د ښايست ګلدره
سره د مخ کاسه دې له غروره کړه
ګرانه! نن دې بيا د چا مور بوره کړه ؟
ولې ؟ دې وژلو د ا وژلی كس
تا خو سره په مړه ښامار کې توره کړه
بيا د کوم ښايست ګلداره ويښه شوه؟
چا مې نن دا ښۍ سترګه رنځوره کړه ؟
ښکلې مې کړه اخ توبه مې ښکلې کړه
نن مې د خمار د پښو مزدوره کړه
سپينه اينه يې تپي تپي کړه
وخت چې د جلان مينه توروره کړه
سيدجيلاني جلان
يادونه ! دغه غزل د ګلپاڼو اتڼ له کتاب څخه راخيستل شوى دى.
14.09.2009
- اريوب
په درد کې ورک يو مونږ ملګرو له ديدار پاته يو
لکه د پښو خاپۍ په ژوند څخه په لار پاته يو
مونږ د اوږدو زلفو په خيال کې په ځان نه شو خبر
خو چې خبر شو په سولۍ پاته پا دا پاته يو
د يوه جانان ، د يوې بوسې ، د يوه اقرار په تمه
مونږ په سلګو کې پوره يو ژوند انتظار پاته يو
اوس مو حالا...
17.09.2009
- اريوب
لا خو له خپل ځان نه پردى يمه زه
د ژونــد ازغـنــــه كيــسه تـــا تـــه نـــــه كــــړمتــــــه خـــــو تنـــكــۍ يــې ته وريـښمينه څانگهزمــــا د ارمـــــان دڅـــــناره پــــــــــه ډډ كـــــېبـــــس هـــمـــــدا تـــه ښـــكارې حسينــه څانگه
گلـــــــه زه څنــــــگه درتـــــــه ووايــــمــــــــــهچـــې اوس خپـــل نـــه يــــم اوس درتـللى نه شمزه چـــې لــــه خپـــــل...