بله ډېوه

د خپل ارمان غوندې يم وړاندې ځمه شاته راشم
د جګ غره کاڼی شوم چې وخوزم بيديا ته راشم

زه چې څېړل د ژوند د هرې فلسفې شروع کړم
په نتيجه کې يې ضرور د ستا ښکلا ته راشم

د څڼو رنګ چې مې شي ساز د طبعيت درو کې
د ذات اوبه شم د شپې تور رګ کې سما ته راشم

لمر چې سر پورته کړي د بلې ډېوې رنګ واړوي
داسې چې زه د زړه نه ولوېږمه تاته راشم

يون مې د غشو پر سرو تکيه په خدای جلانه!
مور مې هم مړه ده دعا چانه واخلم چا ته راشم؟


سیدجیلاني جلان
يادونه ! دغه غزل د ګلپاڼو اتڼ له کتاب څخه راخيستل شوى دى.