شعرونه
په نامه باندې دویاړمه جنانه -سید کریم خوستی
په نامه باندې دویاړمه جنانه په نامه باندې دویاړمه جنانهپه خفګان باندې دژاړمه جنانههغه وخت هغه شیبې می نه هریږېپه ژاړه چي درنه لاړمه جنانهورځ هغه به کله راشي چی ستا غیږ کیزه بې غم اوړم راوړمه جنانهپه امان شي له جنګونوپه ښایست کیشمس قمر دنوره غواړمه جنانهخدای د وچې دښتې هم راته باغ باغ کاچی ګلونه تر
غزل-شغله رحمانې
شغله٠رحمانې زه له واړه وم په دا ډيرو کيسو څه پوهيدمزه په غمونو،خوشالی ،او خواښو څه پوهيدماشتباه ګاني به مي کړلي بي پروا وم ځکهدغلطی روسته دبخښني په غوښتوڅه پوهيدمکله دروغ به مي هم اويې د رښتيا په نامهګناه مې څه پيژنده زه په دوزخ او توبو څه پوهيدم
غزل
راليږونکی:ليلومهغزل راکړي د جانانه دي غمونه پنډې پنډېپه سر د ګرځومه تهمتونه پنډې پنډېچې صبر مې زړګی شي جنان بلکل رانه هيرشيپه غاړه ګرځومه تعويزونه پنډې پنډېد ستا ښايست د ګلو څخه کم نه دي جنانهته ولې ښوروې لاس کې ګلونه پنډې پنډېچې جوړ کړمه تصوير ستا,بيا په اوښکو رانه وران شيپه جيب کې راسره وي کاغذونه پنډې پنډېفريده بې عتباره شوې باور مې په تا نشيکه وکړې راته ډير ډير قسم
څومره لرې درنه اوسم-سيدکرېم خوستی
څومره لرې درنه اوسم څومره لرې درنه اوسم دوزخونوکی وطنهمدام ګرزم بې له تا نه په غمونو کی وطنهبې وسې می درده وي اوژړاوي می چی ته سوزېدبارودو سرو سکروټو سرو اورونو کی وطنهکه جنت شی که قدم په قدم ولرې کوثرې
ما او ملا- نظم -عبدالستار سعادت
ما او ملا زړونه دي بايللي په يوې نجلۍدوه بابه ويلى دى سبق د خلاصې نجلۍ زه كړمه زارۍ او ملا كوډې په همدې نجلۍ زه وايم زما او ملا وايي زما مينه ده مونږ دواړه سپين سترګي يو خبره مو هم سپينه ده ***ما ورته ويل قسم په تا خو خبر كلى كړم ستا د مكر و
آللو للو للو آ للوکرزی للو
” تا ويل ما انتخاب کړئ غله ورکومه ، پردي شړمه آللو للو للو تا ويل ظالمان ورکومه دا خوار ملت ځيني ساتمه آللو للو للو “
دا هرساعت چی ژړامه
سیدکریم خوستی دا هرساعت چی ژړامه داهرساعت چی ژړامه جنان زما یادیږېمتون زما یادیږې اوځدران زما یادیږېدجګو غروسرونه یی قربان شم څو څوځلهمنګل زما یادیږې اومیدان زما یادیږېزما دزړګې سر دي اوزما دسترګو تور ديتڼې که صبري دی په یو شان زما یادیږې
د ځوانۍ وخت سيد کریم خوستی
خوستی دځوانې وخت دځوانې وخت می تریږې په ارمان کیسراوږیره می سپینیږې په ارمان کیتور ویښته چی په هینداره کی سپین وینماوښکې ښکته می بهیږې په ارمان کیدهجران دسر سکروټو په تنور کیدزړه غوښې می پخیږې په ارمان کی
ډالی- سيدکرېم خوستی
حلیمه مهدی ته دا ازاد شعر ډالی کوم دستا ضمیر داکیسه څنګه منیای حلیمه مهدی
غزل-عبدالستارسعادت
ستا تصوير مې و په زړه کې هغه ګل شو يو څراغ و هغه هم نيمه شپه ګل شو هم له تانه لرې مرمه هم دې غېږ کې راته ښکاري زما عمر لکه ګل شو زه له ژونده نا امېده شومه هلته په اوربل کې چې دې مړاوى تازه ګل شو
غزل
لویه ورشو د پښتنو کې بې بھارہ نه وايښکلې ھوسۍ به د دامآنې دومره خوارہ نه وایمنگۍ ټیکرې گړونج ټوټې جونه تارتارہ نه وايزمونږ د کلې د سیند غاړہ به وزگارہ نه وايلکہ ماشوم به كټورو پسې لاس نه جگومخو سیل د زاڼو دې اسمان کښې بې قطارہ نه وایزما د زړہ کاله ته گوټ، داسې ممکنه نه ده کہ ستا نظر سرہ زما د سترگو لارہ نه وايچا به زمانه د لاله گلونه څنگه ریبلداسې که زہ
غزل-سعادت
ستا كوڅه كې يوه ساه اخلمه ځمهنور نو خپل د زړه ګناه اخلمه ځمههر يو خاپ د هر قدم مې ورانومهخپله هره اشتباه اخلمه ځمهستا د مينې له دې ښكلي خيالي ښارهخاموشي اخلمه آه اخلمه ځمهدا له نوره ډكه ورځ دې هم د تا ويزه تيارۀ غوندې بېګاه اخلمه ځمهستا د مخ د رڼا ګانو له ستمهكومو زلفو كې پناه اخلمه ځمهچې قانع پرې ضدی زړه
غزل-شيرين يار يوسفزى
څومره چې حيرانه دههومره سرگردانه دهراخو شه! محفل وتهڅه قيصه روانه دهبيا ساقې بې پامه شويدا خبره گرانه دهوژني مې خو سترگو كښېډيره ځان اسانه دهاوس شوه كوربنه د زړهما چې وې مهمانه دهدا پښتانه اوښكه دهماته بلا گرانه دهلا يې ستم زور وكړهما به وې ستومانه دهڅه ز
نه مازدیګر نه می ګودر
نه مزدیګر نه می ګودر پاتې شوشپه ورځ مې غم دزړه په سر پاتې شودغلیم زړه راباندې نه سړیږېډوب می په وینو کی ځیګر پاتې شودخدای دښمن له موږه څه غواړی نورپرهار په زړه دهر بشر پاتې شودته ژړیږم چی له نه پوهیږوروغ می نه سمه اونه غر پاتې شوچی شاعرانو په شعروکی ستایللوړدنګ چینار نه می نښتر پاتې شوزموږ اولاد د دجنګو دلاسه لکه ګنډیر ګل بې ثمر پاتې شوسیدکریم خان دخپل وطن دغمه ډوب ددوبی په سمندر پاتې
جهاني بیا به یې څښو بیا به هی هی وي اتڼونه
”محفلونه مو تیاره دي بې څراغه شپه سبا شي پیر مو را ولې خالقه چې تیارې رڼا رڼا شي “
شعر
که خدمت مه نه راځې ياره په وس کېدا دوعا وس خو لرم د رب حکمت دیدروغ نه وايم زه رښتيا خبره کړمهتل چې داسې دوستې کړو د خداي قدرت دیلکه مورچې فرديس زوي ته وې تل تږيداسې ما هم ستا خندا ته ډير حجت ديکله کله چې په مونږ نې تکليف راشيبل څوک نه په دې کې خپل ځان ملامت دیڅوک چې ګورې څو دوستان په بد نظرګيله نشته دوي په زړونو کې نفرت دید بي ځايه خواهش
شعر- شغله رحمانې
کاش چي يو دستاپه شانتي ګل مي لرلی دا خپل خوار زړګي په سر به مي کرلیکه مي دوست زما،زما نه لري نه وایماداسترګو په باڼو به هروختي ګرځوالیکه اجازه زماداخپل وجود ضميروايما ديدن به د هره ورځ ګوره کوالیکه مي زړه هروخت دستاپه خوا کي نه وايستا په هر تکليف به زه څله خبريدالیکه مې سترګوکې دا اوښکوڅاڅکې نه وايدا توري سترګي به مي سري نه ګرځوالی
زه یو افغان- سيد کرېم خوستی
زه یو افغان زه یو افغان دمسلمان په صفتچی دوطن یتیمانان وګورمپه خپل دښمن می دمرګ زړه ونه شیکه نه دښمن راسره ظلم کویکه په حیا کی رانه لاړ نه شی نوردمجبورې به یی په سر وولمدلته زما سره دا سوال پیدا شودشپې کورنو کی چی خلک وژنېدته فوجونه سوله ساتې واییدا سوله ساتې فوج چی ښار کی اوسیبې افغانانو دټول غروته لاړشیچی دغیرت پاته یی ولګیږيداسوله ساتې فوج که سو
کابل ته! - شيرين يار يوسفزى،
اى کابله! دا په کومه بلا وسوې؟چې سره د خپل حرمت او حيا وسوېسر تر پايه دې وجود ايره ايره دىلکه ته چې د اسمان په برېښنا وسوېلوي خېبر او ستر بولان دې ننداره کانه چې ته چرته کوم پټ او پنا وسوېغر که لوي وي نو په سر باندې يې لار ويتنګ نظري وه، که مستي وه چې دا وسوېهمراهانو درته واچول اورونهپه هوس کې د قدرت او دنيا وسوېهمخواهان دې هم لمنې وهي اور تهنه پوهېږم په کوم تور او خطا وسوېستا کمال او
زما ژوندون - سیدکریم خوستۍ
سرليک: زما ژوندون زما ژوندون زما زړګې ستا دهر ښاره لوګېستا دهرات ستا دفراه اوکندهاره لوګېخپلو پرادیو صرفه ونه کړه په اور یی وسوېجاردشم جار ستا دکابل او ننګرهاره لوګېهرسړی خپله توره تکه سره کړه ستا په وینووطنه ستا دسمې غرو دهر پرهاره لوګېجنت هیلمند اوجنت ګریش د په سره اور کی وسووزما لیمه ستا دهیلمند د ګرد غباره لوګ
ماشومې لېمې
دوطن له باغه تللېمرغه کۍ ده مرغه کۍ دهپه پردي وطن کې مېشتهلېمه ګۍ ده لېمه ګۍ دهدپردوژبوپه منځ کېپه پښتوکوي خبرېبس په شانې دماشوموپرښتوکوي خبرېدپلارجان دزړه کرارهدمورجانې ډيوه ګۍ دهپه پردي وطن کې مېشتهلېمه ګۍ ده لېمه ګۍ دهدوړې څپې په شانېدسيندونوپه لمن کېدوږمې غوندې کاواکهدګلونوپه وطن کېدساحل ترڅنګ ولاړهګل غوټۍ ده ګل غوټۍ دهپه پردي وطن کې مېشته
غزل
غزل ښه شوله ډېره چې انکار دې وکړوزما د، واړه عمر کار دې وکړو خلک چې نخښه ولي ګوري ورتهتا چې مخ پټ کړ نو ګوزار دې وکړو
کندهاره
کندهاره سعيدلودين لــــه نـــام
څلورېزي
دا چه قسمت کي وي خندا ليکليڅوګ وي پيدا صرف داژړه لپارهڅوګ ديار خواکي هم خوشاله نويڅوګ شي ملنګ دا يار خندا لپاره=============== زما ژړه او فريادونه ډيرديپه مخ داوښکوبارانونه ډيرديمرګ په ځونی کي خدايه مه راوليزما نيمګړي ارمانونه ډير دي=============== په تورو غرو رانه پنااوسږيزړه کي ته هروختي زمااوسږياشنا داخپله قدر څه خبر ييزمابدن کي لکه ساه اوسيږي================== په ه
نظم-عبدالستار سعادت
ته غواړې تېره زنده ګي له ياده وباسمههره شېبه د جدايي له ياده وباسمهته كه همدا له مانه غواړې زما وس كې نه دههو ته همدا له مانه غواړې زما وس كې نه ده***سلګو مې ستونى و نيول ځكه غلى ومهتا ويل ولې د ويلو راته هېڅ نه لرېچې په ژړا شوم نو غوسه شوې راته ودې ويلته غير د اوښكو د ښودلو راته هېڅ نه لرېته چې خندا له مانه غواړې زما وس كې نه دههو ته همدا له مانه غواړې زما وس كې نه ده*** زه اخته شوى په ج
