه کړم داسېلکه د ځوان شاعر غزل چې بې مطلبه ووځيچې پسې وژاړم ښه وژاړم د مه مې وشيلکه ناروغ نه چې په يخو اوبو تبه ووځيياغي جذ بې دې له خيالي ځوانۍ نه وښويدېلکه تيرې تيرې ليشې له پاخه کبه ووځيجلانه ! بيا به دې پښتون ايمان کې څه پاتې شي؟د مينې وړانګ
غزل : سيد جيلاني جلان
وژني مې ګام په ګام عجب کيفيت لري دا زړونه ځکه زر پټويخوږو ليمو کې چې ګل دښت ګل دښت نظر پټويخېر دی که کېناستم د ستا د لوپټې سيوري تهواورې هم کله کله غېږو کې سپين غر پټويخوله يې په پښو کې ده په يو چړپ زر هيندارې ژويياوس د جوهرو پسرلي يو جادوګر پټويوژني مې ګام په ګام خو بيا هم مينه ناک دی جاناند سندرغاړي سل عيبونه
کليمه داره : جلان
کليمه داره هلته ساينسدان د لوړ تخنيک په تار ډبره تړيدلته ګل ژبې سمندر په يوه خبره تړيخود به د شپې پر پاسني مخ ټوله شپه رڼا ويدنګه د لمر غوندې رڼه ټوټه له سره تړيغرونه که هر څو لوړ شی مخه د لمر نشي نيوایوخت څه نادان دی زولنوکې مې سندره تړيپه بنګاليو کوډو نشي دوزخ مخيه ! واوره.پېغله زمونږ کليمه داره له ټټره تړيد ايينې د سپين ورغوي د پړک پيڅې پسېجلان ورک يارته د مين زړه مر غلر
سيد جيلاني جلان
د ښايست ګلدره سره د مخ کاسه دې له غروره کړهګرانه! نن دې بيا د چا مور بوره کړه ؟ولې ؟ دې وژلو د ا وژلی كس تا خو سره په مړه ښامار کې توره کړهبيا د کوم ښايست ګلداره ويښه شوه؟چا مې نن دا ښۍ سترګه رنځوره کړه ؟ښکلې مې کړه اخ توبه مې ښکلې کړهنن مې د خمار د پښو مزدوره کړهسپينه اينه يې تپي تپي کړه وخت چې د جلان مينه توروره کړه سيدجيلاني جلان يادون
بلې ډيوې : جلان
بله ډېوه د خپل ارمان غوندې يم وړاندې ځمه شاته راشمد جګ غره کاڼی شوم چې وخوزم بيديا ته راشمزه چې څېړل د ژوند د هرې فلسفې شروع کړمپه نتيجه کې يې ضرور د ستا ښکلا ته راشمد څڼو رنګ چې مې شي ساز د طبعيت درو کېد ذات اوبه شم د شپې تور رګ کې سما ته راشملمر چې سر پورته کړي د بلې ډېوې رنګ واړويداسې چې زه د زړه نه ولوېږمه تاته راشميون مې د غشو پر سرو تکيه په خدای جلانه!مور
کېنه چې شيبه دې اختريزې کړم : جلان
نكريزې کېنه چې شيبې دې اختريزې کړمپاڼې د ګلاب درته نکريزې کړمتاومې کړه له غاړې نه رڼې لېچېپرېږده چې هيندارې ماښاميزې کړمدا ځل که په سره شړۍ کې راغلمهنجونې د ښاريو به غرييزې کړمخدای که مې همداسې شرنګ کې وساتيډېرې زمانې به سندريزې کړمګرځمه جلان د ترنم پر غرومړې سترګې ديار چې څلوريزې کړمسيدجيلاني جلان يادونه! دغه غزل د ګلپاڼو اتڼ له کتاب څخه راخيستل شو
غزل : سيد جيلاني جلان
د ښکلا اينې ته مې ژوندۍ کړې که ما خپل وجدان ته مړينه ورکړهستا په خاطر مې د خپل سر قاتل ته وينه ورکړهمنې ! اوبو هم ترې تصوير ستا د ځوانۍ وغوښتهما چې چينې ته ستا په نوم هينداره سپينه ورکړهنن خو سکڼي ماښام ته ډېر خېر پېښوې ملګروجانان د سرو شونډو وعده له ماسپښينه ورکړهد کايناتو د ښکلا اينې ژباړمه اوسچې تخيل ته مې رڼا ستا له جبينه ورکړهجلانه ! دومره اسان نه دي پسرلي د څڼومونږه يې سيور
د سيد جيلاني جلان غزل
د زمانې بادونه د زمزمو په اوبو مينځم مينه ناکې کيسېلکه ياسين داسې خوږې دي د عشق پاکې کيسېغرونه مو منځ کې دي خو غرونه به خدای ونړويزه کوم تاته ، ته کوه ماته ، دعا کې کيسې په لوپټې کې دې جانانه څڼې ښې پټوه د زمانې بادونه هم کوي بېباکې کيسېد ستا پر شونډو سره ګلونه کيسې سرې سکروټېزمونږ پر شونډو وينې وينې او تڼاکې کيسېستا جلان هم کله سندرو کې څه داسې وايي لکه زلمی ناوې ته وکړي ش
يو وجود : جلان
يو وجود ګرد يم كه غباريم دپښوپل ته درنږدې يمهتاپسې دخپل زړه غوندې وتې له پردې يمهستاخوږوخبروته جانانه دومره تږى يــمته وا تلوسه دمينانودكيــسې يـــــمهڅه ساده باده يم دومره ستربدلون كې پوه نه شوماوس هم شاګردۍ كې دپيمخې زمـــانې يمهزه اوته دمينې په يوه وجود كې ژوندكــووته يې د ډيوې رڼا اوزه بيخ دډيوې يـــمـههسې دخپل روح خوارو اوږوباندې ورباريمهوجلانه! سيورى دژوندون دجنازې يمــه
د درد موسيقي : سيدجيلاني جلان
د درد موسيقي خير که غريبان يو يا کوو په سادګۍ کې ژوندګله ! جنت بويه د ضمير په ازادۍ کې ژوندوار دی د طبعيت د خنديدو جانانه زور کوهښه په شرنګ غږېږي د سپرليو په شپيلۍ کې ژوندځي ورپسې واړه ژوندي سري د اميد پر پښوسپور دکاينا ت د ښکلاګانو په بګۍ کې ژوندته زما د روح د غوټۍ شونډو کې خوږه موسکاته لکه هنر زما د درد په موسيقۍ کې ژونددا مو د حيا سمبول دی د ا مو دسينګار ګاڼهتاته لوپټه ک
